Turquie du 19 mai au 2 juin 19 Mayıs - 2 Haziran Türkiye

Turquie du 19 mai au 2 juin 19 Mayıs - 2 Haziran Türkiye

Turquie du 19 mai au 2 juin
19 Mayıs - 2 Haziran Türkiye Gezisi
Après nous être retrouvés à la gare du Mans à 7h30
du matin, train et avion nous emmènent tous les 7
allègrement vers la Turquie.
Un taxi nous conduit De Kayseri vers Uçhisar à la
maison d’hôtes de Murat, « Taka Ev ».Nous sommes
sous le charme de cette demeure troglodyte et de
son propriétaire que nous avions connu en d’autres
circonstances en 1997. Retrouvailles sympathiques.
C’est lui qui nous servira de guide pour la découverte
de la Cappadonce pendant 4 jours: Vallée des
Pigeons, Vallée de l’Amour, Vallée Rose et Blanche.
Marche de 4 à 5 h par jour sous un soleil de plomb.
La végétation est verdoyante, les arbres fruitiers
bordent notre chemin et les cheminées de fée nous
surveillent à chaque croisement. Nos mollets ont
souffert un peu !
Saat 7.30’da, Le Mans garında buluştuktan sonra,
biz 7 kişi büyük bir keyifle tren ve uçakla Türkiye’ye
gidiyoruz.
Kayseri’ye varıyoruz. Bir taksi bizi «Taka Evlerin»
sahibi olan Murat’ın Uçhisar’daki evine götürüyor.
1997 yılında bir başka nedenle tanıdığımız Murat’ın
sahibi olduğu yapının ve mağara evlerin etkisi altında
kalıyoruz. İçten bir buluşma oluyor, özellikle de Murat’ın
4 gün boyunca bize Kapadokya’yı rehberliği esnasında:
Güvercinler Vadisi, Sevgi Vadisi, Beyaz ve Pembe
Vadi’yi bize gezdiriyor. Yakıcı güneş altında günde
4-5 saat yürüdük. Bitki örtüsü yeşil ve yol kenarları
meyva ağaçları ve meyva bahçeleriyle bezenmişti, peri
bacaları her yerde karşımıza çıkıyordu. Bacaklarımız
oldukça ağrıdı!
Au 2ème jour pour Jean-Louis et Dominique (ou
4ème pour Christine, Monique et Jean-Pierre) ,
expérience inoubliable : découverte de la Cappadoce
en montgolfière ! Une heure de vol au lever du soleil,
entourés d’une centaine de ces jolis « ballons »
colorés que seul le bruit de chauffe de la machine
vient troubler. Lever à 3H30 du matin, quand même!
Le lendemain nous louons un taxi pour la journée et
quittons la région d’Üçhisar et ses mystères pour
Güzelyurt. Nous visitons la ville souterraine de «
Kaymakli » près de Derinkuyu. Nous poursuivons
notre journée dans la vallée d’Ihlara, avec une belle
randonnée de 7 km le long d’un cours d’eau dans
une végétation verdoyante et très généreuse. La
journée se termine par la visite d’une cathédrale
troglodyte à Selime.
Au 6ème jour nous faisons connaissance avec notre
chauffeur, Erkan,qui nous accompagnera jusqu’à la
fin de notre séjour. Surprise ! il n’a ni carte routière,
ni GPS, simplement un tout petit bout de papier avec
le nom des villes où il doit nous conduire. Il est arrivé
tout juste il y a 2 h, a roulé toute la nuit pour parcourir
les quelques 700 km d’Istanbul à ici. Alain est chargé
de le maintenir éveillé en lui parlant pendant les 190
km qu’il doit encore parcourir pour nous emmener à
bon port à Konya,(pas bien facile car Erkan parle
uniquement turc !) On s’apercevra très vite qu’Erkan
est un chauffeur prudent, très débrouillard pour
trouver son chemin et très serviable. Entre lui et
nous le courant passe tout de suite. En route, visite
du Caravansérail Sultanhanı tout en pierre.
Arrivés à Konya, haut lieu du soufisme et des
derviches tourneurs, nous visitons bien sûr le
mausolée de Mevlana (le guide, le Maître), où repose
Djalal al-Din Rumi, l’un des plus grands poètes et
İkinci gün Jean-Louis ve Dominique (dördüncü gün
de Christine, Monique ve Jean-Pierre), unutulmaz bir
deney yaşadılar; Kapadokya’yı balonla keşif! sadece
ısıtıcı makinanın verdiği gürültü dışında tan zamanı
yüzlerce renkli balon eşliğinde bir saatlik uçuş. Bu bir
saatlik meditasyonu (içedönüşlüğü) herkese öneririz.
Sabaha karşı 3.30’da uyanmak, biraz fazla motivasyon
(güdü) gerektiriyor, ama
gösteri muhteşemdi,
anlatılamaz!
Ertesi gün bir taksi kiralayıp Üçhisar yöresi ve
Güzelyurt’un büyüsünden ayrılıyoruz. Derinkuyu
yakınındaki «Kaymaklı» yeraltı şehrini geziyoruz ve
yöresel bir pazar yerini görmek için yolda duruyoruz.
Çok zengin ve yeşil bir bitki örtüsüne sahip bir akarsu
boyunca 7 km’lik bir yürüyüşle Ihlara vadisinde
günümüze devam ediyoruz. Selime’deki bir mağara
katedralini ziyaret ederek günümüzü tamamlıyoruz.
13
penseurs de tous les temps. Rumi était un mystique,
un saint du soufisme dont la religion était l’amour et
qui aimait toutes les religions. Déjà de son vivant, on
venait en pèlerinage à Konya, et cela s’est perpétué
depuis sa mort en 1273.
Le lendemain, départ pour Antalya. Belle route dans
des massifs montagneux. Visite du site romain
archéologique d’Aspendos et son théâtre du 2ème
siècle après JC, le mieux conservé de l’Asie Mineure.
Au 8ème jour, départ pour Kaş. Visite de l’église
St Nicolas à Demre ( ancienne Myra des époques
lycienne puis romaine).En l’an 60 St Paul y fit halte.
Son évêque plus connu fut saint Nicolas ( IV°siècle)
qui a inspiré la légende du Père Noël.
Arrivés à Kaş, nous rencontrons le frère de Dilek,
belle fille de Jean-Louis et Dominique. Nous prenons
aussi plaisir à flâner dans les rues commerçantesLe
lendemain, excursion en petit bateau privé dans la
baie de Kekova, une des plus belles anses de la côte
méditerranéenne. Au vu des ruines submergées,
difficile de s’imaginer quelle fut l’importance de cette
cité engloutie. Petite escale à Kaleköy, village de
pêcheurs uniquement accessible par la mer et «
grimpette » jusqu’à la forteresse. Du sommet nous
apercevons un champ de tombeaux lyciens et les
anciens remparts de la cité.
Le lendemain , nous quittons Kaş pour Dalyan.
Après un détour par le canyon de Saklikent, nous
nous arrêtons à Fethiye pour un déjeuner fait de «
gözleme » au fromage. A peine arrivés à Dalyan en
fin d’après-midi nous partons en quête d’un bateau
pour une grande balade sur la rivière. Un faux air de
« Baie d’Along » ou de « marais poitevins » nous
fait passer une fin d’après-midi à admirer oiseaux,
plantes.... Le soir, attablés dans l’un des nombreux
restaurants qui dominent le port, les yeux rivés sur
les tombes lyciennes (de Kaunos ) éclairées la nuit,
nous nous laissons envahir par la magie des lieux.
Déjà 11 jours de voyage ! La grosse chaleur a laissé
sa place à la pluie. Après un petit déjeuner bien
copieux, nous prenons une route très montagneuse
pour atteindre Denizli Déjeuner à Pamukkale dans
un restaurant typique où la grand-mère fabrique
ses « gözleme » sur le bord du trottoir sous le
regard admiratif de sa petite fille tandis que sa fille
s’empresse de nous inviter à nous asseoir sur les
banquettes recouvertes de tapis un peu poussiéreux.
14
Altıncı gün seyahatimiz boyunca bize eşlik edecek
olan şoförümüz Erkan’la tanışıyoruz. Sürpriz! onun
ne haritası ve ne de GPS’i var, elinde sadece bizi
götüreceği şehirlerin isimleri var. Tüm gece 700 km
araba kullanarak İstanbul’dan buraya iki saat önce
gelmiş. Alain, Konya’ya kadar gidilecek daha 190 km’lik
yol boyunca şoförle konuşarak uyanık tutma görevini
üzerine aldı (bunu yapmak kolay değil, çünkü Erkan
sadece türkçe konuşuyordu). Erkan’ın yolu bulmak
için çok dikkatli ve becerikli ve çok yardımsever biri
olduğunu hemen farkediyoruz. Aramızda hemen bir
kaynaşma oluşuyor. Yolda, taştan yapılmış Sultanhanı
Kervansarayını geziyoruz. Konya’ya vardık, dervişlerin
ve sufizimin merkezi, elbette zamanının en büyük
şair ve düşünürlerinden biri olan lider, üstad Mevlana
Celaleddin Rumi’nin yattığı Mevlana türbesini ziyaret
ediyoruz.
Ertesi gün Antalya’ya hareket. Dağlık bölgede, yol iyi.
Orta Asya’da en iyi korunmuş M.S.(Milâttan Sonra)
ikinci yüzyılda yapılmış Romalılara ait tarihi Aspendos
ve tiyatrosunu ziyaret ediyoruz.
Sekizinci gün, Kaş’a hareket. Akdeniz boyunca dağ ve
deniz arasındaki yol iyi. Demre’deki (Lidya dönemindeki
ve sonradan romalıların eski kenti Myra) St. Nicolas
kilisesini ziyaret. 60 yıllarında St Paul orada bir süre
kalmş. Onun en tanınan piskoposu St Nicolas (4. yy) ve
o, Noel Baba efsanesine esin kaynağı olmuştur.
Kaş’a varış. Jean-Louis ve Dominique’in gelini Dilek’in
erkek kardeşi ile buluşuyoruz.
Dükkânlı
sokaklarda
dolaşmanın keyfini yaşıyoruz.
Ertesi gün, Akdeniz’in en
güzel koylarından biri olan
Kekova
körfezinden
özel
bir tekne kiralıyoruz. Batık
kalıntıların
görünümünden,
bu batık şehri hayal etmek
oldukça
zor.
Kaleköy’de
küçük bir mola, sadece deniz
yoluyla ulaşılabilen bu balıkçı
köyünden
kaleye
kadar
tırmanıyoruz.Tepede, Lidyalılara ait mezarları ve kentin
antik duvarlarını seçebiliyoruz.
Ertesi gün, Dalyan’a gitmek için Kaş’tan ayrılıyoruz.
Saklıkent’e uğradıktan sonra peynirli gözleme yemek
için öğlen Fethiye’de duruyoruz. Ikindi de Dalyan’a
varıyoruz. Nehirde dolaşmak için bir bot aramaya
başlıyoruz. «Baie d’Along» (Vietnam’da milyonlarca
Le lendemain, sous le soleil, visite du célèbre site
de Pammukale où de fabuleuses vasques vides
ou pleines d’eau et de touristes nous enchantent.
Chacun se promène avec précaution pour ne pas
glisser, barbote, se photographie, s’attarde dans ces
petites piscines naturelles.
Mais cet immense site est aussi recouvert de ruines
qui laissent deviner une ville grandiose ( Agora,
cathédrale, latrines, théâtre, colonnes, temples au
milieu d’herbes et de coquelicots. Une multitude de
civilisations se succèdent et la nôtre, aujourd’hui,
cherche à percer leurs mystères. Qu’en sera-t-il de
la nôtre dans 2000 ans ? Nous resterons beaucoup
plus longtemps que prévu sur ce site insolite. Erkan,
notre chauffeur, restera interloqué d’apprendre que
nous avons préféré visiter le site en entier et marcher
plusieurs heures plutôt que revenir en car et écourter
la visite.
Ultime grand site : Ephèse, Selçuk. Bien entendu,
cette visite mérite d’être accompagnée d’un guide
pour comprendre l’histoire de la célèbre bibliothèque
de Celsius ou du temple d’Artemis pour s’imprégner
de l’histoire de Crésus et des Romains dans
l’Antiquité. Plus de trois heures sous la chaleur à
déambuler entre les pierres ont « creusé » notre
estomac. Déjeuner copieux dans un restaurant
à un prix défiant toute concurrence : 12 € pour 7
personnes !
Izmir est notre dernière étape avant de repartir vers
La France. Trouver l’adresse de l’hôtel dans cette ville
relève de la performance. Erkan, sans carte, sans
GPS, mais avec un bon sens de la débrouillardise
nous conduit à bon port. Autant chercher une aiguille
dans une botte de foin. Mais le défi a été relevé.
Bravo et merci à lui !
Récit de Christine V. (avec quelques rajouts de
Dominique Péan... et quelques coupures de Loïc)
yıldan beri yağmur sularıyla oluşmuş büyük bir plato)
havasında bir su kenarında kuşları ve bitkileri seyrederek
ikindi zamanını geçiriyoruz. Akşam, gözlerimiz, geceyi
aydınlatan Lidya mezarlıklarında,
liman boyunca
sıralanan lokantalardan birindeyiz, kendimizi bu yerin
büyüsüne bırakıyoruz.
Şimdiden gezimizin 11inci günündeyiz! Aşırı sıcak
yerini yağmura bırakıyor. Her zamanki gibi güzel bir
kahvaltıdan sonra, oldukça dağlık bir yoldan Denizli’ye
gidiyoruz. Pamukkale’de, kızının bizi biraz tozlu bir
halı kaplı kanapeye oturtmak için davet etmeye acele
ederken, kaldırımda torununun beğeni bakışları altında
gözleme yapan büyükannenin bulunduğu bir lokantada,
öğle yemeğimizi yiyoruz.
Ertesi gün güneşle birlikte biz turistleri zevklendiren,
su dolu ya da boş muhteşem havzaların bulunduğu
Pamukkale’yi ziyaret ediyoruz. Herkes, bu küçük
doğal havuzlarda kaymamak, yürümek, fotoğraf
çekmek, dolaşmak için dikkatle gezinmeye başlıyor.
Bu büyük alan, aynı zamanda gelincik çiçekleri ve
otlar arasında (tapınaklar, sütunlar, tiyatro, ayakyolları,
katedral, agora) görkemli bir kentin olduğu hissini veren
kalıntılarla dolu.
Birçok medeniyet birbiri ardınca gelmiş, ve bizler bugün
onların gizemlerini çözmeye çalışıyoruz. 2000 yıl sonra
bizimki ne duruma gelecek?
Olağandşı bu yerde öngördüğümüz süreden daha
çok kalıyoruz. Şoförümüz Erkan, ziyareti kısaltarak
ve arabayla geri dönmek yerine bu yörenin tamamını
saatlerce yürüyerek gezeceğimizi öğrendiğinde şaşırıp
kalıyor.
Ve en son büyük tarihi yerler, Efes ve Selçuk. Bu
ziyaret, Antik Çağda Romalılar ve serveti ile ünlü Lidya
kralı Krezüs’ün hikayesini derinlemesine öğrenebilmek
ve Artemis Tapınağı ile ünlü Culsus kütüphanesinin
tarihini daha iyi anlayabilmek için bir rehber eşliğinde
gerçekleşiyor. Taşlar arasında, yakıcı sıcak altında 3
saatten fazla süren bu gezinti karnımızı acıktırıyor.
Çok ucuz bir hesap dahilinde, 7 kişi 12 euro!, bir
lokantada benzer bir öğle yemeği yiyoruz.
İzmir, Fransa’ya gelmeden önceki son durağımız. Bu
şehirde oteli bulabilmek, büyük bir gayret gerektiriyor.
Erkan, haritasız ve GPS’siz sis içinde gidebilmenin
sezgisiyle bizi otelimize getiriyor. Samanlıkta iğne
aramak gibi birşey, ama üstesinden geldi; sağol Erkan
ve çok teşekkürler.
Christine V. (Dominique Péan’ın katkılarıyla)
15