SON MEKTUP Sinopsis-Tretman Erol ERKURT(2009) Sinopsis

SON MEKTUP Sinopsis-Tretman Erol ERKURT(2009) Sinopsis

SON MEKTUP
Sinopsis-Tretman
Erol ERKURT(2009)
Sinopsis
Kahraman olmak ile şaklaban olmak arasında sıkışıp kalmış yorgun bir
postacının öyküsü…
Yorgun postacı Vedat, 28 yaşında edebiyat dehası… Yazabileceği onlarca
roman, hikâye varken şaklaban olmayı tercih etmiş, sahip olduğu yeteneği
sadece yazdığı mektuplarda kullanmış, çocukluk yıllarında elindeki çakmağı ile
arkadaşlarının gözünde kahraman olmuş kundaklama efsanesi. Arkadaşlarının
yüzündeki gülümseme için yapmayacağı şaklabanlık yoktu.
Ali ve Alper Vedat’ın çocukluk dönemlerinden arkadaşıdır. Aynı sokakta
oturup aynı okula gittiler. Ergenlik çağlarında her çocuk gibi onlarında bina
arasına sıkışmış hayatlarını renklendirme, heyecan katma arayışları olmuştur.
13–14 Yaşlarındayken keşfettikleri başını belaya sokma oyunu, çocukluk
dönemlerine damgasını vurmuştur. Oyunun kuralları basittir her biri sıra ile
başlarını belaya sokacak plan yapar gidip üçü planı uygular. Eşsek şakası denilen
tabirin bile hafif kalacağı oyunları, Vedat taşınıncaya kadar devam eder.
Her ne kadar Vedat muhitten taşınsa da bu üç gencin dostlukları bitmez.
Arada sırada buluşur eski günleri anarlar. Yıllar sonra üç genç buluştukları yerde
geçmişi anıp gülüşürken, her birinin hayatındaki gelişmeler hakkında şaşırtıcı
sözler duyulur. Alper boşanmıştır, Ali sigarayı bırakmıştır, Vedat evlatlık
olduğunu öğrenmiştir… Arkadaşları Vedat’ın evlatlık olduğunu yıllardır bilseler
de şaşırmış gibi yaparlar. Vedat’ın hastalığı ile ilgili arkadaşlarından sakladıkları,
Ali ve Alper’in yıllardır bilip de Vedat’a söylemeyemedikleri bütün sırlar okuldan
çalınan plakette saklı kalır.
O an için Vedat, Hayatın getirdiği sıradan ve sıkıcılığı değiştirme fikrini atar
ortaya. Ali ve Alper çocukluktaki oyunlara dönme fikrini eğlenmek ve gülmek
adına kabul eder. Ve Vedat için yıllar sonra oyun tekrar başlar, hayata yeniden
tutunabilmek için.
Tretman:
Karıştırılan eski fotoğraf albümlerinden kareler ile başlar hikâye. Vedat
Albüm sayfalarını gülümseyerek çevrilmektedir. Albümde yer yer bazı sayfalar
boş kalmıştır. Yıllardır anne ve babası olarak bildiği kişiler ile hiçbir kan
bağının olmadığını öğrenmek, yalan fotoğrafları albümden çıkarmak için yeterli
bir sebep olmalıydı.
Çocukluk fotoğraflarına bakarak arkadaşları ile yaşadığı güzel günler geçer
gözlerinin önünden. Yıllar önce oturdukları binadan taşınırken bir ihtiyarın ona
söylediklerini hiç unutmamıştır. İhtiyar üzgün çocuğu teselli etmek için
fotoğraflara bakarak sevdiklerinin onun yanında olabileceğini söylemiş, yazılan
mektuplarla mesafelerin hiç uzak olmadığını anlatmıştır.
Karıştırılan
albüm
sayfalarından
sonra
Vedat
masasına
oturup
arkadaşlarına mektup yazmaya başlar. Belki de bu son mektup diye düşünür
kendince.
Vedat’ı hastane koridorlarında görürüz, tıp dilinde KML adı verilen lösemi
türlerinden biri ile başı derttedir. Yorgun ve bitkin oturduğu koltukta elindeki
anahtarlığa bakarak çocukluk dönemlerine gider.
Baş belası üç adet İstanbul çocuğu çıkar karşımıza. Olmadık şakalar ile
milleti bezdiren, sonrada bir beton üzerine oturup birbirlerine bakarak gülen
üç yaramaz çocuk. Sebep belki ilgisizlik belki sevgi arayışı. Ali Alper ve Vedat,
Mutluluğu birbirlerinin gülen gözlerinde buldular.
Şeytanın bile aklına gelmeyecek şakalar yapmaktadırlar. Kimin aklına
gelebilir ki, otuzlu yaşlarda süslü bir kadının kapısına aşk mektubu bırakmak,
Maç için alınan duman fişeklerini sınıf içerisinde yakıp okula yangın alarmı
vermek, asfalt çalışması yapılan yolda bisiklet sürmek, çok sigara içen birinin
evini sigara izmariti ile doldurmak, bayram günü tertemiz elbiselerle kömürün
içine girmek vs. Oyunları diğer çocuklardan çok farklıydı, kurallarıda basitti
aslında. Sıra ile her biri başlarını belaya sokacak bir plan yapar gidip üçü planı
uygular.
Hayatı böylesine dolu dolu ve gülerek yaşayan üç çocuk, her şeyi oyun gibi
görüyordu. Aynı sokakta oturdular, aynı okula gittiler, üçü de aynı kızı sevdi.
Dişi için birbirlerini çok hırpalamadılar, hayvanlar ne yapıyorsa onlarda öyle
yaptı. Belli bir mesafeyi en hızlı koşan kızı aldı. Yarışı kazanan Alper, ödülü ise
okul arkadaşları Arzu oldu. Vedat bu duruma takılmasa da, olay Ali’de
kapanması imkânsız yaralar açtı. Vedat taşınıncaya kadar küskünü ve acıların
çocuğunu oynadı.
Taşınma günü geldiğinde küskün, evde duyduğu konuşmalar karşısında
daha fazla küskün kalamadı. Ağlayarak dışarı çıktı ve arkadaşı ile vedalaştı.
Vedat gittikten sonra Ali, evde duyduklarını Alper’e anlatır ve konuşulanlar
yıllarca sır olarak kalır.
Zaman geçiyor fakat dostluklar hiç bitmiyordu. Fotoğraflar ve mektuplar
vardı. Arada sırada buluşup eski günleri anıp gülüştüler. Yine böyle bir gün,
buluşma alanında her birinin ağzından hayatları ile ilgili şaşırtıcı gelişmeler
duyuldu. Alper büyük bir mücadele sonucu kazandığı Arzudan boşandığını
söyledi. Sigaraya başlamalarına önayak olan Ali, ben sigarayı bıraktım dedi.
Vedat ise meğerse ben evlatlıkmışım deyiverdi. Ali ve Alper o an için şaşırmış
gibi gözükseler de bildiği gerçeğe şaşıran salağı oynadı her ikiside. Vedat’ın da
onlardan sakladıkları vardı, söylemek istedi fakat söyleyemedi, birden
çocukluktaki oyunlara dönme fikrini ortaya attı. Ve her şey yeniden başladı
Yaşanılan bir olay karşısında sanki ben bu olayı daha önce yaşamıştım
denir ya, öylesi zamanlar yaşamaktadır üç genç. Çocukluktan klonlanmış
deja-vu anları. Alışveriş manyaklarına özenip alışveriş yaparlar, bisiklet ile
kapalı havuza girerler, sapık bir müdürün evine çöp doldururlar. Alper’in
yaptığı plan sonucu Vedat bir kapı önüne mektup sıkıştırır, kapı açıldığında
postacı aradığı aşkı bulmuştur.
Birini sevmek, dostlarla zaman geçirmek, anıları tekrar yaşamak her şey
çok güzel. Birde ayrılıklar olmasa! Ayrılık anı için yazılmış mektuplar’ın açılma
vakti gelmese de, Zarflar açılır. Çocukluk döneminin geçtiği çardakta saklı
kalan her şey söylenir.
Sözün bittiği anda fotoğraflar kalır, kimilerinin fotoğraflara bakarak
hayatta kaldığını kimilerinin ise özlediklerinin resimleri ile bu hayattan gittiğini
görürüz.