resmi gazetede geçtiğimiz ay (eylül 2009)
Transkript
resmi gazetede geçtiğimiz ay (eylül 2009)
1 İÇİNDEKİLER 2 3 Yıl : 1 Sayı : 2 Ekim 2009 Ayda bir yayınlanır / Yaygın-süreli-ulusal Mevzuat dergisi Danışma Kurulu / Yazarlarımız Gökalp KINIK / Orta Vadeli Mali Planın Stratejisi ve Yol Haritası 8 İde Yönetişim Yayıncılık Ltd. Şti. adına İmtiyaz Sahibi Gökalp KINIK Ahmet ÖNEY / İş Kanununda Çalışma Süreleri ve Denkleştirme Uygulamaları 11 İsmet Kayıhan KAZANCIOĞLU / Bireysel Sorumlu Müdür & Genel Yayın Yönetmeni Ahmet ÖNEY Emeklilik Sistemi ve Vergi Uygulamaları 13 Genel Koordinatör Alper KINIK Sedat TURAN / Belediyelerin İç Kontrol Eylem Planlarında Yazılı Bulunan Eylemlerle İlgili Düzenlemeleri Hazırlamaları... Bilgi İşlem Müdürü Sertaç AKÇAY 15 Av. Suna PEKER / 5897 Sayılı Kanun ile Getirilen Değişikliklere Genel Bakış Haber Müdürü Pınar OKÇU 18 Reklam Müdürü Burcu ŞENGÜL Prof. Dr. Zerrin TOPRAK / Müzakereci Demokrasi ve Demokratikleşme Göstergelerinde Gelişim Satış Müdürü Neşe TOPER 22 Resmi Gazetede Geçtiğimiz Ay (Eylül 2009) 63Pratik Bilgiler 100 Kare Bulmaca Mali İşler Müdürü Sultan ÖZDEMİR Grafik Uygulama & Dizgi Aslı BAĞRIYANIK e-mail:asss.2001@hotmail.com Yönetim Yeri 1145/4 Sk. No:11/114 Katlıotopark İş Merkezi Yenişehir - İZMİR Tel : 0(232) 433 57 44 - 433 58 80 - 43356 29 Faks : 0(232) 433 57 46 www.ideyonetisim.com.tr www.yonetisim.com.tr e-mail : bilgi@ideyonetisim.com.tr Basım Yeri GÜLERMAT Tel : 0(232) 433 61 33 Baskı Tarihi 08 Ekim 2009 DERGİ ABONELİĞİ İÇİN Ziraat Bnk. Efes Şb. Hs. No : 1333-44727050-5002 Vakıfbank Gıda Sitesi Şb. Hs. No: 7285370937 Akbank Konak Şb. Hs. No: 61-127414 Halkbank Toptancılar Şb. Hs. No : 0437-10260169 1 DANIŞMA KURULU Ahmet ÖNEY.................................... E. Çal. ve Sos. Güv. Bak. B.müf. & İde Yön. Baş Danışmanı.. Av. Enis DİNÇEROĞLU..................... Ege Belediyeler Birliği Hukuk Danışmanı.......................... Prof. Dr. Ertuğrul ERDİN................. Dokuz Eylül Üniv. Çevre Müh. Bölümü Öğretim Üyesi....... Fethi AYTAÇ..................................... Türkiye İdareciler Der. Yön. Kurulu Üyesi & E. Vali............ Av. Fırat ÜNVER............................... E. İzmir Büyükşehir Belediyesi 1. Hukuk Müşaviri............ Gökalp KINIK................................... İde Yönetişim Yayıncılık Genel Müdürü (İktisatçı)............... Doç. Dr. Meltem CANİKLİOĞLU....... D.E.Ü. Hukuk Fak. Anayasa Hukuku Böl. Öğretim Üyesi .. Sedat TURAN................................... Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı........... Selçuk SAVCI................................... Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisi................................... Prof. Dr. Yaşar UYSAL...................... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil Fak. İktisat Böl. Öğretim Üyesi ...... Prof. Dr. Zerrin Toprak KARAMAN... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil. Fak. Kamu Yön. Böl. Öğretim Üyesi YAZARLARIMIZ Ahmet ALTUNTAŞ............................ İzmir Mahalli İdareler Müdürü........................................... Ahmet ÖNEY.................................... E. Çal. ve Sos. Güv. Bak. Başmüf. & İde Yönetişim Danışmanı... Av. Burcu BİRLİK............................. Avukat................................................................................. Celal KAPAN.................................... Sosyal Güvenlik Kurumu Başmüfettişi............................... Av. Esra OKUMUŞ............................ Dinçeroğlu Hukuk Bürosu.................................................. Fethi AYTAÇ..................................... Türkiye İdareciler Der. Yön. Kurulu Üyesi & E. Vali............ Halil İbrahim BULDAŞ..................... Mahalli İdareler Gen. Müd. Şb. Müdürü- Yerel Yön. Uzm... İsmet Kayıhan KAZANCIOĞLU......... İde Yönetişim Mali Müşaviri & Muhasebe Müdürü............. Mehmet ÖZBUDAK.......................... Yeminli Mali Müşavir........................................................... Mehtap TUNA.................................. Ege Belediyeler Birliği Genel Sekreteri............................. Doç. Dr. Meltem CANİKLİOĞLU....... D.E.Ü. Hukuk Fak. Anayasa Hukuku Böl. Öğretim Üyesi .. Sedat TURAN................................... Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı........... S. Selçuk SAVCI............................... Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisi................................... Prof. Dr. Yaşar UYSAL...................... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil Fak. İktisat Böl. Öğretim Üyesi ...... Prof. Dr. Zerrin Toprak KARAMAN... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil. Fak. Kamu Yön. Böl. Öğretim Üyesi * Danışma Kurulu ve Yazarlarımız bölümünde yer alan isimler alfabetik olarak sıralanmıştır. * Dergimizde yer alan makalelerdeki fikirler yazarına aittir. İlanların her türlü sorumluluğu ilan verene aittir. 2 [ M A K A L E ] Gökalp KINIK İde Yönetişim-Yayıncılık Genel Müdürü (İktisatçı) Orta Vadeli Mali Planın Stratejisi ve Yol Haritası D eğerli okurlar,kamusal alanda yöneticilik yapan ve özellikle mali -idari işlerden sorumlu meslektaşlarımızın işinin hiçte kolay olmayacağı gözükmektedir.2003 yılında çıkarılan 5018 sayılı kamu mali yönetimi ve kontrolu kanununun 2oo7 yılına kadar geçişinin tamamlanacağı öngörülmüştü.Ancak yeterli nicelik ve nitelikte kadro sıkıntısı hemen hemen tüm kurumlarda yaşandı ve ardıl mevzuatlarında peşpeşe çıkarılması işlerin biraz daha karışmasına sebep olmuştur.Neyse ki eğitim seminerleri ve diğer çalışmalar sayesinde bunlar aşılmaya başlanmıştır. Yüksek Planlama Kurulundan, Karar No: 2009/29 ile, Resmî Gazete18 Eylül 2009 CUMA Tarihli sayısında yayımlanan Orta Vadeli Mali Plan 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun 16’ncı maddesine göre karar verilmiştir. Bu kararın tüm kamu çalışanlarını öncelikle çok yakından ilgilendirdiğini bilmekteyiz.Bu anlamda yapılması gereken işlemleri tek tek saymak yerine kurul karaının önemli metinlerini sizlere sunarak durumdan vazifelerinizi çıkarmanıza kolaylık yapalım istedik. edecektir. Bu çerçevede, kamu idareleri ödenek tavanlarını dikkate alarak, belirlenen öncelikler çerçevesinde kendi kaynak tahsislerini gözden geçirecekler ve önceliğini yitirmiş faaliyetler ile projeleri tasfiye edeceklerdir. 2010-2012 dönemi merkezi yönetim bütçesinin hazırlığına esas teşkil edecek temel makroekonomik göstergeler, gelir ve gider tahminleri, hedef bütçe açığı ve açık finansmanı ile genel ve özel bütçeli idarelerin ödenek teklif tavanlarına Mali Planın izleyen bölümlerinde yer verilmiştir. Kamu idareleri Orta Vadeli Program ile Orta Vadeli Mali Planda yer alan politika önceliklerini, makroekonomik göstergeleri ve ödenek tavanlarını esas almak suretiyle, çok yıllı bütçeleme anlayışına uygun olarak kendi kurumsal önceliklerini belirleyecek ve 2010, 2011 ve 2012 yılları için bütçe tekliflerini hazırlayacaklardır. I. MERKEZİ YÖNETİM BÜTÇESİNİN DAYANDIĞI TEMEL MAKROEKONOMİK GÖSTERGELER VE POLİTİKALAR A. Temel Makroekonomik Göstergeler 2010-2012 dönemi merkezi yönetim bütçesi gelir ve gider tahminlerinin belirlenmesinde, Orta Vadeli Programda öngörülen ve Tablo 1’de yer alan makroekonomik göstergeler esas alınmıştır. Kamu idareleri 2010, 2011 ve 2012 yıllarına ilişkin bütçe ödenek tekliflerini hazırlarken söz konusu göstergeleri dikkate alacaklardır. “5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun öngördüğü çok yıllı bütçe hazırlık süreci Bakanlar Kurulunun temel politika öncelikleri ile hedef ve gösterge niteliğindeki temel ekonomik büyüklükleri içeren Orta Vadeli Programı kabul etmesiyle başlamaktadır. Çok yıllı bütçe hazırlık sürecini yönlendiren ikinci önemli belge ise, Orta Vadeli Programla uyumlu olmak üzere, gelecek üç yıla ilişkin toplam gelir ve gider tahminleriyle birlikte hedef açık ve borçlanma durumu ile kamu idarelerinin ödenek teklif tavanlarını içeren ve Maliye Bakanlığı tarafından hazırlanarak Yüksek Planlama Kurulu tarafından karara bağlanan Orta Vadeli Mali Plandır. Orta Vadeli Program ve Orta Vadeli Mali Plana dayalı olarak hazırlanacak 2010-2012 yılları merkezi yönetim bütçesi, kaynakların belirlenmiş temel politika öncelikleri doğrultusunda tahsisini, kamu harcamalarının kalitesinin artırılmasını ve bu suretle halkımızın hayat standardının yükseltilmesini sağlayacaktır. Etkin bir kamu mali yönetimi, giderlerin rasyonel bir şekilde önceliklendirilmesini ve kaynakların bu önceliklere göre tahsisini esas almalıdır. Bu çerçevede, Mali Plan döneminde kamu gider mevzuatının rasyonelleştirilmesine yönelik çalışmalar sürdürülecektir. 2010-2012 yıllarını kapsayan dönemde, çok yıllı bütçeleme anlayışının uygulanmasında elde edilen tecrübeler de göz önüne alınarak kaynak tahsisinde etkinliğin artırılması hususu, temel önceliklerden birisi olmaya devam Tablo 1- Temel Makroekonomik Göstergeler 2010 GSYH Büyümesi (%) 2012 3,5 4,0 5,0 1.029 1.118 1.227 GSYH (Milyar Dolar, Cari Fiyatlarla) 641 669 723 TÜFE Yılsonu (%) 5,3 4,9 4,8 GSYH (Milyar TL, Cari Fiyatlarla) 2011 Kaynak: Orta Vadeli Program (2010-2012) B. Bütçe Giderlerine İlişkin Temel Politikalar 2010-2012 döneminde izlenecek maliye politikasının temel çerçevesi, kamu kesiminin kaynak kullanımındaki artan payını azaltmak suretiyle, ekonomik krizin de etkisiyle yükselen kamu açıklarını tedrici olarak makul seviyelere düşürmektir. Maliye politikası; para ve gelirler politikasıyla uyum içinde, belirlenen faiz dışı denge, gelir ve harcama hedefleriyle ilgili orta vadeli mali hedeflere ulaşılmasını sağlayacak bir yaklaşımla yürütülecektir. Mali Plan döneminde, sağlık, eğitim ve sosyal nitelikli harcamalar ile büyümeyi ve istihdamı destekleyen ve böl- 3 [ M A K A L E ] gesel gelişmişlik farklarını azaltan harcamalara daha fazla önem verilerek, toplumun yaşam kalitesinin yükseltilmesi, beşeri sermayenin niteliklerinin geliştirilmesi yönündeki politikalar uygulanmaya devam edilecektir. Sosyal yardımlarda yerindelik ve harcamalarda etkinlik sağlanacaktır. Orta ve uzun vadede ekonominin verimliliğini ve üretken yapısını destekleyen altyapı yatırımlarına ağırlık verilecektir. Kamu yatırımları; Güneydoğu Anadolu Projesi, Doğu Anadolu Projesi, Konya Ovası Projesi başta olmak üzere ekonomik ve sosyal altyapı projelerine yoğunlaştırılacak, AB’ye üyelik yönünde ortaya konulan politika ve önceliklerin hayata geçirilmesi için gereken yatırımlar hızlandırılacaktır. GAP Eylem Planı ve diğer bölgesel programlar kapsamında yer alan projelerin, sağlanan ilave kaynaklar da dikkate alınarak, hızla tamamlanmasına yönelik tedbirler zamanında alınacaktır. Mali Plan döneminde, tarımsal destekleme ödemeleri sektörde rekabet edebilirliği artırmak ve gelir istikrarını sağlamak amacıyla alan ve ürün temelinde farklılaştırılacak, desteklerin idare ve kontrolü alan bazlı yapılacaktır. 2010-2012 döneminde 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu kapsamında kamu idarelerinin, mali yönetim ve kontrol alanında görev ve sorumluluklarını etkili bir şekilde yerine getirebilmelerini sağlamak üzere idari kapasite geliştirilmesine yönelik faaliyetler yoğunlaştırılacaktır. Mali yönetim ve kontrol ile iç denetim faaliyetlerinin genel yönetim kapsamındaki kamu idarelerinde etkin bir şekilde uygulanması için gerekli çalışmalar sürdürülecektir. Kamu idarelerinde uluslararası standartlarla uyumlu bir iç kontrol ortamının oluşturulması için Mali Plan döneminde kamu idarelerinin iç kontrol eylem planlarının etkili bir şekilde uygulanması sağlanacaktır. Ayrıca, kamu idarelerinin karar verme süreçlerini güçlendirmek, mali saydamlık ve hesap verilebilirliği artırmak amacıyla uygulamaya konulan stratejik planlama ve performans esaslı bütçeleme yaygınlaştırılacaktır. Vergiye gönüllü uyumun artırılması ve vergi tabanının genişletilmesine yönelik yasal ve idari düzenlemeler yapılacaktır. Vergi bilincinin geliştirilmesi ve artırılmasına yönelik faaliyetlere ağırlık verilecektir. II. MERKEZİ YÖNETİM BÜTÇE BÜYÜKLÜKLERİ A. Merkezi Yönetim Bütçe Dengesi Mali Plan dönemi merkezi yönetim bütçe dengesi ve faiz dışı fazla hedefleri Tablo 2’de yer almaktadır. Tablo 2- Merkezi Yönetim Bütçe Dengesi ve Faiz Dışı Fazlası 2010 2011 2012 Merkezi Yönetim Bütçe Dengesi (Milyon TL) -50.034 -45.123 -39.083 Merkezi Yönetim Bütçe Dengesi / GSYH (%) -4,9 -4,0 -3,2 Faiz Dışı Fazla (Milyon TL) 6.716 10.077 16.317 Faiz Dışı Fazla / GSYH (%) 0,7 0,9 1,3 2010 yılı merkezi yönetim bütçe açığının GSYH’ye oranının yüzde 4,9 olarak gerçekleşeceği, 2011 ve 2012 yıllarında ise sırasıyla yüzde 4’e ve yüzde 3,2’ye düşeceği tahmin edilmektedir. Mali Plan döneminde, faiz dışı fazlanın GSYH’ye oranının 2010 yılında yüzde 0,7, 2011 yılında yüzde 0,9, 2012 yılında ise yüzde 1,3 olarak gerçekleşeceği öngörülmektedir. Merkezi yönetim bütçesinin program tanımlı gelir ve giderleri ile faiz dışı fazlası ise Tablo 3’de yer almaktadır. Tablo 3- Program Tanımlı Bütçe Büyüklüklerinin GSYH’ye Oranı (%) C. Bütçe Gelirlerine İlişkin Temel Politikalar Mali Plan döneminde uygulanacak bütçe gelir politikalarının temel amacı; büyüme, yatırım ve istihdamın desteklenmesi ile ekonomide kayıtdışılığın azaltılmasına katkıda bulunmaktır. Vergi politikalarının uygulanmasında istikrar ve vergilendirmede öngörülebilirlik esas olacaktır. Vergi kanunlarında yer alan istisna, muafiyet ve vergi indirimi hükümleri, ekonomik ve sosyal politikalar çerçevesinde yeniden değerlendirilerek vergi mevzuatı sadeleştirilecektir. Vergi harcamalarının mali boyutunun tespitine yönelik çalışmalara devam edilecektir. Ayrıca, Avrupa Birliği mevzuatı ile uyum çalışmaları sürdürülecektir. Kayıtdışı Ekonomiyle Mücadele Stratejisi Eylem Planı çerçevesinde kayıtdışılıkla mücadeleye tüm toplum kesimlerinin katılımı sağlanacaktır. Kayıtdışılıkla mücadele amacıyla öncelikle iş ve çalışma hayatına ilişkin mevzuatın basitleştirilmesi, kamu kurumları arasında bilgi paylaşımı ve koordinasyon sağlanarak kurumların teknolojik alt yapısının güçlendirilmesine yönelik faaliyetler sürdürülecektir. Vergi kayıp ve kaçağını önlemeye yönelik olarak idari kapasite artırılacak ve vergi denetimleri ile vergi ve diğer mali yükümlülüklerin tahsilatında etkinlik sağlanacaktır. 2010 2011 2012 Merkezi Yönetim Bütçesi Gelirleri 21,4 21,4 21,4 Merkezi Yönetim Bütçesi Faiz Dışı Giderleri 22,2 21,6 21,0 Merkezi Yönetim Bütçesi Faiz Dışı Fazlası -0,8 -0,2 0,4 B. Merkezi Yönetim Bütçe Giderleri 2010-2012 döneminde merkezi yönetim bütçe giderleri; makroekonomik göstergeler, temel politika belgelerinde ortaya konulan öncelikler ve kamu idarelerinin ihtiyaçları esas alınarak belirlenmiştir. Bu çerçevede, bütçe giderlerinin ekonomik tasnif bazında belirlenmesinde kullanılan ve öne çıkan temel unsurlar aşağıda belirtilmiştir. Personel giderlerine ilişkin ödenek tahsisinde, kamu personeline mali imkanlar ve hedefler göz önünde bulundurularak maaş ve ücret artışı sağlanacağı varsayılmıştır. Sosyal güvenlik devlet prim giderlerinin belirlenmesinde 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun getirdiği sağlık primi giderleri dikkate alınmıştır. Mal ve hizmet alım giderlerinin belirlenmesinde, kamu idarelerinin Mali Plan döneminde uygulamaya koyacakları yeni programlar, hizmet genişlemesine bağlı olarak ortaya çıkacak ihtiyaçlar esas alınmıştır. Aile hekimliği uygulamasının tüm ülkeye yaygınlaştırılacağı ve özürlü eğitimi programından faydalanacak kişi sayısının artacağı öngörülmüştür. Ayrıca, Devlet memurları ile bakmakla yükümlü oldukları kişilerin sağlık giderleri 2010 4 [ M A K A L E ] yılından itibaren Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından karşılanacağından, Mali Plan döneminde bu tür giderler için mal ve hizmet alım gideri öngörülmemiştir. Cari transferlerin belirlenmesinde; kamu iktisadi teşebbüslerinin ve sosyal güvenlik sisteminin finansman ihtiyacı, işveren sigorta prim indirimi, tarımsal desteklemelere ilişkin uygulamaya konulacak politikalar, özürlü evde bakımı yardımından yararlanacak kişi sayısındaki artış ve diğer transferler dikkate alınmıştır. Sermaye giderlerinin belirlenmesinde, Mali Plan döneminde kamu yatırımlarına ilişkin belirlenen hedefler ile GAP Eylem Planı ve diğer bölgesel kalkınma planları kapsamında yapılacak yatırımlar dikkate alınmıştır. Sermaye transferlerinin belirlenmesinde, Mali Plan döneminde KÖYDES Projesine ve Ar-Ge projelerine desteğin devam ettirilmesi varsayılmıştır. Borç verme giderlerinde ise KİT’lerin mali yapısı ile harç ve öğrenim kredilerine ilişkin öngörüler dikkate alınmıştır. Diğer taraftan, faiz giderlerinin tahmininde borç stokunun yapısı ve seyri, ulusal ve uluslararası piyasalardaki dalgalanmaların faiz giderlerine olan muhtemel etkileri dikkate alınmıştır. Yukarıda yapılan açıklamalar çerçevesinde 2010-2012 dönemi merkezi yönetim bütçe giderleri Tablo 4’de yer aldığı şekilde belirlenmiştir. 2010 2011 2012 Merkezi Yönetim Bütçe Giderleri 286.828 298.232 314.442 Merkezi Yönetim Bütçe Giderleri (Program Tanımlı) 228.808 241.716 257.678 Faiz Dışı Giderler 230.078 243.032 259.042 - Personel Giderleri 60.318 64.098 68.438 - Sosyal Güvenlik Kurumlarına Devlet Primi Giderleri 11.124 11.710 12.538 - Mal ve Hizmet Alım Giderleri 25.901 27.616 28.798 - Cari Transferler 102.158 109.587 117.211 - Sermaye Giderleri 19.046 18.271 20.137 - Sermaye Transferleri 3.208 3.348 3.485 - Borç Verme 6.903 6.867 6.846 - Yedek Ödenek 1.420 1.535 1.589 Faiz Giderleri 56.750 55.200 55.400 2012 Merkezi Yönetim Bütçe Giderleri 27,9 26,7 25,6 Merkezi Yönetim Bütçe Giderleri (Program Tanımlı) 22,2 21,6 21,0 Faiz Dışı Giderler 22,4 21,7 21,1 - Personel Giderleri 5,9 5,7 5,6 - Sosyal Güvenlik Kurumlarına Devlet Primi Giderleri 1,1 1,0 1,0 - Mal ve Hizmet Alım Giderleri 2,5 2,5 2,3 9,6 1,6 1,6 - Sermaye Transferleri 0,3 0,3 0,3 - Borç Verme 0,7 0,6 0,6 - Yedek Ödenek 0,1 0,1 0,1 Faiz Giderleri 5,5 4,9 4,5 Tablo 6- Merkezi Yönetim Bütçe Gelirleri (Milyon TL) 2010 2011 2012 Merkezi Yönetim Bütçe Gelirleri (Net) 236.794 253.109 275.359 Merkezi Yönetim Bütçesi Vergi Gelirleri (Net) 193.324 210.192 229.526 Tablo 7- Merkezi Yönetim Bütçe Gelirlerinin GSYH’ye Oranı (%) 2010 2011 2012 Merkezi Yönetim Bütçe Gelirleri (Net)/ GSYH (%) 23,0 22,6 22,4 Merkezi Yönetim Bütçesi Vergi Gelirleri (Net)/GSYH (%) 18,8 18,8 18,7 2010-2012 Mali Plan dönemi sonunda merkezi yönetim bütçe gelirlerinin GSYH’ye oranının yüzde 22,4, vergi gelirlerinin GSYH’ye oranının ise yüzde 18,7 olarak gerçekleşeceği beklenmektedir. III. MERKEZİ YÖNETİM BÜTÇE AÇIĞININ FİNANSMANI Kamu borç ve risk yönetiminin temel ilkeleri; •Makroekonomik dengelerin gözetilerek para ve maliye politikaları ile uyumlu sürdürülebilir, saydam ve hesap verilebilir bir borçlanma politikasının izlenmesi, •Finansman ihtiyaçlarının, iç ve dış piyasa koşulları ve maliyet unsurları göz önüne alınarak belirlenen risk düzeyi çerçevesinde, orta ve uzun vadede mümkün olan en uygun maliyetle karşılanması, olarak belirlenmiştir. Bu kapsamda 2010-2012 döneminde de stratejik ölçütlere dayalı borçlanma politikası uygulamasına devam edilecektir. Daha önceki yıllarda olduğu gibi iç borçlanmada TL cinsi enstrümanlara ağırlık verilmesi ve sabit faizli enstrümanların payının artırılması başlıca politika hedefleri arasında yer alacaktır. Ayrıca, borçlanmanın vadesinin piyasa koşulları elverdiği ölçüde uzatılmasına çalışılarak refinansman riskinin azaltılması hedeflenmektedir. Diğer taraftan, likidi- Tablo 5- Merkezi Yönetim Bütçe Giderlerinin GSYH’ye Oranı (%) 2011 9,8 1,9 C. Merkezi Yönetim Bütçe Gelirleri Merkezi yönetim bütçe gelirleri, Orta Vadeli Programda yer alan makroekonomik göstergeler ile gelir politikalarının bütçe gelirlerine etkileri, Plan döneminde sürekli nitelikte gelir artışı sağlamak üzere yapılması kararlaştırılan hususlar, ulusal ve uluslararası piyasalardaki gelişmeler ve gelirlerin geçmiş yıllarda gösterdiği eğilim dikkate alınarak belirlenmiştir. Yukarıda yer alan merkezi yönetim bütçe giderlerinin GSYH’ye oranları ise Tablo 5’de gösterilmiştir. 2010 9,9 - Sermaye Giderleri 2010-2012 döneminde, merkezi yönetim bütçe giderlerinin GSYH’ye oranının sırasıyla yüzde 27,9, yüzde 26,7 ve yüzde 25,6 olarak gerçekleşmesi öngörülmüştür. Tablo 4- Ekonomik Sınıflandırma Bazında Merkezi Yönetim Bütçe Giderleri (Milyon TL) - Cari Transferler 5 [ M A K A L E ] te riskini azaltmak üzere uygulanan güçlü rezerv politikasına önümüzdeki yıllarda da devam edilmesi öngörülmektedir. Bu bağlamda, AB tanımlı genel yönetim nominal borç stokunun GSYH’ye oranı aşağıdaki tabloda yer almaktadır: si gereği Kanuna ekli (III) sayılı cetvelde yer alan düzenleyici ve denetleyici kurumlar için ödenek teklif tavanı belirlenmemiştir. Kamu idarelerinin ödenek teklif tavanları belirlenirken, makroekonomik göstergeler ile Orta Vadeli Programda belirlenen politika öncelikleri, kamu idarelerinin ihtiyaçları ve yürüttükleri önemli faaliyet ve projeler dikkate alınmıştır. Tablo 8-AB Tanımlı Genel Yönetim Nominal Borç Stokunun GSYH’ye Oranı AB Tanımlı Genel Yönetim Nominal Borç Stoku/GSYH (%) 2010 2011 2012 49,0 48,8 47,8 B. Bütçe Hazırlık Sürecine İlişkin Hususlar 2010, 2011 ve 2012 yılları bütçe teklifleri 5018 sayılı Kanunun 15, 16, 17 ve 18’inci maddelerine uygun olarak çok yıllı bütçeleme anlayışı ile uyumlu bir şekilde hazırlanacaktır. Çok yıllı bütçelemenin başarılı bir şekilde sürdürülmesi, bütçe uygulamalarında kamu idareleri arasında gerekli işbirliği ve eşgüdümün sağlıklı bir şekilde yürütülmesine bağlı bulunmaktadır. Bütün kamu idareleri, önceki dönemlerde olduğu gibi 2010-2012 yıllarını kapsayan çok yıllı bütçe döneminde de aynı anlayışla hareket edeceklerdir. AB tanımlı genel yönetim nominal borç stokunun GSYH’ye oranının 2012 yılında yüzde 47,8’e düşürülmesi hedeflenmektedir. IV. KURUMSAL ÖDENEK TEKLİF TAVANLARI VE BÜTÇE HAZIRLIK SÜRECİNE İLİŞKİN HUSUSLAR A. Kurumsal Ödenek Teklif Tavanları 5018 sayılı Kanunun 16’ncı maddesi gereğince, söz konusu Kanuna ekli (I) ve (II) sayılı cetvellerde yer alan genel bütçe kapsamındaki kamu idareleri ve özel bütçeli idarelerin 2010, 2011 ve 2012 yıllarına ilişkin ödenek teklif tavanları ekli tablolarda yer almaktadır. Anılan Kanunun 2’nci madde- 1. Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu İdareleri ile Özel Bütçeli İdarelerce Yapılacak Bütçe Hazırlık Çalışmaları Genel bütçe kapsamındaki kamu idareleri ile özel bütçeli idareler 2010, 2011 ve 2012 yıllarına ilişkin bütçe tekliflerini Eylül ayı sonuna kadar Maliye Bakanlığına (Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğüne) göndereceklerdir. Kamu idareleri, yatırım tekliflerini değerlendirilmek üzere aynı süre içinde Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına vereceklerdir. Gelir ve ödenek tekliflerinin hazırlanmasında; •Bakanlar Kurulunca kabul edilen ve Resmi Gazetede yayımlanan Orta Vadeli Programda yer alan makro politikalar, ilkeler, hedef ve gösterge niteliğindeki temel ekonomik büyüklükler ile Orta Vadeli Mali Planda belirlenen ödenek teklif tavanları, •Maliye Bakanlığınca hazırlanacak Bütçe Çağrısı ve eki Bütçe Hazırlama Rehberi ile Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığınca hazırlanacak Yatırım Genelgesi ve eki Yatırım Programı Hazırlama Rehberinde belirlenecek genel ilkeler, nesnel ve ölçülebilir standartlar, hesaplama yöntemleri, bunlara ilişkin olarak kullanılacak cetvel ve tablo örnekleri, esas alınacaktır. Kamu idareleri, gider tekliflerini hazırlarken katılımcı bir yaklaşım benimseyecekler ve merkez dışı birimlerinin ödenek taleplerinin de tekliflere yansıtılmasını sağlayacaklardır. Özel bütçeli idareler, gider teklifleri yanında 2010, 2011 ve 2012 yıllarına ilişkin gelir tekliflerini de hazırlayarak Eylül ayı sonuna kadar Maliye Bakanlığına (Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğüne) göndereceklerdir. Genel bütçe gelir teklifi ise Maliye Bakanlığınca hazırlanacaktır. Gider tekliflerinin, Maliye Bakanlığınca belirlenmiş kurumsal, fonksiyonel, finansman ve ekonomik sınıflandırma esasına (analitik bütçe sınıflandırması); gelir tekliflerinin ise ekonomik sınıflandırma esasına uygun olarak hazırlanması gerekmektedir. Bütçe gelir ve gider teklifleri gerekçeli olarak hazırlanacak ve ilgili idarelerin yetkilileri tarafından imzalanacaktır. Genel bütçe kapsamındaki kamu idareleri ile özel 6 [ M A K A L E ] bütçeli idareler, Bütçe Gerekçesine eklenmek üzere, kendilerine bağlı döner sermaye işletmeleriyle bütçe dışı fonların 2007 ve 2008 yılları bütçe uygulama sonuçları ile 2009 yılı başlangıç rakamları ve yılsonu gerçekleşme tahminlerini ve 2010, 2011 ve 2012 yılları bütçe gelir ve gider tahminlerini Eylül ayı sonuna kadar Maliye Bakanlığına (Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü) ileteceklerdir. Türkiye Büyük Millet Meclisi ve Sayıştay, 5018 sayılı Kanunun 18’inci maddesi uyarınca bütçelerini Eylül ayı sonuna kadar doğrudan Türkiye Büyük Millet Meclisine, bir örneğini de Maliye Bakanlığına (Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü) göndereceklerdir. 3. Sosyal Güvenlik Kurumları İle Mahalli İdarelerce Yürütülecek Bütçe Hazırlık Çalışmaları 5018 sayılı Kanuna ekli (IV) sayılı cetvelde yer alan sosyal güvenlik kurumları, 2007 ve 2008 yıllarına ilişkin bütçe uygulama sonuçları ve 2009 yılı bütçe başlangıç rakamları ile 2010, 2011 ve 2012 yıllarına ilişkin gelir ve gider tahminlerini Eylül ayı sonuna kadar Maliye Bakanlığına (Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğüne), yatırım tekliflerini ise Yatırım Programı ile ilişkilendirilmek üzere Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına ileteceklerdir. İl özel idareleri ile belediyeler ise, 5393 sayılı Belediye Kanunu hükümlerine uygun olarak, 2007 ve 2008 yıllarına ilişkin bütçe uygulama sonuçları ve 2009 yılı bütçe başlangıç rakamları ile 2010, 2011 ve 2012 yıllarına ilişkin gelir ve gider tahminlerini İçişleri Bakanlığına göndereceklerdir. İçişleri Bakanlığı, mahalli idarelerin gelir ve gider tahminlerini konsolide ederek Merkezi Yönetim Bütçe Kanunu Tasarısına eklenmek üzere Eylül ayı sonuna kadar Maliye Bakanlığına (Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğüne) iletecektir.” 2. Düzenleyici ve Denetleyici Kurumlar Tarafından Yürütülecek Bütçe Hazırlık Çalışmaları 5018 sayılı Kanuna ekli (III) sayılı cetvelde yer alan düzenleyici ve denetleyici kurumlar, bütçelerini üç yıllık bütçeleme anlayışına uygun olarak kurumsal, fonksiyonel ve ekonomik sınıflandırma sistemine göre hazırlayacaklardır. Söz konusu kurumlar, bütçelerini Eylül ayı sonuna kadar doğrudan Türkiye Büyük Millet Meclisine, bir örneğini de Merkezi Yönetim Bütçe Kanunu Tasarısına eklenmek üzere Maliye Bakanlığına (Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü), yatırım tekliflerini ise Yatırım Programı ile ilişkilendirilmek üzere Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına göndereceklerdir. Değerli okurlar,ekonomik sıkıntıları had safhada olduğu bir süreçte bütçe hazırlamak ve geleceğe dönük stratejik plan yapmanın zorluğunu anlayan biri olarak sizlerin yanında olduğumuzu ve en güvenilir danışmanınız olduğumuzu unutmamanız dileğiyle saygılar sunarım. 7 [ M A K A L E ] Ahmet ÖNEY E. Çalışma ve Sos. Güv. Bak. Başmüfettişi & İde Yönetişim Danışmanı İş Kanununda Çalışma Süreleri ve Denkleştirme Uygulamaları süreleri, emeğin belirli bir süre için kiralanması Çalışma eskiden beri insan ilişkilerinin en önemli boyutlarından ……. Fazla çalışma … yapan işçi isterse, bu çalışmalar karşılığı zamlı ücret yerine, fazla çalıştığı her saat karşılığında bir saat otuz dakikayı, … serbest zaman olarak kullanabilir. İşçi hak ettiği serbest zamanı altı ay zarfında, çalışma süreleri içinde ve ücretinde bir kesinti olmadan kullanır.” Denkleştirme konusu ile birlikte fazla çalışma ve fazla çalışma ücreti konuları da gündeme geldiğinden ve sıkça dava konusu olduğundan genellikle birbirine karıştırılarak değerlendirilmektedir. Çalışma süreleri ve fazla çalışma ile ilgili konular Kanun gereği olarak çıkartılan ve 6.4.2004 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan “İş Kanununa İlişkin Çalışma Süreleri Yönetmeliği” İle “İş Kanununa İlişkin Fazla Çalışma Ve Fazla Sürelerle Çalışma Yönetmeliği”nde ayrıntılarıyla yer almaktadır. birisini oluşturmaktadır. İnsanın bir meta gibi alınıp satıldığı dönemlerden bugüne önemli merhaleler kat edilmiştir. Emeğin kadın- çocuk denilmeden insafsızca istismar edildiği dönemler bir dönemin romanları, filmleri ile çok iyi şekilde tasvir edilmiştir. Zamanımızda da korunmaya muhtaç kesimler ile ilgili tartışma ve çalışmalar devam etse de ağırlık çalışma koşulları ve süreleri ile çalışmanın düzenlenmesi ile ilgili hususlarda yoğunlaşmaktadır. Çalışma sürelerinin azaltılması suretiyle istihdamın arttırılması en çok tartışılan, ancak işletme ve ekonomi dengeleri itibariyle bir türlü sonuca ulaşılamayan tartışmalardır. Diğer taraftan, iş hayatının gereksinimleri daha önce iş hukukumuzda düzenlenmeyen yeni istihdam şekilleri ve düzenlemelerine de yeni İş Kanunumuzda yer verilmesi sonucunu doğurmuştur. Bu yeniliklerden bazıları geçici iş ilişkisi, çağrı üzerine çalışmaya dayalı kısmi süreli iş sözleşmesi gibi hususlardır. Bir diğeri de çalışma süreleri ile ilgili olan denkleştirme uygulamasıdır. Denkleştirme esasına göre çalışma, Çalışma Süreleri Yönetmeliğinin 5. Maddesinde yer almaktadır: “Madde 5 -Tarafların yazılı anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerinde haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşuluyla farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, yoğunlaştırılmış iş haftası veya haftalarından sonraki dönemde işçinin daha az sürelerle çalıştırılması suretiyle, toplam çalışma süresi, çalışması gereken toplam normal süreyi geçmeyecek şekilde denkleştirilir. Denkleştirme iki aylık süre içinde tamamlanacak, bu süre toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilecektir. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesinde ilke olarak çalışma süresi, haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiş, aksi kararlaştırılmamışsa bu sürenin, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanacağı hükme bağlanmıştır. 63. maddenin ikinci bendinde de: “Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz. Denkleştirme süresi toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” hükmü yer almaktadır. göre devamında tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde” dağıtılabileceği ifade edilmiştir. Konuya ilişkin bir diğer madde ise fazla çalışmaya ilişkin 41.maddedir: “Madde 41 - Ülkenin genel yararları yahut işin niteliği veya üretimin artırılması gibi nedenlerle fazla çalışma yapılabilir. Fazla çalışma, Kanunda yazılı koşullar çerçevesinde, haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalardır. 63’üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile, bazı haftalarda toplam kırkbeş saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz. Her bir saat fazla çalışma için verilecek ücret normal çalışma ücretinin saat başına düşen miktarının yüzde elli yükseltilmesi suretiyle ödenir. 8 [ M A K A L E ] Parça başına, akort veya götürü gibi yapılan iş tutarına göre ücret ödenen işlerde de bu Yönetmeliğin denkleştirmeye ilişkin hükümleri uygulanır. Denkleştirme dönemi içinde günlük ve haftalık çalışma süreleri ile denkleştirme süresi uygulamasının başlangıç ve bitiş tarihleri işverence belirlenir.” Kanun ve yönetmeliklerde denkleştirmeye ilişkin hükümler yukarıda belirtildiği gibi olmakla birlikte uygulamada birçok ihtilaf doğmaktadır. İşin ve işyerinin özelliklerine uygun şekilde çalışma saatlerinin ve vardiyaların düzenlenmesinde Yargıtay kararlarının dikkate alınması uygulamayı yasaya daha uygun olarak gerçekleştirmeyi sağlayacaktır. Bu arada aşağıda değinilecek Yargıtay kararlarının bir kısmının hem 1475 sayılı, hem de 4857 sayılı İş Kanunun uygulanma dönemlerini kapsıyor olması uygulamanın ne olduğu ve hangi yöne doğru değişiklikleri kapsadığını da ortaya koymaktadır. Yargıtay’ın kararları özellikle güvenlik görevlisi, link istasyonu çalışanları gibi işçiler için verilmiş ise de; bakış açısı ve koyduğu ilkeler açısından daha geniş iş alanlarında uygulanabilir ve özellikle şantiyeler, az sayıda işçi ile yürütülen belediyelerin su temin merkezleri gibi işyerlerinde esnek çalışma sürelerini geliştirecek niteliktedir. Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin yerleşmiş uygulamalarına göre günlük sekiz saat çalışma süresinde yemek ve diğer ihtiyaçlar için gerekli olan en az bir saatin fiilen çalışılmayan süre olarak nazara alınması gerekir. Aynı Daire, 14.11.2007 tarihli, 2007/34175sayılı Kararıyla: ” İşin ve işyerinin niteliği gereği, çalışma süresinin normal çalışma süresinden uzun tespit edildiği durumlarda, 10 saate kadar olan çalışmalar için 1 saat, 10 saatten fazla süren çalışmalar için ise 1,5 saat ara dinlenme süresi düşülerek fiili çalışma süresi belirlenmelidir.” şeklindeki kararıyla 10 saat ve daha üzerindeki çalışmalar için 1,5 saatin düşülerek fiili çalışma süresinin tespit edilmesinin uygun olacağını belirtmiştir. 5.6.2007 tarihli, 2007/18007 sayılı Karar’da da “Davacı işçinin günde 12 saat çalıştığı kabul edilmiş ve 1 saat ara dinlenmesi düşülerek fazla çalışma ücretleri hesaplanmıştır. Belirtilen çalışma süresine göre günde 1 saat ara dinlenme süresi azdır. Günlük 1,5 saat ara dinlenmesi düşülerek fazla çalışma ücreti hesaplanmalı ve hüküm altına alınmalıdır.” denilerek aynı yönde bir hüküm tesis edilmiştir. Denkleştirme ile ilgili bir husus da haftanın altı işgününde çalışan bir işçinin haftanın her hangi bir günü kesintisiz en az 24 saat çalışmaması halinde hafta tatilini kullandığının kabul edilmesidir (9. Hukuk Dairesi 20.9.2007 tarihli, K.No:2007/27508 sayılı karar). Aynı Kanun’un 41. maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalardır. 63. madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz. Davacı işçi yanında diğer bir işçi ile nöbet tutmaktadır. Normal olarak günlük 24 saat çalışmanın 12 saatinde bir işçi kalan sürede diğer işçinin çalıştığı varsayılır. Çalışılan bu süre içerisinde bir saatin zorunlu yemek ve diğer ihtiyaçlar için harcandığı gözönüne alındığında davacı işçinin günlük çalışma süresi 11 saati aşmaz. Haftada çalışılan süre 77 saat eder. İkinci haftaya sarkan üç günde de 33 saat çalışmış olur…. Davacı işçinin 4857 sayılı Kanun dönemindeki çalışması için örtülü bir denkleştirme söz konusu olur. Çünkü anılan dönemde davacı işçinin günde 11 saati aşan bir çalışması bulunmamaktadır. Her ay 10 gün çalıştığından kalan 20 gün için 4857 sayılı Kanun’un 63. maddesi gereğince denkleştirmenin varlığı kabul edilir. Mahkemece yukarıda belirtilen usul ve esaslara dayanmayan kararı hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.” denilmektedir. Fazla çalışma … yapan işçi isterse, bu çalışmalar karşılığı zamlı ücret yerine, fazla çalıştığı her saat karşılığında bir saat otuz dakikayı, … serbest zaman olarak kullanabilir. Diğer kararlar ile de denkleştirme esasına göre çalışan işçinin günlük çalışmasından yemek ve ihtiyaç için gerekli bir saatlik süre düşüldükten sonra günlük çalışma süresi 11 saati aşmıyorsa, bu çalışmaların haftalık fazla mesai süresi hesabında nazara alınmayacağı hususu pekiştirilmiştir. Örneğin; Üç vardiya halinde haftada 6 gün sekiz saat çalışan işçinin bilirkişi raporuna göre haftada üç saat fazla mesai yaptığı hususu; günlük sekiz saat çalışma süresinde yemek ve diğer ihtiyaçlar için gerekli olan en az bir saatin fiilen çalışılmayan süre olarak nazara alınması gerektiği ve böyle olunca davacının haftalık çalışma süresi 45 saati aşmadığından bu dönemi için fazla mesai kabul edilmesi olanağı bulunmadığı için reddedilmiştir. Bir aylık dönemde 10 gün dinlenmek, kalan 20 günde 9 ya da 12 saat çalışmak şeklinde gerçekleşen çalışma şekline göre de davacının günde en fazla 12 saat çalıştığı, yemek ve ihtiyaç için gerekli bir saat düşüldükten sonra günlük çalışma 11 saati aşmadığı, dolayısı ile davacının 4857 sayılı yasa döneminde fazla çalışma yapmadığı anlaşıldığı belirtilerek fazla çalışma yapılmadığı kabul edilmektedir. Coğrafi şartlar nedeniyle her gün ulaşılması mümkün olmayan işyerlerinde uygulanan çalışma şekillerine göre de Yargıtay denkleştirmenin varlığını kabul etmiş, ancak 11 saati aşan sürelerde çalışmanın varlığı halinde aşılan süreler için fazla mesai ücreti ödeneceğini karar altına almıştır. Örnek olarak; birinci çalışma şeklinin beş gün 24 saat nöbet tuttuktan sonra 10 gün dinlenme, akabinde yine beş gün 24 saat nöbet tutmak şeklinde; ikinci çalışma tarzının; yedi gün 24 saat nöbet tuttuktan sonra 14 gün dinlenme ve akabinde yine yedi gün nöbet tutmak şeklinde, son çalışma şeklinin ise; 10 gün 24 saat aralıksız nöbet tuttuktan sonra 20 gün dinlenmek şeklinde gerçekleşmesi durumlarında; günlük çalışmanın 14 saati geçemeyeceğini kabul ederek : “Beş gün çalışılan haftada 15 saat, Yedi gün çalışılan haftada 21 saat, Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin 16.6.2005 tarihli 2005/26173 sayılı Kararı Denkleştirme uygulamasının mantığına ışık tutması açısından manidar ve ilginç bir karardır. 4857 sayılı İş Kanununa ilişkin döneme ait bölüm için Kararda: “4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesinde ilke olarak çalışma süresi, haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiş, devamında tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ifade edilmiştir. 9 [ M A K A L E ] 10 gün çalışılan sürede birinci haftada 21 saat, ikinci haftada üç gün ancak her günü 11 saatten fazla çalışılan takip eden haftada ise 9 saat fazla mesai olarak kabul edilecektir.”diyerek bir radyolink istasyonunda güvenlik görevlisinin davası ile ilgili olarak karar vermiştir (9. Hukuk Dairesi 02.11.2006 tarihli, K.No:2006/28940 sayılı karar). 45 saati aşan bir çalışması bulunmadığından anılan günler için fazla çalışma ücreti ödenmez. Davacı işçinin 4857 sayılı Kanun dönemindeki çalışması için örtülü bir denkleştirme söz konusu olur. Çünkü anılan dönemde davacı işçinin günde 11 saati aşan bir çalışması bulunmamaktadır. Her ay 10 gün çalıştığından kalan 20 gün için 4857 sayılı Kanunun 63. maddesi gereğince denkleştirmenin varlığı kabul edilir. Mahkemece aksine düşünce ile yazılı şekilde hesaplama yapılması bozmayı gerektirmiştir.” Şeklinde hüküm tesis edilmiştir. Söz konusu Karar ile diğer bir işçi ile birlikte ayda 10 gün 24 saat süreyle nöbet tutan ve 20 gün serbest zaman kullanan bir güvenlik görevlisi işçinin 4857 sayılı Kanun dönemine rastlayan çalışmasında örtülü bir denkleştirmenin var olduğu ve fazla çalışma ücretinin ödenmeyeceği kabul edilmektedir. . Davacı işçinin bir başka işçi ile birlikte çalışması veya nöbet tutması halinde ise 24 saatlik çalışmalara ilişkin olarak Yargıtay Hukuk Dairesinin16.6.2005 tarihli, Esas No:2005/10088, Karar No: 2005/22571 sayılı Kararı dikkat çekicidir. Kararda: “Davacı işçi yanında diğer bir işçi ile nöbet tutmaktadır. Normal olarak günlük 24 saat çalışmanın 12 saatinde bir işçi kalan sürede diğer işçinin çalıştığı varsayılır. Çalışılan bu süre içerisinde bir saatin zorunlu yemek ve diğer ihtiyaçlar için harcandığı göz önüne alındığında davacı işçinin günlük çalışma süresi 11 saati aşmaz. Haftada çalışılan süre 77 saat eder. İkinci haftaya sarkan günler için günlük 11 saatten haftalık 33 saat çalışma mevcuttur. Gerek 1475 sayılı gerek 4857 sayılı Kanun döneminde haftalık çalışma süresi 45 saat kabul edildiğinden davacı işçinin 1475 sayılı Kanun döneminde birinci haftanın fazla çalışması 32 saatten hesaplamak gerekir. 10 günlük sürenin ikinci haftaya sarkan üç gün için haftalık Yukarıya alınan Yargıtay kararları ışığında hukukumuza yeni girmekle birlikte denkleştirme uygulamasının; iş hukukunda, çalışma sürelerinin düzenlenmesi ve vardiyalı çalışmalar konularında geniş bir uygulama alanı bulacağı ve yargı kararları ile de uygulamanın genişleyerek geliştirileceği düşünülmektedir. 10 [ M A K A L E ] İsmet Kayıhan KAZANCIOĞLU İde Yönetişim Mali Müşaviri & Muhasebe Müd. Bireysel Emeklilik Sistemi ve Vergi Uygulamaları B ireylerin geleceklerini garanti altına almak için tasarrufta bulunmaları ve tasarruflarını verimli alanlarda sürekli ekonomik gelişmeleri takip ederek değerlendirmeye çalışmaları yorucu ve sıkıntılı bir iş olmaktadır. Esas itibariyle bireyler toplumsal düzen içinde öncelikle zorunlu sosyal güvenlik sistemi içinde geleceklerini bir garanti içinde hissetmektedirler. Ancak, bunun yeterli olmaması veya görmemeleri halinde birikimde bulunarak ve bunları çeşitli alanlara yatırarak ileride daha fazla gelir sağlamayı amaçlamaktadırlar. Bireysel birikimlerin ekonomik gelişmeler karşısında değer kaybı yada yeterince verimli olmaması tasarrufta bulunanlar için en büyük kaygı ve tasarruf motivasyonunu azaltıcı bir durumdur. Açıklanan nedenlerle tasarrufların kurumsal nitelikte, yasalarla korunan ekstra avantajlar sağlayan işletmeler aracılığıyla korunması günümüzün en önemli gelişmelerinden biri olmaya adaydır. Bu çerçevede ülkemizde yeni gelişmeye başlasa da gelişmiş ekonomilerde bireysel emeklilik sistemi bireylerin güvenli yatırım ve gelir aracı olarak ekonomik sistem içinde yerini almıştır. Ayrıca ekonominin ihtiyaç duyduğu fonların teşekkülü itibariyle de ekonomiyi geliştiren ve büyüten tasarrufları sağlaması itibariyle de bu ülkülerde ekonominin temel sistemlerinden biri haline gelmiştir. Ülkemizde 07.04.2001 tarihinde Resmi Gazete de yayımlanan 4632 sayılı Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanunu getirdiği hükümlerle bireyler ve ekonomi için önemi yakında kısaca özetlenen sistemi ülkemizde yerleştirmek için atılmış önemli bir adımdır. Kanun 1. maddesinde bu durumu; “ kamu sosyal güvenlik sisteminin tamamlayıcısı olarak, bireylerin emekliliğe yönelik tasarruflarının yatırıma yönlendirilmesi ile emeklilik döneminde ek bir gelir sağlanarak refah düzeylerinin yükseltilmesi, ekonomiye uzun vadeli kaynak yaratarak istihdamın artırılması ve ekonomik kalkınmaya katkıda bulunulmasını teminen, gönüllü katılıma dayalı ve belirlenmiş katkı esasına göre oluşturulan bireysel emeklilik sisteminin düzenlenmesi ve denetlenmesi‘ni amaç olarak aldığını belirterek açıklamaktadır. Kanunun getirdiği sistem, ilgili kurum ve kurullar, sistemin çalışma esasları Kanunda ve bilahare çıkartılan yönetmelik, tebliğ ve yazılarla belirli sistem esasında temellendirilmeye çalışılmıştır. Bireysel emeklilik sisteminde en önemli husus vergi uygulamaları ile katılımcılara sağlanan avantajlar ile uygula- manın teşvik edilmesidir. Vergi ile ilgili uygulamaları ile katılımcılara sağlanan avantajlar ile uygulamanın teşvik edilmesidir. Vergi ile uygulamanın teşvik edilmesidir. Vergi ile ilgili hususlarda 28.06.2001 tarihli Resmi Gazete de yayımlanan 4697 sayılı Bazı Vergi Kanunlarında Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile yürürlüğe girmiştir. 4697 sayılı Kanun ile getirilen değişikliklere bakıldığında bireysel emeklilik katılımcılarına bireysel ve kurumsal baz da önemli vergi teşvikleri sağlandığı görülmektedir. Belirli sınırlar dahilinde bireysel emeklilik için ödenen katılım payları gelir vergisi matrahından düşülmekte, başlangıçtan itibaren katılımcının payı vergi primi ile teşvik edilmektedir. Hatta işverenler tarafından ücretliler adına ödenen katkı payları içinde vergi matrahından indirim kabul edilerek (193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 40. maddesi birinci fıkra 899 numaralı bent) işyeri temelinde de teşvik sağlanmaktadır. 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 80. Maddesi (b) bendine göre: “işverenler tarafından sigortalılar için özel sağlık sigortalarına ve bireysel emeklilik sistemine ödenen ve aylık toplamı asgari ücretin % 30’unu geçmeyen özel sağlık sigortası primi ve bireysel emeklilik katkı payları tutarları, prime esas kazanca tabi tutulmaz.“ denilerek işveren tarafından çalışanlar için ödenen bireysel emeklilik katılım payları da sigorta primleri matrahından düşülerek bireysel emeklilik sistemi teşvik edilmektedir. Söz konusu hükümde asgari ücretin % 30‘unu geçmeyen bölümü için indirim öngörülmüş olup, bu gün için 693 TL brüt asgari ücret üzerinden hesaplanan %30 indirim miktarı 207,90 TL olmaktadır. Bireysel emeklilik şirketleri, katılımcıların katkı paylarını kurdukları bazı yatırım araçlarından oluşan çeşitli finansal portföylere yatırmaktadırlar. Katılımcı, bankaların yatırım fonları gibi katkı payları ödeyerek bu fonlardan “katılma belgesi” almaktadır. Fonun değerindeki artış katılma belgelerine yansıması sonucu katılımcının sistemdeki parası nemalanmış olmaktadır.Emeklilik şirketlerinin fon çeşitleri oldukça geniş bir yelpazeye yayılmakta olup, katılımcı açısından farklı seçenekler sunulmaktadır. Ayrıca, her fonun “ağırlıklı yatırım aracı” değişmektedir. Bir fonda yüzde 80 hisse senedi varsa, diğer bir fonda yine yüzde 80 devlet tahvili ve hazine bonosu bulunmakta, katılımcılar risk algılamalarına, piyasaların yönüne, kendi değerlendirmelerine göre farklı fonları seçebilmektedir. Ayrıca, yılda 6’yı aşmamak üzere fon değişikliğine gidilebilmektedir. Bireysel birikimlerin ekonomik gelişmeler karşısında değer kaybı yada yeterince verimli olmaması tasarrufta bulunanlar için en büyük kaygı ve tasarruf motivasyonunu azaltıcı bir durumdur. 11 [ M A K A L E ] “Bireysel emeklilik ile diğer sigorta şirketlerince; - On yıl süreyle prim, aidat veya katkı payı ödemeden ayrılanlara yapılan ödemelerden % 15, - On yıl süreyle katkı payı ödemiş olmakla birlikte bireysel emeklilik sisteminden emeklilik hakkı kazanmadan ayrılanlar ile diğer şahıs sigortalarından on yıl süreyle prim veya aidat ödeyenlere ve vefat, maluliyet veya tasfiye gibi zorunlu nedenlerle ayrılanlara yapılan ödemelerden % 10, - Bireysel emeklilik sisteminden emeklilik hakkı kazananlar ile bu sistemden vefat, maluliyet veya tasfiye gibi zorunlu nedenlerle ayrılanlara yapılan ödemelerden %5, oranında gelir vergisi tevkifatı yapılacaktır.” Fonlarda değerlendirilen katılım payları üzerinden sistemle ilişkisini sürdüren katılımcılar 4632 sayılı Kanunun 6. maddesine göre en az 10 yıl sistemde bulunmak koşulu ile56 yaşını tamamladıktan sonra emekli olmaya hak kazanacaklardır. Sistemin yeni olmasına rağmen daha önceki hayat sigortalarından devredilenler nedeniyle 11 Eylül 2009 tarihi itibariyle sistemden emekli olanların sayısı 1379 dur. Aynı tarih itibariyle bireysel emeklilik sisteminde katılımcıların toplam fon tutarı 8 milyar 410 milyon liraya, katılımcı sayısı da 1.912.468 e ulaşmıştır. Katılımcı sayısı itibariyle Anadolu Hayat , Garanti Emeklilik kişiye ulaşmıştır. 1.835.000.000.TL ile en fazla fona sahip şirket Avivasa’dır. Kooperatifçilik ve banker olaylarına kötü deneyimlerle yaşamış olan ülkemizde bireysel emekli olanların sayısının gözle görülür toplum tarafından hissedilir sayıda artmasına bu arada handikaplar yaşanmamasına bağlıdır. Bu arada, sistemden başlangıçta elde edilen vergi avantajlarının yanı sıra sistemden erken çıkmayı önleyici caydırıcı hükümler de sistem (BES) açısından önemlidir. Sistemde uzun sürelerle kalmak, yüksek katılım payları katılımcının emeklilik aylığını yükseltecektir. Açıklanan çerçevede Maliye Bakanlığının tebliğleriyle (Gelir Vergisi Sirküleri 13.08.2003 tarihli 3 sayılı) açıklığa kavuşturulan uygulamalarına göre: Görüldüğü üzere, bireysel emeklilik sisteminde vergi ve sigorta primleri indirimleriyle katılımcılara başlangıçtan itibaren ekonomik anlamda önemli teşvikler uygulanmaktadır. İşverenler için kurumsallaşmayı teşvik edecek şekilde işletme bazında da uygulamalar geliştirilmek istenmektedir. Ayrıca, menkul ve gayrimenkul sermaye iradı sahiplerinin de bireysel olarak emekliliklerini sistem içinde kazanmaları ve vergi indirimlerinden yararlanmaları mümkündür. Ancak, asıl önemli olan husus; sistemin gerçek anlamda çalışarak bireysel emeklilik için öngörülen 10 yıllık süre ve 56 yaşını dolduranların toplu bir şekilde emekli olmaları, sistemin yeterli olmasa da kurulup çalıştığının toplum tarafından görülüp anlaşılmasıdır. Sistemin kontrol mekanizmaları ile diğer hususlar ayrı bir yazının konusu olacak mahiyet ve genişliktedir. 12 [ M A K A L E ] Sedat TURAN Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı Belediyelerin İç Kontrol Eylem Planlarında Yazılı Bulunan Eylemlerle İlgili Düzenlemeleri Hazırlamaları... Bu yazıda, iç kontrol eylem planını hazırlayıp, belediye başkanının onayından sonra, Maliye Bakanlığı Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğüne gönderen belediyelerimizin, eylem planında yazılı bulunan eylemlerin düzenlemesine ilişkin detaylar ile hazırlanacak düzenlemelerin bir bölümü konu başlıkları halinde belirtilmiştir. Ayrıca, bu makale nüfusu 50.000 nin altında bulunan ve stratejik plan ile performans programı hazırlama zorunluluğu bulunmayan belediyeler dikkate alınarak hazırlanmış bulunmaktadır. M aliye Bakanlığı, Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü tarafından yayınlanan, Kamu İç Kontrol Standartları konulu 04.02.2009 tarih ve 1205 sayılı Genel Yazı ekinde yer alan, “Kamu İç Kontrol Standartlarına Uyum Eylem Planı Rehberi” ‘nin Temel İlkeler bölümünde İç Kontrol Sistemiyle ilgili olarak şu açıklamalara yer verilmiştir. 1. 5018 sayılı Kanun yönetim sorumluluğunu esas almaktadır. Belediyelerde, etkin bir iç kontrol sistemi kurmak ve işleyişini sağlamak sorumluluğu belediye başkanları ile birim yöneticilerine aittir. 2. İç kontrol genel anlamda yönetim kontrolü olup; sadece düzenlemelerden, yöntemlerden, iş akım şemalarından ve ön mali kontrolden oluşmamaktadır. İç kontrolün, faaliyetlerin yürütülmesinde benimsenen bir yönetim biçimi ve eylemler bütünü olarak ele alınması gerekmektedir. 3. İç kontrol, belediyede ayrı bir birim veya görev olmayıp, belediye yönetim göreviyle birlikte mevcut sistemlerin ayrılmaz bir parçası niteliğindedir. 4. İç kontrol kapsamına belediyenin bütün birimlerindeki mali ve mali olmayan her türlü faaliyet, karar ve işlem dâhildir. 5. İç kontrol sistemine ilişkin tüm düzenlemeler, belediye yöneticileri ve personeli tarafından sistemin kurulmasının ve işleyişinin tam ve doğru anlaşılmasını sağlayacak derecede ayrıntılı açıklamalar içermelidir. 6. İç kontrol sistemine ilişkin yöntem ve süreçlerin belirlenmesinde, risk esaslı bir yaklaşımla, belediyelerin yasal ve idari yapıları ile personel ve mali durumları gibi kendine özel şartlar dikkate alınmalıdır. İç Kontrol İzleme ve Yönlendirme Kurulunun değerlendirilmeleriyle son şekli verilen taslak düzenlemeler belediye başkanının onayına sunulur. 2. Bu çerçevede hazırlanan taslak düzenlemelerden belediye başkanı tarafından uygun bulunanlar onaylanarak yürürlüğe konulur ve uygulanır. 3. Eylem Planında öngörülen faaliyet ve düzenlemelerin gerçekleşme sonuçları, belediyelerin mali hizmetler birimi tarafından en az altı ayda bir olmak üzere düzenli olarak izlenir, değerlendirilir ve eylem planı formatında belediye başkanına raporlanır. 4- İç kontrol sistemine ilişkin yürürlüğe konulan düzenlemelerin, İç Kontrol ve Ön Mali Kontrole ilişkin Usul ve Esasların 27’inci maddesi uyarınca, belediye başkanının onayını izleyen on iş günü içinde Bakanlığımıza (Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü) gönderilmesi gerekmektedir. Belediyeler, Kamu İç Kontrol Standartlarına Uyum Eylem Planı hazırlık ve uygulama çalışmalarını, bu rehberde belirtilen ilke ve yöntemler çerçevesinde teşkilat yapıları, kapasiteleri, çalışma yöntemleri ve benzeri özelliklerini dikkate alarak yürüteceklerdir. Denilmiştir. 26.12.2007 tarih ve 26738 sayılı Resmi Gazetede Maliye Bakanlığı tarafından yayınlanan, “Kamu İç Kontrol Standartları Tebliği” nde 18 ana standart ve 79 genel şart bulunmaktadır. Bu duruma göre, eylem planlarında yazılı bulunan tüm eylemlerle ilgili olarak yapılacak düzenleme çalışmaları, belediyelerin özellikleri dikkate alınarak hazırlanacaktır. Bu düzenlemeler yerine göre yönetmelik, tebliğ, genelge, yönerge, talimat, şema, rapor, çizelge, eğitim programı, eğitim materyali, eğitim faaliyeti, rehber, bülten, broşür, el kitabı, yazılım tarzında olacak ve bunlardan uygun olanı tercih edilecektir. Ayni standart veya genel şart da yer alan bir eylem, ayni norm kadro alt grubunda bulunan bir başka belediyeyle ayni olamaz. Çünkü her belediyenin idari yapısı, personel ve mali durumu farklıdır, bu farklı durumlar dikkate alınarak ona göre hareket edilmesi ve düzenlemelerin yapılması gerekmektedir. Belediyeler tarafından hazırlanan eylem planlarında yazılı bulunan eylemler ile ilgili düzenlemelerin hazırlanmasıyla ilgili olarak da ayni Genel Yazının Yöntem başlıklı bölümünde yapılacak çalışmalarla ilgili olarak da; 1. Belediye başkanı tarafından onaylanan Eylem planında öngörülen çalışmaları gerçekleştirmekle görevli birim veya çalışma grupları tarafından hazırlanan taslak düzenlemeler, Kamu İç Kontrol Standartlarına Uyum Eylem Planı Hazırlama Grubunun uygun görüşüyle İç Kontrol İzleme ve Yönlendirme Kurulunun değerlendirilmesine sunulur. 13 [ M A K A L E ] İzleme standartları bölümünde; 1- İç kontrol sisteminin izleme ve değerlendirilmesine ilişkin olarak yazılı yöntemler tespit edilecektir. 2- İç kontrolün değerlendirilmesi sonucunda alınması gereken önlemler için, bir eylem planı düzenlenecektir. İç kontrol eylem planı çerçevesinde yapılacak düzenlemelerin bir bölümü genel olarak madde başlıkları halinde aşağıya çıkartılmıştır. Kontrol ortamı standartları bölümünde; 1- Belediye birimlerinin görev ve yetkilerini gösteren yönetmelikler yazılı olarak ayrı ayrı düzenlenecektir. 2- Belediyenin ve birimlerinin teşkilat şeması hazırlanacak ve buna bağlı olarak fonksiyonel görev dağılımı yazılı olarak yapılacaktır. 3- Hassas görevlere ilişkin sistemler yazılı olarak belirlenecek ve tüm personele yazılı olarak duyulacaktır. 4- Belediye birim yöneticilerine verilen görevlerin sonucunu izlemeye yönelik sistemler yazılı olarak belirlenecektir. 5- Belediye personelinin yeterliliği ve görevleri arasında uyumu sağlamak amacıyla, performans değerlendirilmesine yönelik yazılı önlemler alınacaktır. 6- Her görev için, eğitim ihtiyacının belirlenmesine ilişkin olarak, eğitim faaliyetleri her yıl yazılı olarak planlanacak, uygulanacak ve personelin tümüne duyurulacaktır. 7- Belediyenin bulunduğu norm kadro alt grubuna uygun bir şekilde, insan kaynakları yönetimi yazılı olarak düzenlenecektir. 8- İş akış süreçlerindeki paraf, imza ve onay mercileri yazılı olarak belirlenecek ve ilgili personele duyurulacaktır. 9- Yetki devirleri, belediye başkanı tarafından belirlenecek esaslar dâhilinde ve devredilen yetkinin sınırlarını gösterecek şekilde yazılı olarak belirlenecek ve tüm personele bildirilecektir. Ayrıca, 16.09.2009 tarih ve 27351 Mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayınlanan, Bakanlar Kurulunun 2009/15430 sayılı kararının, 2010–2012 yıllarını kapsayan Orta Vadeli Programın, III.2.e. Kamu Mali Yönetimi ve Denetim başlıklı bölümünde; “İdari ve mali sorumlulukların gereği gibi yerine getirilmesi için 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu ile kamuda oluşturulan yeni mali yönetim ve denetim anlayışının tüm unsurlarıyla hayata geçirilebilmesi için; iç kontrol sistemlerinin sağlıklı bir şekilde kurulması, iç ve dış denetimin etkin ve koordineli bir şekilde çalışması esastır. i) 5018 sayılı Kanunla uyum sağlayacak şekilde etkin bir dış denetimin sağlanması için Sayıştay ile ilgili gerekli yasal düzenlemeler yapılacaktır. ii) Sayıştay’ın denetim kapasitesinin artırılması için eğitim faaliyetlerine ağırlık verilecektir. iii) Mali disiplinin sağlanması ve kamu harcamalarının verimliliğinin artırılması amacıyla Sayıştay’ın uluslararası standartlarda denetim faaliyetlerinin kamuda yaygınlaştırılması sağlanacaktır. iv) Sayıştay’ın denetim faaliyetlerinden beklenen verimin sağlanabilmesi için tüm kamuda iç kontrol sistemlerinin uluslararası standartlarda kurulmuş ve iç denetimin de işlerlik kazanmış olması gerekmektedir. Bu çerçevede kamuda iç kontrol sistemleri ve iç denetimin sağlıklı bir şekilde çalışması yönünde Sayıştay tarafından gerekli girişimlerde bulunulacaktır. v) Kamu kurum ve kuruluşlarında yönetimin sorumluluğunun güçlendirilmesi için gerekli mali yönetim, iç kontrol ve iç denetim faaliyetlerinin etkin bir şekilde uygulanmasına yönelik tedbirler güçlendirilecektir. vi) Kamuda atanabilecek iç denetçi sayısını artırabilmek amacıyla eğitim ve sertifika verme faaliyetlerine hız kazandırılacaktır.” Denilerek iç kontrol sistemine gereken değer ve önemin verileceği belirtilmiş bulunmaktadır. Risk değerlendirme standartları bölümünde; 1- Belediyelerin amaç ve hedeflerinin gerçekleşmesini engelleyebilecek iç ve dış riskler yazılı olarak tespit edilecek, bu risklere karşı alınacak önlemler belirlenerek eylem planı düzenlenecektir. Kontrol faaliyetleri standartları bölümünde; 1- Her bir faaliyet ve riskler için, kontrol yöntemleri düzenli gözden geçirme, örnekleme yoluyla kontrol, karşılaştırma, onaylama, raporlama, koordinasyon, doğrulama, analiz etme, yetkilendirme, gözetim, inceleme, izleme yöntemlerinden birisi belediyenin özelliklerine göre tercih edilecek, kontrol yöntemleri yazılı olarak belirlenecektir. 2- Faaliyetler ile mali karar ve işlemleri hakkında yazılı sistemler (broşür, yönerge veya el kitabı ile v.b) belirlenecektir. 3- Belediye bünyesinde yönetim bilgi sistemi kurulacak, bu sistemlerin sürekliliğini ve güvenirliğini sağlayacak kontroller yazılı olarak belirlenecektir. 4- Bilişim yönetişimini sağlayacak yazılı sistemler düzenlenecektir. Yukarıda açıklanan nedenlerle, iç kontrol eylem planını hazırlamış ve Maliye Bakanlığı Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğüne göndermiş bulunan belediyelerimiz, eylem planında yazılı bulunan eylemlerin tamamını en geç 30.06.2011 tarihine kadar düzenlemeleri gerekmektedir. Ayrıca, İç Kontrol ve Ön Mali Kontrole İlişkin Usul ve Esasların 27. İnci maddesi gereğince yapılan düzenlemelerin birer örneğinin de belediye başkanının onayından sonra 10 iş günü içinde Maliye Bakanlığı Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğüne gönderilmesi bir zorunluluktur. Bilgi ve iletişim standartları bölümünde; 1- Belediye bünyesinde yatay ve dikey iç iletişim ile dış iletişimi kapsayan etkili ve sürekli bir bilgi ve iletişim sistemi yazılı olarak hazırlanacaktır. 2- Belediye içinde yatay ve dikey raporlama ağı yazılı olarak belirlenecektir. 3- Belediye bünyesinde standart dosya planı uygulamasına geçilecektir. Bunun için uygulamaya yönelik olarak yazılı metinler düzenlenecektir. 4- Düzenli bir arşiv sistemi kurulacak ve bu konuda uygulamaya yönelik yazılı metinler düzenlenecektir. 5- Hata, usulsüzlük ve yolsuzlukların bildirilmesini sağlayacak yazılı metin hazırlanacaktır. 14 [ M A K A L E ] Av. Suna PEKER Dinçeroğlu Hukuk Bürosu Avukatı 5897 Sayılı Kanun ile Getirilen Değişikliklere Genel Bakış Denizcilik Müsteşarlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 5897 Sayılı Kanun 06.05.2009 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisinde kabul edilerek 16.05.2009 tarihli ve 27230 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmıştır. Kanunun 5. maddesi uyarınca bu kanun 30.06.2009 tarihinde yürürlüğe girmiştir. B u kanun ile 491 sayılı Denizcilik Müsteşarlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, 197 sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanunu ve 492 sayılı Harçlar Kanunu’ nda bazı değişiklikler öngörülmüştür. Kanunun 1. maddesi uyarınca 10/8/1993 tarihli ve 491 sayılı Denizcilik Musteşarlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye aşağıdaki ek madde eklenmistir: Bağlama kütüğüne kayıt edilecek her bir gemi, deniz ve iç su aracı icin ruhsatname düzenlenir. Ruhsatnameler bağlama kütüğünün tutulduğu liman başkanlığı veya belediye tarafından her yıl vize edilir. Vizenin geçerlik süresi bir yıldır. Süresinde vize edilmeyen ruhsatnameler geçersizdir. Ruhsatname ve bunların vizeleri, 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (8) sayılı tarifenin “XIII- Bağlama kütüğü ruhsatnamelerinden ve bunların vizelerinden alınacak harçlar” bölümünde belirlenen harca tabidir. Ruhsatname ve vize işlemleri yapılabilmesi için, harcın peşin olarak ödenmesi gerekir. Ruhsatnamenin düzenlendiği yıl ayrıca vize harcı alınmaz. Özel kullanıma tahsisli gemi, deniz ve iç su araçları icin düzenlenen ruhsatnameler beş yıla kadar vize edilebilir ve bu durumda harç, içinde bulunulan yıl tarifesi esas alınarak her bir yıl için ayrı ayrı hesaplanarak tahsil edilir. Ruhsatnameyi düzenleyen veya vize işlemlerini yapan kamu gorevlileri, harcın ödenmesinden mükellefle birlikte müteselsilen sorumludur. Bağlama kütüğüne kayıtlı ve geçerli ruhsatnameye sahip gemi, deniz ve iç su araçları, her türlü gemi sağlık resmi ve fener ücretinden muaftır. Ruhsatnamesi olmayan veya zamanında vize işlemi yapılmayan gemi, deniz ve iç su aracının maliki ve işletenine, tescil edilmemesi nedeniyle tahsil edilemeyen ruhsat ve vize harç tutarının iki katı idari para cezası verilir ve bu gemi, deniz ve iç su araçlarına, denizcilik mevzuatına göre verilmesi zorunlu belgeleri düzenlenmez, liman veya iç su dahilinde bile olsa sefere çıkmasına izin verilmez. İdari para cezaları liman başkanlıkları ve belediyeler tarafından verilir. Bu madde uyarınca verilecek idari para cezaları bir ay içerisinde ödenir. Bu idari para cezaları hakkında 30/3/2005 tarihli ve 5326 sayılı Kabahatler Kanunu hükümleri uygulanır. Bağlama kütüğünün tutulması, liman başkanlıklarının ve belediyelerin yetki ve sorumlulukları, kayıt, terkin, ruhsatname düzenlenmesi, idari para cezası verilmesi ve mali hükümler ile bu maddenin uygulanmasına dair diğer hususlara ilişkin usul ve esaslar, mali konularda Maliye Bakanlığının uygun görüşünü almak kaydıyla Denizcilik Müsteşarlığınca çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.” Ülkemizde 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu hükümlerine göre kurulmuş Milli Gemi Sicili ile 4490 sayılı Türk Uluslararası Gemi Sicili Kanunu ile kurulmuş Türk Uluslararası Gemi Sicili bulunmakta olup 18 Groston üzerindeki ticaret gemilerinin Milli Gemi Siciline tescili zorunlu iken Türk Uluslararası Gemi Siciline tescil isteğe bağlıdır. Özel şahıslara ait “Bağlama kütüğü EK MADDE 12 – Türk Uluslararası Gemi Siciline tescilli olanlar ve Milli Gemi Siciline tescili zorunlu olanlar dışındaki ticari veya özel kullanıma mahsus gemi, deniz ve iç su araçlarının malikleri veya işletenleri, Denizcilik Müsteşarlığınca liman başkanlıkları bünyesinde oluşturulacak bağlama kütüğüne gemi, deniz ve iç su araçlarını kaydettirmek zorundadır. Bağlama kütüğünün tutulmasından limanlarda liman başkanı sorumludur. Herhangi bir liman başkanlığının yetki alanı içinde bulunmayan iç sulardaki iç su araçlarının kayıtları, ilgili mevzuatına uygun olarak belediye başkanlıklarınca tutulacak kütüklere yapılır. Belediye başkanlıklarınca tutulacak bağlama kütüğünün tutulmasından belediye başkanı sorumludur. Bu madde kapsamındaki iç sularda hangi belediyenin yetkili olacağı yönetmelikle belirlenir. Yetkili belediyeler bir ay içinde kütükle ilgili teşkilatını kurar. Kayıt icin başvuru, mevcut gemi, deniz ve iç su aracı icin bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren altı ay, yeni kayıt altına alınacak veya kayıt değişikliği yapılacak gemi, deniz ve iç su aracı icin iktisap tarihinden itibaren bir ay içerisinde malik veya işleteni tarafından yazılı olarak yapılır. Bu sürelerde kayıt başvurusunda bulunulmayan gemi, deniz ve iç su aracları, ilgili liman başkanlığınca; yukarıdaki fıkrada belirtilen iç sularda ise ilgili belediyelerce resen tescil edilir. Bağlama kütüğüne kayıtlı gemi, deniz ve iç su araçlarının mülkiyetinin devrini amaçlayan sözleşmelerin ilgili liman veya belediye başkanlıkları huzurunda yapılması zorunludur. Aksi takdirde sözleşme geçersiz olur. Yabancı uyruklu gerçek kişilere ait ve özel kullanıma mahsus gemi, deniz ve iç su araçları, talep ve Denizcilik Müsteşarlığınca uygun bulunması halinde bağlama kütüklerine kaydedilebilirler. Bu şekilde kayıtlı gemi, deniz ve iç su araçları, 29/6/1956 tarihli ve 6762 sayılı Türk Ticaret Kanununun 823 uncu maddesi hükümlerine bağlı olmaksızın Türk Bayrağı çekerler. Ancak, 19/4/1926 tarihli ve 815 sayılı Kanun hükümleri saklıdır. 15 [ M A K A L E ] gemi, deniz ve iç su araçları ise, her iki sicile ihtiyari olarak tescil edilebilmektedirler.Gerek Milli Gemi Sicili gerekse Türk Uluslararası Gemi Siciline kayıtlı bulunmayan tüm gemi, deniz ve iç su araçlarının zorunlu olarak kayıt altına alınması suretiyle, uluslararası standartlarda denetim ve belgelendirme yapılabilmesi, nitelikleri ve maliki bilinmeyen tekne kalmaması, denetimsiz tekneler ile insan kaçakçılığı yapılmasının önlenmesi amacı ile bu kanun yayımlanmıştır. 5897 sayılı Kanun ile 491 sayılı Denizcilik Müsteşarlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamede düzenleme yapılmış ve yeni bir “Bağlama Kütüğü” kavramı oluşturulmuştur. Yapılan bu düzenlemeye göre; Türk Uluslararası Gemi Siciline tescilli olanlar ve Milli Gemi Siciline tescili zorunlu olanlar dışındaki ticari veya özel kullanıma mahsus gemi, deniz ve iç su araçları, Denizcilik Müsteşarlığınca liman başkanlıkları bünyesinde oluşturulacak bağlama kütüğüne kaydedilecektir. Şu an Türkiye’ de İstanbul, İzmit, Tekirdağ, Zonguldak, Karadeniz Ereğli, Silivri, Enez, Ambarlı, İğneada, Yalova, Karasu, Kefken, Şile, Tuzla, Çanakkale, Ayvalık, Bandırma, Bozcaada, Edremit, Erdek, Gelibolu, Gemlik, Gökçeada, Karabiga, Mudanya, Marmara Adası, İzmir, Aliağa, Bodrum, Çeşme, Dikili, Foça, Marmaris, Göcek, Fethiye, Güllük, Datça, Kuşadası, Antalya, Alanya, Kemer, Kaş, Finike, Samsun, Ordu, Fatsa, Ünye, Sinop, Ayancık, İnebolu, Cide, Amasra, Bartın, Gerze, Mersin, İskenderun, Botaş, Taşucu, Anamur, Trabzon, Vakfıkebir, Sürmene, Rize, Giresun, Tirebolu, Görele, Pazar ve Hopa Liman Başkanlıkları mevcuttur. Herhangi bir liman başkanlığının yetki alanı içinde bulunmayan iç sulardaki iç su araçları ise belediye başkanlıkları bünyesinde oluşturulacak bağlama kütüğüne kaydedilecektir. Bu düzenleme doğrultusunda esas olarak liman başkanlıklarına, herhangi bir liman başkanlığının yetki alanı içinde bulunmayan iç sulardaki (nehir ve göllerdeki) iç su araçları bakımından ise belediye başkanlıklarına yeni görev ve sorumluluklar yüklenmiştir. Bağlama kütüğünün tutulmasından doğrudan liman başkanı ve baladiye başkanı sorumlu tutulmuştur. Liman başkanlıkları ile belediye başkanlıklarına resen tescil, idari para cezası uygulama gibi birtakım yetkiler verilmiştir. Bağlama kütüğünün tutulması, liman başkanlıklarının ve belediyelerin yetki ve sorumlulukları, iç sularda hangi belediyenin yetkili olacağı, kayıt, terkin, ruhsatname düzenlenmesi, idari para cezası verilmesi ve mali hükümler ile bu maddenin uygulanmasına dair diğer hususlara ilişkin usul ve esaslar, mali konularda Maliye Bakanlığının uygun görüşünü almak kaydıyla Denizcilik Müsteşarlığınca çıkarılacak yönetmelikle belirlenecektir. Öngörülen düzenleme neticesinde; mevcut gemi, deniz ve iç su araçlarının 30.06.2009 tarihinden itibaren altı ay ,yeni kayıt altına alınacak veya kayıt değişikliği yapılacak gemi, deniz ve iç su araçlarının ise iktisap tarihinden itibaren bir ay içerisinde malik veya işletenleri tarafından bağlama kütüklerine kaydettirilmesi zorunlu olup bu süre içinde kayıt yaptırılmaması halinde resen tescil yapılacaktır. Bağlama kütüğüne kayıt edilecek her bir gemi, deniz ve iç su aracı için ruhsatname düzenlenecek ve ruhsatnameler her yıl vize edilecektir. Vizenin geçerlik süresi bir yıldır. Süresinde vize edilmeyen ruhsatnameler geçersiz olacaktır. Aşağıda ayrıntılı olarak inceleneceği gibi ruhsatname ve bunların vizeleri, 5897 sayılı kanun ile Harçlar Kanunu’na eklenen (8) sayılı tarifenin “XIII- Bağlama kütüğü ruhsatnamelerinden ve bunların vizelerinden alınacak harçlar” bölümünde belirlenen harca tabi tutulacaktır. Ruhsatnamenin düzenlendiği yıl ayrıca vize harcı alınmayacaktır. Kapsamdaki araçlar için düzenlenen ruhsatnameler beş yıla kadar vize edilebilecek ve bu durumda harç, içinde bulunulan yıl tarifesi esas alınarak her bir yıl için ayrı ayrı hesaplanarak tahsil edilecektir Ruhsatnameyi düzenleyen veya vize işlemlerini yapan kamu gorevlileri, harcın ödenmesinden mükellefle birlikte müteselsilen sorumludur. Ruhsatnamesi olmayan veya zamanında vize işlemi yapılmayan gemi, deniz ve iç su aracının maliki ve işletenine, tescil edilmemesi nedeniyle tahsil edilemeyen ruhsat ve vize harç tutarının iki katı idari para cezası verilecektir. Bağlama kütüğüne kayıtlı gemi, deniz ve iç su araçlarının mülkiyetinin devrini amaçlayan sözleşmeler bakımından da geçerlilik şartı olarak “ilgili liman veya belediye başkanlığı huzurunda yapılma” zorunluluğu getirilmiştir. Ayrıca yabancı uyruklu gerçek kişilere ait ve özel kullanıma mahsus gemi, deniz ve iç su araçları, talep ve Denizcilik Müsteşarlığınca uygun bulunması halinde bağlama kütüklerine kaydedilebilirler. Bu şekilde kayıtlı gemi, deniz ve iç su araçları, 815 sayılı Kabotaj Kanunu hükümleri saklı kalmak kaydıyla, Türk Ticaret Kanunu hükümlerine bağlı olmaksızın Türk Bayrağı çekme hakkına sahip olacaklardır. Kanunun 2. ve 3. maddesi ile 18/2/1963 tarihli ve 197 sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanunu’ nun bazı ibareleri değiştirilmiş, bazı ibareler ise metinden çıkarılmıştır: “MADDE 2 – 18/2/1963 tarihli ve 197 sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanununun; a) 1’inci maddesinin (c) bendi, b) 3’üncü maddesinde yer alan “, belediye veya liman” ibaresi, c) 6’ncı maddesinin birinci fıkrasında yer alan “; özel amaçla kullanılan yat, kotra ve her türlü motorlu tekneler (III) sayılı tarifeye” ibaresi ile maddede yer alan (III) sayılı tarife, ç) 7’nci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “, liman veya belediye” ibaresi, d) 8’inci maddesinde yer alan “, liman veya belediye” ibaresi, e) 9’uncu maddesinin beş ve altıncı fıkrasında yer alan “(III)” ibareleri, f) 10’uncu maddesinin son fıkrasında yer alan “(III) sayılı tarife için ödenecek vergi miktarlarının hesaplanmasında ise 1 Yeni Kuruşun” ibaresi, g) 11’inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “motor gücü birimi (BG)” ibaresi, h) 13’üncü maddesinin; (a) ve (c) bentlerinde yer alan “, belediye veya liman” ibareleri, (d) bendinin; birinci paragrafında yer alan “, liman ve deniz işletme bölge müdürlükleri, belediyeler veya liman başkanlıkları” ve “de- 16 [ M A K A L E ] nize veya” ibareleri ile ikinci paragrafında yer alan “denize veya” ibaresi, ı) 14’üncü maddesinde yer alan “, (III)” ibaresi metninden çıkarılmıştır.” Özel amaçla kullanılan yat, kadro ve motorlu tekneler için uygulanan Motorlu Taşıtlar Vergisi taşıt cinsi ve motor gücü (BG) esas alınarak belirlenmekteydi. 5897 sayılı kanun ile getirilen düzenleme neticesinde Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanunu’nda değişiklik yapılarak özel amaçlı kullanılan yat, kotra ve her türlü motorlu teknelerden alınan motorlu taşıtlar vergisinin kaldırılması ve bunun yerine muhtemel vergi kaybının önlenmesi içi bağlama kütüğüne kayıtlı gemi, deniz ve iç su araçlarından ruhsat harcı alınması öngörülmektedir. Harç, bağlama kütüğü ruhsatnamelerinden ve bunların yıllık olarak yapılması öngörülen vizelerinden alınacaktır. Harcın miktarı gemi, deniz ve iç su aracının boyuna göre belirlenmektedir. “MADDE 3 – 197 sayılı Kanunun 2’nci maddesinin birinci fıkrasının (19) numaralı bendindeki “trafik” ibaresi “trafik sicili” şeklinde değiştirilmiş; (1) numaralı bendinde yer alan “, deniz, göl ve nehirlerde” ibaresi ile (19) numaralı bendindeki, “belediye veya liman” ibaresi metinden çıkarılmış; (13) ve (14) numaralı bentleri yürürlükten kaldırılmıştır.” 197 sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanunu gereği, liman veya belediye siciline kayıt ve tescil edilmiş ve özel amaçla kullanılan yat, kotra ve her türlü motorlu tekneler, Motorlu Taşıtlar Vergisine tabi tutulmakta idi. Her yıl Ocak ayında tahakkuk eden bu verginin Ocak ile Temmuz aylarında iki eşit taksitte ödenmesi zorunlu idi. 5897 sayılı Kanunla 30.06.2009 tarihinden itibaren, 197 sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanunu’nda yer alan liman veya belediye siciline kayıt ve tescil edilmiş, özel amaçla kullanılan yat, kotra ve her türlü motorlu tekneleri, Motorlu Taşıtlar Vergisine tabi kılan hükümler kaldırılmıştır. Böylece özel amaçla kullanılan yat, kotra ve her türlü motorlu tekneler, 30 Haziran 2009 tarihinden itibaren Motorlu Taşıtlar Vergisine tabi tutulmamaktadır. Burada dikkat edilmesi gereken husus mevcut yasa ile getirilen yeni düzenleme Türk Bayrağı’na geçecek taşıtlara ilişkin ithal aşamasındaki KDV ve ÖTV yükümlülüğünü kaldırmamasıdır. Mevcut yasa ile amaçlanan husus özellikle yabancı ülke bayrakları ile ülkemizde bulunan ancak gerçekte T.C. vatandaşlarına ait olan deniz taşıtları üzerindeki vergi yükünün azaltılarak Türk Bayrağı çekmelerinin sağlanmasıdır. Özel amaçla kullanılan yat, kotra ve her türlü motorlu tekneler için uygulanan %27.4 ÖTV + KDV + MTV düşünüldüğünde bu yeni düzenleme gerek sektörün, gerekse yat sahiplerinin şikayetlerini gidermesi bakımından olumlu değerlendirilebilir. Ancak belediye gelirlerini önemli ölçüde azaltacağı aşikâr olduğundan bu noktada eleştirilmesi gerekmektedir. Zira, 197 sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanunu 17. maddesi gereği elde edilen gelirlerden %11 nispetinde belediyelere pay verilmektedir. Yeni düzenleme ile harç alınması usulü benimsenerek Motorlu Taşıtlar Vergisinden muaf tutulmuştur. Kanunun 4. maddesi ile 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanunu’ na bağlı (8) sayılı tarifeye aşağıdaki bölüm eklenmiştir: “XIII- Bağlama kütüğü ruhsatnamelerinden ve bunların vizelerinden alınacak harçlar: 10/8/1993 tarihli ve 491 sayılı Denizcilik Müsteşarlığının Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname hükümlerine göre oluşturulan bağlama kütüklerine kaydedilen gemi, deniz ve iç su araçlarına verilecek ruhsatnamelerden ve bunların vizelerinden (Gemi, deniz ve iç su aracının boyuna gore): 5 metreden 9 metreye kadar olanlardan (200 TL) 9 metreden 12 metreye kadar olanlardan (400 TL) 12 metreden 20 metreye kadar olanlardan (800 TL) 20 metreden 30 metreye kadar olanlardan (1.600 TL) 30 metreden büyük olanlardan (3.200 TL) alınır. Aracın boyunun tespitinde bir metreden küçük değerler dikkate alınmaz. Münhasıran deniz taşımacılığı ve balıkçılık faaliyetinde kullanılan gemi, deniz ve iç su araçları için alınacak ruhsatname ve yapılacak vize işlemleri bu bölümdeki harçlardan müstesnadır.” 17 [ M A K A L E ] Prof. Dr. Zerrin TOPRAK D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil. Fak. Kamu Yön. Böl. Öğretim Üyesi Müzakereci Demokrasi ve Demokratikleşme Göstergelerinde Gelişim Devlet yönetiminde, merkezi ve yerel düzeyde, karar ve yürütme mekanizmalarında katılıma dayandırılmış iyi yönetim veya yönetişim başlıkları altında yorumlanan yeni yönetim stratejilerindeki yaklaşımlar, bizi “toplumsal sermaye” kavramına yönlendirmektedir. Ayrıca toplumsal sorumluluk konularının müzakereci demokrasi ile de bir bütün olarak değerlendirilmesi gerekir. T oplumsal sermaye; insanların ortak amaçları için, bireyler, gruplar ya da organizasyonlar halinde bir arada çalışma yeteneği olarak (Sargut, 2006:1-13) yorumlanmaktadır. Toplumsal sermaye, iş hayatı, ekonomi, örgütsel davranış, politika bilimi ve sosyolojinin taşıdığı tüm unsurları merkezine alan bir değer olarak görülmektedir. Bugüne gelişerek gelen, “maddi ve manevi değerler bütünü” olarak da belirtilen “insan ve toplumsal sermaye” olgusu, ülkelerin yönetim anlayışı, yasal karar alıcıların toplumla ilişkileri gibi örgüt ve çevresi bütünlüğündeki ilişkiler ağında bir bakıma demokrasiye bakışın çerçevesini tanımlamaktadır. Toplumsal Sermaye; sosyal bilimlerde aslında yeni bir kavram değildir siyaset araştırmacısı Robert D. Putnam(1970) (Putnam, 1995: 67 ) ve sosyolog James Coleman (1988) çalışmalarında toplumsal sermaye sözcüğünü (Karagül ve Dündar, 2006:61-78) modern anlamda telaffuz etmişlerdir. Bourdieu “toplumsal sermaye”yi, topluma yönelik görevlerle ilişkilendirmiştir. Bu husus bir bakıma ekonomik sermayenin ve bir topluma ait olmanın onurunun yeni yönetim stratejileriyle doğrudan ilişkilendirilmesidir (Bourdieu, 1985: 241-258). Fukuyama (Fukuyama, 2005: 26) ortak bir amaca yönelik grup ve örgütlenmeler sayesinde insanların iş yapabilirliğinin sağlanması olgusunu önemsemiştir. Toplumsal sermayeden etkin bir biçimde faydalanabilmek için öncelikle, beşeri sermayeye ihtiyaç duyulmaktadır ve etik toplumsal değerler, demokrasinin etkili işletilmesini sağlamaktadır. modele ihtiyaç bulunmaktadır. Müzakereci demokrasinin iddiası, siyasetle ilgili elde edilen bilgilerin ve siyasal konuşmaların bireylerin kapasitelerini arttırdığına yöneliktir. Bağlantılı olarak toplumsal katkılarının müzakerelerin niteliğini artıracağı düşünülmektedir. Bilgi toplumu yapılanması içinde gelişen ve oydaşmayla oluşan görüşler, doğal olarak karar mekanizmalarının da kalitesini etkileyecektir. Türkiye Müzakereci Demokrasinin Neresinde? - Demokratikleşme Göstergeleri Müzakereci demokrasinin önemli faktörleri olan olarak katılım göstergeleri ile yönetişim göstergeleri Türkiye’de yeni yeni kamu yönetiminin ilgi alanına girmektedir. Katılım Göstergeleri; 1. Yeni tekniklerin benimsenmesi, hizmet ve kolaylıklardan yararlanılması, 2. Yerel kaynakların ve dış yardımların topluluk sorunlarını çözmek için kullanılması, 3. Yerel girişimciliğin ve liderliğin gelişimi, 4. Yerel topluluğun, seçimlere katılımı, gönüllü olarak çalışma gruplarında yer alması şeklinde özetlenebilir. Öte yandan toplumdaki tüm aktörlerin/ilgi gruplarının izlenebilmesi ve karar mekanizmaları içinde birlikte yer alma tercihi, yönetişimin çeşitli boyutlarını ortaya koymaktadır. Nitekim; • Etkili, bağımsız ve izlenebilir şeffaf bir “idari yönetişim” •Vatandaşın politik, sosyo-ekonomik ilgisinin koruduğu ve biçimlendirdiği çevre sağlığı, özgürlük, güvenlik ve daha iyi bir toplumsal yaşam için kültürel ve moral değerlerin çevrelediği “toplumsal yönetişim” yönetişimin farklı boyutlarıdır. Yönetişim göstergeleri içinde ilgi gruplarının bir araya gelerek kamu hizmetlerinde etkinlik ve performansını artırmasının sağlanmasına yönelik geliştirilmiş idari işlemler yer almaktadır. Toplumsal işbirliği göstergelerinin geniş açılımı( Brillantes, Reforma ve Reyes, 2007: 13); •Kamunun bilgilendirilmesi, görüş alışverişleri •Fonksiyonel Yerel Kalkınma Konseyi, teknik sivil toplum örgütü üyeleri ile kurumsallaştırılmış “Performans İzleme ve Değerlendirme Kurulları” •Özel sektör, STK ve sivil toplum katılımıyla oluşan programlar ve aktiviteler ile yararlanıcıların her zaman katılabileceği program ve süreçler olarak listelenebilmektedir. Bayındırlık ve İskan Bakanlığının çalışmalarında “yönetişim” göstergeleri ile “katılım göstergeleri” bir arada listelenmiştir (Bayındırlık ve İskan Bakanlığı, 2008: 109). Müzakereci Demokrasi Sadece oy verme sistemine dayalı, bireysel çıkarları ve tercihleri toplama yöntemlerine dayanan demokratik kurumsal düzenlemelerin, toplumun bütününe yönelik siyasi sonuçlar oluşturamadığı görüşü giderek toplumda daha yaygın kabul görmeye başlamıştır. Mal ve hizmet dağılımına aracılık eden demokratik kurumlar memnuniyet yaratmamıştır. Daha iyi bir çözümü, oyların toplandığı bir demokrasi yerine, daha iyi bir müzakere sisteminin işletilmesi ve toplumsal oydaşmanın sağlanmasında aramak gerektiği fikri giderek öne çıkmaktadır. Bu tercihin adresi ise, kendiliğinden bireylerin ve kurumların ikna olmasını ve uzlaşmasını sağlayacak bir “müzakere” ortamının varlığıdır. Yalnızca meclislerde, farklı partiler arasındaki diyalogların geliştirilmesine yönelik yapılmak istenen değişiklikler pek çok siyasal düşünür tarafından tatmin edici bulunmamaktadır. Destekleyici olarak, vatandaşların ilgili bilgileri paylaştığı, toplumsal işler hakkında konuştuğu, toplumla ilgili görüşleri oluşturduğu ve siyasal süreçlere katıldığı bir 18 [ M A K A L E ] Müzakereci Toplum Pratikleri Ve Türkiye Kamu yönetimi, “PODSCoRB” kısaltmasıyla ifade edilen, Gulick ile Urwick’in (1973) teorinin liderliğini yaptığı; planlama, örgütlenme, yönlendirme, personel alma, eşgüdüm ile denetleme, raporlama ve bütçeleme aşamalarına uygun hizmet yürütmektedir. Yerel ve ulusal düzeyde, müzakere ve temsil birlikteliğinde çeşitli uzlaşmacı mekanizmaların öne çıkarılması kamu yönetiminde yapılanma çalışmalarının temelini oluşturmaktadır. Herhangi bir toplumda, oy verme ve seçimlere katılma önemli unsurlarsa da, demokratik yaşama katılmak çok daha fazla bir değer ifade etmektedir. Kente ilişkin kararlara katılım ve daha iyi bir toplum kurmaya destek vermek amaçlı eylem ve faaliyetler hak, araç, hareket alanı ve fırsatlara sahip olmayı gerektirmektedir. Yasal güvence altına alınmış katılımcı mekanizmaların işleyişinin Türkiye’de gelişimini incelemek istatistiksel olarak kolay değildir. Çünkü ülke bütününde katılımcı mekanizmaların işleyişine yönelik istatistikleştirme bütünüyle yapılmamıştır. Bununla birlikte son yıllarda Türk dernek ve vakıfların çalışmasına ilişkin mevzuatın Avrupa Birliği mevzuatına uyumlaştırılması da sivil toplum kuruluşlarının değişim ve gelişim sürecini hızlandırmıştır. Bu gelişmeler sivil toplumun katılımı için daha uygun bir ortam hazırlamıştır. Türkiye’de hem uluslararası etkenlerin, hem de yaşanan ekonomik ve toplumsal krizlerin, Kurumsal Toplumsal Sorumluluk(KTS) uygulamaları hakkında tartışabilmek için gerekli ortamı yarattığı düşünülmektedir (BM Türkiye Koordinatörü ve Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı, 2008: 7). Bu doğrultuda 1986’dan beri Türkiye’de Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı(UNDP) tarafından 80 program yürütülmüştür. UNDP’nin 2006–2010 stratejik planında Türk hükümetiyle de üzerinde uzlaşılan proje uygulamaları ve politika önerileri ile desteklenmesi hedeflenen: 1) Demokratik yönetim için kapasite geliştirme, 2) Yoksulluğu azaltma, 3) Çevre ve sürdürülebilir kalkınmayı sağlama olmak üzere 3 temel alan belirlenmiştir (BM Türkiye Koordinatörü ve Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı, 2008: 8,9). Uluslararası destekler toplumsal sermayenin gelişimini pozitif yönde dönüştürmektedir. Halkın doğrudan mekâna yönelik hizmetlere katılımı Türkiye’de yerel yönetimler aracılığıyla sağlanmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti 1982 Anayasası, Yerel Yönetimleri İl Özel İdareleri, Belediyeler ve Köyler olarak üç tip içinde biçimlendirmiştir. İl Özel İdareleri ve Köy idarelerinde yönetişimin sorgulanması, bu tebliğin konusu dışındadır. Esasen ayrı bir inceleme konusu olabilecek kadar kapsamlıdır. 2005 tarihli ve 5393 sayılı Belediye Kanunu ve 2004 tarihli 5216 sayılı Büyükkent Belediye Kanunu bakımından Belediyelerin “yönetişim pratiklerinin” uygulayabilmesindeki araçlar öncelikle incelenmeye değerdir. İl ve belediye yönetiminde seçimle oluşturulan meclislerin dışında, seçim dışında gönüllü katılımlarla oluşturulan “kent meclislerin” performansı kuşkusuz toplumsal sorumlulukta işbirliği değerlendirmesinde önemlidir. Ancak ülke bütününde kent konseylerinin performans göstergelerine nasıl aktarılacağı idari olarak sorgulanmamıştır. Seçme ve seçilme hakkı, katılımcıların memnuniyeti, katılım yoğunluğu ve temsil, kamusal güven gibi değişkenlerin incelenmesi katılım demokrasisinde ilk akla gelenlerdir (Lijphart, 2002: 107,108). Türkiye’de temsili ve çoğulcu demokrasiyi sürükleyen siyaset yapma pratikleri içinde himayecilik ya da kayırmacılık olgusu zaman içinde gelişmiştir. Partiler içinde iktidarı kontrol etmek isteyenler, iktidarı elde ettiklerinde parti üyelerine ve yandaşlarına “siyasal sadakat karşılığı” çıkar dağıtmaktadır. Birbiriyle bağlantılı olarak sürdürülebilir demokratik devleti oluşturma amaçlı Dünya Yönetişim Göstergeleri(WGI) projesinde 212 ülke ve bölgede 1996-2007 döneminde yönetişimin altı boyutu (http://info.worldbank.org/governance/ wgi/index.asp, erişim: 17.02.2009); çok aktörlü katılım ve sorumluluk, yozlaşmanın kontrolü, ülkede politik istikrar ve şiddetsiz bir ortam/güvenliği sağlanmış toplum, kamu hizmetlerinde etkililik, sürekli kalite, hukuk devleti olarak listelenmiştir. Kentsel sürdürülebilirlik, beşeri sermaye ile yakından ilişkilidir. Ülke ölçeğinde rekabetçilik seviyesinin ölçülmesinde kullanılan göstergeler içinde, “beşeri sermaye değişkenleri” de temel bir grubu oluşturmaktadır. Uluslararası Yönetimi Geliştirme Enstitüsü (International Institute of Management Development-IMD) analiz yaparak geliştirdiği metodik yaklaşımlar çerçevesinde kullanılabilecek çeşitli değişkenleri önermektedir (http://www.imd.ch/research/ c e n t e r s / w c c / r e s e a r c h _ m e t h o d o l o g y. c f m , e r i ş i m : 23.02.2009). Devletin Etkinliği içinde bir alt gösterge olarak “Toplumsal Çerçeve” ortaya konulmuştur. Toplumsal Çerçeve göstergeleri ise, ülkede adaletin sağlanması, kişisel güvenlik ve özel mülkiyetin korunması, toplumda yaş dağılımı, siyasi istikrarsızlık, toplumsal uyum, gelir dağılımı, eşit fırsatların mevzuatla tanınması, kadınların mecliste ve karar alma mekanizmalarında yer alması, cinsiyete göre gelir oranları olarak gösterilmiştir. Türkiye’de Devlet Planlama Teşkilatı (DPT), Nüfus, Gayri Safi Yurtiçi Hâsıla, … Okul, Öğrenci ve Öğretmen Sayısı, Sağlık Göstergeleri, Taşıt sayısı gibi refah göstergelerini dikkate alarak, iller için sosyo-ekonomik gelişmişlik sıralamasını (http://ekutup.dpt.gov.tr/bolgesel/gosterge/1999/, erişim: 23.02.2009) oluşturmaktadır. Bu göstergelerin işaret ettiği konular, toplumsal sermayeye ilişkin temel bilgileri vermemektedir. Genelde, ekonomi ve istihdam ile ilgili göstergelerdir. Uluslararası Rekabet Araştırmaları Kurumu(URAK), tarafından yayınlanan bir çalışmada (Uluslararası Rekabet Araştırmaları Kurumu, 2008: 14, 64) il düzeyinde “düzenli yayınlanabilen” veriler dikkate alınarak, Türkiye’de illerarası rekabet endeksi oluşturabilmek için dört ana değişken belirlenmiştir. Bu değişkenler; Beşeri Sermaye ve Yaşam Kalitesi, Markalaşma Becerisi ve Yenilikçilik, Ticaret Becerisi, Erişilebilirliktir. Beşeri Sermaye ve Yaşam Kalitesi Değişkenleri; Yüksek eğitimli kişi sayısı, teknik eğitim alan öğrenci sayısı, üniversiteyi kazanma oranı (Öğrenci Seçme Sınavı), kişi başına düşen hastane yatağı sayısı, kişi başına düşen hastane yatağı sayısı, kişi başına düşen otomobil sayısı, kişi başına mevduat, kişi başına ilde işlenen suç miktarı, kentleşme oranı, ilde süper lig ve yükselme ligi takımı ve 5 yıldızlı otel olup olmadığına yönelik mevcut sayısal değerlere dayanılarak (Aklin, Bulu ve Kaya, 2007: 226; Uluslar arası Rekabet Araştırmaları Kurumu, 2008: 14,64 ) illerin gelişmişliği belirlenmiştir. Görüldüğü gibi, Türkiye’deki kurumsal anonslarda, gerek katılım, gerekse yönetişim göstergeleri farklı değerlendirmeler ile izah edilmektedir. Bu göstergelerin sayısal değerleri, kamu yönetiminin başarı ya da başarısızlığını göstermektedir. Ancak, göstergelerin ne kadarı sürekli olarak ölçülebilmekte ve rakam ile ifade edilebilmektedir? Türkiye henüz yaşam kalitesi göstergelerinin tanısı sürecindedir. Az sayıda kolay erişilebilir ve sınırlı göstergelerin kullanılması nedeniyle kentlerde ve toplamda Türkiye’de yaşam kalitesi olduğundan daha düşük belirlenmektedir. Aslında yaşam kalitesi göstergeleri (http:// www.utoronto.ca/qol/concepts.htm, erişim: 06.03.2009) açık uçlu olup geliştirilebilmektedir. 19 [ M A K A L E ] Bağlantılı olarak, bu şekilde davranan partiler kadroları siyasal başarıyla şekillenen bir örgüt olmaktan çıkarak, parti içi sadakatlerle biçimlenmiş örgütlere dönüşmektedir (http://www.stksempozyumu.org/15sempozyum/ilhantekelikonusma.htm, erişim; 08.02.2009). Bu nedenle demokrasinin olgunlaşmamasından ve bugünkü haliyle siyasi partilerin toplumsal işbirliği ağlarının oluşmasında “destekleyici” bir fonksiyon üstlenmediğinden rahatlıkla bahsedilebilir. Bu koşullarda toplumsal müzakere çalışmaları ve toplumsal sorumlulukta işbirliği için Türkiye’deki parti örgütlenmesi yetersiz kalmaktadır. Demokratikleşmede diğer önemli bir gösterge, kadınların kamusal hayatın karar mekanizmalarında yer alması ve siyasete katılımıdır. Türkiye’de, siyasi erkin belirlenmesinde kadınların katılımı gerek parlamentoda gerekse yerel yönetimlerde son derece zayıftır. Cumhuriyet Tarihinde ancak 1 kadın valimiz (Muğla ili )(1991-1995) ve 1 kadın başbakanımız (19931995) olmuştur. 2007 yılı genel seçimlerde 550 milletvekili içinde 48 kadın milletvekili bulunmaktadır. 2004 yılı yerel seçimlerinde toplam 3.225 belediye başkanı içinde kadın belediye başkanı sayısı 18 olup, toplam içinde ancak %0,56 oranında bir değere sahiptir. Toplam 34.477 belediye meclisi üyesinin içinde 834 kadın üye ile %2.42 ve İl Genel Meclisi olarak 3.208 üyenin içinde 58 kadın üye ile ancak %1.81 oranında temsil sağlanmıştır. (http://www.undp.org.tr/Gozlem3.aspx?WebSayfa No=1577,erişim:07.02.2009, http://min.avrupa.info.tr/ QA/forum/viewthread.php?lang=0&forum_ id=63&thread_id=3135, erişim: 07.02.2009) . Bireysel katılımda en önemli sorun, kadının seçme-oy kullanma hakkını bağımsız bir şekilde gerçekleştirememesidir. Araştırmalar kadınların (%50), erkeklerin etkisi altında oy kullandığını göstermektedir. Ayrıca, Türkiye’de kadınların işgücüne katılım oranı çok düşük olup, 2008 yılında kadınların istihdama katılım oranı %26,1 iken erkeklerin istihdama katılım oranı %73,5’dir (http://www.tuik.gov.tr/PreTablo. do?tb_id=25&ust_id=8 , erişim: 10.03.2009). Katılımın demokratik olduğunu anlamaya ilişkin göstergeler içinde ayrıca; meclisin (yerel meclislere üye seçiminde demokratik süreçlerin kullanılıp, kullanılmadığı) ve belediye başkanının nasıl belirlendiği (belediye başkanının doğrudan halk veya halkın seçtiği meclis üyeleri arasından seçilerek ya da doğrudan atanarak mı tercih edildiği) ile son seçimlerde erkek ve kadın oy kullanma yüzdesi, kent kurulları, kent danışma meclisleri gibi katılımcı mekanizmaların işlevselliği ile her 10.000 nüfusa için dernekleşme göstergelerinin belirlenmesi gibi katılımcı mekanizmalar sorgulanmaktadır. 22 Temmuz 2007 tarihinde gerçekleşen genel seçimlere ilişkin bilgilere, kayıtlı seçmen sayısından (42.376.953), seçmenlerin nüfusa oranı (% 79,10), toplam sandık sayısı (172.143) ve sandıkların resmine kadar internetten ve basılı dokümanlardan erişilebilir. Okuyucunun dikkatini çekmek istediğim husus, seçimlere ilişkin istatistikî bilgilerde, oy kullananlar içinde kadın ve erkek yüzdesinin yer almamasıdır. Ne toplumda ne de ilgili otoritelerde bu bilgi eksikliğini belirten bir kayıt bulunamamıştır. Demokratik göstergeler alt alta dizildiğinde neden dünya sıralamalarında Türkiye’nin son sıraları işgal ettiğini anlamak mümkündür. Herhalde toplumda kadını görmezlikten gelen kadınların bu tutumlarının da etkisiyle, 2009 yerel seçimlerinde, İzmir metropol alanı içindeki 21 ilçe belediyesinden seçilen belediye başkanlarının hepsi erkektir. Bu belediyelerin toplam 547 meclis üyesi içinde 72 kadın meclis üyesi bulunmaktadır. Belediyelerin meclislerinden gelen temsilcilerle oluşan büyükşehir belediye meclisinde(128) kişi içinde yalnızca 5 kadın üye bulunmaktadır. Türkiye ölçeğinde ise 2.947 belediye’nin ancak 17’sinde belediye başkanı kadındır. 81 ilde, il merkezi belediyelerden 2 kadın belediye başkanı ve diğer belediyelerden ise 15 belediye başkanı seçilebilmiştir. Kuşkusuz siyasi partiler aday gösterselerdi, seçilebileceklerdi… Türkiye’de ayrıca oy kullanma oranı 2007 genel seçimlerinde ortalama %85’dir. Bu yüzdenin gönüllü katılım oranları olmadığı, “zorunlu oy kullanma” hukuki baskısı nedeniyle ileri sürülebilir. Ancak para cezasına dayalı bir hukuki düzenlemeye rağmen, uygulamada para cezasının hiç uygulanmadığı bu nedenle de gerçekten katılımın zorlamaya dayanmadığı da yetkililerce belirtilmektedir. Bu iddiayı doğrulayan bir alan çalışması literatürde yer almamaktadır. Politik parti başkanlarının kesin hâkimiyeti bulunan bir siyasi ortamda daha çok “rekabetçi demokrasi” kuralları geçerlidir. Müzakereci demokrasi siyasi erkin belirlenmesinde genelde kullanılmamaktadır. Yerel yönetimlerde belediye örgütlenmesi ve seçim modelleri “güçlü başkanlık” sistemine dayanmaktadır. Bağlantılı olarak Lijphart ’ın tartıştığı gibi (Lijphart, 2002: 107-108,112) meclisin tipi, yürütme ve yasama organları arasındaki ilişkiler ağı, parti yapılanması ve seçim sistemleri itibariyle Türkiye’nin demokrasisi, toplumsallaşmanın teşvik edildiği bir demokrasi tipine(consociational democracy) tam olarak yatkın değildir. Bu yapı, kuşkusuz kentsel hizmetlerin tercihinde katılımcı mekanizmaları yürürlüğe sokan yasal düzenlemelere rağmen, seçimlerden sonraki yönetim sürecinde de etkili olmaktadır. Başka bir ifadeyle seçim sonrasında da rekabetçi demokrasinin toplumda yarattığı alışkanlık, katılıma çok yönlü etkide bulunabilecek eylemleri belirleyecek “fikir demokrasisini” olumsuz etkilemektedir. Demokrasi, birbirine bağlı faaliyetler bütününde değerlendirilmelidir. Toplumsallaşmayı teşvik eden demokrasilerde politik partiler ve gruplar arasındaki kurumsal işbirliği “gevşek” toplumsal yapılarda bütünleştirici emniyet sistemi olarak düşünülmektedir (Armingeon, 2002: 81-105). Türkiye’deki partiler, kendi partilileri dışındakileri de davet eden, toplumsal projeler oluşturmamakta, aslında böyle bir bu sorumluluk da üstlenmemektedir. Başka bir ifadeyle toplumsal bir projede bireyleri buluştururken partiye dolaylı yoldan seçmen çekme henüz gündemlerinde değildir. Oysa yerel yönetimler, siyasi organlar olmakla birlikte kente ait bütünleşik sorumluluklar taşıdıklarından siyasetten bağımsız, toplumdaki farklı kültürel gruplar arasında buluşma ve dayanışmayı sağlayacak kurumsal fonksiyonlara sahiptir ve az çok işletebilmektedir. Öte yandan yenilikçi ve yaratıcı fikirler belli bir raf ömrüne sahiptir. Yenilikler başlatılır, sahip çıkılır, temel bir dayanak oluşturur, hayatı kolaylaştırır ve ancak bir gün geldiğinde artık kullanma ihtiyacı da duymayabiliriz. Bu olgu da, devamlı bir değişmeye ihtiyaç olmasa da “değerlendirmenin süreklilik” gerektirdiğini bize hatırlatmaktadır. Belki bazı şeyler ayni kalacaktır, farklılık bu “ayni kalanın” gözden geçirilmesi olacaktır (Landry, 2006: 204–205). Belirtilen gözden geçirmeler, toplumsal “müzakerenin” sürekliliğini de sağlamaktadır. Gelişen küresel ilişkiler ağında toplumsal işbirliği çalışmaları yalnızca vatandaş ile sınırlı kalamamaktadır. Ancak vatandaş grubu içinde de toplumsal sorumluluklarda işbirliğine dayanan ortaklıklar oluşması koşulları ne kadar sağlanabilmektedir. İster yurt içi ister yurtdışı işbirliği olsun, ortaklık çalışmaları “güven duygusu” ile yakından ilişkilidir. Buna karşılık yurt içinde ve sınırötesi (Toprak Karaman, 2005: 7073) araştırmalarda toplumumuzda vatandaşların birbirlerine ve sınırötesi komşularına güven düzeyinin düşük olduğu belirlenmiştir. Türkiye’de kamusal işler kadar, kişisel ilişkilerde 20 [ M A K A L E ] BOURDIEU, Pierre ; “ The Forms of Capital”, In J. Richardson (Ed), Handbook of Theory and Research for The Sociology of Education , New York: Greenwood Press, 1985. BRILLANTES Jr, Alex B.; Mila A. Reforma ve Danilo R.Reyes, “Philippine Governance Indicators Survey Tools”, 10th National Convention on Statistics (NCS)EDSA, Shangrila Hotel October 1-2, 2007. ESMER, Yılmaz; Devrim, Evrim, Statüko, Türkiye’de Sosyal , Siyasal, Ekonomik Değerler, TESEV Yayını, İstanbul, 1999. FUKUYAMA, Francis; Güven Sosyal Erdemler ve Refahın Yaratılması, A. Buğdaycı (Translator), 3.Baskı İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 2005. KARAGÜL, Mehmet; Süleyman Dündar, “Sosyal Sermaye ve Belirleyicileri Üzerine Ampirik Bir Çalışma”, Akdeniz İİBF Dergisi, (12), 2006. LANDRY, Charles; The Creative City, London, 2006. LIJPHART, Arend; “Negotiation democracy versus consencus democracy: Parallel conclusions and recommendations”, European Journal of Political Research, 41, 2002. SİTEMBÖLÜKBAŞI, Şaban; “Liberal Demokrasinin Çıkmazlarına Çözüm Olarak Müzakereci Demokrasi”, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, 10, 2005. The Quality of Life Model; http://www.utoronto. ca/qol/concepts.htm, erişim: 06.03.2009 PUTNAM, Robert; “Bowling Alone”, Journal of Democracy, Vol.6, No.1, 1995. SARGUT, A. Selami; “Sosyal Sermaye: Yapının Sunduğu bir Olanak mı, Yoksa bireyin Amaçlı Bir Eylemi mi?” , Akdeniz İİBF Dergisi, (12), 2006. TOPRAK KARAMAN, Zerrin; “Avrupa Konseyi’nde Sınırötesi İşbirliği Stratejileri Açılımında Sınır ve Sınırötesi Komşularımıza Bakış”, Uluslararası Hukuk ve Politika, Uluslar arası Stratejik Araştırmalar Kurumu Yayını, Yıl.1, Sayı.4, 2005. TOPRAK, Zerrin; “Yerelde Yönetişim Olgusunda Demokratik Kazanımları Teorik Ve Pratik Temelli YaklaşımlarTürkiye ve İzmir”, 2.Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu Bildiri Kitabı, Matsa, Ankara, Ekim 2008-a- . TOPRAK KARAMAN, Zerrin; “Willingness of Foreign Retired Residents to Participate in Local Public Life and Strategic Approaches to Relationship Networks Within the Local Community; Example of Antalya, Turkey” European Journal of Economic and Political Studies(EJEPS), 1(2), 2008. Uluslar arası Rekabet Araştırmaları Kurumu(URAK), İllerarası Rekabetçilik Endeksi(2007-2008), İstanbul, 2008. de birbirine güvenmeyen, güvenin ancak ispata dayandığı iki yönlülük bulunmaktadır. Benzer bir yaklaşım Bjørnskov tarafından yapılan, Türkiye’nin güven düzeyinin %15.72 olarak belirlendiğini gösteren bir araştırmada (Bjørnskov, 2006: 26,27) yer almıştır. Demokrasilerin işlemesinde “toplumsal sermaye” hatta sınırötesinden yabancı bir ülkeye gelen “yabancı toplumsal sermaye” (Toprak, 2008-a- 98,102) öncelikli sosyo-kültürel kazanımlar olarak değerlendirilebilir(Toprak Karaman, 2008: 16-18). Kişi ve öğesi durumundaki “güven” (Esmer, 1999: 2225, 66, 85), farklı kültürler ile etkilenen toplumların (http:// www.hurriyet.com.tr/english/domestic/10381452.asp erişim 06.03.2009) sürdürülebilirliğinin sağlanmasında vazgeçilmez unsurlardır. Yerelde ve uluslararası ilişkilerde güven unsurunun oluşturulmasında özellikle yerelde kamu-özel-sivil ortaklığında geliştirilecek projelerde buluşmanın önemi giderek daha fazla öne çıkmaktadır. SONUÇ Toplumsal işbirliği için, Türkiye’de bürokratik toplum yapılanmasını aşmak, çözülmesi gereken acil bir sorundur. Bu sorunun giderilmesinde toplumsal diyalogları geliştirici gönüllülüğe dayalı katılımcı programlar kadar, idarenin karar alımında ve kurumsal çalışmalarında, bu gönüllü katılımları dikkate alan merkeziyetçi olmayan tercihleri de önemlidir. Destekleyici olarak, gerek demokratik katılım gerekse kentsel hizmetlerin verimliliğinin artırılmasında hemşehriye/ilgi gruplarına/sektörlere düşen rollerin ve sorumluluklarının “tanısı” yapılmalıdır. Toplumun birbirine duyduğu güven yükseltilmelidir. Bu değişim için müzakereci modellerin yer aldığı toplumsal işbirliği çalışmaları önemli rol oynayacak bir özellik taşımaktadır. Halkın katıldığı toplantıların müzakereci demokrasi mantığından beklendiği gibi uzlaşmacı ve bilgiye dayanan bir ortamda gelişip gelişmeyeceği endişesi en önemli değerlendirmelerden birisidir. Ön yargılar ve kurumsal taassuplar bu ortamlarda hâkimiyetini kaybedecek midir? Bu sorgulamalar artırılabilir. Bu endişeler olsa da, demokrasinin getirdiği dayanışma güçlü bir duygu özelliği taşımaktadır. Kararlarda hemşerilerin rol alması ve dayanışma ile gelen birlikteliğin sağlanması pratiklerinin kentlerin gelişimine olumlu etkisi bulunmaktadır. Katılıma yönelik cesaretlendirici idari yapılanmaların, toplumdaki psikolojik gerilim ve stresleri yatıştıran bir etki yaratarak, demokrasiyi güçlendireceğini söylemek rahatlıkla mümkündür. KAYNAKÇA AKLİN, Kerem; Melih Bulu ve Hüseyin Kaya, “İllerarası Rekabet Endeksi: Türkiye’deki İllerin Rekabetçilik Seviyelerinin Göreceli Olarak Ölçülebilmesi İçin Bir Yaklaşım”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Yıl:6, Sayı. 11, 2007. ARMINGEON, Klaus; “The Effects of Negotiation Democracy :A Comparative Analysis”, European Journal of Political Research, 41, 2002. Bayındırlık ve İskân Bakanlığı, Kentsel Göstergeler Kılavuzu, Bayındırlık ve İskân Bakanlığı Yayını, Ankara, 2008. BJØRNSKOV, Christian; “The multiple facets of social capital”, European Journal of Political Economy, Vol. 22, 2006. BM Türkiye Koordinatörü ve Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP), Türkiye’de Kurumsal Sosyal Sorumluluk Değerlendirme Raporu-CSR Rapor (Türkçe), Ankara, 2008. 21 RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY (EYLÜL 2009) ** Mevzuatlar dergimizin ilgili bölümünde yer almaktadır. MİLLETLERARASI ANDLAŞMALAR 5 Eylül 2009 Tarihli ve 27340 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15320 Türk İşbirliği ve Kalkınma İdaresi Başkanlığı ile İslam Kalkınma Bankası Arasında İmzalanan “Teknik İşbirliğine İlişkin Mutabakat Zaptı”nın Onaylanması Hakkında Karar • 2009/15334 Türkiye Cumhuriyeti ile Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği Arasında Akdedilen 27 Nisan 1988 Tarihli Konsolosluk Sözleşmesinin Bazı Maddelerinin Tadiline İlişkin Türkiye Cumhuriyeti ile Rusya Federasyonu Arasında İmzalanan Protokol”ün Onaylanması Hakkında Karar 6 Eylül 2009 Tarihli ve 27341 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15358 Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Lübnan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında İmzalanan “2009-2011 Yıllarını Kapsayan Turistik İşbirliği Anlaşması Uygulama Protokolü”nün Onaylanması Hakkında Karar • 2009/15369 Türkiye Cumhuriyeti Genelkurmay Başkanlığı ile Cezayir Demokratik Halk Cumhuriyeti Milli Savunma Bakanlığı Arasında İmzalanan “Askeri Eğitim Alanında İş Birliği Anlaşması”nın Onaylanması Hakkında Karar 9 Eylül 2009 Tarihli ve 27344 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15359 Sağlık Bakanlığı ve Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığınca Yürütülecek Olan Sağlıkta Dönüşüm ve Sosyal Güvenlik Reformu Projesinin Finansman İhtiyacının Karşılanması Amacıyla Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankasından Sağlanan Krediye Dair Anlaşma ve Mektupların Yürürlüğe Girmesi Hakkında Karar • 2009/15391 Türkiye Cumhuriyeti ile Cezayir Demokratik Halk Cumhuriyeti Arasında İmzalanan “Dostluk ve İşbirliği Anlaşması”nın Onaylanması Hakkında Karar • 2009/15392 Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Çin Halk Cumhuriyeti Hükümeti Arasında İmzalanan “Kültür Varlığının Çalınmasının, Kaçak Kazı ve Yasa Dışı İthali ve İhracının Önlenmesine İlişkin Anlaşma”nın Onaylanması Hakkında Karar • 2009/15401 Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Lübnan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında İmzalanan “Teknik Düzenlemeler, Standardizasyon, Metroloji, Akreditasyon ve Uygunluk Değerlendirmesi Alanlarında İşbirliğine Dair Mutabakat Zaptı”nın Onaylanması Hakkında Karar 10 Eylül 2009 Tarihli ve 27345 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15393 Türkiye Cumhuriyeti Kültür ve Turizm Bakanlığı ile Makedonya Cumhuriyeti Kültür Bakanlığı Arasında İmzalanan “2009-2011” Yıllarına Ait Kültürel İşbirliği Programı”nın Onaylanması Hakkında Karar • 2009/15404 Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Bulgaristan Cumhuriyeti Hükümeti Arasında İmzalanan “Teknik Düzenlemeler, Standardizasyon, Uygunluk Değerlendirmesi ve Metroloji Alanlarında Danışma ve İşbirliği Mekanizması Tesis Edilmesine Dair Mutabakat Zaptı”nın Onaylanması Hakkında Karar 19 Eylül 2009 Tarihli ve 27354 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15415 Türkiye Cumhuriyeti Kültür ve Turizm Bakanlığı ile Sırbistan Cumhuriyeti Kültür Bakanlığı Arasında Kültürel İşbirliği Protokolü’nün Onaylanması Hakkında Karar • 2009/15425 Türkiye Cumhuriyeti’nin Avrupa Topluluğu’nun Rekabet Edebilirlik ve Yenilik Çerçeve Programı’nın (2007-2013) Bilgi ve İletişim Teknolojileri Politika Destek Programına Katılımı Konusunda Türkiye Cumhuriyeti ile Avrupa Topluluğu Arasında Mutabakat Zaptı’nın Onaylanması Hakkında Karar BAKANLAR KURULU KARARLARI 2 Eylül 2009 Tarihli ve 27337 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15345 Dicle Üniversitesi Rektörlüğü Bünyesinde Bulunan Fen-Edebiyat Fakültesinin Kapatılarak Adı Geçen Rektörlüğe Bağlı Olarak Fen Fakültesi ve Edebiyat Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 3 Eylül 2009 Tarihli ve 27338 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15318 Elektrik İşleri Etüd İdaresi Genel Müdürlüğü Teşkilatında Düzenleme Yapılması Hakkında Karar • 2009/15328 Kültür ve Turizm Bakanlığının Taşra Teşkilatı Olarak Ankara İli’nde Yer Alan Devlet Geleneksel Türk Tiyatrosu Topluluğu ile Devlet Halk Ozanları Topluluğu Müdürlüklerinin Kaldırılması Hakkında Karar • 2009/15329 İçişleri Bakanlığının Merkez Teşkilatında, İller İdaresi Genel Müdürlüğü Bünyesinde 1 Adet Daire Başkanlığı ile 3 Adet Şube Müdürlüğü Kurulması Hakkında Karar • 2009/15336 İran Menşeli Naylon İplik İthalatında Korunma Önlemi Uygulanmasına İlişkin Karar • 2009/15344 Borçlanma Araçlarının İhraç Limitlerine Dair Karar • 2009/15346 Diyanet İşleri Başkanlığının Merkez Teşkilatında 2 Adet Şube Müdürlüğü Kurulması Hakkında Karar • 2009/15347 Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanunun Geçici 1’inci Maddesi ile 28/12/2005 Tarihli ve 5442 Sayılı Kanunun Geçici 1’inci Maddesi Gereğince Yapılan Başvuruların Sonuçlandırılma Süresinin Uzatılmasına Dair Karar 22 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] • 2009/15350 Dış Ticaret Müsteşarlığının Taşra Teşkilatının Yeniden Düzenlenmesi Hakkında Karar • 2009/15354 Bazı Yerleşim Yerlerinin “Uygulama Alanı” Olarak Tespiti ve Bazı Yerleşim Alanlarındaki Üçüncü Sınıf Tarım Arazilerinde Dağıtılacak Toprak Normunun Belirlenmesi Hakkında Karar • 2009/15355 Türk Tasarım Danışma Konseyi Hakkında Karar • 2009/15362 Bazı İllerde Mahalli İdare Birliklerinin Kurulması Hakkında Karar 4 Eylül 2009 Tarihli ve 27339 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15311 Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile İsrail Devleti Hükümeti Arasında Standardizasyon, Uygunluk Değerlendirmesi ve Metroloji Alanında İşbirliği Anlaşması’nın Yürürlük Tarihinin Tespit Edilmesi Hakkında Karar • 2009/15326 Türkiye Cumhuriyeti, Maliye Bakanlığı, Mali Suçları Araştırma Kurulu Başkanlığı (MASAK) ile Kore Cumhuriyeti, Maliye ve Ekonomi Bakanlığı, Kore Mali İstihbarat Birimi (KOFIU) Arasında Karapara Aklama ve Terörizmin Finansmanı ile İlgili Finansal İstihbarat Değişiminde İşbirliğine Dair Mutabakat Muhtırası’nın Yürürlüğe Konulması Hakkında Karar • 2009/15327 Bazı Alanların Samsun Teknoloji Geliştirme Bölgesi Olarak Tespit Edilmesi Hakkında Karar • 2009/15330 İhraççıların, Sermaye Piyasası Kurulunca Kayda Alınan, Satışı Yapılacak Sermaye Piyasası Araçlarının İhraç Değerleri Üzerinden Kurul’a Yatıracakları Ücrete İlişkin Karar’ın Yürürlüğe Konulması Hakkında Karar • 2009/15337 Bazı Anlaşmaların Yürürlük Tarihlerinin Tespit Edilmesi Hakkında Karar • 2009/15340 21 Kişinin Türk Vatandaşlığına Alınması Hakkında Karar • 2009/15363 Bazı Alanların Malatya Teknoloji Geliştirme Bölgesi Olarak Tespit Edilmesi Hakkında Karar 5 Eylül 2009 Tarihli ve 27340 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15381 Selçuk Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu Kurulması Hakkında Karar • 2009/15382 Avrupa Eğitim Vakfı Tarafından, İstanbul İlinde Avrupa Meslek Yüksekokulu Kurulması Hakkında Karar • 2009/15386 5520 Sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun Geçici 5’inci Maddesinde Yer Alan Yetkiye İstinaden, 31/12/2009 Tarihine Kadar Anılan Geçici 5’inci Madde Kapsamında Yapılacak Birleşmelerde Uygulanacak İndirimli Kurumlar Vergisi Oranı Hakkında Kararın Yürürlüğe Konulması Hakkında Karar ** • 2009/15387 Gaziantep Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Sağlık Bilimleri Fakültesi Kurulması Hakkında Karar • 2009/15398 6802 Sayılı Gider Vergileri Kanununun 33’üncü Maddesinde Yer Alan Banka ve Sigorta Muameleleri Vergisi Nispetlerinin Tespiti Hakkındaki 28/8/1998 Tarihli ve 98/11591 Sayılı Kararnamenin Eki Kararda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kararın Yürürlüğe Konulması Hakkında Karar ** • 2009/15399 Adıyaman Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Güzel Sanatlar Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 13/8/2009 TARİHLİ VE 2009/15386 SAYILI KARARNAMENİN EKİ BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2009/15386 5 Eylül 2009 tarih ve 27340 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. a) Birleşme nedeniyle infisah eden kurumun, birleşme tarihinde sona eren hesap döneminde elde ettiği kazançlarından % 5 oranında, b) Birleşilen kurumun birleşme işleminin gerçekleştiği hesap dönemi dahil olmak üzere, üç hesap döneminde elde ettiği kazançlarından % 5 oranında kurumlar vergisi alınır. 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun geçici 5’inci maddesinde yer alan yetkiye istinaden, 31/12/2009 tarihine kadar anılan geçici 5’inci madde kapsamında yapılacak birleşmelerde uygulanacak indirimli kurumlar vergisi oranı hakkında ekli Kararın yürürlüğe konulması; Maliye Bakanlığının 7/8/2009 tarihli ve 76858 sayılı yazısı üzerine, adı geçen Kanunun anılan maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 13/8/2009 tarihinde kararlaştırılmıştır. MADDE 2 – (1) Bu Karar yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 1 – (1) 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun geçici 5’inci maddesi uyarınca 31/12/2009 tarihine kadar anılan madde kapsamında yapılacak birleşmelerde, MADDE 3 – (1) Bu Karar hükümlerini Maliye Bakanı yürütür. 23 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 24/8/2009 TARİHLİ VE 2009/15398 SAYILI KARARNAMENİN EKİ BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2009/15398 5 Eylül 2009 tarih ve 27340 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. 6802 sayılı Gider Vergileri Kanununun 33’üncü maddesinde yer alan banka ve sigorta muameleleri vergisi nispetlerinin tespiti hakkındaki 28/8/1998 tarihli ve 98/11591 sayılı Kararnamenin eki Kararda değişiklik yapılmasına ilişkin ekli Kararın yürürlüğe konulması; Maliye Bakanlığının 21/8/2009 tarihli ve 662 sayılı yazısı üzerine, adı geçen Kanunun anılan maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 24/8/2009 tarihinde kararlaştırılmıştır. Özelleştirme İdaresince çıkarılan menkul kıymetlerin geri alım ve satım taahhüdü ile iktisap veya elden çıkarılması karşılığında lehe alınan paralar üzerinden %1, d) Devlet tahvili, gelire endeksli senetler ve Hazine bonoları ile Toplu Konut İdaresi, Kamu Ortaklığı İdaresi ve Özelleştirme İdaresince çıkarılan menkul kıymetlerin vadesi beklenilmeksizin satışı nedeniyle lehe alınan paralar üzerinden % 1,” MADDE 1 – 6802 sayılı Gider Vergileri Kanununun 33’üncü maddesinde yer alan banka ve sigorta muameleleri vergisi nispetlerinin tespitine dair 28/8/1998 tarihli ve 98/11591 sayılı Kararnamenin eki Kararın 1’inci maddesinin (c) ve (d) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “c) Devlet tahvili, gelire endeksli senetler ve Hazine bonoları ile Toplu Konut İdaresi, Kamu Ortaklığı İdaresi ve MADDE 2 – Bu Karar yayımını izleyen aybaşında yürürlüğe girer. tür. MADDE 3 – Bu Karar hükümlerini Maliye Bakanı yürü- 8 Eylül 2009 Tarihli ve 27343 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15361 Türk Vatandaşlığı Kaybettirilen 6 Kişi Hakkındaki Kararların Geri Alınmasına Dair Karar • 2009/15389 Kamu Kurum ve Kuruluşlarının Yurtdışı Teşkilatını Oluşturan Birimlerin Nitelik, Kurulduğu Şehir ve Ülke, Görev Alanı, Akredite Edildiği Ülkeler ve Bağlı Bulunduğu Misyonlar Hakkındaki 13/4/1999 Tarihli ve 99/12770 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararında Değişiklik Yapılmasına İlişkin Karar • 2009/15396 Çorum İlinde Bulunan Bazı Taşınmazların, “Çorum-Merkez Kentsel Yenileme (Gecekondu Dönüşüm) Projesi” Alanı İçinde Kalmaları Nedeniyle Çorum Belediyesi Tarafından Acele Kamulaştırılması Hakkında Karar 9 Eylül 2009 Tarihli ve 27344 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15375 Bazı Anlaşmaların Yürürlüğe Girdiği Tarihlerinin Tespit Edilmesi Hakkında Karar • 2009/15406 Yurt İçi Sertifikalı Tohum Kullanımı ve Yurt İçi Sertifikalı Tohum Üretimi Desteklemeleri 2009 Yılı Uygulaması Birim Ödeme Miktarlarına Dair Karar 15 Eylül 2009 Tarihli ve 27350 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15408 Şans Oyunları Tertip Eden Kurum ve Kuruluşların Yatırım ve İşletme Giderlerine İlişkin Azami Oranların Tespitine Dair Kararda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Karar 16 Eylül 2009 Tarihli ve 27351 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15410 4736 Sayılı Kanunun 1’inci Maddesinin Birinci Fıkrası Hükmünden Muaf Tutulacakların Tespitine Dair 28/1/2002 Tarihli ve 2002/3654 Sayılı Kararnamenin Eki Kararda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Karar • 2009/15411 6772 Sayılı Kanun Kapsamına Giren Kurumlarda Çalışan İşçilere 2009 Yılında Yapılacak İlave Tediyelerinin Sürelerinin Düzenlenmesi Hakkında Karar 16 Eylül 2009 Tarihli ve 27351 Sayılı Resmî Gazete - Mükerrer • 2009/15430 Orta Vadeli Program (2009-2011)’ın Kabul Edilmesi Hakkında Karar 17 Eylül 2009 Tarihli ve 27352 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15429 Engin Fikirler Eğitim ve Kültür Vakfı Tarafından, İstanbul İlinde Nişantaşı Meslek Yüksekokulu Kurulması Hakkında Karar 18 Eylül 2009 Tarihli ve 27353 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15427 İthalat Rejimi Kararına Ek Karar • 2009/15431 KOSGEB Tarafından Verilecek Hizmetler ve Desteklerden Yararlanacak Küçük ve Orta Büyüklükteki İşletmelere İlişkin Sektörel ve Bölgesel Önceliklerin Belirlenmesi Hakkında Karar • 2009/15433 Bazı Düzey 2 Bölgelerinde Kalkınma Ajansları Kurulmasına Dair Bakanlar Kurulu Kararlarında Değişiklik Yapılması Hakkında Karar ** • 2009/15434 Beşeri İlaçların Fiyatlandırılmasına Dair Kararda Değişiklik Yapılması Hakkında Karar 24 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] BAZI DÜZEY 2 BÖLGELERİNDE KALKINMA AJANSLARI KURULMASINA DAİR BAKANLAR KURULU KARARLARINDA DEĞİŞİKLİK YAPILMASI HAKKINDA BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2009/15433 18 Eylül 2009 tarih ve 27353 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. Ekli “Bazı Düzey 2 Bölgelerinde Kalkınma Ajansları Kurulmasına Dair Bakanlar Kurulu Kararlarında Değişiklik Yapılması Hakkında Karar”ın yürürlüğe konulması; Devlet Bakanlığının 14/9/2009 tarihli ve 3237 sayılı yazısı üzerine, 25/1/2006 tarihli ve 5449 sayılı Kanunun 3’üncü 8’inci ve geçici 2’nci maddelerine göre, Bakanlar Kurulu’nca 14/9/2009 tarihinde kararlaştırılmıştır. nin başında bulunamadığı durumlarda, söz konusu üyeye vekâlet eden kişi, ilgili üyeye vekâleten kurul toplantılarına katılamaz. (8) Kalkınma kurulunda temsil edilen kurum ve kuruluşlar ile bunların temsilcilerine ve kurul toplantılarına katılım durumlarına ilişkin bilgiler, ajansın internet sitesinde güncel olarak yayınlanır.” MADDE 1- 31/5/2006 tarihli ve 2006/10550 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Bazı Düzey 2 Bölgelerinde Kalkınma Ajansları Kurulmasına Dair Karara aşağıdaki ek madde eklenmiş ve aynı Karara ekte yer alan “Kalkınma Ajansları Çalışma Usul ve Esasları” Ek-1 olarak ilave edilmiştir. MADDE 5- 14/7/2009 tarihli ve 2009/15236 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Bazı Düzey 2 Bölgelerinde Kalkınma Ajansları Kurulması Hakkında Karara aşağıdaki ek madde eklenmiştir. “Çalışma usul ve esasları EK MADDE 1- Bu Kararla kurulan kalkınma ajanslarında kalkınma kurulunun, yönetim kurulunun ve genel sekreterliğin çalışma usul ve esasları ile diğer hususlara ilişkin olarak 31/5/2006 tarihli ve 2006/10550 sayılı Bakanlar Kurulu Kararının ekinde yer alan Kalkınma Ajansları Çalışma Usul ve Esasları uygulanır.” “Çalışma usul ve esasları EK MADDE 1- Bu Kararla kurulan kalkınma ajanslarında kalkınma kurulunun, yönetim kurulunun ve genel sekreterliğin çalışma usul ve esasları ile diğer hususlara ilişkin olarak Ek-1’de yer alan Kalkınma Ajansları Çalışma Usul ve Esasları uygulanır.” MADDE 2- 10/11/2008 tarihli ve 2008/14306 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Bazı Düzey 2 Bölgelerinde Kalkınma Ajansları Kurulması Hakkında Kararın 3’üncü maddesine aşağıdaki fıkralar eklenmiştir. “(6) Kalkınma ve yönetim kurulu üyelikleri, aynı anda aynı kişide birleşemez. (7) Kalkınma kurulu üyelerinden herhangi birinin izin, geçici hastalık, yurt dışında bulunma gibi sebeplerle görevinin başında bulunamadığı durumlarda, söz konusu üyeye vekâlet eden kişi, ilgili üyeye vekâleten kurul toplantılarına katılamaz. (8) Kalkınma kurulunda temsil edilen kurum ve kuruluşlar ile bunların temsilcilerine ve kurul toplantılarına katılım durumlarına ilişkin bilgiler, ajansın internet sitesinde güncel olarak yayınlanır.” MADDE 6- Bu Karar yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 7- Bu Karar hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür. EK-1 KALKINMA AJANSLARI ÇALIŞMA USUL VE ESASLARI BİRİNCİ BÖLÜM Kalkınma Kurulu Temel ilkeler MADDE 1- (1) Kalkınma kurulunun işleyişinde demokratik ilkeler doğrultusunda adalet, eşitlik, düşünce ve ifade özgürlüğü ve katılımcılık ile iller ve kesimler arasında dayanışma ve uzlaşma esastır. MADDE 3- 10/11/2008 tarihli ve 2008/14306 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Bazı Düzey 2 Bölgelerinde Kalkınma Ajansları Kurulması Hakkında Karara aşağıdaki ek madde eklenmiştir. Görev ve yetkiler MADDE 2- (1) Bölgesel gelişme hedefine yönelik olarak; bölgedeki kamu kurum ve kuruluşları, özel kesim, sivil toplum kuruluşları, üniversiteler ve yerel yönetimler arasında işbirliğini geliştirmek ve ajansı yönlendirmek üzere oluşturulan kalkınma kurulunun görev ve yetkileri şunlardır: a) Tek ilden oluşan bölgelerde yönetim kurulunda yer alacak özel kesim ve/veya sivil toplum kuruluşları temsilcilerini ve iki katı yedeklerini sırasıyla seçmek, b) Ajansın yıllık faaliyet ve iç denetim raporlarını görüşmek, değerlendirmek ve yönetim kuruluna önerilerde bulunmak, c) Bölgenin sorunlarına ve çözüm önerilerine, tanıtımına, potansiyeline ve önceliklerine yönelik olarak yönetim kuruluna tavsiyelerde bulunmak, ç) Toplantı sonuçlarını Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına raporlamak ve toplantıya ilişkin bir sonuç bildirisi yayımlamak. (2) Kalkınma kurulu, özellikle bölge kalkınma stratejisinin, bölgenin potansiyellerini ortaya çıkaracak ve bölgenin kalkınması yönünde etkili ve verimli bir biçimde kullanılması- “Çalışma usul ve esasları EK MADDE 1- Bu Kararla kurulan kalkınma ajanslarında kalkınma kurulunun, yönetim kurulunun ve genel sekreterliğin çalışma usul ve esasları ile diğer hususlara ilişkin olarak 31/5/2006 tarihli ve 2006/10550 sayılı Bakanlar Kurulu Kararının ekinde yer alan Kalkınma Ajansları Çalışma Usul ve Esasları uygulanır.” MADDE 4- 14/7/2009 tarihli ve 2009/15236 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Bazı Düzey 2 Bölgelerinde Kalkınma Ajansları Kurulması Hakkında Kararın 3’üncü maddesine aşağıdaki fıkralar eklenmiştir. “(6) Kalkınma ve yönetim kurulu üyelikleri, aynı anda aynı kişide birleşemez. (7) Kalkınma kurulu üyelerinden herhangi birinin izin, geçici hastalık, yurt dışında bulunma gibi sebeplerle görevi- 25 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Toplantı zamanı ve toplantı ve karar yeter sayısı MADDE 4- (1) Kalkınma kurulu, kurul başkanının daveti üzerine yılda en az iki defa toplanır. Kurulun toplantı tarihleri kurul başkanı tarafından belirlenir. Kurulun toplantı tarihi ve yeri, ajansın kurulu olduğu bölgeye dâhil illerin her birindeki en az bir yerel gazetede, ajansın ve valiliklerin internet sitelerinde ilan edilir. (2) Kurul, yönetim kurulunun isteği, toplam üye sayısının en az beşte birinin yazılı talebi üzerine, kurul başkanı tarafından olağanüstü gündemle toplantıya çağrılır. Bu toplantıda, çağrıda belirtilen konuların dışında başka bir husus görüşülemez. (3) Birden fazla ilden oluşan bölgelerde kurul toplantıları, zorunlu haller dışında, alfabetik sıraya göre bölge illerinde yapılır. (4) Kalkınma kurulu, üye tam sayısının yarıdan bir fazlası ile toplanır. Toplantı yeter sayısı sağlanamayan hallerde onbeş günü aşmayacak şekilde yeni toplantı tarihi başkan tarafından belirlenir ve bu yeni toplantıda toplantı yeter sayısı aranmaz. Yapılacak ikinci toplantıda üye tam sayısının yarıdan bir fazlası sağlanamadığı takdirde bu durum Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına bildirilir. (5) Kalkınma kurulu, katılanların çoğunluğu ile karar alır. İşaretle ve açık oylamalarda eşitlik halinde başkanın kullandığı oy yönünde karar alınmış sayılır. Başkan çekimser oy kullanamaz. Toplantı ve karar yeter sayılarının hesabında kesirli sayılar tam sayıya yükseltilir. Katılanların çoğunluğunun sağlanamadığı durumlarda yeniden oylama yapılır ve bu turda çekimser oy kullanılamaz. nı sağlayacak, bölgenin sorunlarına makul ve etkili çözümler üretecek ve bölgenin geleceğine yönelik güçlü bir perspektif sunacak şekilde hazırlanması yönünde aktif ve yoğun olarak çalışır. Bu çalışmaların yürütülmesi sırasında, alt komisyon ve benzeri mekanizmaları kullanarak, bölgenin tüm toplum kesimlerinin görüş ve önerilerini azami düzeyde alır. İlk toplantı MADDE 3- (1) Kalkınma kurulu, kuruluş kararnamesinin yayımlandığı tarihten itibaren en geç bir ay içinde, ajans merkezi olarak tespit edilen ilde ve ajans merkezi olarak tespit edilen ilin valisinin başkanlığında ilk toplantısını yapar. (2) Kalkınma kurulunun ilk toplantı tarihi ve yeri, başkan tarafından tespit edilerek, temsilci gönderecek ilgili kuruluşlara toplantı gününden en az bir hafta önce yazılı olarak bildirilir ve kalkınma kurulu ilk toplantıya çağrılır. (3) Başkan tarafından yoklama yapılarak çoğunluğun olduğu tespit edildikten sonra kurulun en genç iki üyesi geçici kâtip olarak davet olunur ve toplantı gündemi başkan tarafından okunur. (4) İkisi yedek olmak üzere dört kâtip üye oy çokluğuyla seçilir ve geçici kâtipler yerlerini seçilen asıl kâtip üyelere bırakırlar. Kâtip üyeliği için yeterli sayıda aday çıkmaması halinde başkan, boş olan kâtip üyeliği sayısının iki katı oranında aday belirler ve bu kişiler üzerinden aynı usulde seçime gidilerek geri kalan üyeler belirlenir. Kâtip üyeler iki yıl için görev yapar. (5) Kalkınma kurulu, asıl kâtip üyelerin seçimini müteakiben, kendi üyeleri arasından bir başkan ve bir başkan vekili ile tek ilden oluşan bölgelerde yönetim kurulunda görev yapmak üzere, özel kesim ve/veya sivil toplum kuruluşlarından üç asıl temsilci ve sıralı olarak altı yedek temsilci seçer. (6) Kalkınma kurulu başkan ve başkan vekilinin seçiminde aday sayısının ikiden fazla olması halinde seçim iki turlu yapılır. İlk turda adaylar arasından en fazla oyu alan iki kişi ikinci turdaki oylamaya katılır. İkinci turda, toplantıya katılanların çoğunluğunun oyunu alan aday başkan, diğer aday ise başkan vekili olarak seçilir. İkinci turda katılanların çoğunluğu sağlanamazsa, tekrar ikinci tur oylama yapılır ve bu oylamada en çok oyu alan kişi başkan, diğer aday ise başkan vekili seçilir. (7) Kalkınma kurulu başkan ve başkan vekilinin görev süresi iki yıl olup, başkan veya başkan vekilinin temsil ettiği kurum ile mensubiyeti sona erdiğinde ya da ölüm, istifa, iflas, kısıtlanma ile bir yılı aşan hürriyeti bağlayıcı mahkûmiyet cezası alması durumlarında, bunların kuruldaki görevleri de sona erer ve takip eden ilk toplantıda yeniden bu pozisyonlar için seçim yapılır. (8) Bir ilden oluşan bölgelerde yönetim kurulunda asıl üye olarak görev alacak özel kesim ve/veya sivil toplum kuruluşu temsilcilerinin her birisi için ayrı ayrı seçim yapılır. Bu seçimlerde toplantıya katılanların çoğunluğundan az olmamak üzere en fazla oyu alan adaylar yönetim kuruluna seçilirler. Toplantıya katılanların çoğunluğunun sağlanamadığı durumlarda, en fazla oy olan iki aday arasında yeniden seçime gidilir ve bu turda en fazla oy alan aday yönetim kuruluna seçilir. Yedek üyeler için ise ayrı ve tek bir seçim yapılır ve bu seçimde katılanların çoğunluğunun oyunu almış olmak şartı aranmaz. Yedek üye seçiminde eşit oy çıkması halinde kuraya başvurulur. (9) Başkan ve başkan vekili seçiminde kâtip üyeler, tek ilden oluşan bölgelerde yönetim kurulunda görev yapmak üzere yapılacak temsilci seçiminde ise başkan ve başkan vekili ile kâtip üyeler de aday olabilirler. Başkan ve başkan vekili seçiminde kâtip üyeler, tek ilden oluşan bölgelerde yönetim kurulunda görev yapacak temsilcinin seçiminde ise başkan ve başkan vekili ile kâtip üyeler de oy kullanır. Toplantı gündemi ve çağrı usulü MADDE 5- (1) Toplantının tarihi, yeri, saati ve gündemi, toplantının yapılacağı günden en az bir hafta önce üyelere bildirilir. Toplantının tarihi, yeri, saati ve gündemine ilişkin bilgilerde meydana gelen değişiklikler uygun vasıtalarla üyelere derhal bildirilir ve ilan olunur. Toplantının yeri ve saatinde yapılan değişikliklerde en az bir hafta önceden bildirim zorunluluğu uygulanmaz. (2) Kalkınma kurulu toplantılarının tarihi, saati, yeri ve gündemi ile bunlarda meydana gelen değişiklikler, bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen süreler içinde İçişleri Bakanlığına ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına bildirilir. (3) Olağanüstü toplantının, buna ilişkin talebin başkanlığa intikalinden itibaren en geç on gün içinde yapılması zorunludur. (4) Toplantı gündemi, bir önceki kalkınma kurulu toplantısında kararlaştırılabilir. Bunun yanı sıra toplantıdan önce kurul başkanı gündeme konu ekleyebileceği gibi, toplam üye sayısının beşte birinin yazılı talebi üzerine de gündeme konu eklenir. Ayrıca yönetim kurulunun veya Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığının görüşülmesini istediği konular, takip eden ilk kalkınma kurulu toplantısında gündeme alınarak öncelikle görüşülür. (5) Kalkınma kurulunda gündeme bağlılık esastır. Toplantı sırasında, gündem değişikliği yapmak, gündemden konu çıkarmak veya gündeme konu eklemek, toplantıya katılan üyelerin çoğunluğunun kararı ile mümkündür. (6) Kalkınma kurulu üyelerinin toplantılara iştiraki ile ilgili ulaşım, iaşe ve ibate giderleri genel sekreterlikçe karşılanır. Başkanlık divanı MADDE 6- (1) Başkanlık divanı, başkan ve iki kâtip üyeden oluşur. Başkanın bulunmadığı durumlarda başkan vekili kurula başkanlık eder. Başkan vekilinin de bulunmaması durumunda, varsa kâtip üyeler, yoksa hazır bulunan en az iki 26 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] kurul üyesi tarafından imzalanmış tutanakla durum tespit edilerek toplantı yapılmaksızın kurul kapatılır ve durum en geç bir hafta içerisinde Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına bildirilir. atmasıdır. Gizli oylamalarda kullanılacak oy pusulaları zarfla birlikte başkanlıkça mühürlü şekilde düzenlenir. Üyeler, seçimlerde oy pusulasına isim yazmak, oylama konusu görüşler hakkında ise kabul, ret veya çekimser kelimesini yazmak suretiyle oylarını kullanırlar. Bundan sonra kâtip üyeler tarafından başkanın gözetimi altında sandıktaki oy pusulaları sayılır ve üye adedince olduğu tespit edildikten sonra zarflar açılır. Bunlarda yazılı isimler veya kabul, ret veya çekimser kelimeleri sayı olarak tespit edilir. Sonuç başkan tarafından kurula bildirilir. Gizli oylamalarda, oylarda eşitlik halinde oylama bir defa daha tekrarlanır, yine eşitlik olursa kuraya başvurulur. Kura birbirinin aynı olan ve üzerinde adlar veya kabul veya ret kelimeleri yazılı bulunan kâğıtlar bir torbaya konularak kâtip üyelerden biri tarafından çekilir. Torbadan çekilen isim veya görüş kazanmış olur. b) İşaretle oylama; kurul üyesinin elini kaldırarak veya ayağa kalkarak oyunu kullanmasıdır. İşaretle oylamada alınan oyları tespit etmek başkanlık divanına aittir. Çoğunluk olup olmadığından şüphe ve tereddüt edilirse, bir defa daha oya başvurulur. Yine şüphe giderilemediği takdirde ad okunmak suretiyle açık oya başvurulur. c) Açık oylama; üzerinde üyelerin ad ve soyadları yazılı oy pusulalarının sandığa atılması veya varsa elektronik oylama mekanizmasının çalıştırılması ya da üyelerin adlarının okunması üzerine, adı okunan üyenin ayağa kalkarak oyunu beyan etmesi suretiyle yapılan oylamadır. Sandığa atılmak suretiyle yapılan oylamalarda sandık, başkanın gözetiminde ve kurul önünde kâtip üyeler tarafından açılır. Oy pusulaları sayılır ve çeşitleri ayrı ayrı tutanaklara geçirildikten sonra başkan sonucu kurula bildirir. (2) Kalkınma kurulunda, tek ilden oluşan bölgelerde yönetim kurulunda yer alacak özel kesim ve/veya sivil toplum kuruluşları temsilcilerini ve iki katı yedeklerini sırasıyla seçmek işleri gizli oylama ile karara bağlanır. Bunun dışındaki işlem ve kararlarda oylama usulüne karar vermek yetkisi başkana aittir. Görüşmeler ve yönetim MADDE 7- (1) Gündeme geçilmeden önce, başkan tarafından görevlendirilen kâtip üye, bir önceki birleşimde alınan kararları kurula okur. Ayrıca başkan, kurula sunulacak konular varsa bildirir, üyelerce kurul başkanlığına hitaben verilmiş olan dilekçeleri kurula sunar. (2) Toplantıda gündem maddeleri sırasıyla okunur ve görüşmeye başlanır. Ancak kurul başkanı gündemin sırasında değişiklik yapabilir. Görüşmelerde konuşmak için önceden başkanlıktan söz istenmesi gerekir. (3) Üyelerin gündem dışı konuşma isteği yazılı olarak başkana bildirilir. Üyelere söz verilip verilmemesi ile konuşma süresi ve zamanını belirleme yetkisi başkana aittir. (4) Kurul, ajansı ilgilendirmeyen konular ile şahsi, etnik veya siyasi konularda dilek ve temennilerde bulunamaz, görüşme yapamaz ve karar alamaz. (5) Kalkınma kurulu, başta strateji geliştirme ve planlama çalışmaları olmak üzere, detaylı olarak ele alınması gereken hususlarda, üyeleri arasından komisyonlar veya araştırma grupları kurabilir. Bunların yapısı ve çalışma usulleri kurul tarafından belirlenir. (6) Kurul görüşmeleri herkese açık olup toplantı yeri seçiminde bu husus da göz önüne alınır. Ancak kurul görüşmelerini olumsuz yönde etkilemekte ısrar eden kişiler toplantı salonundan çıkarılır ve haklarında suç duyurusunda bulunulur. (7) Kalkınma kurulu, yurt içinde veya yurt dışında eğitim, meslek yahut iş kariyeri açısından önemli başarılar elde edenlerden bölgenin kalkınmasına katkı sağlayacağı düşünülen kişileri, görüş ve önerilerini almak üzere toplantılarına davet edebilir. Kalkınma kurulu gerek gördüğü takdirde, gündemdeki konularla ilgili olarak, uzman kişi veya kuruluş temsilcilerini davet edip görüşlerine başvurabilir. (8) Kalkınma kurulu, gündemiyle ilgili olmak ve ajansın tarafsızlık ve gizlilik kurallarını ihlal etmemek kaydıyla, ajans faaliyetleriyle ilgili bilgi ve belgeleri yönetim kurulundan veya genel sekreterden isteyebilir. (9) Kalkınma kurulunun sekretarya işlemleri, genel sekreterlik tarafından yürütülür. (10) Yönetim kurulunu temsilen en az iki üye ile ajans genel sekreteri, kalkınma kurulu toplantılarına katılırlar ve alınacak kararlar hakkında görüş bildirirler; ancak oylamalara katılmazlar. İçişleri Bakanlığı ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı gerek gördüğü takdirde kalkınma kurulu toplantılarına temsilci gönderebilir. Tutanak düzenlenmesi ve birleşime son verilmesi MADDE 10- (1) Kurul görüşmeleri ve karara bağlanan konular, kâtip üyeler tarafından tutanağa geçirilir. Tutanak düzenlenmesinde, görüşmelerin doğru ve zamanında tutanağa geçirilmesini teminen her türlü teknik araç ve gereçten faydalanılır. (2) Alınan kararlara ilişkin tutanaklar toplantı sonunda başkanlık divanınca kurula bildirilir. Tutanaklarda esası etkileyen hatalar kurul kararı ile esası etkilemeyen hatalar ise başkanın onayıyla düzeltilir. Tutanaklar toplantı sonunda başkan ve kâtip üyelerce imzalanır. (3) Birleşime son verme yetkisi başkana aittir. Kurulda düzenin sağlanması MADDE 8- (1) Kurul başkanı, kurul çalışmalarında düzeni sağlamakla yükümlüdür. Kurul görüşmeleri sırasında; söz alan üyeler konu dışına çıkamaz, şahsi, etnik veya siyasi konularda dilek ve temenniler dile getiremez, kişilik haklarını zedeleyici ifadeler kullanamaz ve kurulun düzenini bozacak davranışta bulunamazlar. Bu şekilde davranışta bulunmakta ısrar eden üye toplantıdan çıkarılır. Kurul kararları MADDE 11- (1) Kalkınma kurulu kararları, ajansın internet sitesinde kamuoyuna duyurulur ve toplantıya ilişkin bir sonuç bildirgesi yayımlanır. Toplantı sonuçları, karar özetleri ile birlikte en geç bir hafta içerisinde İçişleri Bakanlığına ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına gönderilir. Oylama usulleri MADDE 9- (1) Kalkınma kurulunda açık sayım kuralları geçerli olup oylama usulleri gizli oylama, işaretle oylama ve açık oylama olmak üzere üç türlüdür. a) Gizli oylama; kurul üyelerinin oy pusulasına seçeceği kişi veya kişilerin adlarını veya kabul, ret veya çekimser kelimelerini yazıp, tanıtıcı hiçbir işaret koymadan sandığa İKİNCİ BÖLÜM Yönetim Kurulu Yapısı ve oluşumu MADDE 12- (1) Yönetim kurulu, ajansın karar organıdır. (2) Yönetim kurulu, tek ilden oluşan bölgelerde vali, büyükşehir belediye başkanı, il genel meclisi başkanı, sanayi odası başkanı, ticaret odası başkanı ile kalkınma kurulu tara- 27 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] fından özel kesim ve/veya sivil toplum kuruluşlarından seçilecek üç temsilciden; birden fazla ilden oluşan bölgelerde il valileri, büyükşehir belediye başkanları veya büyükşehir olmayan illerde il merkez belediye başkanları, il genel meclisi başkanları ve her ilden birer kişi olmak kaydıyla ticaret ve sanayi odası başkanlarından oluşur. (3) Birden fazla ilden oluşan bölgelerdeki illerde, ticaret ve sanayi odalarının ayrı ayrı kurulmuş bulunması halinde, yönetim kurulunda yer alacak temsilci, her iki yılda bir Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Yönetim Kurulu tarafından belirlenir ve ilgili ajans ile Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına bildirilir. Görevi sona eren üyeler tekrar seçilebilir. (4) Ajansı, yönetim kurulu başkanı temsil eder. Yönetim kurulunun başkanı validir. Yönetim kurulu ilk toplantısında üyeleri arasından bir başkan vekili seçer. (5) Birden fazla ilden oluşan bölgelerde yönetim kurulu başkanlığı; ilk yıl ajans merkezi olarak tespit edilen ilin valisi tarafından, müteakip yıllarda illerin alfabetik sırasına göre bölgedeki valiler tarafından birer yıl süreyle dönüşümlü olarak yürütülür. veya temsil ettikleri kuruluşa verilecek desteklere ilişkin toplantıya ve oylamaya katılamazlar. Böyle bir durumda söz konusu üye, durumunu en kısa süre içerisinde yönetim kuruluna bildirmek zorundadır. Görev ve yetkileri MADDE 14- (1) Yönetim kurulunun görev ve yetkileri şunlardır: a) Yıllık çalışma programını kabul etmek ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığının onayına sunmak, b) Yıl içinde ihtiyaçlara göre bütçeyi revize etmek, c) Yıllık malî raporu ve kesinleşen bütçe sonuçlarını onaylamak, ç) Taşınır ve taşınmaz mal alımı, satımı ve kiralanması ile hizmet alımına karar vermek, d) Altı aylık ara rapor ile yıllık faaliyet raporunu Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına göndermek, e) Ajans bütçesini onaylamak ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına göndermek, f) Genel sekreterlik tarafından sunulan program, proje ve faaliyetlerin desteklenmesine ilişkin teklifler ile kişi ve kuruluşlara yapılacak yardımları onaylamak, g) Ajansa yapılacak bağış ve hibeleri kabul etmek, ğ) Personelin işe alınması ve işine son verilmesi konularında karar vermek, h) Genel sekreterce belirlenen çalışma birimlerini, bunlar arasındaki işbölümünü onaylamak, ı) Genel sekreteri belirlemek ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığının onayına sunmak, i) Taşıt dışındaki taşınır malların alımı, satımı ve kiralanması ile hizmet alımı konularında genel sekreterin yetkili olacağı sınırları tespit etmek, j) Özel kesimdeki yatırımcıların, kamu kurum ve kuruluşlarının görev ve yetki alanına giren izin ve ruhsat işlemleri ile diğer idari iş ve işlemlerini ilgili mevzuatta belirtilen süre içerisinde, ilgili mevzuatta bir süre belirtilmemişse öncelikle ve ivedilikle sonuçlandırmak üzere tek elden takip ve koordine etmek ve bunun için ajansın kurulu olduğu bölge illerinde yatırım destek ofisleri teşkil etmek. (2) Yönetim kurulu, gerekli gördüğü hallerde, yukarıda sayılan görev ve yetkilerinden bir kısmını, sınırlarını açıkça belirlemek şartıyla genel sekretere devredebilir. Bu çerçevede, ajans faaliyetlerinin hızlı, etkili ve verimli bir şekilde yürütülmesi amacıyla, taraflarca en kısa sürede gerekli işlemler yapılır. Yönetim kurulu üyeliği MADDE 13- (1) Tek ilden oluşan bölgelerde kalkınma kurulu tarafından seçilen yönetim kurulu üyelerinin görev süresi iki yıldır. Görevi sona eren üyeler tekrar seçilebilir. Bu üyelerden birinin ölümü, istifası, iflası, kısıtlanması, bir yılı aşan hürriyeti bağlayıcı bir ceza alması, temsil ettiği kuruluşun kalkınma kurulu üyeliğinin sona ermesi veya temsil ettiği kuruluşa mensubiyetinin herhangi bir şekilde ortadan kalkması halinde, üyelik kendiliğinden sona erer. Ayrıca geçerli bir mazereti olmaksızın üst üste üç defa ve her halükarda toplam altı defa yönetim kurulu toplantısına katılmayan üyelerin üyelikleri de kendiliğinden düşer. Bu durumda söz konusu üyenin kalan görev süresi sırasına göre yedek üyelerce tamamlanır. (2) Yönetim kurulu üyeliği, üyelerin temsil ettikleri kurum ve kuruluşlardaki görevlerini sürdürmelerine engel teşkil etmez. Ancak yönetim kurulu üyeliği, kalkınma kurulu üyeliği ile birleşemez. Tek ilden oluşan bölgelerde yönetim kuruluna seçilen kalkınma kurulu üyesi üyelikten istifa etmiş sayılır. Bununla birlikte yönetim kurulundaki görev süresi dolan üye, ilgili kuruluş tarafından kalkınma kuruluna yeniden temsilci olarak gönderilebilir. (3) Yönetim kurulu başkan ve üyelerinin bütün toplantılarda hazır bulunmaları esastır. Ancak üyelerden herhangi birinin izin, geçici hastalık, yurt dışında bulunma gibi sebeplerle görevinin başında bulunamadığı durumlarda, söz konusu üyeye vekâlet eden kişi, ilgili üyeye vekâleten kurul toplantılarına katılamaz. Bununla birlikte yönetim kurulu üyelerinden herhangi birinin ölüm, emeklilik, istifa, azil, başka yere tayin, geçici olarak görevden uzaklaştırılma gibi sebeplerle görevinin sona erdiği veya yeni atanmış olmakla birlikte henüz göreve başlamamış olduğu durumlarda, söz konusu üyeye vekâlet eden kişi kurul toplantılarına katılabilir. Yönetim kurulu üyelerinden mazeretleri nedeniyle toplantıya katılamayacak olanlar, mazeretlerini toplantıdan önce yazılı olarak yönetim kuruluna sunar. Acele hallerde, yazılı bildirim sonradan yapılmak kaydıyla, diğer iletişim araçlarıyla durum başkan veya başkan vekiline bildirilebilir. (4) Yönetim kurulu üyeleri, ajans ile ilgili gizlilik taşıyan bilgileri ve ajansla ilgili çalışmaları sırasında öğrendikleri çalışma alanlarındaki sırları, görevlerinden ayrılmış olsalar bile ifşa edemezler, kendilerinin veya başkalarının menfaatine kullanamazlar. (5) Yönetim kurulu üyeleri, kendileri, eşleri ve ikinci dereceye kadar kan ve kayın hısımlarını doğrudan ilgilendiren konular ile sahibi ya da ortağı oldukları ticari işletmelere İlk toplantı MADDE 15- (1) Yönetim kurulu, bir ilden oluşan bölgelerde ilk kalkınma kurulu toplantısından itibaren, birden fazla ilden oluşan bölgelerde ise kuruluş kararnamesinin yayımlandığı tarihten itibaren en geç onbeş gün içerisinde ilk toplantısını yapar. Toplantı ve karar yeter sayısı MADDE 16- (1) Yönetim kurulu, üye tam sayısının yarısından en az bir fazlası ile her ay asgari bir kez toplanır. Yönetim kurulu tarafından mutat bir toplantı zamanı belirlenmişse kurul davete ihtiyaç olmaksızın kendiliğinden toplanır. Böyle bir toplantı günü öngörülmemişse toplantı tarihi, yönetim kurulu başkanı veya onun yokluğunda başkan vekili tarafından tespit edilir ve toplantıdan en az bir hafta önce üyelere genel sekreterlik tarafından bildirilir. (2) Yönetim kurulu, ajans merkezinin bulunduğu il dışındaki bölge illerinde de toplantı yapar. Buna göre, yönetim kurulunun ajans merkezinin bulunduğu il dışındaki bölge illerinin her birinde; iki ilden oluşan bölgeler için yılda en az dört 28 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] b) Yıllık çalışma programı ile bütçeyi hazırlamak ve yönetim kuruluna sunmak, c) Ajans gelirlerini toplamak, 5449 sayılı Kalkınma Ajanslarının Kuruluşu, Koordinasyonu ve Görevleri Hakkında Kanunun 4’üncü maddesine göre belirlenen usul ve esaslar ile ilgili diğer mevzuata ve bütçe ve yönetim kurulu kararlarına uygun olarak harcamaları yapmak, ç) Yönetim kurulu tarafından tespit edilecek sınırlar içerisinde, taşıt dışındaki taşınır malların alımına, satımına, kiralanmasına ve hizmet alımına karar vermek, d) Bölgedeki kişi, kurum ve kuruluşların proje üretme ve uygulama kapasitesini geliştirici faaliyetlerde bulunmak, e) Özel kesim, sivil toplum kuruluşları ve yerel yönetimlerin proje ve faaliyet tekliflerini değerlendirerek, malî destek sağlamak üzere yönetim kuruluna öneri götürmek, f) Desteklenen proje ve faaliyetleri izlemek, değerlendirmek, denetlemek ve raporlamak, g) Bölgesel kalkınmayla ilgili yurt içindeki ve dışındaki ajans ve kuruluşlarla işbirliği yapmak ve ortak projeler geliştirmek, ğ) Yerel yönetimlerin plânlama çalışmalarına teknik destek sağlamak, h) Personelin performans ölçütlerini belirlemek ve performansını değerlendirmek, ı) Personelin işe alınması ve işine son verilmesini yönetim kuruluna teklif etmek, i) Ajans genel sekreterliğini temsilen, bölgesel gelişme ile ilgili ulusal ve uluslararası toplantılara katılmak ve yurt dışı temaslarda bulunmak, j) Ajansın sekreterya işlerini ve görev alanına giren diğer hizmetleri yürütmek, k) Yönetim kurulunun devrettiği yetkileri kullanmak, l) Yönetim kurulu toplantılarına katılmak, m) Program, proje ve faaliyetlerin desteklenmesi ile kişi ve kuruluşlara yapılacak yardımlara ilişkin olarak yönetim kuruluna teklif sunmak, n) Bütçe sonuçlarını bütçe döneminin bitiminden sonraki Mart ayı içinde yönetim kuruluna sunmak, o) Ajansın faaliyetleri, hesapları, işlemleri ve performansını denetlemek ve kalkınma kuruluna ve yönetim kuruluna iç denetim raporu sunmak. defa, üç ilden oluşan bölgeler için yılda en az üç defa, dört ve beş ilden oluşan bölgeler için yılda en az iki defa ve altı ilden oluşan bölgeler için yılda en az bir defa toplanması gerekir. (3) Yönetim kurulu toplantılarına başkanın yokluğunda başkan vekili başkanlık eder. (4) Yönetim kurulu, toplantıya katılanların oy çokluğu ile karar alır. Eşitlik durumunda, başkanın kullandığı oy yönünde karar alınmış sayılır. Karara karşı görüşte olan üyeler bunun sebeplerini açıkça ve detaylı olarak yazarlar ve imza ederler. (5) Ajans genel sekreteri, oy hakkı olmamak kaydı ile yönetim kurulu toplantılarına katılır. Yönetim kurulu gerek gördüğü takdirde, başta kalkınma kurulu başkan ve başkan vekili olmak üzere, belli bir konuda uzman kişileri, gündemdeki konu ile ilgili kimseleri veya kuruluş temsilcilerini toplantılara davet edip görüşlerine başvurabilir. Ayrıca İçişleri Bakanlığı ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı da gerekli gördüğü durumlarda yönetim kuruluna temsilci gönderebilir. Yönetim kurulunun çalışma usulleri MADDE 17- (1) Yönetim kurulu çalışmalarını aşağıdaki usul ve esaslara göre yürütür: a) Yönetim kurulu toplantılarında gündem, genel sekreterin görüşü alınmak suretiyle başkan tarafından belirlenir ve toplantı tarihinden en az üç gün önce ekleri ile birlikte yönetim kurulu üyelerine bildirilir. Genel sekreterliğin gündemdeki konulara ilişkin inceleme, sonuç ve önerilerini içeren raporlar da gündemle birlikte üyelere dağıtılır. b) Kalkınma kurulunun ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığının görüşülmesini istediği konular, ilk yönetim kurulu toplantısında gündeme alınarak öncelikle görüşülür. Yönetim kurulu, kalkınma kurulu tarafından alınan tavsiye niteliğindeki kararlara katılmadığı takdirde bunun gerekçesini açık ve detaylı bir biçimde kararında gösterir. c) Yönetim kurulu tarafından alınan kararlar yazılır ve birbirini izleyen sayfa numaralı bir deftere tarih ve numara sırasıyla geçirilir. Ayrıca toplantıda görüşülen konuları ve alınan kararları özetleyen toplantı tutanağı tutulur ve toplantı sonunda üyeler tarafından imzalanır. d) Yönetim kurulunun sekretarya işlemleri genel sekreterlikçe yürütülür. Karar örneklerinin aslına uygunluğu yönetim kurulu başkanı veya başkan vekili tarafından onaylanır. (2) Yönetim kurulu toplantısında görüşülen konular ve alınan kararlar hakkında basın ve yayın organlarına yönetim kurulu başkanı ya da yetkilendirdiği durumlarda yönetim kurulu üyelerinden birisi veya genel sekreter tarafından açıklama yapılabilir. (3) Yönetim kurulu toplantısında alınan kararlar, en geç bir hafta içerisinde Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına ve kalkınma kuruluna gönderilir. Çalışma birimleri MADDE 20- (1) Genel sekreterin teklifi ve yönetim kurulunun onayı ile genel sekreterlik bünyesinde çalışma birimleri kurulur ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına bildirilir. Çalışma birimlerinin sayısı beşten fazla olamaz. (2) Çalışma birimleri arasındaki işbölümü, genel sekreter tarafından belirlenerek, yönetim kurulunun onayına sunulur ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına bildirilir. (3) Çalışma birimi başkanları, uzman personel arasından genel sekreterin teklifi ve yönetim kurulu kararı ile belirlenir. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Genel Sekreterlik Genel sekreter MADDE 18- (1) Genel sekreter, genel sekreterliğin en üst amiridir. Genel sekreterin görevde bulunmadığı durumlarda, genel sekreterin uygun gördüğü çalışma birimi başkanlarından birisi vekaleten görev yapar. (2) Genel sekreter, yönetim kuruluna karşı sorumludur. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Diğer Hususlar Ajansın sekretarya işlemleri MADDE 21- (1) Genel sekreter görevlendirilinceye kadar ajansın sekretarya işlemleri, ajans merkezi olarak gösterilen ilin valiliği tarafından yürütülür. Genel sekreterin görev ve yetkileri MADDE 19- (1) Genel sekreterin görev ve yetkileri şunlardır; a) Yönetim kurulu kararlarını uygulamak, Ajansın ismi ve amblemi MADDE 22- (1) Yönetim kurulu, kuruluş kararnamesinin yayımlandığı tarihten itibaren en geç üç ay içerisinde, 29 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] a) Uzman ve destek personeli bakımından bir haftayı geçmeyen yurt içi görevlendirmelerde ilgili çalışma birimi başkanının, bu süreyi geçen yurt içi görevlendirmelerle yurt dışı görevlendirmelerde genel sekreterin, b) Yatırım destek ofisi koordinatörü, çalışma birimi başkanları, iç denetçi ve hukuk müşavirliği hizmetinden sorumlu uzman personel bakımından genel sekreterin, izni ile mümkündür. (3) Genel sekreter bakımından ise görev amaçlı bölge dışına seyahatlerde yönetim kurulu başkanına önceden bilgi verilmesi, görev amaçlı yurt dışına seyahatlerde yönetim kurulu başkanından izin alınması gerekir. Gizlilik ve tarafsızlık beyanı MADDE 25- (1) Yönetim kurulu üyeleri, kalkınma kurulu başkan ve başkan vekili ile genel sekreter, ajanstaki görevlerine başlarken, ajans ile ilgili gizlilik taşıyan bilgileri ifşa etmeyeceklerine, görevlerini yerine getirirken herkese eşit muamelede bulunacaklarına, liyakat esaslarına bağlı kalacaklarına, ajans menfaatlerini kendi menfaatleri veya başkasının menfaatlerinden üstün tutacaklarına dair gizlilik ve tarafsızlık beyanı belgesi imzalarlar. kısaltması ile birlikte ajansın ismini ve amblemini belirler ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığının onayına sunar. (2) İsim ve amblemin, kurumsal kimlik ve itibar ile bölgenin tanıtımı ve imajı açısından taşıdığı önemle uyumlu ve bölgenin tamamını temsil ve ifade edebilir nitelikte olması gözetilir. İsim ve amblem, siyasi veya etnik bir görüş veya düşünceyi ifade edemez, çağrıştıramaz. İsim ve amblemin tespitinde, başta kalkınma kurulu olmak üzere, ilgili tarafların katılımına, akademik ve uzmanlık kuruluşlarının görüş ve katkılarının alınmasına özen gösterilir. (3) Zorunlu haller dışında, kısaltması ile birlikte ajansın ismi ve amblemi, en az beş yıl geçmedikçe değiştirilemez. Kurum ve kuruluşlarla ilişkiler MADDE 23- (1) Ajans, bütün organlarıyla birlikte bölgedeki kurum ve kuruluşlar ile yakın işbirliği ve koordinasyon tesis eder ve bunun geliştirilmesi yönünde aktif olarak çalışır. (2) Ajansın, başta Türkiye Yatırım Destek ve Tanıtım Ajansı olmak üzere, merkezi veya yabancı kuruluşlarla işbirliği ve koordinasyonuna ilişkin ana faaliyetler Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı koordinasyonunda yürütülür. Yetkili makamlar MADDE 24- (1) Ajansta izin ve disiplin işlemleri için; a) Uzman ve destek personeli bakımından ilgili çalışma birimi başkanı, b) Yatırım destek ofisi koordinatörü, çalışma birimi başkanları, iç denetçi ve hukuk müşavirliği hizmetinden sorumlu uzman personel bakımından genel sekreter, c) Genel sekreter bakımından yönetim kurulu başkanı, yetkilidir. (2) Ajans personelinin görev yaptığı il dışında bir yerde görevlendirilmesi; Kalkınma Ajansları Yönetim Sistemi MADDE 26- (1) Ajansların faaliyet ve işlemlerine ilişkin bilgiler, ajans organlarında görev alanlara dair bilgiler ve Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı tarafından gerekli görülen diğer hususlar, ajanslar tarafından gecikmeye mahal vermeksizin Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığınca oluşturulan Kalkınma Ajansları Yönetim Sistemine kaydedilir. KURUL KARARI 18 Eylül 2009 Tarihli ve 27353 Sayılı Resmî Gazete • Orta Vadeli Mali Plan (2010-2012)’in Kabulüne Dair 17/9/2009 Tarihli ve 2009/29 Sayılı Yüksek Planlama Kurulu Kararı 24 Eylül 2009 Tarihli ve 27356 Sayılı Resmî Gazete • Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 16/9/2009 Tarihli ve 3350 Sayılı Kararı YÖNETMELİKLER 1 Eylül 2009 Tarihli ve 27336 Sayılı Resmî Gazete • Kırsal Kalkınma Programı İzleme Komitesinin Teşekkülü ile Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik • Elektronik Haberleşme Sektöründe Etkin Piyasa Gücüne Sahip İşletmeciler ile Bu İşletmecilere Getirilecek Yükümlülüklerin Belirlenmesi Hakkında Yönetmelik • Karabük Üniversitesi Uzaktan Eğitim Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği • Rize Üniversitesi Yabancı Dil Hazırlık Sınıfı Yönetmeliği 2 Eylül 2009 Tarihli ve 27337 Sayılı Resmî Gazete • Özelleştirme Uygulamalarında Değer Tespiti ve İhale Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 3 Eylül 2009 Tarihli ve 27338 Sayılı Resmî Gazete • Türkiye İhracatçılar Meclisi ile İhracatçı Birliklerinin Kuruluş ve Görevleri Hakkında Yönetmelik • Türkiye İhracatçılar Meclisi ve İhracatçı Birlikleri İnsan Kaynakları Yönetmeliği • Askeri Kantin Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Kamu Taşınmazlarının Yatırımlara Tahsisine İlişkin Usul ve Esaslar ** • Kıyı Emniyeti Genel Müdürlüğü Deniz ve Hava Bandı Telsiz Haberleşme Sistemlerinin Kurulması, Kullanım İzinlerinin Verilmesi, Ruhsatlandırılması ile Tarifelerinin Düzenlenmesine Dair Yönetmelik • Abant İzzet Baysal Üniversitesi Öğrenci Yurtları Yönetmeliği 30 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] • İzmir Üniversitesi Yabancı Diller Yüksekokulu Hazırlık Sınıfı Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Trakya Üniversitesi Yandal Programı Yönetmeliği • Trakya Üniversitesi Çift Anadal Programı Yönetmeliği KAMU TAŞINMAZLARININ YATIRIMLARA TAHSİSİNE İLİŞKİN USUL VE ESASLAR Maliye Bakanlığından: 3 Eylül 2009 tarih ve 27338 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. BİRİNCİ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar tescil, ifraz, tevhit, terk ve benzeri işlemlerin yapılması amacıyla, fiili kullanım olmaksızın bir yıl süreyle ve bedelsiz olarak yatırımcıya taşınmaz maliki idarece verilen izni, g) Özel bütçeli idare: 10/12/2003 tarihli ve 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanununa ekli (II) sayılı cetvelde belirtilen kamu idarelerini, ğ) Taşınmaz maliki idare: Hazinenin özel mülkiyetindeki taşınmazlar ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerler bakımından Maliye Bakanlığını; özel bütçeli idarelere, il özel idarelerine ve belediyelere ait taşınmazlar bakımından ise taşınmazın maliki idareleri, ifade eder. Amaç MADDE 1 – (1) Bu Usul ve Esasların amacı; mülkiyeti Hazineye, özel bütçeli idarelere, il özel idarelerine ve belediyelere ait taşınmazlar ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerler üzerinde 14/7/2009 tarihli ve 2009/15199 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla yürürlüğe konulan Yatırımlarda Devlet Yardımları Hakkında Karar gereğince gruplandırılan illerde ve teşvik edilen sektörlerde yatırım yapacak yatırım teşvik belgesi sahibi gerçek ve tüzel kişilere ön izin ve kullanma izni verilmesine veya irtifak hakkı tesis edilmesine ilişkin işlemleri düzenlemektir. Kapsam MADDE 2 – (1) Bu Usul ve Esaslar; Ek-7 sayılı Yatırım Teşvik Uygulamalarında Bölgeler ve Bölgeler Kapsamındaki İllerde yapılacak yatırımları kapsar. İKİNCİ BÖLÜM Teşvik Kapsamındaki Taşınmazlar ile Teşvikten Yararlanma Şartları Teşvik kapsamındaki taşınmazlar MADDE 5 – (1) Bu Usul ve Esaslar kapsamına; mülkiyeti Hazineye, özel bütçeli idarelere, il özel idarelerine veya belediyelere ait taşınmazlar ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerler dâhildir. (2) Hazinenin özel mülkiyetindeki taşınmazlar ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlere ait işlemler Maliye Bakanlığınca; özel bütçeli idarelere, il özel idarelerine ve belediyelere ait taşınmazlar ile ilgili işlemler ise taşınmaz maliki idarelerce yürütülür. Dayanak MADDE 3 – (1) Bu Usul ve Esaslar, 29/6/2001 tarihli ve 4706 sayılı Hazineye Ait Taşınmaz Malların Değerlendirilmesi ve Katma Değer Vergisi Kanununda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunun Ek 3’üncü maddesi ile 14/7/2009 tarihli ve 2009/15199 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla yürürlüğe konulan Yatırımlarda Devlet Yardımları Hakkında Karara dayanılarak hazırlanmıştır. Tanımlar MADDE 4 – (1) Bu Usul ve Esaslarda geçen; a) Bölge: Yatırımlarda Devlet Yardımları Hakkında Bakanlar Kurulu Kararıyla gruplandırılan ve Ek-7 sayılı Yatırım Teşvik Uygulamalarında Bölgeler ve Bölgeler Kapsamındaki İlleri kapsayan bölgeleri, b) Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yer: 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanunu ile diğer kanunlarda Devletin hüküm ve tasarrufu altında olduğu belirtilen yerleri, c) Hazinenin özel mülkiyetindeki taşınmaz: Tapuda Hazine adına tescilli taşınmazları, ç) İrtifak hakkı: Bir taşınmaz üzerinde yararlanmaya ve kullanıma rıza göstermeyi veya mülkiyete ilişkin bazı hakların kullanılmasından vazgeçmeyi kapsayan ve diğer bir taşınmaz veya kişi lehine aynî hak olarak kurulan yükümlülüğü, d) Kanun: 4706 sayılı Hazineye Ait Taşınmaz Malların Değerlendirilmesi ve Katma Değer Vergisi Kanununda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunu, e) Kullanma izni: Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan yerler üzerinde Maliye Bakanlığınca kişilere verilen izni, f) Ön izin: İrtifak hakkı tesis edilecek veya kullanma izni verilecek taşınmazlardan imar plânı bulunmayanların imar plânlarıyla imar uygulamalarının ve yapılacak tesislere ilişkin uygulama projelerinin yaptırılması, gereken hallerde Teşvikten yararlanacak yatırımcılar ve yararlanma şartları MADDE 6 – (1) Bu Usul ve Esaslarda belirtilen yatırım yeri tahsisi teşvikinden; a) Hazine Müsteşarlığınca verilmiş yatırım teşvik belgesi sahibi olan, b) İrtifak hakkı veya kullanma iznine konu taşınmazlar üzerinde gerçekleştirilecek toplam yatırım tutarı, taşınmaz maliki idarelerce bu taşınmazlara takdir edilecek rayiç değerin tarım ve hayvancılık yatırımı için bir, turizm yatırımları için iki, diğer yatırımlar için üç katından az olmayan (ancak, toplam sabit yatırım tutarı I ve II’nci bölgelerde birmilyon Türk Lirası, III ve IV’üncü bölgelerde ise beşyüzbin Türk Lirasından az olmayan), c) Talep edilen taşınmazın bulunduğu ilçenin mülkî sınırları içinde organize sanayi veya endüstri bölgesi bulunması hâlinde, bu bölgelerde yer alabilecek yatırımlar için tahsis edilecek boş parsel bulunmaması veya bu bölgelerde yapılması uygun görülmeyen yatırımlardan olması şartlarını taşıyan, ç) Taahhüt edilen yatırımın en az yüzde yirmisini karşılayacak miktarda net özkaynağa sahip olan, d) Yatırımın ne şekilde finanse edileceğini beyan eden, 31 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] e) Taahhüt edilen yatırımın toplam tutarı on milyon Türk Lirasını aşan yatırımlarda fizibilite raporu ve finansman tablosunu veren, f) Bu Usul ve Esaslarda belirtilen diğer şartları yerine getiren, gerçek ve tüzel kişiler yararlanabilir. (2) Bu Usul ve Esaslarda belirtilen teşvikten; finans ve sigortacılık sektörlerinde faaliyet gösteren kurumlar ve iş ortaklıkları ile taahhüt işleri ve 16/7/1997 tarihli ve 4283 sayılı Yap-İşlet Modeli ile Elektrik Enerjisi Üretim Tesislerinin Kurulması ve İşletilmesi ile Enerji Satışının Düzenlenmesi Hakkındaki Kanun ile 8/6/1994 tarihli ve 3996 sayılı Bazı Yatırım ve Hizmetlerin Yap-İşlet-Devret Modeli Çerçevesinde Yaptırılması Hakkında Kanun kapsamında gerçekleştirilen yatırımlar ve rödovans sözleşmelerine bağlı olan yatırımlar yararlanamaz. dımlara Dair Kanun gereğince ilgili kamu idaresi emrine verilmesi veya tahsis edilmesi gereken, h) 18/12/1981 tarihli ve 2565 sayılı Askeri Yasak Bölgeler ve Güvenlik Bölgeleri Kanunu kapsamında olan ve Genelkurmay Başkanlığınca izin verilmeyen, ı) 12/3/1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanunu kapsamında olan ve Kültür ve Turizm Bakanlığınca izin verilmeyen, i) 17/10/1983 tarihli ve 2924 sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi Hakkında Kanun kapsamında kalan, j) 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu kapsamında olan ve Kültür ve Turizm Bakanlığınca izin verilmeyen, k) 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanunu uyarınca, içme ve kullanma sularının koruma alanları kapsamında olup ilgili kamu idarelerince izin verilmeyen, l) 9/8/1983 tarihli ve 2873 sayılı Milli Parklar Kanunu uyarınca; millî park, tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma alanları içinde kalan ve Çevre ve Orman Bakanlığına tahsisi gereken, m) 4/11/1983 tarihli ve 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun 23’üncü maddesine göre kamulaştırma yolu ile edinilip beş yıl süre ile bir kamu hizmetine tahsis edilmemesi nedeniyle malikinin geri alma hakkını kullanabileceği süreyi geçmemiş olan ve bu Kanunun 30’uncu maddesine göre edinilen, n) 22/11/1984 tarihli ve 3083 sayılı Sulama Alanlarında Arazi Düzenlenmesine Dair Tarım Reformu Kanunu kapsamında olan ve Tarım Reformu Genel Müdürlüğünce izin verilmeyen, o) 1/7/2003 tarihli ve 4915 sayılı Kara Avcılığı Kanununun 4’üncü maddesi gereğince tespit ve tefrik edilen yaban hayatı koruma ve geliştirme sahalarında kalan, ö) 19/10/1989 tarihli ve 383 sayılı Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığı Kurulmasına Dair Kanun Hükmünde Kararnameye göre, özel çevre koruma bölgesinde kalan ve Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığınca uygun görülmeyen, p) 3/7/2005 tarihli ve 5403 sayılı Toprak Koruma ve Arazi Kullanımı Kanunu kapsamında olan ve Tarım ve Köyişleri Bakanlığınca uygun görülmeyen, r) 19/9/2006 tarihli ve 5543 sayılı İskân Kanunu gereğince Bayındırlık ve İskân Bakanlığına verilmesi gereken, s) Özel kanunları gereğince, üzerinde irtifak hakkı tesis edilmesi ya da kullanma izni verilmesi uygun görülmeyen, ş) İmar planında ayrıldığı amaç dışında talep edilen, taşınmazlar üzerinde irtifak hakkı tesis edilmez veya kullanma izni verilmez. Teşvik şekli MADDE 7 – (1) Teşvikten yararlanacak gerçek veya tüzel kişiler lehine; taşınmazlar üzerinde, ilk yıl için emlak vergi değerinin yüzde üçü oranında takdir edilecek bedel karşılığında kırkdokuz yıl süreli bağımsız ve sürekli nitelikte irtifak hakkı tesis edilebilir. Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunması ve tapuya tescil edilememesi nedeniyle irtifak hakkı tesis edilemeyen taşınmazlar üzerinde ise, ilk yıl için taşınmazın emlak vergi değerinin yüzde üçü oranında takdir edilecek bedel karşılığında kırkdokuz yıl süreli kullanma izni verilebilir. Emlak vergi değeri tespit edilmemiş olan taşınmazlarda irtifak hakkı ve kullanma izni bedelinin tespitinde emsal taşınmazların emlak vergi değeri, emsal taşınmazın bulunmaması halinde ise taşınmaz maliki idarece belirlenen bedel esas alınır. (2) İrtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taşınmazlar üzerindeki yapı ve tesislerin işletilmesinden elde edilen hasılattan, bunların üçüncü kişilere kiralanması dâhil pay alınmaz. (3) Üzerinde kamuya ait ve ihtiyaç dışı bina ve müştemilât ile henüz faaliyete geçmemiş yatırım bulunan taşınmazlar da emlak vergi değerinin yüzde üçü oranında belirlenecek bedel üzerinden bu madde kapsamında değerlendirilir. Kapsam dışında kalan taşınmazlar MADDE 8 – (1) Bu Usul ve Esaslara göre; a) Tapu kütüklerinde ihtiyatî tedbir, haciz, ipotek, tapu tahsis belgesi, vakıf ve benzeri kısıtlayıcı şerh ve kayıt bulunan, b) Paylı ve elbirliği mülkiyete konu olan, c) Kamu hizmetlerinde kullanılan veya kamu hizmetine tahsisli olan, ç) Taşınmaz maliki idarece üzerinde irtifak hakkı tesis edilmiş, kullanma izni veya kiraya verilmiş olup; irtifak hakkı, kullanma izni ve kira süresi sona ermemiş olan, d) Mülkiyeti ihtilâflı olan, e) İl kara yolları ağında kalması nedeniyle, 11/2/1950 tarihli ve 5539 sayılı Karayolları Genel Müdürlüğü Kuruluş ve Görevleri Hakkında Kanun gereğince Karayolları Genel Müdürlüğüne temlik olunacak olan, f) 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 98’inci maddesi gereğince teferruğ yolu ile edinilen ve edinme tarihinden itibaren bir yıl geçmemiş olan, g) 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu kapsamında kalan, ğ) 15/5/1959 tarihli ve 7269 sayılı Umumi Hayata Müessir Afetler Dolayısıyla Alınacak Tedbirlerle Yapılacak Yar- İrtifak hakkı tesis edilebilecek ve kullanma izni verilebilecek taşınmazlar MADDE 9 – (1) 8’inci maddede belirtilen kapsam dışında kalan taşınmazların üzerinde irtifak hakkı tesis edilebilir veya kullanma izni verilebilir. (2) Devletin hüküm ve tasarrufu altında ve tapuya tescili mümkün olan yerler, Hazine adına tescil edildikten sonra irtifak hakkına konu edilebilir. Tapuya tescili mümkün olmayanlar için kullanma izni verilebilir. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Taşınmazların Tespiti, Duyuru, Başvurular, Komisyon ve Değerlendirme Yatırıma uygun taşınmazların maliki idarelerce tespiti MADDE 10 – (1) Taşınmaz maliki idareler, öncelikle yatırımın türüne göre, Organize Sanayi Bölgesi veya Endüstri 32 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Bölgesi idaresinden veya diğer ilgili kurum ve kuruluşlardan bu Usul ve Esaslar kapsamında hangi tür yatırımlar için nerelerde, asgari ne kadar büyüklükte taşınmaz tahsisinin uygun olacağına ilişkin görüşleri de sorulmak suretiyle yatırıma elverişli taşınmazları tespit eder. (2) Tespit edilen taşınmazların talep beklenmeksizin toplu olarak 8’inci maddede belirtilen kapsam dışında kalan taşınmazlardan olup olmadığı, taşınmaz maliki idarelerce ilgili kamu kurum ve kuruluşlarından araştırılarak, teşvik edilen yatırımlar için uygun olup olmadığı öncelikle belirlenir. (3) İl veya ilçe bazında teşvik edilecek yatırım ve sektörlere göre, ilgili kamu kurum ve kuruluşlarından tespit edilecek taşınmazların hangi yatırımlar için daha uygun olduğuna ilişkin görüşler alınır. (4) Maliki idarelerce belirlenen taşınmazlar dışında kalan ancak yatırımcı tarafından talep edilen taşınmazlar da, maliki idarelerce uygun olduklarının tespit edilmesi halinde bu madde kapsamında değerlendirilebilir. (5) Hazinenin özel mülkiyetindeki taşınmazlar ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerden bu Usul ve Esaslar kapsamında değerlendirilmelerinin mümkün olduğu tespit edilenler hakkında, bunların belediye ve mücavir alan sınırları içinde olup olmadığı ve kentin gelişme yönünde kalıp kalmadığı ile bunların tahsis, satış, kiralama, irtifak hakkı tesisi ve kullanma izni verilmesi suretiyle alternatif değerlendirme şekillerinden hangisinin daha uygun olduğuna ilişkin görüş, öneri ve bilgiler Milli Emlak Otomosyon Projesi (MEOP) ortamında güncellenmek suretiyle ilana çıkılmadan önce ikişer aylık dönemler halinde bir yazıyla Maliye Bakanlığına bildirilerek izin alınır. cek belgeler ve Ek-6’da yer alan yatırım bilgi formu ile birlikte maliki idarenin taşınmazının bulunduğu yerdeki birimine başvurur. (2) Başvuru sırasında yatırımcı, bütçelerine gelir kaydedilmek üzere; I ve II’nci bölgelerde bulunan illerde üç bin, III’üncü bölgede bulunan illerde iki bin, IV’üncü bölgede bulunan illerde ise bin Türk Lirasını taşınmaz maliki idarelerin ilgili muhasebe birimine yatırarak, buna ilişkin makbuzu diğer belgelerle birlikte taşınmaz maliki idareye verir. Bu bedelin yatırıldığına ilişkin makbuz olmaksızın başvurular taşınmaz maliki idarelerce kabul edilmez. Taşınmazlara kıymet takdiri yapılması MADDE 11 – (1) Yatırıma konu taşınmazların rayiç bedeli ile ilk yıl kullanma izni veya irtifak hakkı bedelleri, taşınmaz maliki idarelerin taşınmazlarını satmaya yetkili komisyonlarca tespit edilebilir veya yetkilendirilmiş olmaları halinde yetkileri kapsamındaki usullere göre tespit ettirilebilir. (2) Taşınmazın veya yatırımın özelliğine göre, Hazinenin özel mülkiyetindeki taşınmazlar ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerin rayiç bedeli ile ilk yıl kullanma izni veya irtifak hakkı bedelleri, Maliye Bakanlığı merkez denetim elemanları ile 28/7/1981 tarihli ve 2499 sayılı Sermaye Piyasası Kanununa tâbi ekspertiz şirketlerine tespit ettirilebilir. Bu şekilde tespit ettirilen bedel, komisyonca ayrıca karar alınmasına gerek olmaksızın tahmin edilen bedel olarak dikkate alınır. Komisyonun değerlendirmesi ve yapılacak işlemler MADDE 15 – (1) Komisyon, başvuruları değerlendirirken yatırımcının; a) Kayıtlı ve ödenmiş sermayesi dâhil malî durumunu, b) Yatırımın gruplandırılan iller ve teşvik edilecek sektörler arasında yer alıp almadığını, c) Yatırımcı tarafından taahhüt edilen yatırım tutarının, maliki idarelerce taşınmaza takdir edilen rayiç değerin, tarım ve hayvancılık yatırımları için bir, turizm yatırımları için iki, diğer yatırımlar için üç katı olup olmadığını, Komisyon MADDE 14 – (1) Yatırımcıya tahsis edilecek taşınmazlar üzerinde irtifak hakkı tesis edilmesi veya kullanma izni verilmesiyle ilgili olarak vali veya görevlendireceği vali yardımcısının başkanlığında, taşınmaz maliki idarenin mahallindeki en büyük memuru (defterdar, il özel idaresi genel sekreteri, belediye başkanı, bölge müdürü veya il müdürü) ile taşınmazdan sorumlu birim amiri (millî emlak müdürü, emlak işlerinden sorumlu müdür gibi), bayındırlık ve iskân il müdürü, belediye ve mücavir alan sınırları içindeki taşınmazlar için ayrıca belediye imar müdürü ve yatırımın türüne göre ilgili bakanlığın il müdüründen oluşan bir komisyon kurulur. (2) Komisyonun raportörlüğü, taşınmaz maliki idarenin taşınmaz yönetiminden sorumlu birimince yapılır. (3) Komisyon kararları oy çokluğu ile alınır. Kararlarda çekimser kalınamaz. Muhalif kalan üye karşı oy gerekçesini yazarak imzalar. Oyların eşitliği halinde başkanın kullandığı oy yönünde çoğunluk sağlanmış sayılır. ç) Taahhüt edilen yatırımın finansman kaynaklarının yeterliliğini, d) Talep edilen taşınmazın üzerinde avan projenin uygulanıp uygulanamayacağını, e) Avan projesine göre yapılacak yatırımdaki kapalı ve açık alanlar dikkate alınarak ne kadarlık bir taşınmaza ihtiyaç duyulduğunu, inceleyerek veya teknik elemanlara incelettirerek talepleri değerlendirir ve gerekçelerini belirtmek suretiyle yatırımcıya ön izin ve kullanma izni verilmesinin veya irtifak hakkı tesis edilmesinin uygun olup olmadığına karar verir ve onay için taşınmaz maliki idarelerin yetkili organlarına sunar. Komisyon kararıyla birlikte, karara konu taşınmaz hakkında yatırımcı tarafından düzenlenen belgeler ile bu taşınmaza ilişkin bilgi ve belgelerin birer örneği taşınmaz maliki idareye gönderilir. (2) Aynı taşınmaz hakkında ön izin ve kullanma izni verilmesi veya irtifak hakkı tesisi talep eden birden fazla yatırımcı olması halinde komisyonca; yatırımcıların öz kaynakları, taahhüt ettikleri istihdam sayıları ve yatırım tutarından en yükseği yüz puan üzerinden değerlendirilerek, diğer yatırımcıların taahhüt ettikleri öz kaynak, istihdam ve yatırım tutarından en yüksek öz kaynak, istihdam ve yatırım tutarı oranına göre puanlama yapılır ve en yüksek toplam Yatırıma elverişli taşınmazların yatırımcılara duyurulması MADDE 12 – (1) Taşınmaz maliki idarelerce bu Usul ve Esaslar kapsamında değerlendirilmek üzere belirlenen taşınmazlar, bulundukları yerlerdeki ticaret, sanayi ve ziraat odalarına bildirilir. Taşınmaz maliki idarelerce ilana çıkılması uygun görülen taşınmazlar en az iki aylık başvuru süresi verilerek dönemler halinde ilan edilir ve bu ilanlar başvuru tarihine kadar taşınmaz maliki idarelerin internet sayfalarında da yayımlanır. (2) Taşınmaz maliki idarelerce belirlenen taşınmazlar, Türkiye genelinde yayımlanan tirajı en yüksek ilk on gazeteden Basın İlan Kurumunca belirlenecek birisinde bir defa yayınlanır. Son ilan tarihi ile komisyona müracaat tarihi arası otuz günden az olamaz. Başvuru MADDE 13 – (1) Yatırımcı; Ek-1’de yer alan talep formunu doldurarak, Ek-2’de yer alan yatırımcılardan istene- 33 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Bedel MADDE 19 – (1) Ön izin bedelsizdir. (2) İlk yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli, Yatırımlarda Devlet Yardımları Hakkında Bakanlar Kurulu Kararıyla gruplandırılan; a) I ve II’nci bölgede bulunan illerde yatırım konusu taşınmazın emlak vergi değerinin yüzde üçü, b) III’üncü bölgede bulunan illerde yatırım konusu taşınmazın emlak vergi değerinin yüzde ikisi, c) IV’üncü bölgede bulunan illerde yatırım konusu taşınmazın emlak vergi değerinin yüzde biridir. (3) İrtifak hakkı ve kullanma izinlerinde, ikinci ve müteakip yıllar kullanma izni ve irtifak hakkı bedelleri, cari yıl bedelinin Türkiye İstatistik Kurumunca yayımlanan Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE-bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değişim) oranında artırılması suretiyle hesaplanır. (4) Ancak, müteakip yıllar irtifak hakkı veya kullanma izin bedellerinin, emlak vergisi genel beyan döneminde yatırıma konu taşınmazın asgari metrekare birim değeri üzerinden yapılacak hesaplaması ile ÜFE oranında artırılması suretiyle hesaplanması sonucu bulunacak bedeller arasında farklılığın olması halinde fazla olan tercih edilerek tahsil edilir. (5) İlk yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedelleri sözleşme düzenlenmeden önce, müteakip yıl bedelleri ise, kullanma izni sözleşmesinin düzenlendiği, irtifak hakkının tapuya tescil edildiği tarihler esas alınarak her yıl aynı tarihte peşin olarak taşınmaz maliki idarenin ilgili muhasebe birimine yatırılır. (6) Vadesinde ödenmeyen bedellere, 6183 sayılı Kanunun 51’inci maddesi gereğince belirlenen oranda gecikme zammı uygulanır. puanı alacak yatırımcı tercih edilir. Yapılacak bu puanlamada da eşitlik olması halinde, en fazla istihdam sağlayacak yatırımcı tercih edilir. (3) İlan edilen taşınmazlar hakkında bu Usul ve Esaslar uyarınca yapılan talepler taşınmaz maliki idarece sonuçlandırılıncaya kadar tahsis, satış, irtifak hakkı tesisi, kullanma izni verilmesi ve kiralama gibi diğer talepler değerlendirilmez. İstihdam MADDE 16 – (1) Yatırım teşvik belgesinde belirtilen istihdam edilecek işçi sayısına, yatırım konusu işletmenin faaliyete geçtiği tarihten itibaren beş yıl süreyle uyulması zorunludur. (2) İstihdam edilecek işçi sayısı beş yıllık ortalama üzerinden değerlendirilir. (3) Üretime katkı sağlamak amacıyla hizmet satın alınmak suretiyle sağlanan istihdam, taahhüt edilen istihdam sayısı içerisinde değerlendirilmez. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Ön İzin, Sözleşme ve Bedel Ön izin MADDE 17 – (1) İrtifak hakkı tesis edilecek veya kullanma izni verilecek taşınmazların maliki idarelerce, bu taşınmazlardan imar plânı bulunmayanların, yatırımcı tarafından imar plânlarıyla imar uygulamalarının ve yapılacak tesislere ilişkin uygulama projelerinin yapılması/yaptırılması, gereken hallerde tescil, ifraz, tevhit, terk ve benzeri işlemlerin yapılması/yaptırılması amacıyla, fiili kullanım olmaksızın bedelsiz olarak bir yıl süreyle ön izin verilebilir ve bu süre ihtiyaç duyulması halinde bir yıl uzatılabilir. Bu durumda taşınmazın maliki idare ile yatırımcı arasında örneği Ek-3’de yer alan ön izin sözleşmesi düzenlenir. (2) İrtifak hakkı tesis edilecek veya kullanma izni verilecek taşınmazın imar parseli niteliğinde bulunması durumunda, yapılacak yatırımın taşınmazın imar plânında ayrıldığı amaca uygun olması zorunludur. Yatırım döneminde bedel MADDE 20 – (1) İrtifak hakkı ve kullanma izinlerinde, ilk yıl bedeli ile sözleşmeleri gereğince artırılarak tespit edilen ikinci ve üçüncü yıl bedelleri, yüzde yetmiş indirim uygulanarak tahsil edilir. Devir MADDE 21 – (1) Yatırımcı, irtifak hakkı veya kullanma iznini üçüncü kişilere devredebilir. Ancak, devrin yatırım tamamlanmadan önce yapılması halinde, devralan kişide 6 ncı maddede belirtilen şartlar aranır. Devralan kişiler devir tarihinden itibaren otuz gün içinde taşınmaz maliki idareye bilgi vererek, devredenin sözleşmeden doğan tüm yükümlülüklerini içeren ve idarece düzenlenecek olan yeni sözleşmeyi imzalamak zorundadır. (2) Ön izin devredilemez ve bu süre içerisinde ortak alınamaz. Sözleşme ve tescil MADDE 18 – (1) Ön izin ve kullanma izni verilmesine veya irtifak hakkı tesis edilmesine ilişkin kararın taşınmaz maliki idarece yatırımcıya tebliğ tarihinden itibaren onbeş gün içinde ön izin sözleşmesinin imzalanması, kullanma izni bedelinin yatırılarak örneği Ek-4’te yer alan kullanma izni sözleşmesinin imzalanması ve notere tasdik ettirilmesi, irtifak hakkı bedelinin yatırılarak örneği Ek-5’de yer alan irtifak hakkı sözleşmesinin tapu memuru huzurunda resmi senet düzenlenmek suretiyle bağımsız ve sürekli nitelikte irtifak hakkı olarak tapuya tescil işleminin yapılması zorunludur. Sözleşme yapmaya yazılı olarak davet edilmesine rağmen, tebliğ tarihinden itibaren onbeş gün içerisinde ilk yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedelini yatırarak sözleşme düzenlemeyen yatırımcı bu hakkından vazgeçmiş sayılır. (2) Kullanma iznine ilişkin sözleşme taraflarca imzalanarak noterce tasdik edilmeden veya irtifak hakkı tapu siciline tescil edilmeden taşınmazlar yatırımcıya teslim edilmez ve üzerinde herhangi bir inşaî faaliyete izin verilmez. (3) Hazine Müsteşarlığınca yatırım teşvik belgesinde yapılan her türlü revizyon işlemlerinde yatırımcı tarafından taşınmaz maliki idareye bilgi verilir. (4) Ön izin sözleşmesinin notere tasdiki zorunlu değildir. BEŞİNCİ BÖLÜM Yatırım, Denetim ve Geri Alma Yatırım süresi MADDE 22 – (1) Yatırım teşvik belgesinde belirlenen veya uzatılmış ise uzatılan süreler göz önünde bulundurularak yatırıma başlanılması ve uygulama projelerinde gösterilen bina, yapı ve tesislerin inşaatlarının bitirilerek faaliyete geçilmesi zorunludur. (2) Hazine Müsteşarlığınca yatırım teşvik belgesinde belirtilen yatırım süresinin uzatılması halinde, yatırımcı tarafından buna ilişkin belgenin bir örneği taşınmaz maliki idareye verilir. (3) Yatırım teşvik belgesinde belirlenen veya uzatılmış ise uzatılan süreler içerisinde tamamlanamayan yatırım- 34 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] İrtifak hakkı ve kullanma izninin iptali, tahliye ve geri alma MADDE 26 – (1) Yatırımcının bu Usul ve Esaslarda ve sözleşmesinde yer alan hükümlere uymadığının veya mücbir sebepler hariç öngörülen sürede yatırımın tamamlanmadığının tespiti halinde, herhangi bir yargı kararı aranmaksızın irtifak hakkı veya kullanma izni iptal edilir. Bu durumda, taşınmaz üzerindeki tüm yapı ve tesislerle birlikte sağlam ve işler durumda tazminat ve bedel ödenmeksizin taşınmaz maliki idareye intikal eder ve bundan dolayı hak lehtarı veya üçüncü kişilerce herhangi bir hak ve talepte bulunulamaz. Taşınmaz maliki idarenin talebi üzerine irtifak hakkı tapu idaresince tapu kütüğünden resen terkin edilir. (2) Yatırımcı, herhangi bir yargı kararı aranmaksızın taşınmaz maliki idarece alınacak irtifak hakkı veya kullanma izninin iptal edildiğine dair kararın tebliğ tarihinden itibaren taşınmazı otuz gün içinde tahliye eder. (3) Taşınmazın geri alımı sırasında, taşınmazın yatırımcıya korunarak kullanımı şartıyla üzerindeki bina ve müştemilatıyla teslim edildiği hallerde, teslim edilen bina ve müştemilatın korunarak kullanılmamasından doğan zararlar taşınmaz maliki idarelerce ayrıca tazmin ettirilir. ların tamamlanması için mücbir sebepler dışında ek süre verilmez. Mücbir sebepler MADDE 23 – (1) Yatırımcı, irtifak hakkı veya kullanma izninin süresinin uzatılması talebinde bulunamaz. (2) Ancak; a) Yangın, deprem ve su baskını gibi tabii afetler, b) Ülkede genel veya işin yapıldığı yerde kısmi seferberlik ilanı, c) Genel grev, lokavt gibi kısmi hak kullanımından doğan imkânsızlıkların meydana gelmesi, ç) Bulaşıcı hastalık, salgın gibi olayların çıkması, d) İrtifak hakkı lehtarı ve kullanma izni sahibinin kusuru dışında kamudan kaynaklanan, ancak hakkın tamamen kullanılmasını ve işin yürütülmesini en az otuz gün süreyle engelleyen hukukî veya fiilî bir imkânsızlık durumunun ortaya çıkması, hâllerinde, kamudan kaynaklanan fiili veya hukukî imkânsızlık durumunun veya mücbir sebeplerin ortadan kalkmasına kadar geçecek süre kadar, irtifak hakkı ve kullanma izni süresinin dondurulması suretiyle uzatımı talebinde bulunulabilir. (3) İrtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibinin kusuru dışında kamudan kaynaklanan, hakkın tamamen kullanılmasını ve işin yürütülmesini en az otuz gün süreyle engelleyen hukukî veya fiilî bir imkânsızlık durumunun ortaya çıkması ya da mücbir sebeplerin varlığı halinde, irtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibinin talebi üzerine irtifak hakkı veya kullanma izni süresi kamudan kaynaklanan fiili veya hukuki imkânsızlık durumunun veya mücbir sebeplerin ortadan kalkmasına kadar geçecek süre kadar dondurulur. Dondurulan süre için bedel alınmaz. Sürenin yeniden işlemeye başladığı tarihte alınacak bedel, dondurulan yıl bedelinin geçen süre kadar sözleşmesinde belirtilen oranda artırılması suretiyle tespit edilir. Ancak, dondurulan yıl için ödenmiş olan bedelin dondurulan süreye isabet eden kısmı sözleşmesinde belirtilen oranda artırılmak suretiyle yeni tespit edilen bedelden mahsup edilir. Dondurulan süre sözleşme süresine eklenir. İndirimlerin iptali ve hâsılattan pay alınması MADDE 27 – (1) Yatırımcı tarafından, mücbir sebepler hariç öngörülen sürede yatırımın en az yüzde ellisinin gerçekleştirilmesine rağmen yatırımın tamamlanmaması veya öngörülen istihdam sayısına yüzde onu aşan oranda uyulmaması hâlinde, bölgeler itibariyle farklılaştırılarak emlak vergi değeri üzerinden hesaplanmak suretiyle irtifak hakkı veya kullanma izni bedelleri yönünden sağlanan indirimler ile hâsılat payı alınmaması suretiyle yapılan indirimler iptal edilerek genel hükümlere göre işlem yapılır ve hâsılat payı alınır. (2) İndirimin iptali halinde, cari yıl irtifak hakkı ve kullanma izni bedeli, rayiç bedel üzerinden (bu bedeller emlak vergi değerinin yüzde üçünden az olamaz) tahsil edilir, müteakip yıl bedelleri ise Türkiye İstatistik Kurumunca yayımlanan Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE-bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değişim) oranında arttırılması suretiyle hesaplanarak tahsil edilir. (3) İrtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taşınmaz üzerinde yapılacak yapı ve tesisin bizzat hak lehtarınca işletilmesi hâlinde, bu yapı ve tesisin işletilmesinden elde edilen toplam yıllık hâsılatın yüzde biri oranında pay alınır. Ancak, tarım, hayvancılık, sanayi ve tersane yatırımlarında bu oran binde bir olarak uygulanır. (4) Hak lehtarı ile varsa alt kiracıların yıllık hasılatını gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık beyanname ekinde verilen gelir tabloları, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı Serbest Muhasebeci Malî Müşavirlik ve Yeminli Malî Müşavirlik Kanununa göre yetkili kılınanlara tasdik ettirilerek bir örneği taşınmaz maliki idareye verilir. Ödenmesi gereken hâsılat payları her yılın yıllık beyanname verme dönemini takip eden ay içinde taşınmaz maliki idarelerin ilgili muhasebe birimine yatırılır. (5) Taşınmazlar üzerinde bulunan yapı ve tesisin tamamının veya bir kısmının hak lehtarınca üçüncü kişilere kiraya verilmesi hâlinde; hak lehtarından brüt kira üzerinden, kiracıdan/kiracılardan ise, yapı ve tesisin işletilmesinden elde edilecek toplam yıllık hâsılattan hak lehtarına ödenen kira bedeli düşüldükten sonra, kalan tutar üzerinden hak lehtarı ile yapılan sözleşmede belirlenen oranda pay alınır. Hak lehtarı ile kiracı arasında yapılan kira sözleşmesinin bir örneği taşınmaz maliki idareye verilir. Kira payları, hak lehtarı ile kiracı arasında yapılan sözleşmeye göre kira bedellerinin hak lehtarına ödenmesi gereken ayı takip eden ayın yirminci günü mesai saati bitimine kadar taşınmaz ma- Denetim MADDE 24 – (1) Yatırımcı; irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taşınmazlar üzerinde inşa edilecek yapı ve tesisleri onaylı imar planı ve uygulama projesine uygun olarak yapmak zorundadır. (2) Taşınmaz maliki idareler, inşaat aşamasında ve işletme süresince gerekli gördüğü takdirde taşınmazların üzerindeki bütün yapı ve tesisleri kontrol etmeye veya ettirmeye yetkilidir. Bu kontroller sırasında belirlenecek hata ve eksiklikler, taşınmaz maliki idarelerce belirlenecek süre ve şartlarla yatırımcı tarafından tamamlanır. (3) Taşınmaz maliki idareler tarafından işletme süresince Kanunun Ek 3’üncü maddesinde ve bu Usul ve Esaslar ile sözleşmesinde yer alan hükümlere uyulup uyulmadığı denetlenebilir. İrtifak hakkı ve kullanma izni süresinin sona ermesi MADDE 25 – (1) İrtifak hakkı ve kullanma izni, sözleşme süresi sonunda sona erer. Bu durumda; makine, teçhizat ve demirbaşlar hariç diğer yapı ve tesisler taşınmaz maliki idareye intikal eder. Bundan dolayı hak lehtarı veya kullanma izni sahibi ile üçüncü kişilerce herhangi bir hak ve talepte bulunulamaz. Ancak, yatırımcının talep etmesi halinde, üzerindeki yapı ve tesisler dikkate alınmak suretiyle genel hükümlere göre bedeli karşılığında doğrudan irtifak hakkı tesis edilir veya kullanma izni verilir. 35 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] liki idarenin ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hâsılat payları hak lehtarından alınır. (6) Yıllık hasılatın tespitinde; Maliye Bakanlığı muhasebe sistemi uygulama mevzuatı uygulanır. (7) Vadesinde ödenmeyen hâsılat paylarına 6183 sayılı Kanunun 51’inci maddesi gereğince belirlenen oranda gecikme zammı uygulanır. (8) İndirimsiz bedelle irtifak hakkı tesisi veya kullanma izni verilmesi ve hâsılat payının ödenmesine ilişkin kararın taşınmaz maliki idarece yatırımcıya tebliği tarihinden itibaren altmış gün içerisinde kabul edilmemesi veya gerekli işlemlerin yaptırılmaması hâlinde, 26’ncı madde hükümleri uygulanır. Kullanma İzni Verilmesine İlişkin Usul ve Esaslar yürürlükten kaldırılmıştır. Daha önce bedelsiz irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taşınmazlar GEÇİCİ MADDE 1 – (1) 29/1/2004 tarihli ve 5084 sayılı Yatırımların ve İstihdamın Teşviki ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunun mülga 5’inci maddesi kapsamında bedelsiz irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taşınmazlar ile 5084 sayılı Kanunun geçici 3’üncü maddesi uyarınca 28/2/2009 tarihinde bedelsiz irtifak hakkı tesis edilmek veya kullanma izni verilmek amacıyla ilana çıkılmış ancak, işlemleri tamamlanmamış taşınmazlar hakkında, Yatırım ve İstihdamın Teşviki Amacıyla Bedelsiz İrtifak Hakkı Tesis Edilmesine ve Bedelsiz Kullanma İzni Verilmesine İlişkin Usul ve Esaslar uygulanır. Masraflar MADDE 28 – (1) İrtifak hakkının tapuya tesciline veya kullanma izni sözleşmesinin notere tasdik ettirilmesine ilişkin işlemler ile bu hakların devri ve terkini, yapı ve tesislerin inşası ve kullanımı için ödenmesi gereken her türlü vergi, resim, harç, prim ve benzeri malî yükümlülükler yatırımcı tarafından karşılanır. Tereddütlerin giderilmesi MADDE 29 – (1) Bu Usul ve Esasların uygulanmasında ortaya çıkabilecek tereddütleri gidermeye Maliye Bakanlığı yetkilidir. Yürürlük MADDE 31 – (1) Bu Usul ve Esaslar yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 32 – (1) Bu Usul ve Esasların hükümlerini; a) Hazineye ait taşınmazlar ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerler açısından Maliye Bakanı, b) Özel bütçeli kamu idarelerine ait taşınmazlar açısından bu idarelerin en üst yöneticileri, c) İl özel idarelerine ait taşınmazlar açısından valiler, ç) Belediyelere ait taşınmazlar açısından belediye başkanları, yürütür. Yürürlükten kaldırılan usul ve esaslar MADDE 30 – (1) 26/5/2007 tarihli ve 26533 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yatırım ve İstihdamın Teşviki Amacıyla Bedelsiz İrtifak Hakkı Tesis Edilmesine ve Bedelsiz Bu Yönetmeliğin eklerini görmek için ilgili Resmi Gazete’ye veya www.ideyonetisim.com.tr sitemize bakabilirsiniz. meliği ALTINCI BÖLÜM Çeşitli ve Son Hükümler 4 Eylül 2009 Tarihli ve 27339 Sayılı Resmî Gazete • Gümrüksüz Satış Mağazaları Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Askerî Müzeler Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ** • Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü Koruma Bakım ve Rehabilitasyon Merkezleri Yönet- TEHLİKELİ ATIKLARIN KONTROLÜ YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK Çevre ve Orman Bakanlığından: 4 Eylül 2009 tarih ve 27339 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. MADDE 1 – 14/3/2005 tarihli ve 25755 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli Atıkların Kontrolü Yönetmeliğinin 2’nci maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Bu Yönetmelik, 5/7/2008 tarihli ve 26927 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te tehlikeli atık olarak sınıflandırılan, EK-III A’da listelenmiş olan ve tehlikeli kabul edilen özelliklerinden birini veya birden fazlasını gösteren ve H3 ten H8’e kadar olan keza H10 ve H 11 bakımından ise EK-III B’teki eşik konsantrasyonlarının üzerinde bir değere sahip atıkların üretimi, toplanması, geçici olarak depolanması, ara depolanması, taşınması, geri kazanılması, bertaraf edilmesi, ithali ve ihracatına ilişkin yasak, sınırlama ve yükümlülükleri, alınacak önlemleri, yapılacak denetimleri, tabi olunacak hukuki ve teknik sorumlulukları kapsar.” MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 4’üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan “Tehlikeli atık”, “Bertaraf”, “Bertaraf tesisi” ve “Üretici” tanımları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Tehlikeli Atık: Bu Yönetmelikte tehlikeli atık, atık olarak ifade edilecektir. Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te (A) işareti ile gösterilmiş atıkların herhangi tehlikeli atık konsantrasyonuna bakılmaksızın tehlikeli atık sınıfına girerken, aynı listede (M) işareti ile gösterilmiş atıklar EK-III B’de verilen tehlikeli atıkların eşik konsantrasyonu üzerinde bir değere sahipse tehlikeli atıktır. Ayrıca doğal karakterleri ya da oluşmalarına neden olan aktiviteye bağlı olarak bu Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-3 A’da veya EK-3-B’de bulunup E- 4’te verilen maddeleri içeren atıkların, Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-III A’daki özellikler- 36 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] den bir veya birkaçına sahip olmaları ve aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-III B’de verilen tehlikeli özellikleri göstermeleri durumunda tehlikeli atık olarak sınıflandırılan atıkları,” “Bertaraf: Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-II A ve EK-II B’de sıralanan işlemlerden herhangi birini veya birkaçını,” “Bertaraf Tesisi: Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-II A ve EK-II B’de sıralanan işlemlerden bir veya birkaçını yapmak üzere kurulmuş tesisi,” “Üretici: Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te sıralanan faaliyetler sırasında tehlikeli atık üreten gerçek ve tüzel kişiler, atığı üretenin bilinmemesi durumunda ise bu atıkları zilyetliğinde veya mülkiyetinde bulunduran gerçek ve tüzel kişileri,” elli kilogramı geçmeyen atıkların taşınmasında bu Yönetmeliğin 11, 12 ve 13’üncü madde hükümleri uygulanmaz.” MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 15’inci maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Atıkların geri kazanılmasının ve tekrar kullanılmasının mümkün olmadığı durumlarda atıklar, çevre ve insan sağlığına zarar vermeden bertaraf edilir. Bertaraf sistemleri Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-III A’daki tehlikeli kabul edilen atıkların özelliklerine ve uygun teknolojilere göre seçilir. Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-II A ve EK-II B’de verilen tüm bertaraf ve geri kazanım işlemlerini gerçekleştirmek isteyen gerçek ve tüzel kişiler Bakanlıktan ön lisans ve lisans almakla yükümlüdür.” MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 16’ncı maddesinde geçen “(EK 2-B) de” ibaresi “Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-II B’de” şeklinde değiştirilmiştir. MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 6’ncı maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “d) Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan EK 3’te ve/veya Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te (M) işareti ile bulunan, ancak tehlikeli atık olmadığı iddia edilen atıkların tehlikeli özelliklerden bir ya da bir kaçını içerip içermediğinin akredite laboratuvarlar ve/veya uluslararası kabul görmüş kuruluşlarca yapılan analizlerle üretici tarafından tespitini sağlatmakla,” MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 17’nci maddesinde geçen “(EK 5) te” ibaresi “Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-III A’da” şeklinde değiştirilmiştir. MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 20 nci maddesinin birinci fıkrasında geçen “(EK 7) de yer alan” ibaresi “Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te bulunan” şeklinde değiştirilmiştir. MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 9’uncu maddesinin birinci fıkrasının (e) ve (g) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “e) Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan EK 3’te ve/veya Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te (M) işareti ile bulunup EK-III B’de belirtilen özellikleri içermediği öne sürülen atıklar için bu atıkların tehlikeli olmadığını akredite laboratuvarlar ve/veya uluslararası kabul görmüş kuruluşlarca yapılan analizlerle Bakanlığa belgelemekle,” “g) Bu Yönetmeliğin ekinde yer alan EK 8’de bulunan atık beyan formunu her yıl ocak ayında bir önceki yıla ait bilgileri doldurmak, iki ay içinde valiliğe göndermek ve Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te bulunan atık tanımlama kodunu kullanmakla ve bir yıl boyunca bir nüshasını saklamakla,” MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 48’inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 48 – Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te (01) başlığı altında kayıtlı maden atıkları, (13) başlığı altında kayıtlı yağ ve sıvı yakıt atıkları, (16 06) başlığı altında kayıtlı kullanılmış pil ve aküler, (18) başlığı altında kayıtlı insan ve hayvan sağlığı ve/ veya bu konulardaki araştırmalardan kaynaklanan atıklar ile kullanılmış lastiklerin toplanması, taşınması, işlenmesi ve bertarafına ilişkin esaslar Bakanlıkça belirlenir.” MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-1, EK-2, EK-5, EK-6 ve EK-7 yürürlükten kaldırılmıştır. MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 14’üncü maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. MADDE 12 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. “MADDE 14 – Atık Yönetimi Genel Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-IV’te 09 01 Fotoğraf Endüstrisi Atıkları başlığı altında kayıtlı gümüş içeren sabitleştirme banyolarının ve bu Yönetmelik kapsamında olan, ancak toplamı MADDE 13 – Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve Orman Bakanı yürütür. 5 Eylül 2009 Tarihli ve 27340 Sayılı Resmî Gazete • Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Süt ve Süt Ürünleri Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği • Sinop Üniversitesi Döner Sermaye İşletmesi Yönetmeliği 6 Eylül 2009 Tarihli ve 27341 Sayılı Resmî Gazete • Erzincan Üniversitesi Ön Lisans ve Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Maltepe Üniversitesi Lisansüstü Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Nevşehir Üniversitesi Döner Sermaye İşletmesi Yönetmeliği 7 Eylül 2009 Tarihli ve 27342 Sayılı Resmî Gazete • Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Döner Sermaye İşletmesi Yönetmeliği • Tunceli Üniversitesi Önlisans ve Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Tunceli Üniversitesi Lisansüstü Öğretim ve Sınav Yönetmeliği 37 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 8 Eylül 2009 Tarihli ve 27343 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15343 Avrupa Birliği Eğitim ve Gençlik Programları Merkezi Başkanlığı İnsan Kaynakları Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Harp Akademileri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Yapım İşleri İhaleleri Uygulama Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ** • Erişim ve Arabağlantı Yönetmeliği • Üniversitelerde Akademik Teşkilat Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Kilis 7 Aralık Üniversitesi Ön Lisans, Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği YAPIM İŞLERİ İHALELERİ UYGULAMA YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK Kamu İhale Kurumundan: 8 Eylül 2009 tarih ve 27343 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. MADDE 1 – 4/3/2009 tarihli ve 27159 sayılı mükerrer Resmî Gazete’de yayımlanan Yapım İşleri İhaleleri Uygulama Yönetmeliğinin 38’inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “a) Gerçek kişi olması halinde, kayıtlı olduğu ticaret ve/veya sanayi odasından ya da esnaf ve sânatkar odasından veya ilgili meslek odasından, ilk ilan veya davet tarihinin ya da ihale veya son başvuru tarihinin içinde bulunduğu yılda alınmış, odaya kayıtlı olduğunu gösterir belgenin,” 2) Tüzel kişi olması halinde, ilgili mevzuatı gereği kayıtlı bulunduğu ticaret ve/veya sanayi odasından, ilk ilan veya son başvuru tarihinin içinde bulunduğu yılda alınmış, tüzel kişiliğin odaya kayıtlı olduğunu gösterir belge.” MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 45’inci maddesinin birinci fıkrasının (f) bendindeki “bedel içeren noter onaylı sözleşme” ibaresi “bedel içeren sözleşme” olarak değiştirilmiştir. “a) Mevzuatı gereği kayıtlı olduğu ticaret ve/veya sanayi odası ya da esnaf ve sânatkar odası veya ilgili meslek odası belgesi; 1) Gerçek kişi olması halinde, kayıtlı olduğu ticaret ve/veya sanayi odasından ya da esnaf ve sânatkar odasından veya ilgili meslek odasından, davet tarihinin veya ihale tarihinin içinde bulunduğu yılda alınmış, odaya kayıtlı olduğunu gösterir belge, 2) Tüzel kişi olması halinde, ilgili mevzuatı gereği kayıtlı bulunduğu ticaret ve/veya sanayi odasından, davet tarihinin veya ihale tarihinin içinde bulunduğu yılda alınmış, tüzel kişiliğin odaya kayıtlı olduğunu gösterir belge.” MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin (4) nolu ekinde yer alan Belli İstekliler Arasında İhale Usulü ile İhale Edilen Yapım İşlerinde Uygulanacak Tip İdari Şartnamenin 7.1. maddesinin (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin (2) nolu ekinde yer alan Açık İhale Usulü ile İhale Edilen Yapım İşlerinde Uygulanacak Tip İdari Şartnamenin, (5) nolu ekinde yer alan 4734 Sayılı Kanunun 21’inci Maddesinin (b), (c) Bentlerine Göre Pazarlık Usulü ile İhale Edilen Yapım İşlerinde Uygulanacak Tip İdari Şartnamenin ve (6) nolu ekinde yer alan 4734 Sayılı Kanunun 21’inci Maddesinin (a), (d), (e) Bentlerine Göre Pazarlık Usulü ile İhale Edilen Yapım İşlerinde Uygulanacak Tip İdari Şartnamenin 7.1. maddelerinin (a) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “a) Mevzuatı gereği kayıtlı olduğu ticaret ve/veya sanayi odası ya da esnaf ve sânatkar odası veya ilgili meslek odası belgesi; 1) Gerçek kişi olması halinde, kayıtlı olduğu ticaret ve/veya sanayi odasından ya da esnaf ve sânatkar odasından veya ilgili meslek odasından, ilk ilan veya ihale tarihinin içinde bulunduğu yılda alınmış, odaya kayıtlı olduğunu gösterir belge, 2) Tüzel kişi olması halinde, ilgili mevzuatı gereği kayıtlı bulunduğu ticaret ve/veya sanayi odasından, ilk ilan veya ihale tarihinin içinde bulunduğu yılda alınmış, tüzel kişiliğin odaya kayıtlı olduğunu gösterir belge.” MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin (2) nolu ekinde yer alan Açık İhale Usulü ile İhale Edilen Yapım İşlerinde Uygulanacak Tip İdari Şartnamenin, (4) nolu ekinde yer alan Belli İstekliler Arasında İhale Usulü ile İhale Edilen Yapım İşlerinde Uygulanacak Tip İdari Şartnamenin ve (5) nolu ekinde yer alan 4734 Sayılı Kanunun 21’inci Maddesinin (b), (c) Bentlerine Göre Pazarlık Usulü ile İhale Edilen Yapım İşlerinde Uygulanacak Tip İdari Şartnamenin (8) numaralı dipnotları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “8 Yapım İşleri İhaleleri Uygulama Yönetmeliğinin 30’uncu maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinde belirtilen belgelerin istenilmesi gereken hallerde, istenecek teklif türüne göre aşağıdaki seçeneklerden uygun olan seçilecek, aksi halde “Bu bent boş bırakılmıştır” yazılacaktır: (1) Anahtar teslim götürü bedel işlerde; “Teklif bedelini oluşturan iş kalemleri ve/veya iş gruplarına ait miktarlar ve bunlara ait birim fiyatlar ile bu fiyatlara ilişkin İdarenin tanımladığı yapım şartlarına uygun analizler ve teklif bedelini gösteren hesap cetveli” (2) Teklif birim fiyatlı işlerde; “Teklif edilen fiyatlara ilişkin olarak idarenin tanımladığı her bir iş kaleminin yapım şartlarına uygun analizler” (3) Karma teklif alınan işlerde; “Anahtar teslim götürü bedel teklif verilen iş kısım/ kısımları için; teklif bedelini oluşturan iş kalemleri ve/veya iş gruplarına ait miktarlar ve bunlara ait birim fiyatlar ile bu fiyatlara ilişkin idarenin tanımladığı yapım şartlarına uygun MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin (3) nolu ekinde yer alan Belli İstekliler Arasında İhale Usulü ile İhale Edilen Yapım İşlerinde Uygulanacak Tip Ön Yeterlik Şartnamesinin 7.1. maddesinin (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “a) Mevzuatı gereği kayıtlı olduğu ticaret ve/veya sanayi odası ya da esnaf ve sânatkar odası veya ilgili meslek odası belgesi; 1) Gerçek kişi olması halinde, kayıtlı olduğu ticaret ve/veya sanayi odasından ya da esnaf ve sânatkar odasından veya ilgili meslek odasından, ilk ilan veya son başvuru tarihinin içinde bulunduğu yılda alınmış, odaya kayıtlı olduğunu gösterir belge, 38 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] MADDE 7 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 8 – Bu Yönetmelik hükümlerini Kamu İhale Kurumu Başkanı yürütür. analizler ve teklif bedelini gösteren hesap cetveli, birim fiyat teklif verilen iş kalemleri için; teklif edilen fiyatlara ilişkin olarak idarenin tanımladığı her bir iş kaleminin yapım şartlarına uygun analizler”” Başlamış olan ihaleler GEÇİCİ MADDE 1 – İlanı veya duyurusu bu Yönetmeliğin yayımı tarihinden önce yapılmış olan ihaleler, ilan edildiği veya duyurulduğu tarihte yürürlükte olan Yönetmelik hükümlerine göre sonuçlandırılır. Bu Yönetmeliğin güncellenmiş halini görmek için veya www.ideyonetisim.com.tr sitemize bakabilirsiniz. 9 Eylül 2009 Tarihli ve 27344 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15316 Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik ** • Çevre ve Orman Bakanlığı Döner Sermayeli İşletmeler Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik BİNALARIN YANGINDAN KORUNMASI HAKKINDA YÖNETMELİKTE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK Karar Sayısı : 2009/15316 9 Eylül 2009 tarih ve 27344 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. “ş) Acil durum aydınlatması: Olağan aydınlatma devrelerinin kesintiye uğraması hâlinde, armatürün kendi gücüyle veya ikinci bir enerji kaynağından beslenerek sağlanan aydınlatmayı,” “u) Kaçış uzaklığı: Herhangi bir katta bir mekân içinde durulabilen en uzak noktada bulunan bir kullanıcının kendisine en yakın kat çıkışına kadar almak zorunda olduğu yürüme yolunun uzunluğunu,” “ff) Mevcut yapı: Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden önce yapı ruhsatı alınıp yapımı devam eden veya yapımı tamamlanan yapı, bina, tesis ve işletmeyi, gg) Ortak merdiven: Birden çok sayıda kullanım birimine hizmet veren ve kaçış merdiveni olarak da kullanılabilen bina merdivenini,” “ccc) Yüksek bina: Bina yüksekliği 21.50 m’den, yapı yüksekliği 30.50 m’den fazla olan binaları,” Ekli “Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik”in yürürlüğe konulması; Bayındırlık ve İskân Bakanlığının 8/7/2009 tarihli ve 2313 sayılı yazısı üzerine, 7126 sayılı Sivil Savunma Kanununun ek 9’uncu maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 10/8/2009 tarihinde kararlaştırılmıştır. MADDE 1 – 27/11/2007 tarihli ve 2007/12937 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmeliğin 2’nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 2- (1) Bu Yönetmelik; a) Ülkedeki her türlü yapı, bina, tesis ile açık ve kapalı alan işletmelerinde alınacak yangın önleme ve söndürme tedbirlerini, b) Yangının ısı, duman, zehirleyici gaz, boğucu gaz ve panik sebebiyle can ve mal güvenliği bakımından yol açabileceği tehlikeleri en aza indirebilmek için yapı, bina, tesis ve işletmelerin tasarım, yapım, kullanım, bakım ve işletim esaslarını, kapsar. (2) Karada ve suda, sürekli veya geçici, resmî veya özel, yeraltı veya yerüstü inşaatı ile bunların ilâve, değişiklik ve onarımlarını içine alan sabit ve hareketli tesisler bu Yönetmeliğin uygulanması bakımından yapı sayılır ve bu tesisler hakkında bu Yönetmeliğe göre işlem yapılır. (3) Türk Silahlı Kuvvetlerince kullanılan yapı, bina ve tesisler ile eğitim ve tatbikat alanlarında uygulanacak yangın önlemleri, bu Yönetmelik hükümleri de dikkate alınarak yapının özelliklerine göre Millî Savunma Bakanlığınca belirlenir.” MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 5’inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 5- (1) Projeler, kanuni düzenlemeler yanında, yangına karşı güvenlik bakımından bu Yönetmelikte öngörülen şartlara uygun değil ise yapı ruhsatı verilmez. Yeni yapılan veya proje tadilatı ile kullanım amacı değiştirilen yapılarda bu Yönetmelikte öngörülen esaslara göre imalat yapılmadığının tespiti hâlinde, bu eksiklikler giderilinceye kadar binaya yapı kullanma izin belgesi veya çalışma ruhsatı verilmez. (2) Tasarımcılar tarafından, bu Yönetmelikte hakkında yeterli hüküm bulunmayan hususlarda ve metro, marina, helikopter pisti, tünel, stadyum, havalimanı ve benzeri kullanım alanlarının yangından korunmasında Türk Standartları, bu standartların olmaması hâlinde ise Avrupa Standartları esas alınır. Türk veya Avrupa Standartlarında düzenlenmeyen hususlarda, uluslararası geçerliliği kabul edilen standartlar da kullanılabilir. (3) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında proje ve yapım ile ilgili konularda tereddüde düşülen hususlar hakkında Bayındırlık ve İskân Bakanlığının, diğer hususlar hakkında ise İçişleri Bakanlığının uygulamaya esas olacak yazılı görüşü alınarak bu görüşlere göre işlem yapılır.” MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 4’üncü maddesinin birinci fıkrasının (g), (i), (ş), (u), (ff), (gg) ve (ccc) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve (ççç) bendi yürürlükten kaldırılmıştır. “g) Atrium: İki veya daha çok sayıda katın içine açıldığı, merdiven yuvası, asansör kuyusu, yürüyen merdiven boşluğu veya su, elektrik, havalandırma, iklimlendirme, haberleşme, tesisat bacaları ve şaftlar hariç, üstü kapalı geniş ve yüksek hacmi,” “i) Çıkmaz koridor mesafesi: Mekân içerisinden mekânın koridora bağlanan kapısına kadar olan mesafe göz önüne alınmaksızın, kaçışta, mekânların bağlı olduğu koridorun en uzak noktasından koridor boyunca bir çıkışa veya iki yönde kaçış imkânına sahip olunan noktaya kadar olan mesafeyi,” MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 6’ncı maddesinin dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(4) Binaların yangın algılama ve söndürme projeleri, tesisat projelerinden ayrı olarak hazırlanır. Bir kat alanı 2000 39 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] m2’den fazla olan katların tahliye projeleri mimari projelerden ayrı olarak hazırlanır. Tahliye projeleri diğer yapılarda mimari projelerde gösterilir. Projeler; ilgili belediye itfaiye birimlerinin uygun görüşü alındıktan sonra, ruhsat vermeye yetkili merciler tarafından onaylanarak uygulanır. Belediye itfaiye birimlerince, projelerde değişiklik veya ilâve gerekli görülmesi halinde, istenilen değişiklik veya ilâvenin bu Yönetmeliğin hangi maddesine istinaden gerekli görüldüğünün belirtilmesi mecburidir. Yorumlanması gereken, açıklık gerektiren veya belirsiz olan konularda Bayındırlık ve İskân Bakanlığının görüşü alındıktan sonra işlem ve uygulama yapılır.” rin geçebileceği boşlukları bulunmayan döşemelerin kesiştiği yerler, alevlerin komşu katlara atlamasını engelleyecek şekilde döşeme yangın dayanımını sağlayacak süre kadar yalıtılır. Alevlerin bir kattan diğer bir kata geçmesini engellemek için iki katın pencere gibi korumasız boşlukları arasında, düşeyde en az 100 cm yüksekliğinde yangına dayanıklı cephe elamanıyla dolu yüzey oluşturulur veya cephe iç kısmına en çok 2 m aralıklarla cepheye en fazla 1.5 m mesafede yağmurlama başlıkları yerleştirilerek cephe otomatik yağmurlama sistemi ile korunur.” MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 28’inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 7’nci maddesinin dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(4) Toplam kapalı kullanım alanı 10000 m2’den büyük imalathane, atölye, depo, otel, motel, sağlık, toplanma ve eğitim binalarında, binaya ait yangın tahliye projeleri, bina girişinde ve yangın sırasında itfaiyenin kolaylıkla ulaşabileceği bir yerde bulundurulur. Bu projelerde; binanın kaçış yolları, yangın merdivenleri, varsa itfaiye asansörleri, yangın dolapları, itfaiye su verme ağızları, yangın pompaları ile jeneratörün yeri işaretlenir.” “MADDE 28- (1) Çatıların inşasında; a) Çatının çökmesi, b) Çatıdan yangının girişi ve çatı kaplaması yüzeyinin tutuşması, c) Çatının altında ve içinde yangının yayılması, ç) Çatı ışıklığı üzerindeki rüzgâr etkileri, d) Çatı ışıklığından binaya yangının geçmesi, e) Yangının çatı kaplamasının dış yüzeyi üzerine veya katmanlarının içerisine yayılması ve alev damlalarının oluşması, f) Bitişik nizam binalarda, çatılarda çıkan yangının komşu çatıya geçmesi, ihtimalleri göz önünde bulundurulur. (2) Çatı kaplamalarının BROOF sınıfı malzemelerden, çatı kaplamaları altında yer alan yüzeyin veya yalıtımın en az zor alevlenici malzemelerden olması gerekir. Ancak, çatı kaplaması olarak yanmaz malzemelerin kullanılması durumunda üzerine çatı kaplaması uygulanan yüzeyin en az normal alevlenen malzemelerden olmasına izin verilir. (3) Yüksek binalarda ve bitişik nizam yapılarda; a) Çatıların oturdukları döşemelerin yatay yangın kesici niteliğinde, b) Çatı taşıyıcı sistemi ve çatı kaplamalarının yanmaz malzemeden, olması gerekir.” MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 29’uncu maddesinin altıncı fıkrasının (ç) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “ç) Ek-2/Ç’de TS EN 13501-1 ve TS EN 13501-5’e göre malzemelerin yanıcılık sınıfları.” MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 23’üncü maddesinin beşinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(5) Betonarme ve ön gerilmeli betondan mamul taşıyıcı sistem elemanlarında ilgili yönetmelik ve standartlara uyulur. Çok katlı ve özellikle yatay yangın bölmeli binalarda, sistem bir bütün olarak incelenir, eleman genleşmelerinin kısıtlandığı durumlarda doğan ek zorlamalar göz önünde tutulur. Betonarme veya betonarme-çelik kompozit elemanların yangına karşı dayanıklı olabilmesi için, içindeki çelik profil veya donatının en dışta kalan kısımları olan pas payının, kolonlarda en az 4 cm ve döşemelerde en az 2.5 cm kalınlığında beton ile kaplanmış olması gerekir.” MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 24’üncü maddesinin dördüncü ve beşinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(4) Bina yüksekliği 21.50 m’den fazla olan konut harici binalarda ve bina yüksekliği 30.50 m’den fazla olan konut binalarında atriumlu bölüm hariç olmak üzere, 21.50 m’den daha yukarıda olan katlarında en çok 3 kat bir yangın kompartımanı olarak düzenlenir. (5) Atriumlu bölümlere, sadece düşük ve orta tehlikeli sınıfları içeren kullanımlara sahip binalarda müsaade edilir. Atrium alanının hiçbir noktada 90 m2’den küçük olmaması esastır. Alanı 90 m2’den küçük olan atrium boşluklarının çevresi her katta en az 45 cm yüksekliğinde duman perdesi ile çevrelenir ve yağmurlama sistemi ile korunan binalarda duman perdesinden 15 ila 30 cm uzaklıkta, aralarındaki mesafe en çok 2 m olacak şekilde yağmurlama başlığı yerleştirilir. Atriumlarda doğal veya mekanik olarak duman kontrolü yapılır.” MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 31’inci maddesinin dördüncü ve yedinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(4) Kaçış merdivenleri bodrum katlar dahil bütün katlara hizmet verebilir.” “(7) Bir katı geçmeyen açık merdivenler ile bir kat inilerek veya çıkılarak bina dışına tahliyesi olan kata ulaşılan yürüyen merdivenler ve rampalar, bina dışına ulaşım noktasına veya korunmuş kaçış noktasına olan uzaklıklar, tek yönde ve iki yönde korunmuş kaçış yollarına olan ve Ek-5/B’de belirtilen uzaklıklara uygun olmak şartıyla, ikinci kaçış yolu olarak kabul edilir.” MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 26’ncı maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir. “(5) Su, elektrik, ısıtma ve havalandırma tesisatı ile benzeri tesisatların döşemeden geçmesi hâlinde, tesisat çevresi, açıklık kalmayacak şekilde en az döşeme yangın dayanım süresi kadar, yangın ve duman geçişine karşı yalıtılır.” MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 34’üncü maddesinin altıncı ve yedinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(6) Aksi belirtilmedikçe kaçış merdivenlerine, bir yangın güvenlik holünden veya kullanım alanlarından bir kapı ile ayrılan hol, koridor veya lobiden geçilerek ulaşılır. (7) Acil durum asansörü ile yapı yüksekliği 51.50 m’den fazla olan binalarda kaçış merdiveni önüne yangın güvenlik holü yapılması zorunludur. Acil durum asansörünün yangın merdiveni önündeki güvenlik holüne açılması gerekir.” MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 27’nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 27- (1) Dış cephelerin, yüksek binalarda zor yanıcı malzemeden ve diğer binalarda ise en az zor alevlenici malzemeden olması gerekir. Cephe elemanları ile alevle- 40 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğin 39’uncu maddesinin ikinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(2) Çıkış sayısı, 33’üncü madde esas alınarak belirlenecek sayıdan az olamaz. Aksi belirtilmedikçe, 25 kişinin aşıldığı yüksek tehlikeli mekânlar ile 50 kişinin aşıldığı her mekânda en az 2 çıkış bulunması şarttır. Kişi sayısı 500 kişiyi geçer ise en az 3 çıkış ve 1000 kişiyi geçer ise en az 4 çıkış bulunmak zorundadır. (3) Çıkışların birbirinden olabildiğince uzakta olması gerekir. Bölünmemiş tek mekânlarda 2 çıkış gerekiyor ise çıkışlar arasındaki mesafe yağmurlama sistemi bulunmadığı takdirde diyagonal mesafenin 1/2’sinden ve yağmurlama sistemi mevcut ise diyagonal mesafenin 1/3’ünden az olamaz. (4) Çıkış mesafelerinin kapıdan alındığı bina kullanım sınıflarında, bir koridor içindeki 2 kaçış merdiveni arasındaki mesafe, yağmurlama sistemi olmayan yapılarda koridor uzunluğunun yarısından ve yağmurlama sistemi olan yapılarda ise koridor uzunluğunun 1/3’ünden az olamaz.” (3) Konut birimlerinden bütün çıkışların, kaçış merdivenlerine veya güvenli bir açık alana doğrudan erişim imkânı sağlayacak şekilde olması gerekir. (4) Kaçış uzaklığı, apartman dairelerinin kapısından başlanarak ölçülür. Bir apartman dairesi için aynı kat düzeyinde iki kapı gerektiğinde, yalnızca tek doğrultuda kaçış veya tek bir kaçış merdiveni sağlanıyor ise kaçış uzaklığı en uzaktaki kapıdan başlanarak ve iki ayrı doğrultuda kaçış imkânı sağlanabiliyor ise kaçış uzaklığı her bir kapıdan başlanarak ölçülür. (5) Kaçış mesafeleri uygun olmak şartıyla, binaların sadece konut bölümlerine hizmet veren kaçış merdivenleri aşağıdaki şekilde düzenlenir: a) Yapı yüksekliği 21.50 m’nin altındaki konutlarda korunumsuz normal merdiven kaçış yolu olarak kabul edilir ve ikinci çıkış aranmaz. b) Yapı yüksekliği 21.50 m’den fazla ve 30.50 m’den az olan konutlarda, en az 2 merdiven düzenlenmesi, merdivenlerden en az birisinin korunumlu olması ve her daireden 2 merdivene de ulaşılması gerekir. c) Yapı yüksekliği 30.50 m’den fazla ve 51.50 m’den az olan konutlarda, birbirlerine alternatif, her ikisi de korunumlu ve en az birinde yangın güvenlik holü düzenlenmiş veya basınçlandırma uygulanmış 2 kaçış merdiveni yapılması mecburidir. Kattaki konutların her birinin içinden bir yangın güvenlik holünden geçilerek yangın merdivenine ulaşılıyor ise binanın genel merdiveninin korunumlu olması gerekli değildir. ç) Yapı yüksekliği 51.50 m’den yüksek olan konutlarda, birbirlerine alternatif ve yangın güvenlik holü olan ve basınçlandırılan en az 2 kaçış merdiveni yapılması şarttır. (6) Konut yapılarının farklı amaçla kullanılan bodrum katlarında, konut ile ortak kullanılan kaçış merdivenlerinin önüne yangın güvenlik holü düzenlenmesi gerekir. (7) Giriş, çıkış ve şaftları üst katlardan 120 dakika yangına dayanıklı döşeme veya bölme ile ayrılan bodrum katlar, beşinci fıkrada belirtilen yapı yüksekliklerine dahil edilmez ve yangın güvenlik tedbirleri bakımından ayrı değerlendirilir. (8) Çatı arası piyeslerden binanın normal merdivenine veya korunumlu kaçış merdivenine alternatif kaçış imkânı sağlanması durumunda, çatı arası piyes yüksekliği beşinci fıkrada belirtilen yapı yüksekliklerine dahil edilmez.” MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin 41’inci maddesinin üçüncü ve dokuzuncu fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(3) Kaçış merdivenlerinde her döşeme düzeyinde 17 basamaktan çok olmayan ve 4 basamaktan az olmayan aralıkla sahanlıklar düzenlenir. Bina yüksekliği 15.50 m’den veya bir kattaki kullanıcı sayısı 100 kişiden fazla olan binalarda dengelenmiş kaçış merdivenlerine izin verilmez.” “(9) Kaçış merdiveni yuvasına ve yangın güvenlik holüne elektrik ve mekanik tesisat şaftı kapakları açılamaz, kombi kazanı, iklimlendirme dış ünitesi, sayaç ve benzeri cihaz konulamaz.” MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin 44’üncü maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(2) Bir kat inilerek veya çıkılarak doğrudan bina dışına ulaşılan ve eğimi % 10’dan fazla olmayan araç rampaları, kaçış rampası olarak kabul edilir.” MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin 45’inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 45- (1) Bütün korunmuş kaçış merdivenlerinin, doğal yolla veya Altıncı Kısımdaki gereklere uygun olarak mekanik yolla havalandırılması veya basınçlandırılması gerekir. Kaçış merdiveni ve kullanım alanları, aydınlatma ve havalandırma amacı ile aynı aydınlığı veya baca boşluğunu paylaşamaz.” MADDE 19 – Aynı Yönetmeliğin 49’uncu maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “b) Hastanelerin ve bakımevlerinin 300 m2’den büyük olan yatılan katlarının her biri, en az yarısı büyüklüğünde iki veya daha fazla yangın kompartımanına ayrılır veya korunumlu yatay tahliye alanları teşkil edilir. Yatay tahliye alanlarının hesaplanmasında kullanıcı yükü 2.8 m²/kişi olarak dikkate alınır.” MADDE 18 – Aynı Yönetmeliğin 48’inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 48- (1) Bodrum katlar dâhil 4 katı geçmeyen konutlar ile tek evler, ikiz evler ve sıra evler gibi konutlarda, tek bir kullanıma hizmet veren binalarda veya böyle bir binanın ayrılmış bir bölümünde kaçışlar, kaçış mesafesi aranmaksızın normal merdivenlerle sağlanabilir. Bu merdivenlerde başka herhangi bir özellik aranmaz. (2) Birinci fıkrada belirtilenler dışındaki konutlarda, konut içindeki herhangi bir noktadan konut çıkış kapısına kadar olan uzaklığın 20 m’yi, yağmurlama sistemi olan konutlarda 30 m’yi geçmemesi gerekir. İkiden çok ara kat bulunmayan apartman dairelerinde tek kapı bulunması hâlinde, bu kapı üst katta düzenlenemez. Üstteki katın döşeme alanı, bu kat için ayrı bir çıkış sağlanmadıkça 70 m2’yi aşamaz. MADDE 20 – Aynı Yönetmeliğin 51’inci maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(2) Karışık kullanım amaçlı binalarda, tiyatro, sinema veya konser salonlarında gerekli çıkışların sayısının ve kapasitesinin en az yarısının, kendi kompartımanı kapsamında düşünülmesi gerekir.” MADDE 21 – Aynı Yönetmeliğin 52’nci maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Fabrika, imalathane, mağaza, dükkân, depo, büro binaları ve ayakta tedavi merkezi MADDE 52 – (1) Fabrika, imalathane, mağaza, dükkân, depo, büro binaları ve ayakta tedavi merkezlerinde 41 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] en az 2 bağımsız kaçış merdiveni veya başka çıkışların sağlanması gerekir. Ancak, a) Yapı yüksekliğinin 21.50 m’den az olması, b) Bir kattaki kullanıcı sayısının 50 kişiden az olması, c) Bütün katlarda en fazla kaçış uzaklığının Ek-5/ B’deki uzaklıklara uygun olması, ç) Yapımda yanmaz ürünler kullanılmış olması, d) İmalât ve depolamada kolay alevlenici ve parlayıcı maddelerin kullanılmaması, şartlarının hepsinin birlikte gerçekleşmesi hâlinde tek kaçış merdiveni yeterli kabul edilir.” sistemlerden bağımsız olması ve saatte en az 10 hava değişimi sağlaması gerekir.” MADDE 27 – Aynı Yönetmeliğin 62’nci maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(1) Asansör sistemleri, 31/1/2007 tarihli ve 26420 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Asansör Yönetmeliğine (95/16/AT) ve 18/11/2008 tarihli ve 27058 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Asansör Bakım ve İşletme Yönetmeliğine uygun olarak imal ve tesis edilir.” MADDE 28 – Aynı Yönetmeliğin 63’üncü maddesinin dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(4) Acil durum asansörünün kabin alanının en az 1.8 m², hızının zemin kattan en üst kata 1 dakikada erişecek hızda olması ve enerji kesilmesi hâlinde, otomatik olarak devreye girecek özellikte ve 60 dakika çalışır durumda kalmasını sağlayacak bir acil durum jeneratörüne bağlı bulunması gerekir.” MADDE 22 – Aynı Yönetmeliğin 54’üncü maddesinin dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(4) Kazan dairesi kapısının, kaçış merdivenine veya genel kullanım merdivenlerine doğrudan açılmaması ve mutlaka bir ortak hol veya koridora açılması gerekir.” MADDE 23 – Aynı Yönetmeliğin 56’ncı maddesinin üçüncü fıkrasının (c) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve (ç) bendi yürürlükten kaldırılmıştır. “c) 40000 litreye kadar bina içinde bodrum katta, yangına 120 dakika dayanıklı kâgir odada sızıntısız tanklarda veya bina dışında sızıntısız yeraltı ve yerüstü tanklarında,” MADDE 29 – Aynı Yönetmeliğin 77’nci maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Yangın kontrol panelleri MADDE 77- (1) Yangın kontrol panelleri ve tekrarlayıcı paneller aşağıda belirtilen şekilde olur: a) Kontrol ve tekrarlayıcı paneller, binanın, tercihen zemin katında veya kolay ulaşılabilir bölümünde ve sürekli olarak görevli personel bulunan bir yerinde tesis edilir. b) Yangın kontrol panelinin tesis edildiği yerde personelin bulunamadığı zaman aralıkları var ise bu sürelerde sürekli personel bulunan ikinci bir mahalde veya daha fazla mahalde tekrarlayıcı paneller tesis edilir.” MADDE 24 – Aynı Yönetmeliğin 58’inci maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir. “(12) Doğalgaz kullanılan kombi ve şofbenlerin bacaları ile cihazları bacaya bağlayan boruların paslanmaz çelik ve birleşme noktalarındaki kelepçelerin sızdırmaz olması gerekir. Bacaların yapımı, yıllık bakımı ve temizliği gaz dağıtım şirketlerinin belirleyeceği uzman ve eğitimli kişiler tarafından yaptırılır ve bu kişiler tarafından bacalar ve temiz hava girişleri kontrol edilir. Baca gazı sensörü olmayan cihazların kullanılmasına izin verilmez.” MADDE 30 – Aynı Yönetmeliğin 81’inci maddesinin beşinci fıkrası ile yedinci fıkrasının (c) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(5) Sesli uyarı cihazları binanın her yerinde, yerden 150 cm yükseklikte ölçülecek ve ses seviyesi ortalama ortam ses seviyesinin en az 15 dBA üzerinde olacak şekilde yerleştirilir. Uyuma maksatlı bölümler ile banyo ve duşlarda, ses seviyesinin en az 75 dBA olması gerekir. Sesli uyarı cihazlarının 3 m uzaklıkta en az 75 dBA ve en çok 120 dBA ses seviyesi elde edilecek özellikte olması şarttır. Acil anons sistemi hoparlörü olan hacimlerde ayrıca siren sistemi konulması gerekli değildir.” “c) Yapı yüksekliği 51.50 m’yi geçen bütün binalarda.” MADDE 25 – Aynı Yönetmeliğin 59’uncu maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 59- (1) İlgili mevzuatına uygun olarak 100 m2’den büyük olan sığınaklarda, Altıncı Kısmın İkinci Bölümüne uygun duman tahliye sistemi kurulması ve Üçüncü Kısmın İkinci Bölümünde belirtilen esaslara uygun ve en az 2 çıkışın sağlanması mecburidir. Bu Yönetmeliğe göre algılama, uyarı ve söndürme sistemlerinin yapılması mecburi olan binaların sığınaklarında, belirtilen bu sistemlerin kurulması şarttır.” MADDE 31 – Aynı Yönetmeliğin 83’üncü maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir. “(5) Sağlık hizmeti amaçlı binalarda, 100’den fazla kişinin bulunduğu konaklama amaçlı binalarda ve kullanıcı sayısı 1000’i geçen toplanma amaçlı binalarda her türlü besleme ve dağıtım kabloları ve kablo muhafazalarında kullanılan malzemelerin halojenden arındırılmış ve yangına maruz kaldığında herhangi bir zehirli gaz üretmeyen özellikte olması gerekir.” MADDE 26 – Aynı Yönetmeliğin 60’ıncı maddesinin birinci ve ikinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(1) Motorlu ulaşım ve taşıma araçlarının park etmeleri için kullanılan otoparkların açık otopark olarak kabul edilebilmesi için, dışarıya olan toplam açık alanın, döşeme alanının % 5’inden fazla olması gerekir. Aksi takdirde bu otoparklar kapalı otopark kabul edilir. Açık otoparklarda, dışarıya olan açıklıklar iki cephede ise bunların karşılıklı iki cephede bulunması ve her bir açıklığın gerekli toplam açıklık alanının yarısından büyük olması gerekir. Açıklıkların kuranglez şeklinde bir boşluğa açılması hâlinde, söz konusu boşluğun genişliğinin en az otopark kat yüksekliği kadar olması ve kurangleze açılan ilâve her kat için en az kat yüksekliğinin yarısı kadar artırılması gerekir. Alanlarının toplamı 600 m2’den büyük olan kapalı otoparklarda otomatik yağmurlama sistemi, yangın dolap sistemi ve itfaiye su alma ağızları yapılması mecburidir. (2) Toplam alanı 2000 m2’yi aşan kapalı otoparklar için mekanik duman tahliye sistemi yapılması şarttır. Duman tahliye sisteminin binanın diğer bölümlerine hizmet veren MADDE 32 – Aynı Yönetmeliğin 92’nci maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(4) Yağmurlama sistemi, yangın dolabı ve hidrant sistemi bulunan sulu söndürme sistemleri su deposu hacmi, ön hesap için Ek-8/A tablosunda yer alan veriler esas alınarak veya beşinci fıkrada belirtilen usule göre hesaplanabilir. Tablo kullanılırken yükseklik olarak yağmurlama başlığının kullanıldığı en üst kod esas alınır. Su deposu hacmi hidrolik hesap yapılarak hesaplanır ise hidrolik hesap metoduyla bulunan su deposu hacmi esas alınır. 42 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] (5) Su deposu hacmi ön hesaplaması, Ek-8/B’ye göre hesaplanan yağmurlama sistemi su debisine, Ek-8/C’de belirtilen yangın dolabı su debisi ve hidrant sistemi var ise hidrant debisi de ilave edilerek, tehlike sınıfına göre üçüncü fıkrada belirtilen sürenin çarpılması ile hesaplanabilir. (6) Yapıda sulu söndürme sistemi olarak sadece yangın dolapları sistemi mevcut ise su kapasitesi, TS EN 671-1 ve TS EN 671-2’ye uygun sistemlerde 94’üncü maddede verilen tasarım debi değerlerinin tehlike sınıfları için bu maddenin üçüncü fıkrasında verilen süreler ile çarpımı ile hesaplanır. Kullanım alanı yüksek tehlike sınıfı değilse ve yapıda sadece yangın dolapları sistemi mevcutsa yangın dolapları binanın kullanım suyu sistemine bağlanabilir ve ayrı bir sistem istenmez.” lanım alanının tehlike sınıfı ve yağmurlama başlığının koruma alanı dikkate alınarak yapılır. Düşük Tehlike ve Orta Tehlike-1 kullanım alanlarında, bir adet standart yağmurlama başlığı en çok 21 m2 alanı koruyacak şekilde yerleştirilebilir.” MADDE 36 – Aynı Yönetmeliğin Yedinci Kısmının Dördüncü Bölümünün başlığı “Taşınabilir Söndürme Cihazları” olarak değiştirilmiştir. MADDE 37 – Aynı Yönetmeliğin 99’uncu maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Taşınabilir söndürme cihazları MADDE 99- (1) Taşınabilir söndürme cihazlarının tipi ve sayısı, mekânlarda var olan durum ve risklere göre belirlenir. Buna göre; a) A sınıfı yangın çıkması muhtemel yerlerde, öncelikle çok maksatlı kuru kimyevi tozlu veya sulu, b) B sınıfı yangın çıkması muhtemel yerlerde, öncelikle kuru kimyevi tozlu, karbondioksitli veya köpüklü, c) C sınıfı yangın çıkması muhtemel yerlerde, öncelikle kuru kimyevi tozlu veya karbondioksitli, ç) D sınıfı yangın çıkması muhtemel yerlerde, öncelikle kuru metal tozlu, söndürme cihazları bulundurulur. Hastanelerde, huzurevlerinde, anaokullarında ve benzeri yerlerde sulu veya temiz gazlı söndürme cihazlarının tercih edilmesi gerekir. (2) Düşük tehlike sınıfında her 500 m2, orta tehlike ve yüksek tehlike sınıfında her 250 m² yapı inşaat alanı için 1 adet olmak üzere, uygun tipte 6 kg’lık kuru kimyevî tozlu veya eşdeğeri gazlı yangın söndürme cihazları bulundurulması gerekir. (3) Otoparklarda, depolarda, tesisat dairelerinde ve benzeri yerlerde ayrıca tekerlekli tip söndürme cihazı bulundurulması mecburidir. (4) Söndürme cihazları dışarıya doğru, geçiş boşluklarının yakınına ve dengeli dağıtılarak, görülebilecek şekilde işaretlenir ve her durumda kolayca girilebilir yerlere, yangın dolaplarının içine veya yakınına yerleştirilir. Söndürme cihazlarına ulaşma mesafesi en fazla 25 m olur. Söndürme cihazlarının, kapı arkasında, yangın dolapları hariç kapalı dolaplarda ve derin duvar girintilerinde bulundurulmaması ve ısıtma cihazlarının üstüne veya yakınına konulmaması gerekir. Ancak, herhangi bir sebeple söndürme cihazlarının doğrudan görünmesini engelleyen yerlere konulması halinde, yerlerinin uygun fosforlu işaretler ile gösterilmesi şarttır. (5) Taşınabilir söndürme cihazlarında söndürücünün duvara bağlantı asma halkası duvardan kolaylıkla alınabilecek şekilde yerleştirilir ve 4 kg’dan daha ağır ve 12 kg’dan hafif olan cihazların zeminden olan yüksekliği yaklaşık 90 cm’yi aşmayacak şekilde montaj yapılır. (6) Arabalı yangın söndürme cihazlarının TS EN 1866 ve diğer taşınabilir yangın söndürme cihazlarının TS 862- EN 3 kalite belgeli olması şarttır. (7) Yangın söndürme cihazlarının periyodik kontrolü ve bakımı TS ISO 11602-2 standardına göre yapılır. Söndürme cihazlarının bakımını yapan üreticinin veya servis firmalarının dolum ve servis yeterlilik belgesine sahip olması gerekir. Servis veren firmalar, istenildiğinde müşterilerine belgelerini göstermek zorundadır. Söndürme cihazlarının standartlarda belirtilen hususlar doğrultusunda yılda bir kez yerinde genel kontrolleri yapılır ve dördüncü yılın sonunda içindeki söndürme maddeleri yenilenerek hidrostatik testleri yapılır. Cihazlar dolum için alındığında, söndürme cihazlarının bulundukları yerleri tehlike altında bırakmamak için, servisi yapan firmalar, bakıma aldıkları yangın söndürme cihazları- MADDE 33 – Aynı Yönetmeliğin 94’üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (1) numaralı alt bendi ile aynı fıkranın (b) bendinin (1), (5) ve (6) numaralı alt bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “1) Yüksek binalar ile kat alanı 1000 m2’den fazla olan alışveriş merkezlerinde, otoparklarda ve benzeri yerlerde ıslak veya kuru sabit boru sistemi üzerinde, itfaiye personelinin ve eğitilmiş personelin kullanımına imkân sağlayan bağlantı ağızları bırakılması ve bu bağlantı ağızlarının kaçış merdiveni veya yangın güvenlik holü gibi korunmuş mekânlarda olması şarttır. Bir boyutu 60 m’yi geçen katlarda yangın dolabı ve itfaiye su alma ağzı yapılması gerekir.” “1) Yüksek binalar ile toplam kapalı kullanım alanı 1000 m2’den büyük imalathane, atölye, depo, konaklama, sağlık, toplanma amaçlı ve eğitim binalarında, alanlarının toplamı 600 m2’den büyük olan kapalı otoparklarda ve ısıl kapasitesi 350 kW’ın üzerindeki kazan dairelerinde yangın dolabı yapılması mecburîdir.” “5) İçinde itfaiye su alma ağzı olmayan yuvarlak yarısert hortumlu yangın dolaplarında tasarım debisinin 100 l/ dak ve tasarım basıncının 400 kPa olması şarttır. Lüle girişindeki basıncın 900 kPa’ı geçmesi hâlinde, basınç düşürücülerin kullanılması gerekir. 6) Yetişmiş yangın söndürme görevlisi bulundurulmak mecburiyetinde olan yapılarda kullanılabilecek yassı hortumlu yangın dolaplarının TS EN 671-2 standardına uygun olması şarttır. Yassı hortumun; anma çapının 50 mm’yi, uzunluğunun 20 m’yi geçmemesi ve lüle kapama, püskürtme veya fıskiye veyahut her üçünü birden yapabilmesi gerekir. Dolap tasarım debisinin 400 l/dak ve tasarım basıncının en az 400 kPa olması şarttır. Lüle girişindeki basıncın 900 kPa’ı geçmesi hâlinde, basınç düşürücü kullanılır.” MADDE 34 – Aynı Yönetmeliğin 95’inci maddesinin yedinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(7) İçerisinde her türlü kullanım alanı bulunan ve genel yerleşme alanlarından ayrı olarak planlanan yerleşim alanlarında yapılacak binaların taban alanları toplamının 5000 m2’den büyük olması halinde dış hidrant sistemi yapılması mecburîdir.” MADDE 35 – Aynı Yönetmeliğin 96’ncı maddesinin ikinci fıkrasının (b), (c) ve (d) bentleri ile beşinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “b) Yapı yüksekliği 51.50 m’yi geçen konutlarda, c) Alanlarının toplamı 600 m2’den büyük olan kapalı otoparklarda ve 10’dan fazla aracın asansörle alındığı kapalı otoparklarda, d) Toplam alanı 2000 m2’nin üzerinde olan katlı mağazalarda, alışveriş, ticaret ve eğlence yerlerinde,” “(5) Yağmurlama sistemi tasarımının TS EN 12845’e göre yapılması gerekir. Yağmurlama başlıklarının yerleştirilmesi, kul- 43 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] “2) Gaz kaçaklarına karşı patlama ve kıvılcım güvenlikli gaz algılama sistemi (Muhtemel Patlayıcı Ortam -ATEXBelgeli, ex-proof) yapılır.” “6) Yerüstü tank boru ve dispenserlerin topraklamalarının uygun olması, tank ve dispenser bölgesinde statik topraklama penseleri bulunması gerekir.” “1) Statik topraklama ölçümleri, yılda en az 1 defa yetki belgeli uzman kişi ve kuruluşlar tarafından yapılır ve sonuçları dosyalanır. Yaylı emniyet valflerinin hidrostatik testleri, 5 yılda bir yapılır. Tankların hidrostatik testleri ise 10 yılda bir yapılır. Türk Standartlarında ve Avrupa Standartlarında belirtilen hidrostatik test alternatifi olan test ve kontrol yöntemleri de uygulanabilir.” nın yerine, aldıkları söndürücü cihazın özelliğinde ve aynı sayıda kullanıma hazır yangın söndürme cihazlarını geçici olarak bırakmak zorundadır. (8) Binalara konulacak yangın söndürme cihazlarının cinsi, miktarı ve yerlerinin belirlenmesi konusunda, gerekirse mahalli itfaiye teşkilatının görüşü alınabilir.” MADDE 38 – Aynı Yönetmeliğin 103 üncü maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Tehlikeli maddelerin depolandığı ve üretildiği yerlerde aşağıda belirtilen hususlara uyulması mecburidir:” MADDE 39 – Aynı Yönetmeliğin 104’üncü maddesinin dördüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(4) Katları farklı amaçlarla kullanılan çok katlı binalarda veya pasajlarda av malzemesi satılabilmesi için; satış yerinin zemin katında olması, sokaktan doğrudan girişinin bulunması, binanın diğer bölümleri ile bağlantısının bulunmaması ve duvarları yangına en az 180 dakika dayanıklı olması şarttır.” MADDE 44 – Aynı Yönetmeliğin 112’nci maddesinin birinci fıkrasının (j) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “j) Birinci ve ikinci derece deprem bölgelerinde bulunan otel ve motel gibi konaklama tesisleri, toplanma amaçlı binalar, sağlık, eğitim, ticaret ve sanayi binaları ile yüksek binaların ana girişinde, sarsıntı olduğunda gaz akışını kesen tertibat, gaz dağıtım şirketi veya yetkili kıldığı kuruluş tarafından yaptırılır ve belediye gaz dağıtım şirketi tarafından kontrol edilir. Gaz akışını kesen tertibat herhangi bir nedenle gaz akışını kestiği takdirde kesilen gazın tekrar açılması için bir bedel talep edilemez.” MADDE 40 – Aynı Yönetmeliğin 107’nci maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “a) Yeraltı depolama tanklarının en üst yüzeyinin toprak seviyesinden en az 300 mm aşağıda kalacak şekilde olması şarttır.” MADDE 45 – Aynı Yönetmeliğin 120’nci maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “b) Tankların meskun yerlere olan uzaklığı ile kendi aralarındaki uzaklık için Ek-12/Ç’deki değerler esas alınır.” MADDE 41 – Aynı Yönetmeliğin 108’inci maddesinin altıncı fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(6) Perakende satış yerleri en az 120 dakika yangına dayanıklı binalarda kurulur ve bir başka işyeri veya konut ve benzeri yerlere ahşap kapı veya ahşap veya madeni çerçeveli camekân bölme ile irtibatlı olamaz. Şayet bölme gerekli ise en az 90 dakika yangına dayanıklı malzemeden yapılması şarttır. Binalardaki giriş ve çıkış kapılarının, pencerelerin ve panjurlarınbasınç karşısında dışarıya doğru açılması ve tehlike anında bina içinde bulunanların kolayca kaçabilmelerini veya tahliye edilebilmelerini sağlayacak biçimde yapılması gerekir.” MADDE 46 – Aynı Yönetmeliğin 122’nci maddesinin birinci ve ikinci fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(1) Yanıcı sıvıların depolandığı, doldurulduğu ve nakledildiği tesislerin, yeterli yangın önleme sistemleri ile donatılması, bu sistemlerin daima kullanıma hazır olacak şekilde tutulması ve bakımlarının yapılması gerekir. Gerekli düzen, deponun durumuna göre sabit, hareketli veya kısmen hareketli olabilir. Söndürücü olarak, özellikle köpük, karbondioksit, kuru kimyevi toz ve su kullanılabilir. (2) Yağmurlama tesisatının, bir tank yangınında, komşu tankın ısınarak tutuşmasını ve patlamasını önleyecek kapasitede olması gerekir.” MADDE 42 – Aynı Yönetmeliğin 110’uncu maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(1) LPG ikmal istasyonlarında emniyet mesafeleri bakımından Ek-13’te yer alan uzaklıklara, diğer güvenlik tedbirleri bakımından ise ilgili yönetmelik ve standartlara uyulur. (2) LPG ikmal istasyonlarındaki tanklar yeraltında tesis edilir. (3) Dispenser ile trafik yolu arasında giriş-çıkış kısmı hariç en az 50 cm yüksekliğinde sabit korugan yapılır. Dispenser ve tank sahasına, yerden en fazla 20 cm yüksekte, kıvılcım güvenlikli (Muhtemel Patlayıcı Ortam -ATEX- Belgeli, exproof), en az birer LPG algılayıcısı olan sesli veya ışıklı gaz dedektörü ve alarm sistemi konulur. Gaz kaçağı olması hâlinde, alarm sisteminin tesisin yangın söndürme ve aydınlatma sistemi haricinde bütün elektriğini kesebilmesi gerekir.” MADDE 47 – Aynı Yönetmeliğin 138’inci maddesinin birinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve üçüncü fıkrası yürürlükten kaldırılmıştır. “(1) Mevcut yapılardan bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden sonra kullanım amacı değiştirilerek, bedensel veya zihinsel bir hastalığın veya yetersizliğin tedavisinin veya bakımının yapıldığı veyahut küçük çocuklar, nekahet hâlindeki kişiler veya bakıma muhtaç yaşlıların bakımları için kullanılan sağlık amaçlı bina ve tesisler ile yatılı sağlık kuruluşları, anaokulları, kreşler, çocuk kulüpleri, ilköğretim okulları, yetiştirme yurtları, eğlence yerleri ve konaklama amaçlı olarak kullanılacak bina ve tesisler ile tehlikeli maddelerin bulundurulacağı binalar dışında kalan mevcut yapılar hakkında bu Kısım hükümleri uygulanır.” MADDE 43 – Aynı Yönetmeliğin 111’inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (1) ve (2) numaralı alt bentleri, (b) bendinin (2) ve (6) numaralı alt bentleri ve (ç) bendinin (1) numaralı alt bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “1) Tank etrafında çukur zemin, foseptik ve benzerleri bulunamaz. 2) Yerüstü tankları en az 3 m ve yeraltı tankları en az 1 m uzaklıktan itibaren tel örgü veya çit ile çevrilir ve bu mesafeler içerisinde ot ve benzeri kolay yanabilir maddeler bulundurulmaz.” MADDE 48 – Aynı Yönetmeliğin 139’uncu maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Mevcut yapılardan kullanım amacı değiştirilenler hakkında uygulanacak hükümler MADDE 139- (1) Mevcut yapılardan bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden sonra kullanım amacı değiştirilenlerden 44 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 138’inci maddenin birinci fıkrasında sayılanlar hakkında bu Yönetmeliğin diğer kısımlarında belirtilen hükümler uygulanır.” iç ve dış kaçış merdivenleri ve dış cephede düzenlenen araç rampaları, iki yönlü kaçış mesafelerini sağlamaları kaydıyla kaçış merdiveni olarak kabul edilir.” MADDE 49 – Aynı Yönetmeliğin 141’inci maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir. “(2) Mevcut yapılarda ilâve çıkış veya kaçış merdiveni gerektiğinde, muvafakat alınması ve ilâve kat yapılmaması kaydıyla komşu parsel veya bina ile birlikte ortak çözümler üretilebilir.” MADDE 55 – Aynı Yönetmeliğin 160’ıncı maddesinin dördüncü fıkrasının birinci cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Bina yüksekliği 30.50 m’den yüksek konut harici bütün binalarda ve 51.50 m’den yüksek konutlarda kullanılan asansörlerde aşağıdaki esaslar aranır:” MADDE 50 – Aynı Yönetmeliğin 146’ncı maddesinin üçüncü fıkrasının birinci cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Mevcut yapılarda, katta bulunan kullanıcı sayısının 50 kişiyi geçmemesi şartıyla, aşağıda belirtilen özellikteki çıkışlar, ikinci kaçış yolu olarak kabul edilir:” MADDE 56 – Aynı Yönetmeliğin 161’inci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “MADDE 161- (1) Mevcut yapılarda uyarı sistemi için 75’inci madde uygulanır. (2) 75’inci maddenin algılama sistemine ilişkin hükümleri, mevcut yapılardan konaklama amaçlı binalar, kurum binaları, büro binaları, mağazalar, çarşılar ve toplanma amaçlı yapılar hakkında da uygulanır.” MADDE 51 – Aynı Yönetmeliğin 149’uncu maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “a) Yapı yüksekliği 30.50 m’den fazla olan konut harici mevcut binalarda, lobi, koridor ve hol gibi bir kullanım alanından geçilmeden kaçış merdivenine doğrudan girildiği takdirde merdiven içinde basınçlandırma yok ise yangın güvenlik holü bakımından 34’üncü madde uygulanır.” MADDE 57 – Aynı Yönetmeliğin 164’üncü maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(2) Yüksek binalar ile toplam kapalı kullanım alanı 2000 m2’den büyük imalathane, atölye, depo, konaklama, sağlık ve toplanma amaçlı binalar ile eğitim binalarında, alanlarının toplamı 1000 m2’den büyük olan kapalı otoparklarda ve ısıl kapasitesi 500 kW’ın üzerindeki kazan dairelerinde yangın dolabı yapılması zorunludur.” MADDE 52 – Aynı Yönetmeliğin 154’üncü maddesinin altıncı fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(6) Yataklı sağlık hizmeti amaçlı binalarda, huzurevlerinde, anaokulu ve ilköğretim okullarında ve bir kattaki kullanıcı sayısı 50 kişiyi geçen eğlence yerlerinde dairesel merdivene izin verilmez.” MADDE 58 – Aynı Yönetmeliğin 165’inci maddesinin birinci fıkrasının (b), (c) ve (e) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “b) Yapı yüksekliği 51.50 m’yi geçen büro binalarında, c) Toplam alanı 1000 m2’den fazla olan kapalı otoparklar ile 10’dan fazla aracın asansörle alındığı kapalı otoparklarda,” “e) Aksi belirtilmedikçe, birden fazla katlı binalardaki, kolay alevlenen madde bulundurulan ve toplam kapalı alanı, bodrum katlarda 2000 m2 ve diğer katlarda 4000 m2’den fazla olan depolarda.” MADDE 53 – Aynı Yönetmeliğin 156’ncı maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “b) Topluma açık mekân olarak kullanılan bodrum katlarda kullanıcı sayısının 25 kişiyi, doğrudan dışarı çıkışı olan bodrum katlarda ise 50 kişiyi geçmesi,” MADDE 54 – Aynı Yönetmeliğin 159’uncu maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Kullanım özelliklerine göre binalarda kaçış merdiveni ve çıkışlar MADDE 159 - (1) Fabrika, imalathane, mağaza, dükkân, depo, büro binaları, ayakta tedavi merkezleri, müze, sergi salonları ve benzeri yerlerde en az 2 bağımsız kaçış merdiveni veya başka çıkışların sağlanması gerekir. Ancak; a) Yapı yüksekliğinin 21.50 m’den az olması, b) Bir kattaki kullanıcı sayısının 50 kişiden az olması, c) Bütün katlarda en fazla kaçış uzaklığının Ek-14’teki uzaklıklara uygun olması, ç) Yapımda yanmaz ürünler kullanılmış olması, d) İmalat ve depolamada kolay alevlenici ve parlayıcı maddeler kullanılmaması, şartlarının hepsinin birlikte gerçekleşmesi hâlinde tek kaçış merdiveni yeterlidir. (2) Parlayıcı, patlayıcı, kolay alevlenici ve tehlikeli maddeler ile imalat, üretim ve depolama işlemlerinin yapılmadığı ve yapı yüksekliği 30.50 m’den fazla olmayan sanayi sitelerinde; a) Sitenin dış cephesinde düzenlenmiş ve herhangi bir bölümüne yanlardan yatay uzaklık olarak 1.8 m içerisinde kapı ve pencere gibi korunumsuz duvar boşluğu bulunmayan, b) Birbirlerinden binanın köşegen uzunluğunun en az yarısı kadar uzaklıkta konumlandırılmış ve kullanıcı yükü en yoğun bir kata göre hesaplanmış genişliğe sahip, MADDE 59 – Aynı Yönetmeliğe 167’nci maddeden sonra gelmek üzere “Tarihi Yapılar” başlığı altında “Onbirinci Kısım” olarak aşağıdaki maddeler eklenmiş ve mevcut “Onbirinci Kısım”, “Onikinci Kısım” olarak değiştirilmiştir. “Tarihi yapı MADDE 167/A - (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu kapsamında korunması gerekli kültür varlığı olarak tescil edilen yapılar tarihi yapı olarak kabul edilir. Tarihi yapılarda alınacak yangın tedbirlerinde uyulacak ilkeler MADDE 167/B - (1) Tarihi yapılarda, yangına karşı güvenlik tedbirleri alınırken; a) Yapılacak tesisatlara ilişkin olarak, Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun görüşünün alınması, b) Alınacak yangın tedbirlerinde tarihi yapının korunmasının esas olması ve algılama ve söndürme tesisatı gibi yangından koruma tesisatlarının yapının özelliğine uygun olarak, yapıya fiziki ve görsel bakımdan zarar vermeyecek şekilde kurulması, ilkeleri gözetilir. 45 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Tarihi yapılara ilişkin uygulama MADDE 167/C- (1) Bu Kısımda aksi belirtilmedikçe, tarihi yapıların yangından korunması hakkında, bu Yönetmeliğin Onuncu Kısım hükümleri uygulanır. (2) Taşıyıcı kolonları ve ana kirişleri ahşap olan tarihi binaların zemin katı haricindeki katları, yataklı sağlık hizmeti, huzurevi, bakımevi, anaokulu, ilköğretim okulu ve öğrenci yurdu olarak kullanılamaz. (3) Tarihi yapı dâhilinde yapılacak tadilât veya tamiratlarda, yapının aslına sadık kalmak maksadıyla yapının inşasında kullanılmış olan malzemelerin aynısı veya benzeri kullanılabilir. (4) Bir kattan fazla katı olan topluma açık tarihi yapılarda, taşıyıcı kolonların ahşap olması durumunda ana taşıyıcıların restorasyon sırasında yangına en az 90 dakika dayanıklı olacak şekilde yalıtılması gerekir. (5) Tarihi yapılardaki kaçış merdivenlerine, koridor, hol, lobi veya benzeri ortak hacimlerden geçilerek ulaşılması hâlinde yangın güvenlik holü zorunlu değildir. (6) Merdivenlerden sayı olarak yarısının korunmuş olması durumunda, yapının yüksekliğine bakılmaksızın, diğer korunumsuz merdivenler kaçış yolu olarak kabul edilerek, iki yönde kaçış mesafesi uygulanır ve dairesel merdivenler kabul edilir. (7) Bir kattaki kullanıcı sayısının 100 kişiyi geçmesi hâlinde, kaçış kapıları panik kollu bir düzenek ile kaçış doğrultusunda açılacak şekilde değiştirilir veya yapının kullanımı sırasında bir görevli bulundurulur. (8) Tarihi yapının ahşap kısımlarında kullanılan elektrik kablolarının yangına en az 60 dakika dayanıklı olması ve çelik boru içerisinden geçirilmesi gerekir. Buat ve kasaların yanmaz malzemeden yapılması şarttır. (9) Ahşap yapılarda, ahşap malzemenin korunması veya boyanması için kolay yanıcı ve parlayıcı özelliği olan maddeler kullanılamaz. (10) Tarihi yapılarda, ayrı yangın kompartımanı oluşturulmadan kolay alevlenici, parlayıcı ve patlayıcı madde bulundurulamaz.” “Ek-1/B Orta Tehlike Kullanım Alanları KULLANIM TÜRÜ Cam ve seramikler Cam fabrikaları Fotoğraf laboratuvarKimyasallar Çimento işleri ları, fotoğraf film fabrikaları Boyama işlemleri, sabun fabrikaları Mühendislik Yiyecek ve içecekler MADDE 60 – Aynı Yönetmeliğin 169’uncu maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “(2) Belediyeler de dahil olmak üzere, kapsama dahil kurum ve kuruluşlar, bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bu Yönetmeliği uygulamak zorunda olup bu Yönetmeliğe aykırı veya bu Yönetmelikte öngörülen tedbirleri daha ağırlaştıran ve uygulanamaz hale getiren düzenlemede bulunamazlar.” MADDE 61 – Aynı Yönetmeliğin 40’ıncı maddesinin üçüncü fıkrası ile 140’ıncı maddesinin birinci fıkrası yürürlükten kaldırılmıştır. MADDE 62 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-1/A Düşük Tehlike Kullanım Alanları” tablosu aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. Orta Tehlike Orta Tehlike Orta Tehlike Orta Tehlike -1 -2 -3 -4 Metal levha üretimi Mezbahalar, mandıralar MADDE 63 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-1/B Orta Tehlike Kullanım Alanları” tablosu aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. 46 Elektronik fabrikaları, Otomotiv buzdolabı ve fabrikaları, çamaşır tamirhaneleri makinesi fabrikaları Hayvan yemi fabrikaları, Fırınlar, meyve bisküvi, kurutma, suyu çikolata, çıkarılmış şekerleme sebze ve çorba imalathanefabrikaları, leri, bira şeker fabrikaları imalathaneleri, tahıl değirmenleri Alkol damıtma Çeşitli Hastaneler, oteller, Fizik konutlar, Radyo ve laboratuvarlokantalar, televizyon ları, kütüphaneler yayınevleri, çamaşırha(kitap tren neler, depoları istasyonları, otoparklar, hariç), tesisat odaları müzeler okullar, bürolar Sinemalar, tiyatrolar, konser salonları, tütün fabrikaları Kâğıt Cilthaneler, mukavva fabrikaları, kâğıt fabrikaları, baskı işleri ve matbaalar Atık kâğıt işletmeleri Lastik ve plastik Kablo fabrikaları, plastik döküm ve plastik eşya (köpük plastik hariç), kauçuk eşya fabrikaları, sentetik lif (akrilik hariç) fabrikaları Vulkanize fabrikaları Halat fabrikaları Bilgisayara veri işleme Dükkânlar ofisleri (veri ve ofisler saklama odaları, hariç) “Ek-1/A Düşük Tehlike Kullanım Alanları Düşük yangın yüküne sahip, düşük yanabilirliği olan ve yangına karşı direnci en az 30 dakika olan 126 m2’den büyük bölümü olmayan mekânlar. Okullar ve diğer eğitim kurumları (belirli alanları*), bürolar (belirli alanları*) , hapishaneler * Kullanım alanları, Ek-1/B ve Ek-1/C kapsamına girmeyen alanlar. Mum ve balmumu fabrikaları, kibrit fabrikaları, boyahaneler Büyük mağazalar Alışveriş merkezleri Sergi salonları [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Tekstiller ve konfeksiyon Deri eşya fabrikaları Halı fabrikaları (kauçuk ve köpük plastik hariç), kumaş ve giysi fabrikaları, fiber levha fabrikaları, ayakkabı Pamuk imalathanele- iplikhanesi, ri, triko keten ve (örgü), ev kenevir tekstili (bez) hazırlama fabrikaları, tesisleri yatak, şilte fabrikaları (köpük plastik hariç), dikim ve dokuma atölyeleri, yün ve yünlü kumaş atölyeleri Ahşap işleri fabrikaları, mobilya fabrikaları (köpük plastikler hariç), mobilya mağazaları, koltuk, kanepe ve benzeri döşemelerinin (plastik köpük hariç) imalathaneleri Kereste ve tahta Malzemenin Yanıcılık Özelliği Hiç Yanmaz BFL - s1 (en az) CFL - s1 Normal Alevlenici A2FL - s2 BFL - s2 CFL - s2 DFL - s1 DFL - s2 EFL Kolay Alevlenici Malzemenin Yanıcılık Özelliği Dış Alev Yayılımına Dayanıklı Odun talaşı fabrikaları, yonga levha fabrikaları, kontrplak levhaları TS EN 13501-1(2) A2 - s1, d0 Arduvazlar: Doğal arduvazlar, suni arduvazlar Ek-2/C sınırlamalarına uygun Kiremitler: Taş, beton, kil, seramik veya çelik çatı kiremitleri Ek-2/C sınırlamalarına uygun. Herhangi dış kaplamasının inorganik olması veya PCS (Brüt Kalori Değeri) ≤ 4MJ/m2 veya kütlesinin ≤ 200 g/m² olması Çimento esaslı elyaflı levhalar: Düz ve profilli tabakalar, arduvazlar Ek-2/C sınırlamalarına uygun veya PCS (Brüt Kalori Değeri) ≤ 4MJ/m2 olması Profilli metal tabakalar: Alüminyum, alüminyum alaşım, bakır, bakır alaşım, çinko, çinko alaşım, kaplanmamış çelik, paslanmaz çelik, galvanize çelik, halka sac kaplanmış çelik, vitrifiye emaye çelik Kalınlık ≥0.4 mm, herhangi bir dış kaplamasının inorganik olması veya PCS (Brüt Kalori Değeri) ≤ 4MJ/m2 veya kütlesinin ≤ 200 g/m² olması Yassı metal tabakalar: Alüminyum, alüminyum alaşım, bakır, bakır alaşım, çinko, çinko alaşım, kaplanmamış çelik, paslanmaz çelik, galvanize çelik, halka sac kaplanmış çelik, vitrifiye emaye çelik Kalınlık ≥ 0,4 mm, herhangi dış kaplamasının inorganik olması veya PCS (Brüt Kalori Değeri) ≤ 4.0 MJ/m² veya kütlesinin ≤ 200 g/m² olması gerekir.) Normal kullanımda yan sütunda listelenen inorganik örtülerle tamamen kaplanması amaçlanan malzemeler En az 50 mm kalınlığında veya ≥80 kg/m2 kütlede gevşek serimli çakıl (agrega büyüklüğü en az 4 mm en fazla 32 mm), En az 30 mm kalınlığında kum/çimento şap, en az 40 mm kalınlığında dökme suni taş veya mineral altyüzeyler A2 - s2, d0 A2, B, C - s3, d0 A2, B,C - s1, d1 A2, B,C - s1, d2 A2, B, C - s3, d2 Normal Alevlenici D - s1, d0 D - s2, d0 D - s3, d0 E D - s1, d2 D - s2, d2 D - s3, d2 (en az) (1) Bu tablolar, TS EN 13501-1’e göre malzemelerin yanıcılık sınıflarını göstermektedir. TS 1263’de verilmiş olan yanıcılık sınıflarına sahip yapı malzemelerinin, TS EN 13501-1’de verilen yanıcılık sınıflarına denkliği için, söz konusu yapı malzemelerinin TSE EN 13501-1’de belirtilmiş olan ilgili sınıfa ait test standardları şartlarını sağlaması gerekir. (2) Yapı Malzemeleri Yönetmeliği (89/106/EEC) kapsamında, Avrupa Birliği Komisyonunun ilgili kararları ile ortaya konulmuş, uyumlaştırılmış standardlara tabi yapı malzemelerinin uyacakları Avrupa Sınıflarıdır. E - d2 Kolay Alevlenici BROOF Test edilmesine gerek olmadan “Dış yangın performansı” özelliklerinin tüm gereklerini karşılayan BROOF çatı kaplaması terimi, çatı teşkilinde en üst tabakayı oluşturan ürünü tanımlamak için kullanılır. B, C - s1, d0 (en az) TS EN 13501-5’e göre (2) Yanıcılık Sınıfı BROOF çatı kaplaması malzemeleri A1 Zor Alevlenici FFL Çatı kaplamaları İçin Yanıcılık Sınıfları Döşemeler Dışındaki Yapı Malzemeleri İçin Yanıcılık Sınıfları Zor Yanıcı A2FL - s1 Zor Alevlenici (en az) MADDE 64 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-2/Ç Yapı Malzemelerinin TS EN 13501-1’e göre yanıcılık sınıfları” tablosu başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. Hiç Yanmaz A1FL Zor Yanıcı Orta Tehlike-1 ve Orta Tehlike-2 kullanım alanlarında boyama işlemi ve benzeri yüksek yangın yüküne sahip alanlar var ise kullanım alanları Orta Tehlike-3 olarak değerlendirilir. Malzemenin Yanıcılık Özelliği TS EN 13501-1’e göre (2) F Döşeme Malzemeleri İçin Yanıcılık Sınıfları 47 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] MADDE 65 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-3/C Bina Kullanım Sınıflarına Göre Yangına Dayanım (Direnç) Süreleri” tablosu aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. * Binanın en alt bodrum kat döşemesi ile zemin kat döşemesi arasındaki mesafe. (1) Bir bodrumun üstündeki döşeme (veya birden fazla bodrum var ise en üstteki bodrumun üstündeki döşeme), eğer giriş ve üst katlar için olan yangına dayanım süreleri daha fazla ise o hükümleri sağlamalıdır. (2) Binaları ayıran yangın kompartıman duvarları için en az 60 dakikaya yükseltilir. (3) Taşıyıcı sistemin bir bölümünü teşkil etmeyen elemanlar için 90 dakikaya düşürülebilir. (4) Acil kaçışı oluşturan elemanlar için 30 dakikaya yükseltilir. “Ek-3/C Bina Kullanım Sınıflarına Göre Yangına Dayanım (Direnç) Süreleri Yapı Elemanlarının Yangına Dayanım Süreleri (dak) Bina Kullanım Sınıfları Bodrum Katlar(1) (üstündeki döşeme dahil) Giriş veya Üst Katlar Bodrum Kat(ların) Derinliği*(m) Bina Yüksekliği (m) 10 m’den fazla 1. Konutlar a) Bir ve İki Ailelik Evler b) Apartmanlar 2. Konaklama Amaçlı Binalar - yağmurlama sistemi yok - yağmurlama sistemli 3. Kurumsal Binalar - yağmurlama sistemi yok - yağmurlama sistemli 4. Büro Binaları - yağmurlama sistemi yok - yağmurlama sistemli 5. Ticaret Amaçlı Binalar - yağmurlama sistemi yok - yağmurlama sistemli 6. Endüstriyel Yapılar - yağmurlama sistemi yok - yağmurlama sistemli 7. Toplanma Amaçlı Binalar - yağmurlama sistemi yok - yağmurlama sistemli 8. Depolama Amaçlı Tesisler a) Depolar - yağmurlama sistemi yok - yağmurlama sistemli b) Otopark - açık otoparklar - diğer otoparklar 10 5 21,50 30,50 m’den m’den m’den m’den az az az az MADDE 66 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-4 Binalarda En Fazla Kompartıman Alanları” tablosu aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. 30,50 m’den fazla “Ek-4 Binalarda En Fazla Kompartıman Alanları Bina kullanım sınıfları --- 30(2) 30 60 --- --- 90 60 30(2) 60 90 120 90 60 60 60 90 İzin verilmez 60 60 30(2) 60 60 120(3) 90 60 60 60 90 İzin verilmez 90 60 30(2) 60 90 120(3) 90 İzin verilmez 90 60 30(2) 60 60 30 (2) 60 30 (2) 60 120 1 Konutlar sınırsız 2 Konaklama 4000 (1) Sağlık hizmeti amaçlı binalar 1500 (1) Eğitim tesisleri 6000 (2) 8000 (1) 2000 (2) 4000 (2) Diğer toplanma amaçlı binalar 6000 (2) Orta Tehlike-3 ve üstü (Bkz. Ek-1) 6000 (2) Orta Tehlike-1 ve Orta Tehlike-2 (Bkz. Ek-1) 15000(3) Orta Tehlike-3 ve üstü (Bkz. Ek-1) 1000 (2) Orta Tehlike-1 ve Orta Tehlike-2 (Bkz. Ek-1) 5000 (3) 3 Kurumsal Binalar 4 Büro Binaları 5 Ticaret Amaçlı Binalar 60 60 60 90 İzin verilmez 60 60 30(2) 30(2) 60 120(3) 120 90 60 90 120 İzin verilmez 90 60 30(2) 60 90 120(3) 90 60 60 60 90 İzin verilmez 60 60 30(2) 60 60 120(3) 120 90 60 90 120 İzin verilmez 90 60 30(2) 60 90 120(3) --- --- 15(2) (4) 15(2) (4) 15(2) (4) 60 90 60 30(2) 60 90 120(3) (4) Yeme içme 6 7 Eğlence Toplanma Amaçlı Binalar Müzeler ve sergi yerleri Endüstriyel Yapılar (3) 90 En fazla kompartıman alanı (m2) 8 a) Depolar b) Kapalı Otoparklar Sınırlama yok Not : (1) Binalarda uygun yangın kontrol sistemleri (otomatik algılama, yağmurlama sistemi, duman tahliye sistemi ve benzeri) yapılmış ise kompartıman alanı 2 katına çıkarılabilir. (2) Binalarda uygun yangın kontrol sistemleri (otomatik algılama, yağmurlama sistemi, duman tahliye sistemi ve benzeri) yapılmış ise kompartıman alanı sınırsızdır. (3) Bina tek katlı ise sınırlama yoktur. Binalarda uygun yangın kontrol sistemleri (otomatik algılama, yağmurlama sistemi, duman tahliye sistemi ve benzeri) yapılmış ise kompartıman alanı sınırsızdır. (4) Sebze ve meyve halleri, balık halleri, et borsaları, metal yedek parça bulunan yerler ile benzeri yerler hariç. MADDE 67 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-5/B Çıkışlara Götüren En Uzun Kaçış Uzaklıkları ve Birim Genişlikleri” tablosunda yer alan (1) numaralı dipnot “(1)Kolay alevlenici malzeme üretimi yapmayan endüstriyel amaçlı yapılarda tek ve iki yönlü uzaklık ½ oranında artırılabilir.” şeklinde değiştirilmiştir. MADDE 68 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-8 Yağmurlama Sisteminde Su Deposu En az Hacmi” tablosu aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Ek-8 Yağmurlama Sisteminde Su Deposu En Az Hacmi Ek-8/A Yağmurlama Sistemi, Yangın Dolabı ve Hidrant Tasarımı Ön Hesabı İçin Su Deposu En Az Hacmi 48 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Su deposu en az hacmi (m3) Düşük Tehlike - Islak veya ön uyarılı h ≤ 15 15 < h ≤ 30 30 < h ≤ 45 “Ek-10 Dökme LPG Tankları Asgari Emniyet Uzaklıkları Beher Tankın Su Hacmi m³ Yeraltı Tankları m Yerüstü Tankları m Tankların Birbirinden Uzaklığı m 9 10 11 0.5’den az 3 3 0 0.5- 3.0 3 3 1 3.1- 10 5 7.5 1 10.1- 50 7.5 10 1 1.5 Orta Tehlike-1 - Islak veya ön uyarılı h ≤ 15 15 < h ≤ 30 30 < h ≤ 45 55 70 80 Orta Tehlike-1 – Kuru veya alternatif Orta Tehlike-2 - Islak veya ön uyarılı h ≤ 15 15 < h ≤ 30 30 < h ≤ 45 105 125 140 Orta Tehlike-2 - Kuru veya alternatif Orta Tehlike-3 - Islak veya ön uyarılı h ≤ 15 15 < h ≤ 30 30 < h ≤ 45 135 160 185 Orta Tehlike-3 - Kuru veya alternatif Orta Tehlike-4 - Islak veya ön uyarılı h ≤ 15 15 < h ≤ 30 30 < h ≤ 45 Ek-8/B Yağmurlama Sisteminde Tasarım Yoğunlukları Koruma alanı (m2) Tehlike sınıfı Tasarım yoğunluğu mm/dak Islak veya ön etkili Kuru veya değişken Düşük Tehlike 2,25 84 Orta Tehlike-1 kullanılır Orta Tehlike-1 5,0 72 90 Orta Tehlike-2 5,0 144 180 Orta Tehlike-3 5,0 216 270 Orta Tehlike-4 5,0 360 Yüksek Tehlike-1 kullanılır Yüksek Tehlike-1 7,7 260 325 Yüksek Tehlike-2 10,0 260 325 Yüksek Tehlike-3 12,5 260 325 Yüksek Tehlike-4 Yoğun su 250.1- 600 15 38 600.1- 1200 15 61 1200.1- 5000 15 91 5000’den büyük 15 122 MADDE 71 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-13 Akaryakıt Servis İstasyonlarında Asgari Emniyet Mesafeleri (m)” tablosu aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. İlave edilecek Hidrant Debisi (litre/dak) Süre (dak) Düşük tehlike 100 400 30 Orta Tehlike-1-2 100 400 60 Orta Tehlike-3-4 100 1000 60 Yüksek Tehlike 200 1500 90 Komşu Arsa Sınırı İlave edilecek Yangın Dolabı Debisi (litre/dak) İdari Bina(2) Ek-8/C Yangın Dolapları ve Hidrant Sistemi İçin İlâve Edilecek Su İhtiyaçları Karayolu (Şehiriçi) Sınırı Karayolu (Şehirlerarası) Arsa Sınırı Topluma Açık Yerler(3) Hastane Okul Arsa Sınırı “Ek-13 Akaryakıt Servis İstasyonlarında Asgari Emniyet Mesafeleri (m) NOT: Depolama alanları ve farklı özellikteki kullanım alanları için TS EN 12845 esas alınır. Bina Tehlike Sınıfı Birbirine komşu tankların çaplarının toplamının ¼’ü MADDE 70 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-12/B Yanıcı ve Parlayıcı Sıvıların Bina İçinde Depolanması (1)” tablosunun (2) numaralı dipnotu “(2) Yangın korunumu, yağmurlama sistemi, karbondioksit, kuru kimyevi toz veya diğer uygun bir sistem ile sağlanır. Sınıf IA Sınıf IB sıvı toplam miktarı Ek-12/A’daki değerini aşmaz.” şeklinde değiştirilmiştir. Tank Doldurma Ağzı Hidrolik Hesap kullanılır 23 Tank Havalan. Borusu Yüksek Tehlike 15 15 Akaryakıt Pompası Adası Hidrolik Hesap kullanılır 10 Not: a) Yeraltı tankları için emniyet uzaklıkları tank emniyet valfı ve dolum ağzından ölçülür. Bu durumda yeraltı tankının herhangi bir kısmının binaya ve üzerinde bina yapılabilecek arsa sınırına uzaklığı 3’m den az olmaz. b)Yerüstü tankları için emniyet uzaklıkları tankın dış yüzeyinden ölçülür. Aşağıdaki (c) ve (d) notları sadece yerüstü tanklar için geçerlidir. c) Tankın komşu arsa sınırına veya ana trafik yoluna sınır olan bölgesine, en az 1,5 m yüksekliğinde betonarme ve eşdeğeri malzemeden yangına 4 saat dayanıklı duvar yapılması hâlinde, tabloda belirtilen mesafeler 1/3 oranında azaltılır. d) Yukarıda belirtilen duvara ilave olarak tankın yarı çap seviyesinden itibaren yere bakan alt yüzeyine, ayaklar da dahil olmak üzere, yangına dayanıklı malzeme ile 2 saat ısı ve yangına karşı yalıtım yapılması halinde, (c) maddesine göre belirlenen yeni emniyet mesafeleri 1/2 oranında azaltılır. 160 185 200 Orta Tehlike-4 - Kuru veya alternatif 50.1-120 120.1-250 Akaryakıt Tankı Yeraltı(1) Grup h (m): en alttaki ve en üstteki yağmurlama başlıkları arasındaki yükseklik 2 7,5 5 15 25 50 6 6 7,5 6 6 25 50 1 5 5 3 6 25 50 5 5 5 6 25 50 Akaryakıt Tankı Yeraltı 0,5 Akaryakıt Pompası (Dispenser) Adası 0 6 0 6 0 6 6 Tank Havalandırma Borusu MADDE 69 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-10 Dökme LPG Tankları Asgari Emniyet Uzaklıkları” tablosu aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. Tank Doldurma Ağzı (1) Tank dış cidarlarından ölçülen en kısa mesafedir. 49 1 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] GEÇİCİ MADDE 1 – Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmeliğe uygun yangın tedbirleri alınmış olan mevcut yapılarda, bu Yönetmelik ile değiştirilen hükümlere göre ilâve tedbir alınmasının istenilmemesi asıldır. Ancak, yapı sahibi isterse bu Yönetmelik ile değiştirilen hükümlere göre ilâve tedbirler alabilir. (2) İstasyonun idari, ticari ve sosyal faaliyetlerinin yürütüldüğü, istasyona ait makine ve donanımların bakımlarının yapıldığı, istasyonun ihtiyacı olan, elektrik, basınçlı hava ve su temin ünitelerinin bulunduğu yapılardan meydana gelen idari bürolarda bodrum katı bulunamaz. Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce inşa edilmiş istasyonlarda bodrum kat mevcut ise bodrum kat girişi ve bodrum katın herhangi bir açıklığı havalandırma borusu çıkış ucu, doldurma ağzı, tank ve dağıtım birimleri ile aksi cephede (girişi arkadan) olması ve girişte eşik ve eşikten sonra dışarıya doğru bir meyil bulunması şarttır. (3) Topluma açık yerler: Konaklama, tören, ibadet, eğlence, yeme, içme, ulaşım, araç bekleme, alış-veriş gibi sebeplerle 50 veya daha fazla kişinin bir araya gelebildiği bütün binalar veya bunların bu amaçla kullanılan bölümlerini kapsar. NOT: a) Topluma açık yerler ile hastane ve okul arsa sınırına olan mesafeler mevcut akaryakıt istasyonları için % 60 azaltılır. İstasyonda sadece motorin tankı olması hâlinde, bu mesafeler yeni istasyonlarda % 50 azaltılabilir. b) Akaryakıt istasyonlarında, binaların pencere, kapı, klima, aydınlatma sistemi gibi herhangi bir açıklığı olmayan cephesine 0 metre olabilir. Nefeslik ağzı, çatı veya elemanlarından en az 3,6 m yüksekte olmalı ve toplam yükseklik 9 m’yi aşmamalıdır. MADDE 73 – İçişleri Bakanlığı ile Bayındırlık ve İskân Bakanlığınca müştereken hazırlanan bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 74 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür. Bu Yönetmeliğin güncellenmiş halini görmek için www.ideyonetisim.com.tr sitemize bakabilirsiniz. MADDE 72 – Aynı Yönetmeliğin eki “Ek-14 Çıkışlara Götüren En Uzun Kaçış Uzaklıkları” tablosunun (1) numaralı dipnotu “(1) Kolay alevlenici malzeme üretimi yapmayan endüstriyel tesislerde uzaklık en çok 2 katına kadar artırılabilir.” şeklinde değiştirilmiştir. 10 Eylül 2009 Tarihli ve 27345 Sayılı Resmî Gazete • Milli Eğitim Bakanlığı Eğitim Kurumları Yöneticilerinin Atama ve Yer Değiştirmelerine İlişkin Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • İzmir Üniversitesi Yaz Okulu Yönetmeliği • Namık Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Ondokuz Mayıs Üniversitesi Samsun Sağlık Yüksekokulu Uzaktan Ebelik Lisans Tamamlama Programı Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 11 Eylül 2009 Tarihli ve 27346 Sayılı Resmî Gazete • Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Lisansüstü Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği 12 Eylül 2009 Tarihli ve 27347 Sayılı Resmî Gazete • Bitki Koruma Ürünlerinin Ruhsatlandırılması Hakkında Yönetmelik 13 Eylül 2009 Tarihli ve 27348 Sayılı Resmî Gazete • Özel Teknelerin Donatımı, Kaydı ve Belgelendirilmesi ile Özel Tekneleri Kullanacak Kişilerin Yeterlikleri Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü Sicil Amirleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü Disiplin Amirleri Yönetmeliği • Bilecik Üniversitesi Döner Sermaye İşletmesi Yönetmeliği 14 Eylül 2009 Tarihli ve 27349 Sayılı Resmî Gazete • Bağlama Kütüğü Uygulama Yönetmeliği 15 Eylül 2009 Tarihli ve 27350 Sayılı Resmî Gazete • Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Kütüphane Hizmetleri Yönetmeliğinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik 16 Eylül 2009 Tarihli ve 27351 Sayılı Resmî Gazete • Ruhsatlandırılmış veya Ruhsatlandırma Başvurusu Yapılmış Beşeri Tıbbi Ürünlerdeki Değişikliklere Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Ardahan Üniversitesi Kafkasya ve Orta Asya Araştırmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği • İzmir Üniversitesi Önlisans ve Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Lisansüstü Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Ordu Üniversitesi Önlisans ve Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Selçuk Üniversitesi Selçuklu Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği 17 Eylül 2009 Tarihli ve 27352 Sayılı Resmî Gazete • Okul Servis Araçları Hizmet Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Türkiye Radyo-Televizyon Kurumunda Sözleşmeli Statüde İstahdam Edilen Personel Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 50 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] • Dicle Üniversitesi Veteriner Fakültesi Ön Lisans ve Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 18 Eylül 2009 Tarihli ve 27353 Sayılı Resmî Gazete • Muş Alparslan Üniversitesi Ön Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Muş Alparslan Üniversitesi Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Ordu Üniversitesi Yabancı Diller Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği 19 Eylül 2009 Tarihli ve 27354 Sayılı Resmî Gazete • 2009/15428 Devlet Memurlarının Şikayet ve Müracaatları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Millî Eğitim Bakanlığına Bağlı Fen Liseleri, Sosyal Bilimler Liseleri, Güzel Sanatlar ve Spor Liseleri ile Her Türdeki Anadolu Liseleri Öğretmenlerinin Seçimi ve Atamalarına Dair Yönetmelik • Gezi Tekneleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Kamu Kurum ve Kuruluşlarına Eski Hükümlü İşçi Alınmasında Uygulanacak Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik • Küçük ve Orta Ölçekli Sanayi Geliştirme ve Destekleme İdaresi Başkanlığı (KOSGEB) Kobi Kredi Faiz Desteği Yönetmeliği • Küçük ve Orta Ölçekli Sanayi Geliştirme ve Destekleme İdaresi Başkanlığı (KOSGEB) Destekleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Öğretim Üyesi Dışındaki Öğretim Elemanı Kadrolarına Naklen veya Açıktan Yapılacak Atamalarda Uygulanacak Merkezi Sınav ile Giriş Sınavlarına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Meslek Yüksekokulları ve Açıköğretim Ön Lisans Programları Mezunlarının Lisans Öğrenimlerine Devamları Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Bingöl Üniversitesi Ön Lisans ve Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Yalova Üniversitesi Yabancı Dil ve Hazırlık Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği 23 Eylül 2009 Tarihli ve 27355 Sayılı Resmî Gazete • Aksaray Üniversitesi Lisansüstü Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • Düzce Üniversitesi Ön Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Düzce Üniversitesi Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Fatih Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Fırat Üniversitesi Biyoteknoloji Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği • İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Sakarya Üniversitesi Yaz Öğretimi Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 26 Eylül 2009 Tarihli ve 27358 Sayılı Resmî Gazete • Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanunun Uygulanmasına İlişkin Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Geleneksel Güreş Dalları Müsabaka Yönetmeliğinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik • İstifası Kabul Edilen Federasyon Kurullarının Yönetmeliklerde Belirtilen Yetkilerinin Kullanılmasına İlişkin Yönetmeliğin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik • Yağlı Güreş Hakem Yönetmeliğinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik 27 Eylül 2009 Tarihli ve 27359 Sayılı Resmî Gazete • Beykoz Lojistik Meslek Yüksekokulu Ana Yönetmeliği 28 Eylül 2009 Tarihli ve 27360 Sayılı Resmî Gazete • Beykoz Lojistik Meslek Yüksekokulu Satın Alma ve İhale Yönetmeliği 29 Eylül 2009 Tarihli ve 27361 Sayılı Resmî Gazete • Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği • İnönü Üniversitesi Uzaktan Eğitim Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği 30 Eylül 2009 Tarihli ve 27362 Sayılı Resmî Gazete • Beşeri Tıbbi Ürünler Ambalaj ve Etiketleme Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü Personeli Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Elektrik Piyasası Lisans Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik • Orta Doğu Teknik Üniversitesi Güneş Enerjisi Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği • Selçuk Üniversitesi Selçuklu Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik TEBLİĞLER 1 Eylül 2009 Tarihli ve 27336 Sayılı Resmî Gazete • Asansör Teknik Komitesinin Oluşumu ve Görevlerine Dair Tebliğ (SGM: 2009/13) • Risk Değerlendirmesi ve Acil Müdahale Planlarını Hazırlayacak Kurum/Kuruluşların Asgari Özelliklerine Dair Tebliğde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ 51 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] • İthalatta Kota ve Tarife Kontenjanı İdaresine İlişkin Tebliğ (No: 2009/5) • İthalatta Kota ve Tarife Kontenjanı İdaresine İlişkin Tebliğ (No: 2009/6) • İthalatta Kota ve Tarife Kontenjanı İdaresine İlişkin Tebliğ (No: 2009/7) 2 Eylül 2009 Tarihli ve 27337 Sayılı Resmî Gazete • Gümrük Genel Tebliğinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Tebliğ (Gümrüksüz Satış Mağazaları) (Seri No:1) • Çağrı Yoluyla Ortaklık Paylarının Toplanmasına İlişkin Esaslar Tebliği (Seri: IV, No: 44) 3 Eylül 2009 Tarihli ve 27338 Sayılı Resmî Gazete • Universal Sertifikasyon ve Gözetim Hizmetleri Tic.Ltd.Şti.nin Kişisel Koruyucu Donanım Yönetmeliği Kapsamında Onaylanmış Kuruluş Olarak Görevlendirilmesine Dair Tebliğ 4 Eylül 2009 Tarihli ve 27339 Sayılı Resmî Gazete • İşkolu Tespit Kararı (No: 2009/45) 5 Eylül 2009 Tarihli ve 27340 Sayılı Resmî Gazete • Tedavi Yardımına İlişkin Uygulama Tebliği (Sıra No: 11) ** TEDAVİ YARDIMINA İLİŞKİN UYGULAMA TEBLİĞİ (SIRA NO: 11) Maliye Bakanlığından; 5 Eylül 2009 tarih ve 27340 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. 1- “Amaç, kapsam ve dayanak” başlıklı 1’inci maddesinin “Dayanak” başlıklı (3) numaralı bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Bu Tebliğ; 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun mülga 209’uncu maddesi, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun geçici 12’nci maddesi, 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 10’uncu maddesinin birinci fıkrasının (r) bendi ve geçici 8’inci ve geçici 9’uncu maddeleri ile Devlet Memurlarının Tedavi Yardımı ve Cenaze Giderleri Yönetmeliği ve kapsama dahil kişilere tedavi yardımı sağlanmasına ilişkin ilgili diğer mevzuatları hükümleri çerçevesinde düzenlenmiştir.” 2- “Hasta sevk işlemleri ve tanımlar” başlıklı 2’nci maddesinin “Hasta yollama (hasta sevk) kağıdına ilişkin işlemler” başlıklı (7) numaralı fıkrasının; (7) numaralı bendi yürürlükten kaldırılmış, (8) numaralı bendinin bent numarası (7) olarak, (9) numaralı bendinin bent numarası da (8) olarak değiştirilmiştir. 3- “Diş tedavileri” başlıklı 5’inci maddesinin “Özel sağlık kurum ve kuruluşlarında diş tedavisi” başlıklı (2) numaralı fıkrası ile 7/2/2009 tarihli ve 27134 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiş olan (8) Sıra No’lu Tedavi Yardımına İlişkin Uygulama Tebliğinin 2 nci maddesi yürürlükten kaldırılmış ve 5’inci maddesinin “Resmi sağlık kurum ve kuruluşlarında diş tedavisi” başlıklı (1) numaralı fıkrasına aşağıdaki bent eklenmiştir. “5.1.8. Diş tedavisi amacıyla özel sağlık kurum ve kuruluşları ile serbest diş hekimliklerine sevk yapılmayacaktır. Diş tedavileri, Devlet Memurlarının Tedavi Yardımı ve Cenaze Giderleri Yönetmeliği ve Tebliğ hükümleri çerçevesinde resmi sağlık kurum ve kuruluşlarında sağlanacaktır.” 4- “Faktör ve diğer kan ürünlerinin reçetelenmesi ve hemofili hastalarının bildirim zorunluluğu” başlıklı 7’nci maddesinin (ı) bendi yürürlükten kaldırılmıştır. 5- “Reçete ile sağlık raporu ve ilaç yazım ilkeleri” başlıklı 12’nci maddesinin “Bazı özel hastalıklara ve ilaç kullanımına ilişkin düzenlemeler” başlıklı (7) numaralı fıkrasının; a) “Altın preparatları, biyolojik ajanlar, leflunomid ve subkutan/intramuskular metotreksat, Efalizumab, Romatoid artritte rituksimabkullanum ilkeleri” başlıklı (1) numaralı bendinin, (ç) alt bendinde yer alan; “Crohn hasta- 25/6/2009 tarihli ve 5917 sayılı Bütçe Kanunlarında Yer Alan Bazı Hükümlerin İlgili Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelere Eklenmesi ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanunun 26’ncı maddesiyle 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye eklenen geçici 8’inci maddeyle; kapsama dahil kişilerin sağlık kurum ve kuruluşlarında yapılan tedavilerine (diş tedavileri dahil) ilişkin ücretlerle sağlık kurumlarınca verilen raporlar üzerine kullanılması gerekli görülen ortez, protez ve diğer iyileştirme araç bedellerinin kurumlarınca ödenecek kısmını ve bu konuya ilişkin usul ve esasları aynı maddede belirtilen temel ilkeler çerçevesinde ve Sağlık Bakanlığının görüşünü almak suretiyle tespit etmeye Maliye Bakanlığının yetkili olduğu hükme bağlanmıştır. Aynı maddenin birinci fıkrasının (e) bendinde de kapsama dahil kişilerin sağlık hizmetlerini Maliye Bakanlığınca sözleşme yapılacak sağlık kurum ve kuruluşlarından almaları şeklinde bir temel ilkeye yer verilmiştir. Ayrıca, ortez, protez ve diğer iyileştirme araçlarının sağlık kurum ve kuruluşlarınca temin edilemediği hallerde, ilgililerce temin edilerek ödenen bedellerden Maliye Bakanlığı tarafından belirlenen kısmının ödenmesi de kanun hükmü altına alınmıştır. Öte yandan, 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 10’uncu maddesinin birinci fıkrasının (p) bendinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiş olması neticesinde Maliye Bakanlığının bu konularda düzenleme yapma yetkisinin kalmadığı gerekçe gösterilerek, 23/10/2008 tarihli ve 27033 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiş olan (6) Sıra No’lu Tedavi Yardımına İlişkin Uygulama Tebliğinin bazı maddeleri hakkında Danıştay İkinci Daire Başkanlığı tarafından yürütmenin durdurulmasına karar verilmiştir. Buna göre, 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin geçici 8’inci maddesi ve ilgili diğer mevzuatın Bakanlığımıza vermiş olduğu yetki ve görevler çerçevesinde, uygulamada karşılaşılan tereddütlerin giderilmesi ve yargı organlarınca verilen kararlar sebebiyle ortaya çıkan hukuki boşlukların giderilmesi amacıyla, 23/10/2008 tarihli ve 27033 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiş olan (6) Sıra No’lu Tedavi Yardımına İlişkin Uygulama Tebliğinin; 52 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] lığında; diğer tedavilere cevap vermeyen fistülize vakalarda bu durumun ve daha önce almış olduğu ilaçların günlük kullanım dozu ve kullanım süresini belirten gastroenteroloji veya genel cerrahi uzman hekimlerinden biri tarafından düzenlenen ve kullanılacak ilacın dozu ve süresini gösteren uzman hekim raporuna dayanılarak sağlık tesislerinde klinik koşullarda uygulanması ve iç hastalıkları veya genel cerrahi uzman hekimlerince reçete edilmesi halinde bedeli ödenir.” paragrafındaki, “gastroenteroloji veya genel cerrahi uzman hekimlerinden” ifadesi, “erişkin/çocuk gastroenteroloji, çocuk cerrahisi veya genel cerrahi uzman hekimlerinden” şeklinde değiştirilmiş ve (ç) altbendinin sonuna aşağıdaki paragraf eklenmiştir. “Ülseratif Kolit hastalığında infliksimab; kortikosteroidler ve 6-MP veya AZA ile uygun dozlarda ve en az 8 haftalık sürede yapılan konvansiyonel tedaviye yetersiz yanıt veren ya da tolere edemeyen veya bu terapiler için tıbbi kontrendikasyonları olan hastalarda şiddetli aktif ülseratif kolit bulgularının devam etmesi halinde, bu durumun belirtildiği gastroenteroloji uzman hekimi veya genel cerrahi uzmanı tarafından düzenlenecek uzman hekim raporuna dayanılarak, bu uzmanlar ve iç hastalıkları uzman hekimlerince reçetelendirilir.” b) “Antidepresanlar ve antipsikotiklerin kullanım ilkeleri” başlıklı (2) numaralı bendinin (b) altbendinin ikinci paragrafı yürürlükten kaldırılmıştır. c) “Büyüme hormonu kullanım esasları” başlıklı (6) numaralı bendinin başlığı, “Büyüme bozuklukları” şeklinde değiştirilmiş ve bu başlığın altına “12.7.6.1 Büyüme hormonu kullanım esasları” alt başlığı eklenmiş ve söz konusu bende aşağıdaki altbend ilave edilmiştir. c- Sonlandırma Kriterleri: 1. Epifiz hattı kapandığında veya 2. Yıllık büyüme hızı tedavi öncesi hıza göre + 2 cm’den düşük olduğunda veya 3. Boy uzunluğu kızlarda 155 ve erkeklerde 165 cm’e ulaştığında veya 4. Tedavi esnasında boy 25 persentile ulaştığında, tedavi sonlandırılacaktır.” “12.7.6.2. Laron sendromu tanı kriterleri ve rhIGF-I (mecasermin) kullanım ilkeleri: En az bir çocuk endokrinoloji uzman hekiminin yer aldığı sağlık kurulu raporu ile çocuk endokrinoloji uzman hekimince reçete edilmesi halinde bedeli ödenir. Bu raporda, ilacın kullanım dozu, uygulama planı, süresi ve başlama kriterleri belirtilir.” 12.7.13.1. Kronik Hepatit B tedavisi 1) İlk tedaviye başlamak için; HBV DNA seviyesi: 10 000 (104) kopya/ml (2.000 IU/ml) veya üzerinde olan hastalar, bu durumun belirtildiği rapor ve eki tetkik sonuçlarına (HBV DNA sonucu ve karaciğer biyopsi raporu) göre; a. Erişkin hastalarda; karaciğer biyopsisinde HAI≥9 veya fibrozis ≥ 2, b. 2-17 yaş grubu hastalarda; ALT normalin üst sınırının 2 katından daha yüksek ve karaciğer biyopsisinde HAI≥4 veya fibrozis ≥ 2, olan hastaların tedavisine interferonlar, pegile interferonlar veya oral antiviraller ile başlanabilir. 2) Klasik interferonların toplam dozu haftada 30 milyon, ayda 120 milyon üniteyi geçemez. 3) İnterferonlar ve pegile interferonlar ALT değeri normalin üst sınırının 2 katını geçen ve HBV DNA ≤107 kopya/ ml olan hastalarda kullanılabilir. İnterferonlar ve pegile interferonlar kronik hepatit B hastalarında en fazla 48 hafta süreyle kullanılabilir. 4) Oral antiviral tedaviye HBV DNA ≤107 kopya/ml ise günde 100 mg lamivudin ile başlanır. Tedavinin 24’üncü haftasında HBV DNA pozitif olan hastalarda diğer oral antiviraller kullanılabilir. HBV DNA >107 kopya/ml olanlarda diğer oral antivirallerden biri ile tedaviye başlanabilir. a. HBeAg pozitif olan hastalarda oral antiviral tedavi sırasında HBeAg serokonversiyonundan (HBeAg negatif, antiHBe pozitif ve HBV DNA negatif olduktan) sonra en fazla 12 ay daha oral antiviral tedavi kullanılabilir. Her yenilenen raporda hastaların tedavi başlangıcındaki ve güncel HBeAg ve HBV DNA durumları belirtilmeli ve belgelenmelidir. b. HBeAg negatif olan hastalarda oral antiviraller, HbsAg pozitifliğini gösterir laboratuvar sonucu rapora eklenerek, HBsAg kayboluncaya kadar kullanılabilir. ç) “Eritropoietin alfa-beta, darbepoetin, sevelamer, parikalsitol kullanım ilkeleri” başlıklı (9) numaralı bendinin, “Parikalsitol kullanım ilkeleri” başlıklı (c) altbendinin (3) numaralı sırası aşağıdaki şekilde yeniden düzenlenmiştir. “İlgili koşulların söz konusu olduğu hemodiyaliz tedavisi altındaki hastalarda nefroloji veya diyaliz sertifikalı iç hastalıkları/çocuk sağlığı ve hastalıkları uzman hekimlerinden birinin düzenlediği sağlık raporuna istinaden 3 aylık dozda bu hekimlerce veya diyaliz sertifikalı tüm hekimler tarafından reçete edilebilir.” d) “İnterferon kullanım ilkeleri” başlıklı (13) numaralı bendi aşağıdaki şekilde yeniden düzenlenmiştir. “12.7.13. Hepatit Tedavisi Akut ve kronik viral hepatit tedavisinde kullanılan ilaçlar çocuk veya erişkin gastroenteroloji veya enfeksiyon hastalıkları uzman hekimlerinden biri tarafından düzenlenen ilaç kullanım raporuna dayanılarak bu uzman hekimler ile çocuk hastalıkları veya iç hastalıkları uzman hekimleri tarafından reçete edilir. a- Başlama kriterleri: Tedaviye başlanabilmesi için hastanın ilgili uzman hekim tarafından en az 6 ay süreyle büyüme hızı izlendikten sonra büyümeyi etkileyen sistemik bir hastalığı veya beslenme bozukluğu olmayan hastalarda; 1) Boy (-3) standart sapmanın altında, yıllık büyüme hızı yaş ve cinse göre 25 persentilin altında, serum IGF-I düzeyi < -2 SD, serum IGFBP-3 düzeyi < -1 SD, bazal veya uyarılmış büyüme hormonu düzeyi > 10 mcg/L, Somatomedin jenerasyon testinde büyüme hormonu uyarısına IGF-I artışının yetersiz olduğu durumlarda tedaviye başlanılır. 2) Başlangıç dozu 120 mcg/kg/gün’e kadar çıkılabilir. 3) Büyüme hormonu tedavisinin yerine kullanılmaz. b- Devam kriterleri: 1) Tedavi alan hastalar en az 3 aylık sürelerle izlenerek, radyolojik olarak epifiz hatlarının açık olduğunun reçetede belirtilmesi kaydıyla hedeflenen yaş grubu ortalama boy skalasına göre 25 persentile ulaşana kadar, tedavi ile yıllık büyüme hızının izlemde tedavi öncesi yıllık büyüme hızının 2 cm üstünde olan hastalarda yılda bir sağlık kurulu raporu yenilenerek tedavi devam ettirilir. (2) Yenilenen raporlarda tedavi öncesi ve tedaviyle sağlanan büyüme hızı, ulaştığı boy skalası ve epifiz hatlarının durumu belirtilir. 53 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 5) Antiviral tedavi almakta olan hastaların raporlarının yenilenmesinde, HBV DNA ve HBeAg durumları belirtilir, ALT yüksekliği bulunması koşulu aranmadan, hastanın tedavisine başlandığı tarihteki mevzuata uygun başlama kriterlerini gösteren, teşhisin konulduğu raporun fotokopisinin yeni rapora eklenmesi veya başlama kriterlerine uygun olduğunu gösteren, teşhisin konulduğu raporda belirtilen HBV DNA ve ALT değerleri ile raporun tarih ve sayısının, yeni raporda açık olarak belirtilmesi yeterlidir. 6) Oral antiviral tedavi altındayken negatif olan HBV DNA’nın pozitifleşmesi veya HBV DNA’nın 10 kat yükselmesi ile başka bir oral antiviral ajana geçilebilir veya almakta oldukları tedaviye ikinci bir oral antiviral eklenebilir. Ancak, lamivudin kullananlarda entekavir veya telbivudine geçilemez veya eklenemez, adefovir kullananlarda tenofovir eklenemez. Oral antiviral değişimi ya da tedaviye yeni oral antiviral eklenmesi için düzenlenecek yeni veya mevcut raporda bu durum belirtilir. b. Kronik Hepatit C tedavisinde interferon + ribavirin veya pegile interferon + ribavirin kombinasyonu kullanılır. Ribavirin kullanımı için kontrendikasyon bulunanlarda tek başına interferon veya pegile interferon kullanılabilir. Tek başına ribavirin kullanım endikasyonu yoktur. c. Tedavi süresi: Genotip 1 ve 4 için 48 haftadır. Tedavi başlandıktan sonra 12’nci hafta sonunda HCV RNA düzeylerin 2 log (100 kat) azalmayanlarda tedavi süresi 16 haftayı geçemez. 24’üncü haftada HCV RNA pozitifliği devam eden hastalarda tedavi en geç 28’inci hafta sonunda kesilir. 16’ncı haftada 2 log (100 kat) azalan hastalarda ve 28’inci haftada HCV RNA (-) olan hastalarda yazılacak reçetelerine HCV RNA analiz raporunun fotokopisi eklenir. Genotip 2 ve 3 hastalarda ribavirin dozu en fazla 800 mg olacak şekilde verilir. Bu hastalarda gerek interferonun gerekse ribavirinin tedavi süresi en fazla 24 haftadır. Genotip 2 ve 3 hastaların tedavisinde 12 hafta sonundaki HCV RNA azalması koşulu aranmaz. d. Kronik Hepatit C hastalarında yeniden tedavi: 1. Komplikasyonlar nedeniyle tedaviye 12’nci haftadan önce son verilmiş olan Kronik Hepatit C hastaları tedavi almamış hastalar ile aynı kurallara tabi olarak yeniden tedaviye alınabilirler. 2. İnterferon + ribavirin veya pegileinterferon + ribavirin veya tedavisine cevap veren ancak nüks etmiş (tedavi bitiminde HCV RNA (-) olan ancak izleminde HCV RNA yeniden pozitifleşen) hastalar bir defaya mahsus olmak üzere yeniden pegileinterferon + ribavirin tedavisi alabilirler. 16’ncı haftadan sonra tedavinin sürdürülebilmesi için 12’nci haftada HCV RNA (-) olmalıdır. 3. İnterferon veya pegileinterferon monoterapisi alan ve cevapsız olan hastalarda pegileinterferon + ribavirin tedavisi verilebilir. 4. İnterferon + Ribavirin veya Pegile interferon+Ribavirin tedavisine cevap vermeyen 17 yaşının üzerindeki hastalarda yeniden pegileinterferon ve ribavirin tedavisi yapılamaz. 12.7.13.2. Karaciğer sirozunda tedavi Karaciğer sirozunda HBV DNA (+) olan hastalarda tedaviye başlanılabilir. Karaciğer biyopsisi yapmak için kontrendikasyon bulunanlarda ve dekompanse sirozlarda biyopsi koşulu aranmaz. Tedavi süreleri Kronik Hepatit B’de olduğu gibidir. 12.7.13.3. İmmünsupresif ilaç tedavisi veya sitotoksik kemoterapi veya monoklonal antikor tedavisi uygulanmakta olan HBsAg (+) hastalarda, ALT yüksekliği, HBV DNA pozitifliği ve karaciğer biyopsisi koşulu aranmaksızın uygulanmakta olan diğer tedavisi süresince ve bu tedavisinden sonraki en fazla 12 ay boyunca lamivudin kullanılabilir. İmmünsupresif, sitotoksik kemoterapi ve monoklonal antikor tedavisine ilişkin ilaç raporunun bir örneğinin reçeteye eklenmesi gerekir. İmmünsupresif ilaç tedavisi veya sitotoksik kemoterapi veya monoklonal antikor tedavisi uygulanmakta olan Kronik Hepatit B hastalarında ise tedavi süreleri ve ilaç seçimi kronik hepatit tedavi prensiplerinde belirlendiği şekildedir. 12.7.13.7. Viral Hepatit tedavisinde genel prensipler 1. Karaciğer biyopsisi ile ilgili kurallar Ishak skorlamasına göre belirlenmiştir. 2. Biyopsi için kontrendikasyon bulunan hastalarda (PT de 3 sn den fazla uzama veya trombosit sayısı < 80 000 veya kanama eğilimini artıran hastalıklar veya kronik böbrek yetmezliği veya biyopsiye engel olacak konumda bir yer kaplayıcı lezyonun varlığı veya dekompanse karaciğer sirozunda) karaciğer biyopsisi koşulu aranmaz. Biyopsi kontrendikasyonu sağlık raporunda açık olarak belirtilir.” 12.7.13.4. HBV’ye bağlı karaciğer hastalığından dolayı karaciğer transplantasyonu yapılan hastalar veya AntiHBc(+) kişiden karaciğer alan hastalara; biyopsi, viral seroloji, ALT seviyesi ya da HBV DNA bakılmaksızın oral antiviral tedavi verilebilir. 12.7.13.5. Kronik Hepatit D (=Delta) tedavisi Delta ajanlı Kronik Hepatit B tanısı konmuş anti HDV(+) hastalarda interferon veya pegile interferonlar, Kronik Hepatit B’deki kullanım süre ve dozunda kullanılabilir. Bu hastalardan Kronik Hepatit B tedavi koşullarını taşıyanlarda tedaviye oral antiviral ilaçlardan biri eklenebilir. (anti HDV(+) ve HBV DNA sonucunu gösteren gösterir laboratuar sonucu rapora eklenir.) e) “Kanser ilaçları verilme ilkeleri” başlıklı (14) numaralı bendinin (c) altbendinin, c-2 numaralı sırasında geçen “vinorelbin, (vinorelbin tartaratın oral formları kür protokolünde belirtilmesi ve tedaviye enjektabl form ile başlanması şartıyla tedavinin 8’inci günü oral formları maksimum 120 mg/21 gün dozda kullanılır.)” ifadesi, “vinorelbin, (vinorelbin tartaratın oral formları kür protokolünde belirtilmesi ve tedaviye enjektabl form ile başlanması şartıyla kullanılır.” şeklinde; 3-d sırasının “Dasatinib” başlıklı kısmında geçen, “günlük 100 mg ” ibaresi, “ günlük 140 mg” şeklinde değiştirilmiş ve c-3-d sırasının “Azasitidin:” başlıklı kısmının sonuna cümleler ilave edilmiştir; “Azasitidini 6 ay alan hastalarda yanıt değerlendirilmesi yapılır. Blast oranı %5 ve altına inen hastalar ile tedaviye başlandığındaki ilk değerine göre blast oranında %50 den daha az azalma olan hastalarda tedavi kesilir. Blast oranı tedaviye başlandığındaki ilk değerine göre %50 ve daha fazla azalan (ancak Blast oranı %5’in üstünde kalan) hastalarda 12.7.13.6. Hepatit C Tedavisi 1) Akut Hepatit C tedavisi: Akut Hepatit C hastalarında (HCV RNA pozitif sonuç rapora eklenir) 24 hafta süreyle, Kronik C Hepatitinde kullanıldığı dozlarda interferon alfa veya pegile interferon alfa monoterapisi uygulanır. Bu hastalarda tedaviye ribavirin eklenemez. Akut C Hepatiti tedavisi için karaciğer biyopsisi ve 12’nci haftada HCV RNA seviyesinde 2 log azalma koşulu aranmaz. 2) Kronik Hepatit C tedavisi: a. Anti HCV ve HCV RNA’sı pozitif hastalarda genotip tayini ile tedaviye başlanabilir. 54 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 3 ay daha devam edilir. Relaps olan hastalarda başlama kriterlerine uygun olarak tedaviye tekrar başlanabilir.” porunda belirtilmesi ve nöroloji uzman hekimleri tarafından reçete edilmesi gerekmektedir. f) “Kanser ilaçları verilme ilkeleri” başlıklı (14) numaralı bendinin (c) altbendinin; c-3-d sırasının “Lapatinip” başlıklı kısmına, “Lapatinib + kapesitabin kullanılıyor iken progresyon gelişen hastalarda tedavinin sonraki basamaklarında lapatinib ödenmez.” şeklindeki cümleden sonra gelmek üzere; “Tıbbi onkoloji uzman hekiminin bulunduğu tüm hastanelerde bu hekimin yer aldığı sağlık kurulu raporu ile bu hekimlerce reçete edilir. Tıbbi onkoloji uzman hekiminin bulunmadığı 3’üncü basamak sağlık kurumlarında ise genel cerrahi uzman hekiminin yer aldığı sağlık kurulu raporu ile ve yine 3’üncü basamak sağlık tesislerinde genel cerrahi uzman hekimince reçete edilir.” cümleleri eklenmiştir. 6- 20’nci maddesinin; a) “Organ ve protezlerin temini” başlıklı (3) numaralı fıkrasının onuncu paragrafı aşağıdaki şekilde yeniden düzenlenmiştir. “Vücut organ protezlerinin kullanım süreleri; meme protezi için iki, vücut dışında kullanılan diğer vücut organ protezleri için beş yıldır. Bu süreler tamamlanmaksızın söz konusu tıbbi malzemeler yenilenmez. Ancak, büyüme ve gelişme çağındaki çocuklar için kullanılması gerekli görülen miadlı tıbbi malzemeler, çocuğun büyüme ve gelişmesi sebebiyle kullanılamadığının ve yenilenmesi gerektiğinin sağlık kurulu raporu ile belgelenmesi durumunda, Tebliğin ilgili hükümlerine uyulması kaydıyla süresinden önce yenilenir.” b) “Bazı tıbbi malzemelerin temin edilme esasları” başlıklı (4) numaralı fıkrasının “Kolostomi, ürostomi torbası” başlıklı (3) numaralı bendinin ikinci paragrafı aşağıdaki şekilde yeniden düzenlenmiştir. “Sağlık raporuna dayanılarak tüm hekimler tarafından reçete edilebilmek üzere, kolostomi ve ürostomide iki aylık doz olarak en fazla 60 torba, 20 adaptör ve 2 pastanın; ileostomide ise iki aylık doz olarak en fazla 90 torba, 30 adaptör ve 3 pastanın bedeli kurumca karşılanır. Bir defada iki aydan daha uzun süreli reçete düzenlenemez.” c) “Bazı tıbbi malzemelerin temin edilme esasları” başlıklı (4) numaralı fıkrasının “İşitmeye yardımcı implantlar/kulakla ilgili implantlar” başlıklı (18) numaralı bendinin, “Koklear implantlar (Kİ):” başlıklı (1) numaralı altbendinde geçen; 1- “20 yıl” ibaresi, “10 yıl” şeklinde, 2- “Kİ sağlık kurulu raporu aynı resmi sağlık kurumunda çalışan üç kulak burun boğaz uzman hekimi ve iki uzman odyologdan oluşan bir ekip tarafından düzenlenir.” cümlesi, “Kİ sağlık kurulu raporu aynı resmi sağlık kurumunda çalışan üç kulak burun boğaz uzman hekimi ve iki uzman odyologdan (iki uzman odyolog bulunmayan resmi sağlık kurumlarında ise 1/1/2010 tarihine kadar bir odyolog veya uzman odyolog) oluşan bir ekip tarafından düzenlenir.” şeklinde, 3- “Eğitimsel, psikolojik değerlendirmeler ve uygunluğu ekipte yer alan eğitim odyoloğu ve psikolog tarafından yapılmalı ve Kİ kurul raporunda belirtilmelidir.” cümlesi, “Eğitimsel, psikolojik değerlendirmeler ve uygunluğu ekipte yer alan eğitim odyoloğu (bulunmayan kurumlarda işitme engelliler alanında deneyimli özel eğitimci veya psikolog) ve psikolog tarafından yapılmalı ve Kİ kurul raporunda belirtilmelidir. şeklinde, 4- “Kİ uygulaması sonrasındaki eğitimin takibi; cerrahi tedavi yapılan sağlık kurumunca; eğitim odyoloğu ve yer belirtilerek en az 5 yıllık süreyi içeren bir taahhütname ile belgelenmelidir.” cümlesi, “Kİ uygulaması sonrasındaki eğitimin takibi; cerrahi tedavi yapılan sağlık kurumunca; eğitim odyoloğu (bulunmayan kurumlarda işitme engelliler alanında deneyimli özel eğitimci veya psikolog) ve yer belirtilerek en az 5 yıllık süreyi içeren bir taahhütname ile belgelenmelidir.” şeklinde, değiştirilmiştir. g) “Osteoporozda ilaç kullanım ilkeleri” başlıklı (17) numaralı bendinin (1) numaralı altbendinin; “Senil, postmenapozal ve cerrahi menapoza bağlı osteopenide (T-skorunun -1 ile -2,5 arasında olması)” başlıklı (B) sırasının başlığı, “B. Diğer nedenlere bağlı osteopeni/osteoporozda (T-skorunun < -1 olması)” şeklinde değiştirilmiştir. ğ) “Palivizumab kullanım ilkeleri” başlıklı (20) numaralı bendinin birinci paragrafına; “Palivizumab etken maddesini taşıyan preparatın” ifadesinden sonra gelmek üzere “; çocuk kardiyoloji,” ibaresi eklenmiştir. h) “Antiepileptik ilaçların kullanım ilkeleri” başlıklı (25) numaralı bendinin “Epilepside:” başlıklı (a) altbendinde parantez içinde yer alan “pregabalin” ifadesi yürürlükten kaldırılmış ve aynı altbende aşağıdaki paragraf eklenmiştir. “Pregabalin ve zonisamit, nöroloji uzmanı tarafından çıkarılacak rapor ile tüm hekimler tarafından reçete edildiğinde bedeli ödenecektir.” ı) “Lipid düşürücü ilaçların kullanım ilkeleri” başlıklı (28) numaralı bendinin (C) altbendinde yer alan, “LDL veya trigliserid düzeyi 100 mg/dl’nin altına düştükten sonra reçete edildiğinde bedeli ödenmez.” ifadesi; “LDL düzeyi 100 mg/dl’nin altına veya trigliserid düzeyi 200 mg/dl’nin altına düştükten sonra reçete edildiğinde bedeli ödenmez.” şeklinde değiştirilmiştir. i) “Makula Dejenerasyonunda kullanılan ilaçların kullanım ilkeleri;” başlıklı (33) numaralı bendi aşağıdaki şekilde yeniden düzenlenmiştir. “Pegaptanib Sodyum, Ranibizumab ve Vertaporfin etken maddelerini içeren ilaçlar; 3’üncü basamak sağlık tesislerinde en az üç göz hastalıkları uzmanının yer aldığı sağlık kurulu raporu ile hasta anamnezi, FFA ve lezyona ait renkli resim rapora eklenerek, göz hastalıkları uzmanlarınca reçetelenerek uygulanır. Ömür boyu; Pegaptanib Sodyum her bir göz için en fazla 7 enjeksiyon, Ranibizumab her bir göz için en fazla 3 enjeksiyon uygulanabilir.” j) Sonuna aşağıdaki altbend ilave edilmiştir. “12.7.34. Multipl skleroz hastalığında beta interferon ve copolymer-l kullanım ilkeleri Multipl skleroz hastalığında beta interferon ve copolymer-l ilaç bedellerinin kurumlarca ödenebilmesi için; 7- Bu Tebliğin; a) 5’inci maddesinin birinci fıkrasının (a), (b), (c), (d), (e), (h), (i) ve (j) bentleri 17/7/2009 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere yayımı tarihinde, b) Diğer hükümleri yayımı tarihinde, yürürlüğe girer. a) Disabilite skorunun (E.D.S.S.) 0–5,5 arasında olması ve b) Olguların remitting-relapsing türü olması, şartlarının birlikte gerçekleşmesi, bu durumun nöroloji uzman hekimi tarafından düzenlenen uzman hekim ra- 55 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 9 Eylül 2009 Tarihli ve 27344 Sayılı Resmî Gazete • Proje ve Kontrolluk İşlerinde Uygulanacak Fiyat Artış Oranları Hakkında Tebliğ • Kamu Kurum ve Kuruluşlarının Daimi Kadrolarına İlk Defa İşçi Olarak Alınacakları İçin Yapılacak Merkezi Sınava Girecekler ile Eğitim Düzeyleri İtibarıyla Merkezi Sınav Dışında Kalanlar ve Bunların İşe Yerleştirilmelerine İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Tebliğin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Tebliğ ** • İşkolu Tespit Kararı (No: 2009/46) KAMU KURUM VE KURULUŞLARININ DAİMİ KADROLARINA İLK DEFA İŞÇİ OLARAK ALINACAKLAR İÇİN YAPILACAK MERKEZİ SINAVA GİRECEKLER İLE EĞİTİM DÜZEYLERİ İTİBARIYLA MERKEZİ SINAV DIŞINDA KALANLAR VE BUNLARIN İŞE YERLEŞTİRİLMELERİNE İLİŞKİN USUL VE ESASLAR HAKKINDA TEBLİĞİN YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILMASINA DAİR TEBLİĞ Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından: 9 Eylül 2009 tarih ve 27344 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. MADDE 1 – 11/4/2006 tarihli ve 26136 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan “Kamu Kurum ve Kuruluşlarının Daimi Kadrolarına İlk Defa İşçi Olarak Alınacaklar İçin Yapılacak Merkezi Sınava Girecekler ile Eğitim Düzeyleri İtibarıyla Merkezi Sınav Dışında Kalanlar ve Bunların İşe Yerleştirilmelerine İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Tebliğ” yürürlükten kaldırılmıştır. MADDE 2 – Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 3 – Bu Tebliğ hükümlerini Türkiye İş Kurumu Genel Müdürü yürütür. 10 Eylül 2009 Tarihli ve 27345 Sayılı Resmî Gazete • İşkolu Tespit Kararı (No: 2009/47) 11 Eylül 2009 Tarihli ve 27346 Sayılı Resmî Gazete • İşkolu Tespit Kararı (No: 2009/48) 12 Eylül 2009 Tarihli ve 27347 Sayılı Resmî Gazete • Dış Ticaret Sermaye Şirketlerine İlişkin Karar • Varlık Teminatlı Menkul Kıymetlere İlişkin Esaslar Tebliği (Seri: III, No: 38) 13 Eylül 2009 Tarihli ve 27348 Sayılı Resmî Gazete • Türk Standardları Enstitüsünün Onaylanmış Kuruluş Olarak Görevlendirilmesine Dair Tebliğ (No: SGM 2009/14) • S & Q Mart Kalite Güvenlik Sanayi ve Ticaret A.Ş.’nin Onaylanmış Kuruluş Olarak Görevlendirilmesine Dair Tebliğ (No: SGM 2009/15) • Meyer Uluslararası Uygunluk Değerlendirme Hizmetleri Limited Şirketi’nin Onaylanmış Kuruluş Olarak Görevlendirilmesine Dair Tebliğde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (No: SGM 2009/16) • Alberk QA Uluslararası Teknik Kontrol ve Belgelendirme Limited Şirketi’nin Onaylanmış Kuruluş Olarak Görevlendirilmesine Dair Tebliğde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (No: SGM 2009/17) 14 Eylül 2009 Tarihli ve 27349 Sayılı Resmî Gazete • 2009 Yılı Ağustos Ayına Ait Dahilde İşleme İzin Belgelerinin (D1) Listesi • 2009 Yılı Ağustos Ayına Ait Yurt İçi Satış ve Teslim Belgelerinin (D3) Listesi • 2009 Yılı Ağustos Ayına Ait Hariçte İşleme İzin Belgelerinin (H) Listesi • 2009 Yılı Ağustos Ayına Ait Vergi, Resim ve Harç İstisnası Belgelerinin (Y) Listesi • Firma Talebine İstinaden İptal Edilen Dahilde İşleme İzin Belgeleri Listesi • Re’sen Kapatılan Dahilde İşleme İzin Belgeleri Listesi (Sayı: 17 Eylül 2009 Tarihli ve 27352 Sayılı Resmî Gazete • Kredi Kartı İşlemlerinde Uygulanacak Azami Faiz Oranları Hakkında Tebliğde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ 2009/6) • Yurtiçi Sertifikalı Tohum Kullanımı Desteklemesi Hakkında Tebliğ (No: 2009/52) • 2009 Yılı Ağustos Ayına Ait Yatırım Teşvik Belgeleri Listesi • 2009 Yılı Ağustos Ayına Ait Yatırım Teşvik Belgeleri Listesi • 2009 Yılı Ağustos Ayında Yabancı Sermayeli Firmaların Yatırımları İçin Verilen Yatırım Teşvik Belgeleri Listesi • İthalatta Gözetim Uygulanmasına İlişkin Tebliğ (No: 2009/10) • Bazı Tekstil ve Konfeksiyon Ürünlerinin Denetimine İlişkin Tebliğ (İthalat: 2009/22) • İthalatta Haksız Rekabetin Önlenmesine İlişkin Tebliğ (No: 2009/31) • İthalatta Haksız Rekabetin Önlenmesine İlişkin Tebliğ (No: 2009/32) • İthalatta Haksız Rekabetin Önlenmesine İlişkin Tebliğ (No: 2009/34) 56 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 18 Eylül 2009 Tarihli ve 27353 Sayılı Resmî Gazete • Tedavi Katılım Payının Uygulanması Hakkında Tebliğ (Sıra No: 12) • 2010-2012 Dönemi Bütçe Çağrısı ve Eki Bütçe Hazırlama Rehberi ** • Dahilde İşleme Rejimi Tebliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (İhracaat: 2009/10) • İhracı Yasak ve Ön İzne Bağlı Mallara İlişkin Tebliğde (İhracat: 96/31) Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (İhracaat: 2009/11) • Dış Ticaret Sermaye Şirketi Statüsüne İlişkin Tebliğ (İhracaat: 2004/12)’de Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (İhracat: 2009/12) • 60 Seri No.lu Gümrük Genel Tebliği (Gümrük İşlemleri) ve 1 Seri No.lu Gümrük Genel Tebliğinde (Yetkilendirilmiş Gümrük Müşavirleri) Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ • 2008 Yılı Sosyal Güvenlik Kurumu Sağlık Uygulama Tebliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ ** 2010-2012 DÖNEMİ BÜTÇE ÇAĞRISI Maliye Bakanlığından: 18 Eylül 2009 tarih ve 27353 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. Merkezi Yönetim Bütçe Kanunu Tasarısı hazırlık çalışmalarını yönlendirmek üzere Orta Vadeli Program (20102012) Bakanlar Kurulu tarafından, Orta Vadeli Program esas alınarak hazırlanan Orta Vadeli Mali Plan (2010-2012) ise Yüksek Planlama Kurulu tarafından kabul edilmiştir. Bakanlığımız tarafından hazırlanan ve Bütçe Çağrısının ekinde yer alan Bütçe Hazırlama Rehberi ile Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığınca hazırlanan Yatırım Genelgesi ve eki Yatırım Programı Hazırlama Rehberine uygun olarak merkezi yönetim kapsamındaki kamu idareleri 2010, 2011 ve 2012 yıllarına ilişkin bütçe tekliflerini hazırlamaya başlayacaklardır. 2010–2012 döneminde, ekonominin yeniden sürdürülebilir bir büyüme dönemine geçişini sağlamak, istihdamı artırmak ve küresel krizin etkileriyle bozulan kamu dengelerini düzeltmek maliye politikasının temel öncelikleri arasında yer almaktadır. Kamu kaynaklarının kullanımında, Orta Vadeli Program ile belirlenen politika ve öncelikler doğrultusunda hareket edilecek, yürütülmekte olan faaliyet ve projeler gereklilik, etkinlik ve verimlilik açısından gözden geçirilerek kamu harcamalarının sağlıklı bir temele kavuşturulması sağlanacaktır. Mali yönetim ve kontrol ile iç denetim faaliyetlerinin genel yönetim kapsamındaki kamu idarelerinde etkin bir şekilde uygulanması için gerekli çalışmalar sürdürülecek, bu faaliyetlere yönelik teknik ve idari kapasite artırılacaktır. Mali saydamlığı ve hesap verme sorumluluğunu güçlendirecek düzenlemeler yapılarak uygulamalar geliştirilecektir. Karar verme süreçlerini güçlendirmek, mali saydamlık ve hesap verilebilirliği artırmak amacıyla kamu idarele- rinde stratejik planlama ve performans esaslı bütçeleme uygulamaları yaygınlaştırılacaktır. Kamu idareleri, Orta Vadeli Program, Orta Vadeli Mali Plan, Bütçe Çağrısı ve eki Bütçe Hazırlama Rehberi ile Yatırım Genelgesi ve eki Yatırım Programı Hazırlama Rehberinde yer alan makro politikalar, hedef ve gösterge niteliğindeki temel ekonomik büyüklükler, ödenek teklif tavanları, genel ilkeler ve standartları esas alarak gider ve gelir tekliflerini hazırlayacaklardır. Çok yıllı bütçeleme anlayışı, kamu harcamalarının etkin bir şekilde önceliklendirilmesine dayandığından, kamu idarelerinin tekliflerini hazırlarken Orta Vadeli Program ve Orta Vadeli Mali Plana uygun olarak hizmet önceliklerini iyi belirlemeleri ve kaynak dağılımını sağlıklı bir şekilde yapmaları gerekmektedir. 2010-2012 yılları bütçe hazırlık çalışmalarına katılacak kamu idareleri ile personeline, yoğun emek ve mesai isteyen bu süreçte üzerlerine düşecek görevi en iyi şekilde yerine getirecekleri inancıyla başarılar diler, bilgi ve gereğini önemle arz ve rica ederim. Mehmet ŞİMŞEK Maliye Bakanı Bu Tebliğ’in eklerini görmek için ilgili Resmi Gazete’ye veya www.ideyonetisim.com.tr sitemize bakabilirsiniz. 2008 YILI SOSYAL SİGORTALAR KURUMU SAĞLIK UYGULAMA TEBLİĞİNDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR TEBLİĞ Sosyal Güvenlik Kurumundan: 18 Eylül 2009 tarih ve 27353 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. MADDE 1 – 29/9/2008 tarihli ve 27012 sayılı birinci mükerrer Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren “2008 Yılı Sosyal Güvenlik Kurumu Sağlık Uygulama Tebliği” nin (SUT) “Ayakta tedavide hekim ve diş hekimi muayenesi katılım payı” başlıklı (6.1) numaralı maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Sağlık hizmeti sunucularında yapılan hekim ve diş hekimi muayenesi nedeniyle uygulanacak katılım payı tutarları aşağıda belirtilmiştir. Birinci basamak sağlık kuruluşları ve aile hekimliği muayenelerinde 2 TL İkinci ve üçüncü basamak resmi sağlık kurumlarında 8 TL, Özel sağlık kurumlarında 15 TL, Ancak sağlık hizmeti sunucularında yapılan muayene sonrasında kişilerin muayeneye ilişkin reçete ile eczanelere müracaat etmemesi durumunda, birinci basamak sağlık kuruluşları ile aile hekimliği muayenelerinde katılım payı alınmaz, ikinci ve üçüncü basamak resmi sağlık kurumları ile özel sağlık kurumlarındaki muayenelerde ise 3 TL indirim yapılır. Katılım payının tahsiline ilişkin düzenlemeler (6.6.1) numaralı maddede açıklanmıştır. 57 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] MADDE 2- Aynı Tebliğin “Ayakta tedavide hekim ve diş hekimi muayenesi katılım payı” başlıklı (6.6.1) numaralı maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. Birinci basamak sağlık kuruluşları ve aile hekimliği muayenelerine ilişkin 2 TL tutarındaki katılım payı, kişilerin muayeneye ilişkin reçete ile eczanelere müracaat aşamasında eczaneden tahsil edilir. İkinci ve üçüncü basamak resmi sağlık hizmeti sunucularında yapılan muayeneler için 8 TL öngörülen katılım payının; a) Kurumdan gelir ve aylık alanlar ile bakmakla yükümlü oldukları kişiler için 5 TL tutarındaki kısmı gelir ve aylıklarından, 3TL lik tutar ise kişilerin muayeneye ilişkin reçete ile eczanelere müracaat aşamasında eczaneden tahsil edilir. b) Diğer kişiler için ise 8 TL katılım payı tutarı eczanelerden tahsil edilir. Kişilerin muayeneye ilişkin reçete ile eczanelere müracaat etmemesi durumunda katılım payı tutarının hesaplanmasında (6.1) numaralı maddenin ikinci fıkrasında sayılan indirim uygulanır. Bu durumda muayeneye ilişkin 5 TL tutarındaki katılım payı, kişinin reçete ile ilk eczaneye müracaatında tahsil edilecektir. 14.1. Uygulanacak indirim oranları” başlıklı maddesine ikinci fıkrasından sonra gelmek üzere aşağıdaki fıkralar üçüncü, dördüncü ve beşinci fıkralar olarak eklenmiştir. “20 yıllık olarak belirlenmiş ilaçlardan eşdeğer grubu olanların perakende satış fiyatı 10.00 TL’nin üzerinde olan ilaçlar referans fiyat alana kadar %24 (baz iskonto %11+%13 birlikte) iskonto uygulanacaktır.” “Sağlık Bakanlığınca belirlenen jeneriği olmayan orijinal ilaçlar için iskonto %24 (baz iskonto %11+%13 birlikte) olarak uygulanacaktır.” “ Mahsuplaşma nedeniyle mevcut iskontosu %11’in altında olan ilaçlarda ilave %13 iskonto için mahsuplaşma yapılmaz. Mevcut iskontosu %24’ün üzerinde olan ilaçlar için ilave %13 iskonto uygulanmayacaktır”. MADDE 4- SUT eki “Fiyatlandırılmış Tıbbi Sarf Malzemeleri Listesi” nde (EK-5/A) birim fiyat değişikliği yapılan kodlar ve belirlenen fiyatlar, bu Tebliğ eki (1) numaralı listede belirtildiği şekilde yeniden düzenlenmiştir. MADDE 5– SUT eki “Yurt Dışı İlaç Fiyat Listesi”nde (EK-2/G) fiyat değişikliği yapılan ilaçlar, bu Tebliğ eki (2) numaralı listede belirtildiği şekilde yeniden düzenlenmiştir. Özel sağlık hizmeti sunucularında yapılan muayeneler için 15 TL öngörülen katılım payının; a) Kurumdan gelir ve aylık alanlar ile bakmakla yükümlü oldukları kişiler için 12 TL tutarındaki kısmı gelir ve aylıklarından, 3TL lik tutar ise kişilerin muayeneye ilişkin reçete ile eczanelere müracaat aşamasında eczaneden tahsil edilir. b) Diğer kişiler için ise 12 TL katılım payı tutarı sağlık hizmeti sunucusu tarafından, 3TL lik tutar ise kişilerin muayeneye ilişkin reçete ile eczanelere müracaat aşamasında eczaneden tahsil edilir. İstisnai durumlar nedeniyle Kurum bilgi işlem sisteminden hasta takip numarası/ provizyon alınamamasına rağmen gerekli sağlık yardımları sağlanan, (3.3) numaralı maddenin ikinci fıkrasının (a), (b) ve (c) bentlerinde belirtilen kişilerden muayene katılım payı tahsil edilmesi gerekenler için muayenenin yapıldığı sağlık kurumlarınca kişilerden tahsil edilir. MADDE 6- SUT eki “Yurt Dışı İlaç Fiyat Listesi”ne (EK-2/G) eklenen ilaçlar, bu Tebliğ eki (3) numaralı listede belirtilmiştir. MADDE 7 – Bu Tebliğin; a) (1), ve (2) numaralı maddeleri 01/10/2009 tarihinde, b) (3) numaralı maddesi bu tebliğin yayımı tarihinden 45 gün sonra, c) (4), (5) ve (6) numaralı maddeleri 14/09/2009 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 8 – Bu Tebliğ hükümlerini Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanı yürütür. MADDE 3 - SUT’un (14) numaralı maddesinde aşağıda belirtilen düzenlemeler yapılmıştır. Bu Tebliğ’in güncellenmiş halini ve eklerini görmek için www.ideyonetisim.com.tr sitemize bakabilirsiniz. 19 Eylül 2009 Tarihli ve 27354 Sayılı Resmî Gazete • Genel Yönetim Mali İstatistikleri Genel Tebliği (Genel Yönetim Sektörü Kapsamına İlk Defa Alınan Kamu İdarelerinin Mali Verileri) (Sıra No: 4) • Ulusal Meslek Standartlarına Dair Tebliğ DÜZELTME (İhracat 2009/11 sayılı “İhracı Yasak ve Ön İzne Bağlı Mallara İlişkin Tebliğde (İhracat 96/31) Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ” ile ilgili) 26 Eylül 2009 Tarihli ve 27358 Sayılı Resmî Gazete • 2/1 Numaralı Ticari Amaçlı Su Ürünleri Avcılığını Düzenleyen Tebliğde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (No: 2009/51) 27 Eylül 2009 Tarihli ve 27359 Sayılı Resmî Gazete • Tarımsal Yayım ve Danışmanlık Hizmetlerine Destekleme Ödemesi Yapılmasına Dair Tebliğde Değişiklik Yapılmasına İlişkin Tebliğ (No: 53) 28 Eylül 2009 Tarihli ve 27360 Sayılı Resmî Gazete • Aylık Prim ve Hizmet Belgesinin Sosyal Güvenlik Kurumuna Verilmesine ve Primlerin Ödenme Sürelerine Dair Usul ve Esaslar Hakkında Tebliğde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ ** 58 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] AYLIK PRİM VE HİZMET BELGESİNİN SOSYAL GÜVENLİK KURUMUNA VERİLMESİNE VE PRİMLERİN ÖDENME SÜRELERİNE DAİR USUL VE ESASLAR HAKKINDA TEBLİĞDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR TEBLİĞ Sosyal Güvenlik Kurumundan: 28 Eylül 2009 tarih ve 27360 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. MADDE 1 – 28/9/2008 tarihli ve 27011 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Aylık Prim ve Hizmet Belgesinin Sosyal Güvenlik Kurumuna Verilmesine ve Primlerin Ödenme Sürelerine Dair Usul ve Esaslar Hakkında Tebliğin, “g.1 – Eksik gün nedenlerinin bildirilmesi” bölümünün birinci paragrafı aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Ay içinde bazı iş günlerinde çalıştırılmayan ve çalıştırılmadığı günler için ücret de ödenmeyen sigortalıların eksik çalışma nedenlerinin aylık prim ve hizmet belgesine kaydedilmesi gerekmektedir. Sigortalının eksik çalışma nedenleri Sosyal Sigorta İşlemleri Yönetmeliğinin 9 nolu ekinde yer alan aylık prim ve hizmet belgesinin arka sayfasında açıklanmış olup, 01İstirahat 10 Genel hayatı etkileyen olaylar 02Ücretsiz/aylıksız izin 11 Doğal afet 03Disiplin cezası 12 Birden fazla 04Gözaltına alınma 13 Diğer 05Tutukluluk 15 Devamsızlık 06Kısmi istihdam 16 Fesih tarihinde çalışmamış 07Puantaj kayıtları 17 Ev hizmetlerinde 30 günden az çalışma 08Grev 18 Kısa çalışma ödeneği 09Lokavt eksik gün nedenleri olarak sayılmıştır.” MADDE 2 – Aynı Tebliğin, “g.2-İşten çıkış nedenlerinin bildirilmesi” başlıklı bölümü aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Sigortalının ay içinde işten ayrılması halinde, işten çıkış tarihi sisteme girildikten sonra, işten ayrılma nedeninin aylık prim ve hizmet belgesine kaydedilmesi gerekmektedir. İşten ayrılma nedenleri aylık prim ve hizmet belgesinin arka sayfasında açıklanmış olup, 01 Deneme süreli iş sözleşmesinin işverence feshi 02 Deneme süreli iş sözleşmesinin işçi tarafından feshi 03 Belirsiz süreli iş sözleşmesinin işçi tarafından feshi (istifa) 04 Belirsiz süreli iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı sebep bildirilmeden feshi 05 Belirli süreli iş sözleşmesinin sona ermesi 08 Emeklilik (yaşlılık) veya toptan ödeme 09 Malulen emeklilik 10 Ölüm 11 İş kazası sonucu ölüm 12 Askerlik 13 Kadın işçinin evlenmesi 14 Emeklilik için yaş dışında diğer şartların tamamlanması 15 Toplu işçi çıkarma 16 Sözleşme sona ermeden sigortalının aynı işverene ait diğer işyerine nakli 17 İşyerinin kapanması 18 İşin sona ermesi 19 Mevsim bitimi (İş akdinin askıya alınması halinde kullanılır. Tekrar başlatılmayacaksa “4” nolu kod kullanılır) 20 Kampanya bitimi (İş akdinin askıya alınması halinde kullanılır. Tekrar başlatılmayacaksa “4” nolu kod kullanılır) 59 21 Statü değişikliği 22 Diğer nedenler 23 İşçi tarafından zorunlu nedenle fesih 24 İşçi tarafından sağlık nedeniyle fesih 25 İşçi tarafından işverenin ahlak ve iyi niyet kurallarına aykırı davranışı nedeni ile fesih 26 Disiplin kurulu kararı ile fesih 27 İşveren tarafından zorunlu nedenlerle ve tutukluluk nedeniyle fesih 28 İşveren tarafından sağlık nedeni ile fesih 29 İşveren tarafından işçinin ahlak ve iyi niyet kurallarına aykırı davranışı nedeni ile fesih 30 Vize süresinin bitimi (İş akdinin askıya alınması halinde kullanılır. Tekrar başlatılmayacaksa “4” nolu kod kullanılır) 31 Borçlar Kanunu, Sendikalar Kanunu, Grev ve Lokavt Kanunu kapsamında kendi istek ve kusuru dışında fesih 32 4046 sayılı Kanunun 21’inci maddesine göre özelleştirme nedeni ile fesih 33 Gazeteci tarafından sözleşmenin feshi 34 İşyerinin devri, işin veya işyerinin niteliğinin değişmesi nedeniyle fesih işten ayrılma nedenleri arasında sayılmıştır.” MADDE 3 – Aynı Tebliğin, “2.1.3 Belgeye ilişkin bilgiler” bölümünün ikinci paragrafı aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, beşinci paragrafında yer alan “Libya’da Türk işçisi çalıştıran işletmeler; 14 nolu belge türünü,” ibaresinden sonra gelmek üzere, aşağıdaki ibareler eklenmiştir. “Belge türleri, aylık prim ve hizmet belgesinin arka sayfasında 01 Hizmet Akdi İle Tüm Sigorta Kollarına Tabi Çalışanlar (Yabancı uyruklu sigortalılar dahil) 02 Sosyal Güvenlik Destek Primine Tabi Çalışanlar 04 Yer Altında Sürekli Çalışanlar (Maden işyerlerinde 1/10/2008 öncesi çalışması olanlar için) 05 Yer Altında Gruplu Çalışanlar (Maden işyerlerinde 1/10/2008 öncesi çalışması olanlar için) 06 Yer Üstü Gruplu Çalışanlar (Maden işyerlerinde 1/10/2008 öncesi çalışması olanlar için) 07 3308 Sayılı Kanunda Belirtilen Aday Çırak, Çırak ve İşletmelerde Mesleki Eğitim Gören Öğrenciler 12 Geçici 20’nci Maddeye Tabi Olanlar 13 Tüm Sigorta Kollarına Tabi Olup İşsizlik Sigortası Primi Kesilmeyenler 14 Libya’da Çalışanlar 19 Ceza İnfaz Kurumları İle Tutukevleri Bünyesinde Oluşturulan Tesis Atölye ve Benzeri Ünitelerde Çalıştırılan Hükümlü ve Tutuklular 20 İstisna Akdine İstinaden Almanya’ya Götürülen Türk İşçiler 21 Türk İşverenler Tarafından Sosyal Güvenlik Sözleşmesi İmzalanmamış Ülkelere Götürülerek Çalıştırılan Türk İşçileri 22 Meslek Liselerinde Okumakta İken veya Yüksek Öğrenimleri Sırasında Zorunlu Staja Tabi Tutulan Öğrenciler ile 2547 Sayılı Kanun Uyarınca Üniversitelerde Kısmi Zamanlı Çalıştırılan Öğrenciler [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 23 Harp Malulleri İle 3713 ve 2330 Sayılı Kanunlara Göre Vazife Malullüğü Aylığı Alanlardan Kısa Vadeli Sigorta Kollarına Tabi Olanlar 24 Harp Malulleri İle 3713 ve 2330 Sayılı Kanunlara Göre Vazife Malullüğü Aylığı Alanlardan Kısa ve Uzun Vadeli Sigorta Kollarına Tabi Olanlar 25 Türkiye İş Kurumu Tarafından Düzenlenen Eğitimlere Katılan Kursiyerler 28 4046 Sayılı Kanunun 21 İnci Maddesi Kapsamında İş Kaybı Tazminatı Alanlar 29 Tüm Sigorta Kollarına Tabi Çalışıp 60 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 30 İşsizlik Sigortası Hariç 60 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 31 Harp Malulleri İle 3713 ve 2330 Sayılı Kanunlara Göre Vazife Malüllüğü Aylığı Alanlardan Kısa ve Uzun Vadeli Sigorta Kollarına Tabi Olup 60 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 32 Tüm Sigorta Kollarına Tabi Çalışıp 90 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 33 İşsizlik Sigortası Hariç 90 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 34 Harp Malulleri İle 3713 ve 2330 Sayılı Kanunlara Göre Vazife Malullüğü Aylığı Alanlardan Kısa ve Uzun Vadeli Sigorta Kollarına Tabi Olup 90 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 35 Tüm Sigorta Kollarına Tabi Çalışıp 180 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 36 İşsizlik Sigortası Hariç 180 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 37 Harp Malulleri İle 3713 ve 2330 Sayılı Kanunlara Göre Vazife Malullüğü Aylığı Alanlardan Kısa ve Uzun Vadeli Sigorta Kollarına Tabi Olup 180 Gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Çalışanlar 39 Birleşik Krallıkta İkamet Edenler ve İsviçre Vatandaşı Olanlardan Uzun Vadeli Sigorta Kolunun Uygulanmasını Talep Etmeyenler 41 Kamu İdarelerinde İş Akdi Askıda Olanlar 90 İtibari Hizmet Süresine Tabi Olarak Çalışanlar 91 60 gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Olanlardan İtibari Hizmet Süresine Tabi Olarak Çalışanlar 92 90 gün Fiili Hizmet Süresi Zammına Tabi Olanlardan İtibari Hizmet Süresine Tabi Olarak Çalışanlar olarak açıklanmıştır. Dolayısıyla aynı işyerinde çalışmakla birlikte, farklı nitelikteki sigortalılar, farklı belge türü seçilmek suretiyle Kuruma bildirilecektir.” “ – Sosyal güvenlik sözleşmesi imzalanmamış ülkelerde Türk işçisi çalıştıran işverenler 21 nolu belge türünü, – Harp malulleri ile 3713 ve 2330 sayılı Kanunlara göre vazife malullüğü aylığı alan sigortalıları çalıştıran işverenler 23 ve 24 nolu belge türlerini, – Birleşik Krallıkta İkamet Edenler ve İsviçre Vatandaşı Olanlardan Uzun Vadeli Sigorta Kolunun Uygulanmasını Talep Etmeyenler 39 nolu belge türünü,” sinin fiilen yapılan tespitler sonucunda işleme alınmasında, tespitin yapıldığı tarihten geriye doğru en fazla bir yıllık süreye ilişkin olan kısmı dikkate alınır. Yasal olarak verilmesi gereken son günü takip eden günden başlanarak takip eden üçüncü ayın sonuna kadar Kuruma verilen asıl veya ek nitelikteki aylık prim ve hizmet belgesi, belgede kayıtlı sigortalıların çalıştırılmadığına yönelik bir tespitin olmaması, şüpheli bir durumun bulunmaması ve aylık prim ve hizmet belgesinde kayıtlı olan sigortalıların sigortalı işe giriş bildirgelerinin yasal süresi içinde veya aylık prim ve hizmet belgesinin ilişkin olduğu aydan önceki bir tarihte Kuruma verilmiş olması hâlinde, ayrıca incelemeye gidilmeksizin işleme alınır. Örnek 1 – (A) Limited Şirketince 2009/Ağustos ayına ilişkin olarak düzenlenen ve 5 sigortalının kayıtlı olduğu aylık prim ve belgesinin 26/11//2009 tarihinde Kuruma verildiği varsayıldığında, sözkonusu prim belgesi, – Belgede kayıtlı sigortalılara ilişkin sigortalı işe giriş bildirgelerinin yasal süresi içinde veya yasal süresi dışında olmakla birlikte 1/8/2009 tarihinden önce Kuruma verilmiş olması, – Belgede kayıtlı sigortalıların çalıştırılmadığına dair (sigortalı işten ayrılış bildirgesi verilmiş olması gibi) açık bir tespitin bulunmaması, – Şüpheli bir durumun (gelir veya aylığa hak kazanma vb.) olmaması, hâlinde, ayrıca incelemeye gidilmeksizin işleme alınacaktır. Daha önce Kuruma belge türü veya kanun numarası hatalı seçilerek verilmiş olan aylık prim ve hizmet belgelerine ilişkin düzeltme amaçlı olarak yasal süresi dışında verilen aylık prim ve hizmet belgeleri, düzeltme ile fiili hizmet süresi zammı kazandırma hali hariç, belgede kayıtlı sigortalılar ve bu sigortalıların prim ödeme gün sayısı ile prime esas kazanç tutarının aynı olması kaydıyla, ayrıca incelemeye gerek kalmaksızın işleme alınır. Bu nitelikte verilen aylık prim ve hizmet belgelerine idari para cezası uygulanmaz. Sonradan düzeltme amaçlı verilen belge ile fiili hizmet süresi zammı kazandırılması halinde; düzeltme amaçlı olarak verilen iptal ve ek nitelikteki aylık prim ve hizmet belgeleri, – Belgenin, yasal olarak verilmesi gereken sürenin sona erdiği tarihten itibaren üç aylık süre içinde Kuruma verilmiş olması halinde, üçüncü paragrafta belirtilen şartların gerçekleşmiş olması kaydıyla, – Belgenin yasal olarak verilmesi gereken sürenin sona erdiği tarihten itibaren üç aylık süre dışında Kuruma verilmiş olması halinde ise, belgede kayıtlı sigortalıların çalışmalarının fiili hizmet süresi zammı kapsamında olup olmadığı, fiili hizmet süresi zammı kapsamında olması halinde kaç günlük fiili hizmet süresi zammı kapsamında olduğu hususu Kurumun denetim ve kontrolle görevli memurlarınca yapılacak incelemeler neticesinde tespit edildikten sonra, uygun görülmesi halinde, işleme alınır.” MADDE 4 – Tebliğin, “2.2.2 – Yasal süresi dışında Kuruma verilecek/gönderilecek olan aylık prim ve hizmet belgeleri” başlıklı bölümü aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “Yasal süresi geçirildikten sonra düzenlenecek olan aylık prim ve hizmet belgeleri Kuruma elden verilir ya da posta kanalıyla gönderilir. İşveren, alt işveren ve sigortalıyı devir alanlar tarafından yasal süresi geçirildikten sonra Kuruma verilen aylık prim ve hizmet belgeleri, doğruluğu, fiilen yapılan denetimler sonucu veya işyeri kayıtlarından yapılan tespitlerden anlaşılması hâlinde işleme konulur. Aylık prim ve hizmet belge- MADDE 5 – Aynı Tebliğin, “4.2.2 – Aylık prim ve hizmet belgelerinin Kuruma verilme süresi” başlıklı bölümü aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “ Bu Kanuna göre ilk defa 4’üncü maddenin birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında sigortalı sayılanlar ile bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce iştirakçi olup Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibariyle 4’üncü maddenin birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında sigortalı sayılanları çalıştıran işverenler, bir ay içinde çalıştırdığı sigortalılara ilişkin örneği Tebliğ ekinde yer alan aylık prim ve hizmet belgesini (EK:2) 60 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] ve (EK:3), en geç maaş ödemelerinin yapılması gereken tarihi takip eden 10’uncu günü saat 23.59’a kadar e-sigorta kanalı ile Kuruma göndermekle yükümlüdür. Buna göre, bu işverenler, söz konusu belgeleri; a) Her ayın 15’i ile müteakip ayın 14’ü arasındaki maaşını ayın 15’inde peşin alan sigortalılar için maaş ödemelerinin yapılması gereken ayın 25’inci günü sonuna kadar, b) Her ayın 1’i ile 30’u arasındaki maaşını ayın 1’inde peşin alan sigortalılar için, maaş ödemelerinin yapılması gereken ayın 11’inci günü sonuna kadar, c) Her ayın 15’i ile müteakip ayın 14’ü arasındaki maaşını müteakip ayın 15’inde çalıştıktan sonra alan sigortalılar için, maaş ödemelerinin yapılması gereken ayın 25’inci günü sonuna kadar, d) Her ayın 1’i ile 30’u arasındaki maaşını müteakip ayın 1’inde çalıştıktan sonra alan sigortalılar için maaş ödemelerinin yapılması gereken ayın 11’inci günü sonuna kadar, her bir maaş ödeme dönemi için ayrı ayrı Kuruma vermekle yükümlüdür. Son günün resmi tatile rastlaması durumunda aylık prim ve hizmet belgeleri bu günü izleyen ilk iş günü sonuna kadar gönderilecektir. c) 15/10/2009-14/11/2009 ayına ait ücretleri 15/11/2009 tarihinde çalıştıktan sonra ödenen sigortalılara ilişkin aylık prim ve hizmet belgelerinin, 25/11/2009 günü sonuna kadar, d) 1/10/2009-31/10/2009 ayına ait ücretleri 1/11/2009 tarihinde çalıştıktan sonra ödenen sigortalılara ilişkin aylık prim ve hizmet belgelerinin, 11/11/2009 günü sonuna kadar, Kuruma gönderilmesi zorunludur.” MADDE 6 – Aynı Tebliğin, “4.2.3 – Sonradan verilen aylık prim ve hizmet belgeleri” başlıklı bölümünde yer alan “on beşinci günün” ibareleri “onuncu günün” olarak değiştirilmiştir. MADDE 7 – Aynı Tebliğin ekinde yer alan “Ek-2 Açıklamalar ve Ek-3 Açıklamalar” ekleri, ekteki şekilde değiştirilmiştir. MADDE 8 – Yürürlük Tarihi Bu Tebliğin, a) 3’üncü maddesi 2008 yılı Ekim ayı başından geçerli olmak üzere yayımı tarihinde, b) 1’inci ve 2’nci maddeleri 1/8/2009 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde, c) 4’üncü maddesi 20/8/2009 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde, d) 5’inci, 6’ncı ve 7’nci maddeleri 15/10/2009 tarihinde, yürürlüğe girer. Örnek – (A) Kamu idaresince, 4 ayrı maaş ödeme dönemine ait sigortalı çalıştırıldığı varsayıldığında, bu kamu idaresince 2009/Ekim ayına ilişkin asıl veya ek nitelikteki, a) 15/10/2009-14/11/2009 ayına ait ücretleri 15/10/2009 tarihinde peşin ödenen sigortalılara ilişkin aylık prim ve hizmet belgelerinin, 25/10/2009 gününün hafta sonu tatiline rastlaması nedeniyle 26/10/2009 günü sonuna kadar, b) 1/10/2009-31/10/2009 ayına ait ücretleri 1/10/2009 tarihinde peşin ödenen sigortalılara ilişkin aylık prim ve hizmet belgelerinin, aylık prim ve hizmet belgelerinin verileme sürelerine ilişkin değişikliğin 15/10/2009 tarihinde yürürlüğe girecek olması nedeniyle sadece örneğe konu 1/10/200931/10/2009 ayına özgü olmak üzere son kez yürürlükten kaldırılacak hükme göre 15/10/2009 günü sonuna kadar, Tebliğ olunur. Bu Tebliğ’in güncellenmiş halini ve eklerini görmek için www.ideyonetisim.com.tr sitemize bakabilirsiniz. 29 Eylül 2009 Tarihli ve 27361 Sayılı Resmî Gazete • Tedavi Yardımına İlişkin Uygulama Tebliği (Sıra No: 13) 30 Eylül 2009 Tarihli ve 27362 Sayılı Resmî Gazete • Kısa Vadeli Sigorta Kolları Uygulama Tebliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ GENELGELER 18 Eylül 2009 Tarihli ve 27353 Sayılı Resmî Gazete • 2010-2012 Dönemi Yatırım Programı Hazırlıkları İle İlgili 2009/1 Sayılı Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı Genelgesi ** 61 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] GENELGE 2009/1 Konu : 2010-2012 Dönemi Yatırım Programı Hazırlıkları Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığından: 18 Eylül 2009 tarih ve 27353 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. Vatandaşlarımızın refah ve mutluluğunun artırılması temel amacı doğrultusunda, ekonomik büyümenin kalkınma sürecinin sosyal boyutunu da dikkate alacak şekilde sürdürülebilir kılınması, istihdamın artırılması ve kamu hizmetlerinin hız ve kalitesinin yükseltilmesi politikasına hizmet edecek şekilde kamu yatırım ödeneklerinin öncelikli alanlarda kullanımı ve kullanımda etkinliğin artırılması öncelikli hedeflerimiz arasındadır. Bu çerçevede, kamu yatırımları, küresel krizden çıkış sürecinde ekonominin yeniden sürdürülebilir büyüme sürecine girmesine hizmet edecek şekilde gerçekleştirilecek, özel sektör öncülüğünde gerçekleştirilmesi hedeflenen büyümeye ve istihdama azami oranda katkı sağlanması esas alınacaktır. Kamu yatırımlarına ayrılan kaynaklar bir taraftan öncelikli sosyal ihtiyaçları giderecek ve üretken faaliyetleri destekleyecek nitelikteki öncelikli alt yapı alanlarına yönlendirilirken, diğer taraftan yatırımların maliyet etkin, verimli ve zamanında gerçekleştirilmesine, mevcut sermaye stokunun daha etkin kullanılmasına özen gösterilecektir. Dokuzuncu Kalkınma Planında ortaya konulan temel politika ve öncelikler ile ülkemizde ve dünyada yaşanan son ekonomik gelişmeler dikkate alınarak hazırlanan 2010-2012 dönemini kapsayan Orta Vadeli Program’da yer alan amaç, politika ve öncelikler ile, yine aynı dönem için hazırlanan Orta Vadeli Mali Plan’da ortaya konulan mali çerçeve ve bütçe tahminleri; yatırım programı hazırlıklarına temel teşkil edecektir. Ayrıca, Orta Vadeli Program’la uyumlu olmak kaydıyla, kamu idarelerinin stratejik planları da program ve bütçe hazırlıklarında dikkate alınacaktır. Bu çerçevede, 2010-2012 dönemi yatırım programı hazırlıklarında sektörel bazda eğitim, sağlık, teknolojik araştırma, ulaştırma, içme suyu ile bilgi ve iletişim teknolojileri yatırımlarına öncelik verilecektir. Kamu yatırımları; Güneydoğu Anadolu Projesi, Doğu Anadolu Projesi, Konya Ovası Projesi başta olmak üzere ekonomik ve sosyal altyapı projelerine yoğunlaştırılacak, AB’ye üyelik yönünde ortaya konulan politika ve önceliklerin hayata geçirilmesi için gereken yatırımlar hızlandırılacaktır. GAP Eylem Planı ve diğer bölgesel programlar kapsamında yer alan projelerin, sağlanan ilave kaynaklar da dikkate alınarak, hızla tamamlanmasına yönelik tedbirler zamanında alınacaktır. Proje bazında ödenek teklif ve tahsislerinde, kamu yatırım programında devam eden projelerden en kısa sürede tamamlanarak ekonomiye kazandırılabilecek projelere öncelik verilecek, yeterli kaynak tahsisi ile bu nitelikteki projelerin zamanında tamamlanmaları sağlanacaktır. Bu nitelikteki projeler dışında, acil ve zorunlu haller hariç olmak üzere, gerçekleştirilmesi bir yıldan fazla sürecek yeni proje teklifinde bulunulmayacaktır. Mevcut kamu sabit sermaye stokundan azami kapasitede yararlanılmasını sağlayacak bakım ve onarımların zamanında gerçekleştirilebilmesi için gerekli ödenek teklifinde bulunulacaktır. Kamu kaynaklarının kısıtlı olduğu gerçeği de göz önünde bulundurularak, kamu altyapı yatırımlarının gerçekleştirilmesinde Kamu-Özel İşbirliği modellerinin kullanımı yaygınlaştırılacaktır. Bütün kamu kuruluşları, 2010-2012 dönemi yatırım tekliflerini Dokuzuncu Kalkınma Planı ve Orta Vadeli Program’da yer alan amaç ve öncelikler ile ilişkisini kurarak yapacaklar, yeni yatırım tekliflerini ayrıntılı sektör çalışmaları ile nitelikli yapılabilirlik etütlerine dayandıracaklardır. Bütün yatırımcı kamu kuruluşlarının, DPT Müsteşarlığının 30 Temmuz 2009 tarihli yazısına binaen sundukları yatırım tekliflerini, yukarıda belirtilen hususları dikkate alarak, Orta Vadeli Program’ın temel amaçları ve öncelikleri, Orta Vadeli Mali Plan’da ve “2010-2012 Dönemi Yatırım Programı Hazırlama Rehberi” ekinde belirtilen yatırım teklif tavanları, öncelikler ve esaslar ile uyumlu olmak üzere, 28 Eylül 2009 tarihine kadar revize ederek Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığına göndermelerini önemle arz /rica ederim. Dr. Cevdet YILMAZ Devlet Bakanı Bu Genelge’nin eklerini görmek için ilgili Resmi Gazete’ye veya www.ideyonetisim.com.tr sitemize bakabilirsiniz. YARGI BÖLÜMÜ YARGITAY KARARI 1 Eylül 2009 Tarihli ve 27336 Sayılı Resmî Gazete • Yargıtay 2. Hukuk Dairesine Ait Karar DANIŞTAY KARARI 15 Eylül 2009 Tarihli ve 27350 Sayılı Resmî Gazete • Danıştay Onuncu Dairesine Ait Kararlar 62 [PRATİK BİLGİLER] PRATİK BİLGİLER 2009 •Kamu alacakları için uygulanan en yüksek faiz oranları (2009) • Kamu alacakları için uygulanan gecikme zammı oranları (2009) • Kamu personelinin maaşlarının hesabına esas tutulan katsayılar (2009) • Kamu İktisadi Teşebbüslerinde 2009 Yılında Uygulanacak Ücretlerin Tespiti (2009) • Yurtiçi harcırah miktarları (2009) • Belediye encümen üyeleri huzur hakları (2009) • Belediye başkan ödenekleri (2009) • Belediye meclis üyeleri huzur hakları (2009) • Asgari ücretler (2009) • Çıraklar ve öğrenciler için asgari ücret (2009) • Arızı kazançlara ilişkin istisna (GVK md. 82) (2009) • Ssk yemek muafiyeti (2009) • Ssk prime tabi olan-olmayan kazançlar (2009) • Kamu lojman kiraları (2009) • Kanuni faiz ve temerrüt faizi oranları (-) • İş kanunu idari para cezaları (-) • Ücretlerde damga vergisi oranı (2009) • Demirbaş ve amortisman sınırı (VUK 388) (2009) • Ssk taban ve tavan matrahları (2009) • Yemek yardımı muafiyeti (GV) (2009) • Aile ve çocuk yardımları (2009) • Kıdem tazminatı tavanı (2009) • Kapıcı özet maaş hesabı (-) • Gelir vergisi tarifesi (2009) • Gelir vergisi tarifesi (ücretliler) (2009) • Yıllık ücretli izin (2009) • İhbar bildirim süreleri (2009) • Sakatlık İndirim Oranları (2009) • 50 ve daha fazla işçi çalıştırılan işyerlerinde çalıştırılması zorunlu olan (Sakat, Özürlü, Terör) (2009) •İşsizlik sigortası oranları (2009) • Yazar kasa fişi kesme sınırı (2009) • Kira stopajı oranı (2009) •Geçici vergi oranları (2009) • Usulsüzlük cezaları (VUK. Madde 388) (2009) • Yeniden değerleme oranları (2009) • Fatura kullanma mecburiyeti (vuk md. 232) (2009) • Bilanço hesabı esasına göre defter tutma hadleri (VUK md. 177) (2009) • En az ceza haddi (VUK md. 343) (2009) • Tahakkuktan vazgeçme (VUK mükerrer md. 115) (2009) • Yürürlük tarihlerine göre gecikme zammı (2009) • Yürürlük tarihlerine göre tecil faizi (2009) • Mesken kira gelirlerinde istisna (2009) • Büyükşehir belediyesi olan iller listesi (2009) • Emlak vergisi oranları (2009) • Fatura ve benzeri evrak verilmemesi ve alınmaması ile diğer şekil usullerine uyulmaması (2009) • İdari para cezaları (SSK) (-) • Tevkifat oranları (2009) • Değerli kağıt bedelleri (2009) • Damga vergisine tabi kağıtlar (2009) • Reeskont ve avans işlemlerinde uygulanan faiz oranları (2009) • Vuk’da kanuni ve idari süreler (2009) • Motorlu taşıtlar vergisi tarifeleri (2009) • Veraset ve intikal vergisi istisna miktarları (V.İ.V.K. Mad:4-b,d,e) (2009) • Basit usule tabi olmanın genel şartlarından olan işyeri kira bedeli (GVK 47/2) (2009) • Basit usule tabi olmanın özel şartlarını belirleyen hadler (GVK 48) (2009) • Değer artışı kazançlarına ilişkin istisna tutarı (mükerrer 80) (2009) • Bankaların karşılıksız çeklerde ödeme yükümlülüğü tutarı (2009) • Çevre temizlik vergisi (2009) • Bildirim ve süreler (2009) • Beyanname verme ve ödeme süreleri (2009) • Parasal sınırlar, faiz oranları, alındı birim fiyatları (2009) • Yapı, Tesis ve Onarım İşleri İhalelerinde Kullanılan Müteahhitlik Karneleri ve İş Bitirme Belgelerinin 2009 Yılına ait Değerlendirme Katsayıları Hakkında Tebliğ • 2009 Yılı Vergi Takvimi (2009) 63 [PRATİK BİLGİLER] KAMU ALACAKLARI İÇİN UYGULANAN EN YÜKSEK FAİZ ORANLARI (6183 S. K. m. 51) UYGULAMA TARİHLERİ FAİZ DEVRESİ FAİZ ORANI 21.04.2006 Tarihinden itibaren AYLIK %2,5 02.01.2004 – 02.03.2005 AYLIK %3 12.11.2003 - 01.01.2004 AYLIK %4 31.01.2002 - 11.11.2003 AYLIK %7 29.03.2001 - 30.01.2002 AYLIK %10 02.12.2000 - 28.03.2001 AYLIK %5 20.01.2000 - 01.12.2000 AYLIK %6 09.07.1998 - 19.01.2000 AYLIK %12 01.02.1996 - 08.07.1998 AYLIK %15 31.08.1995 - 31.01.1996 AYLIK %10 08.03.1994 - 30.08.1995 AYLIK %12 30.12.1993 - 07.03.1994 AYLIK %9 01.01.1990 - 29.12.1993 AYLIK %7 DİĞER AYLAR İÇİN AYLIK %7 İLK DÖRT AY İÇİN AYLIK %10 DİĞER AYLAR İÇİN AYLIK %6 TAKİP EDEN 3 AY İÇİN AYLIK %8 İLK 3 AY %10 01.06.1988 - 31.12.1988 DİĞER AYLAR İÇİN AYLIK %5 TAKİP EDEN 5 AY İÇİN AYLIK %7 1. AY %10 01.09.1985 - 31.05.1988 DİĞER AYLAR İÇİN AYLIK %4 1. AY %10 DİĞER AYLAR İÇİN AYLIK %3 1. AY %10 01.03.1984 - 31.08.1985 01.01.1981 - 29.02.1984 KAMU ALACAKLARI İÇİN UYGULANAN GECİKME ZAMMI ORANLARI (6183 S. K. m. 51) GEÇERLİLİK DÖNEMİ GECİKME ZAMMI ORANI UYGULANAN GÜN SAYISI 21.04.2006 - … % 2,5 02.03.2005 – 20.04.2006 %3 414 12.11.2003 – 01.03.2005 %4 475 31.01.2002 - 11.11.2003 %7 649 29.03.2001 – 30.01.2002 % 10 307 02.12.2000 – 28.03.2001 %5 116 21.01.2000 – 01.12.2000 %6 315 09.07.1998 – 20.01.2000 % 12 560 01.02.1996 – 08.07.1998 % 15 888 KAMU PERSONELİNİN MAAŞLARININ HESABINA ESAS TUTULAN KATSAYILAR DÖNEMLER AYLIK KATSAYI TABAN AYLIĞI KATSAYISI YAN ÖDEME KATSAYISI 1/7/2009-31/12/2009 (0,05592) (0,74348) (0,01773) 1/1/2009-30/6/2009 (0,053505) (0,7084) (0,016965) 64 [PRATİK BİLGİLER] KAMU İKTİSADİ TEŞEBBÜSLERİNDE 2009 YILINDA UYGULANACAK ÜCRETLERİN TESPİTİNE İLİŞKİN TEBLİĞ (TEBLİĞ NO: 2009/1) (27/6/2009 tarih ve 27271 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmıştır.) Kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıkları ile 22/1/1990 tarihli ve 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin kapsamı dışında kalan ve 15/11/2000 tarihli ve 4603 sayılı Kanuna tabi olmayan kamu bankalarında çalışan kapsam dışı ve sözleşmeli personel ile bu kuruluşlar ve iştiraklerinin yönetim kurulu başkan ve üyeleri, denetim ve tasfiye kurulu üyeleri ile denetçilerine 2009 yılında uygulanacak ücretlerin tespitine ilişkin 5/6/2009 tarihli ve 2009/T-12 sayılı Yüksek Planlama Kurulu Kararı ilişiktedir. Tebliğ olunur. YÜKSEK PLANLAMA KURULU KARARI Sözleşmeli personel temel ücretleri MADDE 1 – (1) 22/1/1990 tarihli ve 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (II) sayılı cetvele dahil pozisyonların, temel ücret grupları itibariyle en düşük ve en yüksek temel ücretleri (EK-I)’de gösterildiği şekilde tespit edilmiştir. (2) Kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıklarında 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (II) sayılı cetvele dahil pozisyonlarda çalışan sözleşmeli personelin temel ücretleri % 4 oranında artırılmıştır. (3) Sözleşmeli personelin temel ücretleri (EK-I)’deki en yüksek temel ücretleri aşamaz ve sözleşme ücret tavanı ilk yarı yıl için 2.809- TL’yi, ikinci yarı yıl için 2.935- TL’yi geçemez. Sözleşmeli ve kapsam dışı personel ücretleri MADDE 2 – (1) 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin geçici 9 ve ek 1’inci maddelerine tabi kuruluşlarla, bu Kanun Hükmünde Kararname kapsamı dışında kalan kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıkları (haklarında özelleştirme kararı alınanlar dahil) ile 15/11/2000 tarihli ve 4603 sayılı Kanun kapsamında olmayan kamu bankalarında çalışan sözleşmeli ve kapsam dışı personelin ücretleri % 4 oranında (2) Sözleşmeli ve kapsam dışı personele; aylık ücret, her türlü sosyal yardımlar, zam, tazminat, ödenek veya diğer adlar altında yapılan ödemelerin (ikramiyelerden bir aya isabet eden miktar dahil ve yönetim kurulu üyeliği ücreti ve ek ödemesi hariç) aylık ortalaması, a) Hiç bir şekilde 1.104- TL’den düşük, b) Türkiye Kalkınma Bankası A.Ş. ve Türkiye İhracat Kredi Bankası A.Ş. Genel Müdürlüklerinde, genel müdürler için 6.565- TL’den, genel müdür yardımcıları için 6.051- TL’den, diğer personel için 5.026-TL’den yüksek, c) TPAO ve BOTAŞ Genel Müdürlüklerinde, genel müdürler için 6.565- TL’den, diğer personel için 5.482- TL’den yüksek, ç) TEMSAN ve Kıyı Emniyeti Genel Müdürlüklerinde, genel müdürler için 5.710- TL’den, diğer personel için 4.285- TL’den yüksek, d) Diğer kuruluşlarda, genel müdürler için 5.139- TL’den, diğer personel için 3.769- TL’den yüksek olamaz. (3) Kuruluşlarda 854 sayılı Deniz İş Kanununa tabi çalışan personelden kaptan/başmühendis ile uzakyol kaptan/ başmühendis ehliyetli bakım, onarım, donatım enspektörler grubunun ücret ve diğer haklarında gerekli düzenlemeleri yapmaya, ilgili kuruluş veya bakanlığın teklifi üzerine Devlet Personel Başkanlığı yetkilidir. 65 Yönetim ve denetim kurulu ücretleri MADDE 3 – (1) 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 34’üncü maddesine tabi yönetim kurulu başkan ve üyeleri ile denetçi ve tasfiye kurulu üyelerinin aylık ücretleri (EK-II)’de gösterildiği şekilde tespit edilmiştir. (2) Kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıklarının (özelleştirme kapsam ve programında olanlar dahil) yönetim kurulu başkan ve üyeleri ile denetçilerine, 15 Ocak ve 15 Temmuz tarihlerinde birer aylık ücret tutarında ek ödeme yapılır. İkramiye ve diğer ücretler MADDE 4 – (1) Kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıklarında (özelleştirme kapsam ve programında olanlar dahil) çalışan memurlara 15 Ocak ve 15 Temmuz tarihlerinde birer maaş tutarında ikramiye ödenir. (2) Bu Karar kapsamında bulunan kurum ve kuruluşlarda çalışan personelden, birden fazla kuruluşta görev alanlara bir görev için ücret ödenir. (3) Özelleştirme kapsam ve programında bulunan kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıklarından olup özelleştirme işlemleri tamamlanan kuruluşların sözleşmeli ve kapsam dışı kamu personelinin ücretlerine, bu personelin sözleşmeli ve kapsam dışı statülerde bulunduğu sürelere ait bu Karardaki ücret artışları hiçbir işlem yapılmaksızın aynen uygulanır. Ek ödeme MADDE 5 – (1) 27/6/1989 tarihli ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin değişik ek 3’üncü maddesi çerçevesinde, kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıklarında 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (II) sayılı cetvele dahil pozisyonlarda çalışan sözleşmeli personel (Devlet Hava Meydanları İşletmesi Genel Müdürlüğü personeli hariç) ile 18/5/1994 tarihli ve 527 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 31’inci maddesine göre ücretleri belirlenen sözleşmeli personele, aşağıda pozisyon unvanları için belirlenen oranların en yüksek Devlet memuru aylığına (ek gösterge dâhil) uygulanması sonucu bulunacak tutarda her ay ek ödeme verilir. a) Grup başmühendisi, başmühendis, başmimar, mühendis, mimar, veteriner, şehir plancısı ve bunlardan müdür yardımcısı, teknik şef, atölye şefi olanlar, başeksper, eksper, teknik amir, teknik uzman % 68, b) Sağlık teknisyen yardımcısı % 39, c) Diyetisyen, tekniker % 34, ç) Teknik ressam, teknisyen, laborant, makinist (TCDD), makinist % 33, d) Halı eksperi ve diğer unvanlar % 28. (2) Bu ek ödeme damga vergisi hariç herhangi bir vergi ve kesintiye tabi tutulmaz, ücret ve her ne ad altında olursa olsun yapılan diğer ödemelerin hesabında dikkate alınmaz. Ücret düzenlemeleri MADDE 6 – (1) Bu Karar kapsamındaki kuruluşlarda açıktan atanan, görev yeri veya unvanı değişen sözleşmeli ve kapsam dışı personelin ücretlerini, personelin unvanı, eğitim düzeyi, iş gerekleri, işyeri ve çalışma şartları dikkate alınarak en düşük ve en yüksek ücretler dahilinde belirlemeye ilgili kuruluş yönetim kurulu yetkilidir. [PRATİK BİLGİLER] Yılın ikinci yarısı ücret artışları MADDE 7 – (1) Bu Karar kapsamında bulunan sözleşmeli ve kapsam dışı personel ile yönetim kurulu başkan ve üyeleri, denetim ve tasfiye kurulu üyeleri ile denetçilerin ücretlerinde, 1/7/2009 tarihinden geçerli olmak üzere % 4,5 oranında artış yapılır. Yürürlükten kaldırma MADDE 8 – (1) 26/9/2008 tarihli ve 2008/T-16 sayılı Yüksek Planlama Kurulu Kararı yürürlükten kaldırılmıştır. Yürürlük MADDE 9 – (1) Bu Karar 1/1/2009 tarihinden geçerli olmak üzere yürürlüğe girer. (EK-I) SÖZLEŞMELİ PERSONEL POZİSYONLARINA AİT TEMEL ÜCRETLER En Düşük Temel Ücret: 1.459-TL / En Yüksek Temel Ücret: 2.309-TL GRUP-1 Asistan Hava Trafik Kontrolörü, Atölye Şefi, Avukat, Başeksper, Başkontrolör, Başmühendis, Başmimar, Baştabip, Baştabip Yardımcısı, Diş Tabibi, Eczacı, Eksper, Grup Başmühendisi, Hava Trafik Başkontrolörü, Hava Trafik Kontrolörü, Kaptan, Kılavuz Kaptan, Klinik Şefi, Kontrolör, Merkezi Satınalma Uzmanı, Mimar, Müdür Yardımcısı, Mühendis, Pilot, Stajyer Hava Trafik Kontrolörü, Şehir Plancısı, Tabip, Teknik Amir, Teknik Şef, Teknik Uzman, Tekniker, Uzman (Tebabet Uz.Tüz.’ne Göre), Uzman Tabip, Veteriner. En Düşük Temel Ücret: 1.288-TL / En Yüksek Temel Ücret: 2.007-TL GRUP-2 Ajans Amiri, Amir, Başdispeyçer, Başhemşire, Başrepartitör, Biyolog, Çocuk Eğitimcisi, Çözümleyici, Dekoratör, Desinatör, Çocuk Gelişimcisi, Diyetisyen, Eğitim Uzmanı, Ekonomist, Fizikçi, Fizikoterapist, Gar Şefi, İstasyon Şefi, İstatistikçi, İtfaiye Şefi, Jeofizikçi, Jeolog, Jeomorfolog, Kimyager, Kontrolör Yardımcısı, Koruma ve Güvenlik Amiri, Koruma ve Güvenlik Amir Yardımcısı, Koruma ve Güvenlik Grup Şefi, Laboratuar Şefi, Makinist (TCDD), Matematikçi, Merkezi Satınalma Uzman Yrd., Muhasebeci, Mütercim, Öğretmen, Pedagog, Programcı, Psikolog, Sağlık Eğitimcisi, Sistem Programcısı, Sivil Savunma Amiri, Şef, Şeftren, Şube Şef Yardımcısı (TCDD), Teknik Ressam, Teknisyen (Uçak Helikopter Teknisyeni-Uçucu), Tercüman, Uzman. En Düşük Temel Ücret: 1.201-TL / En Yüksek Temel Ücret: 1.762-TL GRUP-3 AFTN Memuru, AIM Memuru, AIS Memuru, Amir Yardımcısı, Antrenör, Başteknisyen, Başveznedar, Bilgisayar İşletmeni, Dispeyçer, FIC Memuru, Grafiker, Haberleşme Teknisyeni, Hemşire, Konstrüktör, Laborant, Makinist, Makinist Yardımcısı (TCDD), Muhasebeci Yardımcısı, Programcı Yardımcısı, Repartitör, Ressam, Revizör, Sağlık Memuru, Sağlık Teknisyeni, Sayman, Stajyer AIM Memuru, Sürveyan, Şef Yardımcısı, Teknisyen, Topograf, Uzman Yardımcısı, Veri Hazırlama ve Kontrol İşletmeni, Veteriner Sağlık Teknisyeni, Veznedar, Unvanları 4 üncü Grupta Sayılanların Yükseköğrenimlileri. En Düşük Temel Ücret: 1.122-TL / En Yüksek Temel Ücret: 1.551-TL GRUP-4 GRUP-5 Anbar Memuru, Apron Memuru, ARFF Memuru, Aşçı, Ateşçi, Başdağıtıcı, Başpuantör, Daktilograf, Cer Muayene Memuru, Dağıtıcı (PTT), Endeks ve Faturalama Memuru, Dava Takip Memuru, Enformasyon Memuru, Geçit Bekçisi (TCDD), Gişe Memuru, Hostes, Hareket Memuru, İş Makinası Sürücüsü, İtfaiyeci, Katip (T. Şeker Fabrikaları), Kondoktör, Koruma ve Güvenlik Görevlisi, Köprü Operatörü, Makascı, Makinist Yardımcısı, Manevracı, Memur, Mutemet, Pazarlama ve Dağıtım Memuru, Pazarlamacı, Puantör, Raportör, Sağlık Teknisyen Yardımcısı, Santral Memuru, Satınalma Memuru, Satış Memuru, Sekreter, Şoför, Tahsildar, Teknisyen Yardımcısı, Tren Teşkil Memuru, Unvanları 5 inci Grupta Sayılanların Yükseköğrenimlileri. En Düşük Temel Ücret: 1.077-TL / En Yüksek Temel Ücret: 1.385-TL Bahçıvan, Bekçi, Çocuk Bakıcısı, Dağıtıcı, Hastabakıcı, Hayvan Bakıcısı, Hizmetli, Kaloriferci, Postacı. (EK-II) 399 SAYILI KANUN HÜKMÜNDE KARARNAMENİN 34’ÜNCÜ MADDESİNE TABİ YÖNETİM KURULU BAŞKAN VE ÜYELERİ İLE DENETÇİ VE TASFİYE KURULU ÜYELERİNİN ÜCRETLERİ Yönetim kurulu ücreti MADDE 1 – (1) Kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıklarının yönetim kurulu başkan ve üyelerine, 1.542- TL net aylık ücret verilir. Bu aylık ücretin her türlü vergi ve kesintileri ilgili kuruluş tarafından ödenir. Tasfiye kurulu ve denetçi ücreti MADDE 2 – (1) Kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıklarında görevli tasfiye kurulu üyeleri ile bağlı ortaklık denetçilerine, 1’inci maddede belirlenen aylık ücretin 3/4’ü oranında net aylık ücret ödenir. İştirak yönetim ve denetim kurulu ücreti MADDE 3 – (1) Devletin, kanunla kurulmuş kamu kuruluşlarının, kamu iktisadi teşebbüslerinin ve bağlı ortaklıklarının iştiraklerinde, bunları temsilen yönetim, denetim ve tasfiye kurullarında görev alanlara ücret, prim, ikramiye, temettü ve sair adlar altında yapılacak ödemelerin yıllık net tutarı; 1’inci maddede belirlenen miktarın yönetim kurulunda görev alanlar için 14 katını, denetim ve tasfiye kurullarında görev alanlar için 14 katının 3/4’ünü aşamaz. Temsil edilen kuruluşa ödeme MADDE 4 – (1) İştirak genel kurullarınca, ücret, prim, ikramiye, temettü ve sair adlarla 3’üncü maddenin 1’inci fıkrasında belirtilen miktarlardan daha yüksek ödeme yapılması kararlaştırıldığı takdirde, aşan kısım iştirakler tarafından ilgililere ödenmeyerek temsil ettikleri kuruluşa yatırılmak suretiyle irat kaydettirilir. 66 [PRATİK BİLGİLER] (2) Teşebbüs ve bağlı ortaklıklarının yönetim kurulu başkan ve üyeleri ile denetçilerinin, teşebbüs yönetim kurulunun muvafakatı ile teşebbüs veya bağlı ortaklığın iştiraklerinde yönetim, denetim veya tasfiye kurullarında görev almaları halinde tahakkuk edecek ücret, temettü, prim ve sair hakları temsil olunan kuruluşa ödenir. Diğer yönetim ve denetim kurulu ücretleri MADDE 5 – (1) Özelleştirme kapsam ve programında bulunan kamu iktisadi teşebbüsleri ve bağlı ortaklıklarının yönetim kurulu başkan ve üyeleri ile denetçilerine, bu kuruluşların sermayesindeki kamu payı % 50’nin altına düşünceye kadar 1 ve 2’nci maddelerdeki hükümler, bunların iştirakleri hakkında da 3 ve 4’üncü maddelerde yer alan hükümler uygulanır. (2) Özelleştirme kapsam ve programında olup hisseleri İstanbul Menkul Kıymetler Borsasında işlem gören kuruluşların kamu personeli olmayan yönetim kurulu başkanlarına, 1’inci maddede belirlenen aylık ücretin 3 katı net aylık ücret ödenir. Ücretlerin ödenmesi MADDE 6 – (1) Yönetim, denetim ve tasfiye kurulu başkan ve üyeleri ile denetçilerin ücretleri her ayın onbeşinde peşin ödenir. Ay ve dönem içinde göreve başlayanlara ücret ve ek ödemenin çalışma günlerine tekabül eden tutarı ödenir. Emeklilik ve ölüm hali hariç olmak üzere görevden ayrılma halinde ücret ve ek ödemenin çalışılmayan günlere tekabül eden tutarı geri alınır. (2) Yönetim kurulu başkan ve üyeleri, denetim ve tasfiye kurulu üyeleri ile denetçilerden, başka bir iş veya yerde geçici görevlendirilmeleri sebebiyle bu görevlerini fiilen yürütmeleri mümkün olmayanlar ile burada belirtilen görevlerinden uzaklaştırılanlara ücret ve ek ödeme ödenmez. Yönetim kurulu başkanlığı ve üyelikleri, denetim ve tasfiye kurulu üyelikleri ile denetçiliğe vekaleten atanan veya görevlendirme yapılanlara herhangi bir ödeme yapılmaz. YURTİÇİ HARCIRAH MİKTARLARI Ek göstergesi 8000 ve daha yüksek olan kadrolarda bulunanlar 31,50 TL. Ek göstergesi 5800 (dâhil) – 8000 (Hariç) olan kadrolarda bulunanlar 28,50 TL. Ek göstergesi 3000 (dâhil) – 5800 (hariç) olan kadrolarda bulunanlar 26,00 TL. Aylık/kadro derecesi 1–4 olanlar 23,50 TL. Aylık/kadro derecesi 5–15 olanlar 22,50 TL. BELEDİYE ENCÜMEN ÜYELERİ HUZUR HAKLARI (01.07.2009 - 31.12.2009 Dönemi) Nüfusu 10.000’e kadar olan belediyelerde 3.500X0,05592 = 195,72 TL. Nüfusu 10.001–50.000 arasında olanlar 4.500X0,05592 = 251,64 TL. Nüfusu 50.001–200.000 arasında olanlar 6.000X0,05592 = 335,52 TL. Nüfusu 200.001 den fazla olanlar 7.500X0,05592 = 419,40 TL. Büyükşehir belediyeleri 12.000X0,05592 = 671,04 TL. Memur olan encümen üyelerine yukarıda yazılı bulunan tutarların ½’si ödenir. BELEDİYE BAŞKAN ÖDENEKLERİ (01.07.2009 - 31.12.2009 Dönemi) Nüfusu 10.000’ e kadar olan belediyelerde 70.000X0,05592 = 3.914,40 TL. Nüfusu 10.001–50.000 arasında olanlar 80.000X0,05592 = 4.473,60 TL. Nüfusu 50.001–100.000 arasında olanlar 100.000X0,05592 = 5.592,00 TL. Nüfusu 100.001–250.000 arasında olanlar 115.000X0,05592 = 6.430,80 TL. Nüfusu 250.001–500.000 arasında olanlar 135.000X0,05592 = 7.549,20 TL. Nüfusu 500.001–1.000.000 arasında olanlar 155.000X0,05592 = 8.667,60 TL. Nüfusu 1.000.001–2.000.000 arasında olanlar 190.000X0,05592 = 10.624,80 TL. Nüfusu 2.000.001 den fazla olanlar 230.000X0,05592 = 12.861,60 TL. BELEDİYE MECLİS ÜYELERİ HUZUR HAKLARI (01.07.2009 - 31.12.2009 Dönemi) Nüfusu 10.000’e kadar olan belediyelerde 43,49 TL. Nüfusu 10.001–50.000 arasında olanlar 49,70 TL. Nüfusu 50.001–100.000 arasında olanlar 62,13 TL. Nüfusu 100.001–250.000 arasında olanlar 71,45 TL. Nüfusu 250.001–500.000 arasında olanlar 83,88 TL. 67 [PRATİK BİLGİLER] Nüfusu 500.001–1.000.000 arasında olanlar 96,30 TL. Nüfusu 1.000.001–2.000.000 arasında olanlar 118,05 TL. Nüfusu 2.000.001 den fazla olanlar 142,90 TL. ASGARİ ÜCRETLER 16 Yaşından Büyükler için (01.01.2009 - 30.06.2009) 666,00 16 Yaşından Büyükler için (01.07.2009 - 31.12.2009) 693,00 16 Yaşından Küçükler için (01.01.2009 - 30.06.2009) 567,00 16 Yaşından Küçükler için (01.07.2009 - 31.12.2009) 589,50 ÇIRAKLAR VE ÖĞRENCİLER İÇİN DÖNEMLER İTİBARİYLE ASGARİ ÜCRET TUTARLARI 16 Yaşından Büyükler-Küçükler İçin Aday Çırak, Çırak Ve İşletmelerde Beceri Eğitimi Gören Öğrencilerin Prime Esas Kazançları 16 Yaşından Büyükler İçin DÖNEMLER 16 Yaşından Küçükler İçin Günlük Aylık Günlük Aylık 01.07.2009-31.12.2009 Dönemi 11,55 TL 346,50 TL 9,83 TL 294,90 TL 01.01.2009-30.06.2009 Dönemi 11,10 TL 333.00 TL 9,45 TL 283,50 TL 01.07.2008-31.12.2008 Dönemi 10,65 YTL 319,50 YTL 9,01 YTL 270,30 YTL 01.01.2008-31.12.2008 Dönemi 10,14 YTL 304,20 YTL 8,59 YTL 257,70 YTL 01.07.2007-31.12.2007 Dönemi 9,75 YTL 292,50 YTL 8,19 YTL 245,70 YTL 01.01.2007-30.06.2007 Dönemi 9,38 YTL 281,40 YTL 7,95 YTL 238,50 YTL ÜCRETLİLERDE VERGİ İNDİRİMİ UYGULANMASINDA ESAS ALINAN TARİFE 3600 Yeni Türk Lirasına Kadar %8 7200 Yeni Türk Lirasının 3.600 Yeni Türk Lirası İçin % 8 Aşan kısmı için %6 7200 Yeni Türk Lirasından fazlasının 7200 YTL’si İçin % 7 Aşan kısmı için % 4’ü ARIZI KAZANÇLARA İLİŞKİN İSTİSNA (GVK md. 82) 2009 Takvim Yılı gelirlerine uygulanmak üzere 17.900 SSK YEMEK MUAFİYETİ SİGORTA PRİMLERİNİN HESABINA ESAS TUTULACAK KAZANÇLARIN AYLIK TUTARININ TESPİTİNDE NAZARA ALINMAYACAK OLAN YEMEK PARASI İLE ÇOCUK VE AİLE ZAMLARININ GÜNLÜK VE AYLIK TUTARLARININ TESPİTİNE İLİŞKİN TEBLİĞ (29/01/2004 Tarih ve 25361 Sayılı Resmi Gazetede Yayımlanmıştır.) Amaç: Madde l- Bu tebliğin amacı, 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun 06.08.2003 tarihli, 25191 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 4958 sayılı Kanunla değişik 77’nci maddesinin ikinci fıkrası gereğince sigorta primi kesilmeyecek ve Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca miktarları yıllar itibariyle belirlenecek olan yemek paraları ile çocuk ve aile zamlarının ne şekilde hesaplanacağına ilişkin usul ve esasları düzenlemektir. Kapsam Madde 2- Bu tebliğ, 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun prime esas kazançlar başlığı altında yer alan 77’nci maddesi gereğince sigorta primi kesilmeyecek olan yemek parası ile çocuk ve aile zamlarının günlük ve aylık miktarlarının işverenlerce ne şekilde hesaplanacağına ilişkin kuralları kapsar. Dayanak Madde 3- Bu tebliğin dayanağı 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun 29.07.2003 tarihli, 4958 sayılı Sosyal Sigortalar Kurumu Kanunu ile değişik 77’nci maddesidir. 68 [PRATİK BİLGİLER] Uygulama Madde 4- 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun 77’nci maddesinin ikinci fıkrasında, ölüm, doğum ve evlenme yardımları, yolluklar, kıdem, ihbar ve kasa tazminatları, ayni yardımlar ile Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca miktarları yıllar itibariyle belirlenecek yemek, çocuk ve aile zamlarının sigorta primlerinin hesabına esas tutulacak kazançların aylık tutarının tespitinde nazara alınmayacağı, bunların dışında her ne ad altında ödeme yapılırsa yapılsın tüm ödemelerin prime tabi tutulacağı öngörülmüştür. Kanunda yapılan bu düzenleme karşısında; a- Yemek Paralan, 506 sayılı Kanunun yukarıda açıklanan madde hükmünün uygulanmasında, sigortalılara yemek parası adı altında yapılan ödemelerin işyerinde veya müştemilatında yemek verilmemesi şartıyla fiilen çalışılan gün sayısı dikkate alınarak 16 yaşından büyükler için her yıl belirlenen günlük asgari ücretin %6’sının yemek verilecek olan gün sayısı ile çarpılması sonucunda bulunacak miktarının aylık sigorta primine esas kazançların hesaplanmasında dikkate alınmaması, dolayısıyla bu tutardan sigorta primi kesilmemesi, b- Çocuk Zammı, Sigortalıya çocuk zammı adı altında yapılan ödemelerden iki çocuğa kadar (iki çocuk dahil) çocukların 18 yaşını, orta öğretim yapması halinde 20 yaşını, yüksek öğretim yapması halinde 25 yaşını doldurmamış olmaları şartıyla veya çalışamayacak durumda malul bulunan ve Sosyal Sigortaya, Emekli Sandıklarına tabi çalışmalarından dolayı gelir veya aylık almayan erkek çocukları ile yaşları ne olursa olsun evli olmayan, evli olmakla beraber sonradan boşanan veya dul kalan ve Sosyal Sigortaya, Emekli Sandıklarına tabi bir işte çalışmayan, buralardan gelir veya aylık almayan kız çocukları için, sigortalının hizmet akdinin devam etmesi şartıyla fiilen çalışmasının olup olmadığı üzerinde durulmaksızın iki çocuğu geçmemek kaydıyla çocuk başına her yıl 16 yaşından büyükler için belirlenen aylık asgari ücretin %2’si oranındaki tutarının aylık sigorta primine esas kazançların hesaplanmasında dikkate alınmaması, yani bu miktarlardan sigorta primi kesilmemesi, c- Aile Zammı, Sigortalılara aile zammı adı altında yapılacak ödemelerin, sigortalının hizmet akdinin devam etmesi şartıyla fiilen çalışmasının olup olmadığı üzerinde durulmaksızın, sigortalının eşinin herhangi bir sosyal güvenlik kuruluşuna tabi olarak çalışmaması ve buralardan gelir veya aylık almaması durumunda, her yıl 16 yaşından büyükler için belirlenen aylık asgari ücretin %10’u oranındaki tutarının aylık sigorta primine esas kazançların hesaplanmasında dikkate alınmaması, dolayısıyla söz konusu miktardan sigorta primi kesilmemesi, Uygun görülmüştür. Yemek Paralan, Çocuk ve Aile Zamlarının Yıllık Ödenmesi Madde 5- Sigortalılara yemek parası ile çocuk ve aile zamlarının yıllık olarak bir defada ödenmesi halinde bunların 4’üncü maddeye göre bulunacak aylık tutarının 12 katını geçmemesi şartıyla defaten yapılan bu ad altındaki yıllık ödemeler de sigorta priminden muaf tutularak, sigorta primi kesilmeyecektir. Kazançların Sigorta Primine Esas Kazanç Alt Sınırının Altında Kalması Madde 6- Uygulama başlığı altında 4’üncü maddede ne şekilde hesaplanacağı belirtilen yemek parası ile çocuk ve aile zamlarının, sigorta primine esas kazanç toplamından indirilmesinden sonra geriye kalan sigorta primi kesilecek kazançlar toplamının, prime esas kazanç alt sınırının altında kalması halinde, 506 sayılı Kanunun 78’inci maddesi gereğince sigorta primine esas kazanç alt sınırının altında sigorta primi ödenemeyecek olması nedeniyle sigorta primine esas kazanç altı sınırı ile sigortalının kazancı arasındaki fark tutara ilişkin sigorta primlerinin tümünün işverence karşılanması gerekmektedir. Yürürlük Madde 7- Bu tebliğ 01.01.2004 tarihi itibariyle yürürlüğe girer. Yürütme Madde 8- Bu tebliğ hükümlerini Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür. 69 [PRATİK BİLGİLER] SSK PRİMİNE TABİ OLAN-OLMAYAN KAZANÇLAR SIRA NO PRİME TABİ -DEĞİL (+ / -) HANGİ AYDA PRİME TABİ TUTULDUĞU + Hak Edilen Ay a) Zaman birimine göre ücret + Hak Edilen Ay aa) Hafta tatili ücreti + Hak Edilen Ay ab) Ulusal Bayram-Genel tatil ücreti + Hak Edilen Ay ac) Fazla çalışma- Fazla Mesai ücreti + Hak Edilen Ay ad) Yıllık ücretli izin ücreti + Hak Edilen Ay ae) Cumartesi günü ücreti + Hak Edilen Ay b) İşbirimi esasına göre ücret + Hak Edilen Ay ba) Yüzde usulüyle alınan ücret + Hak Edilen Ay bb) Profesyonel futbolcuya ödenen ücret + Hak Edilen Ay bc) Transfer ücreti + Hak Edilen Ay bd) Transfer verimi ücreti + Hak Edilen Ay c) Götürü ücret + Hak Edilen Ay d) Belirsiz zaman ve miktar üzerinden ödenen ücret + Hak Edilen Ay da) Hazırlama ücreti + Hak Edilen Ay db) Tamamlama ücreti + Hak Edilen Ay dc) Temizleme ücreti + Hak Edilen Ay - Kardan hisse şeklinde ödenen ücret + Hak Edilen Ay - Komisyon ücreti + Hak Edilen Ay a) Primler + Ödendiği Ay aa) Yıpranma tazminatı, + Ödendiği Ay ab) Özel hizmet tazminatı, + Ödendiği Ay ac) Yabancı dil tazminatı + Ödendiği Ay ad) Vardiya ve ağır vasıta tazminatı, + Ödendiği Ay ae) İmza zorunluluğu tazminatı + Ödendiği Ay af) Seyyar görev tazminatı, + Ödendiği Ay ag) Tabii afet yardımı + Ödendiği Ay ah) Nakit ödenen kira yardımı, + Ödendiği Ay aı) Nakit ödenen giyecek yardımı + Ödendiği Ay ai) Nakit ödenen yakacak yardımı, + Ödendiği Ay aj) Askerlik yardımı + Ödendiği Ay ak) Sünnet yardımı, + Ödendiği Ay al) Nakit ödenen taşıt yardımı + Ödendiği Ay am) Nakit ödenen ısıtma yardımı, + Ödendiği Ay an) Nakit ödenen elbise dikiş bedeli, + Ödendiği Ay ao) Nakit ödenen ayakkabı bedeli + Ödendiği Ay aö) Ek tazminat, + Ödendiği Ay ap) Yılbaşı parası, + Ödendiği Ay ar) Kreş ücreti + Ödendiği Ay as) Makam tazminatı, + Ödendiği Ay aş) İş riski zammı + Ödendiği Ay at) Bayram harçlığı + Ödendiği Ay b) İkramiye + Ödendiği Ay PRİME TABİ OLAN VE OLMAYAN KAZANÇLAR 1 Asıl Ücret 2 Ödeme şekil ve zamanına göre ücret çeşitleri 3 Ücretin eklentileri 70 [PRATİK BİLGİLER] 4 ba) Bayram ikramiyesi + Ödendiği Ay bb) Yılbaşı ikramiyesi + Ödendiği Ay bc) 6772 Sayılı Kanun gereğince ödenen ikramiye (2.ikramiye hariç) - bd) 6772 sayılı Kanun gereğince Bakanlar Kurulu kararına dayanılarak ödenen ikramiye - be) 2448 sayılı Kanun gereğince ödenen ikramiye + - Jübile ikramiyesi - - Mesleki eğitim gören öğrencilere ödenen ikramiye - Ödendiği Ay c) Hakkı huzurlar (toplantı parası) - d) Eleman teminindeki güçlük zammı, kıdem zammı + Ödendiği Ay İdare veya kaza mercilerince verilen karar gereğince yapılan ödemeler + Ödendiği Ay a) Ücret niteliğinde olanlar + Hak Edilen Ay b) Ücretin eklentileri niteliğinde olanlar + Ödendiği Ay 5 Diğer ödemeler (20.7.1994 tarihli Resmi Gazete (7) Nolu tebliğ + Ödendiği Ay 6 Sigortalılara istirahatli iken ödenen ücretler + Hak Edilen Ay 7 Yıllık izin ücretleri (işkazaları ve meslek hast. hariç) + Ödendiği Ay 8 İzin harçlığı + Ödendiği Ay 9 Yolluklar - a) Personelin toplu halde işe gidip gelmesinde servis sağlanması - b) Personelin evinden işe gelip gitmesi için abonman bileti verilmesi (belgelenmesi koşulu ile) - c) Harcırahlar - 10 Çocuk zammı (Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca belirlenecek miktarı aşmamak üzere) 11 Aile zammı (Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca belirlenecek miktarı aşmamak üzere) - 12 Yemek Parası (Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca belirlenecek miktarı aşmamak üzere) - a) İşyerinde personele yedirilen yemek, yoğurt v.b. - 13 Ölüm yardımı - 14 Doğum yardımı - 15 Evlenme yardımı - 16 Ayni yardımlar - a) Ayni konut tahsisi b) İşyerinde kullanılmak üzere havlu, sabun v.b. - 17 Geri ödemeli ücret avansları - 18 Kıdem tazminatı - 19 İhbar tazminatı - 20 Kasa/Mali sorumluluk tazminatı - SSK - Sigorta Primleri Daire Başkanlığı 71 [PRATİK BİLGİLER] KANUNİ FAİZ VE TEMERRÜT FAİZİ ORANLARI 01.01.2008 Tarihinden İtibaren…………………………………………… İŞ KANUNU İDARİ PARA CEZALARI 10 HAZİRAN 2003 TARİHİNDE YÜRÜRLÜĞE GİREN 4857 SAYILI İŞ KANUNUNDA YER ALAN İDARİ PARA CEZALARI (TL) SIRA KANUN CEZA NO. MADDESİ MADDESİ FİİL 2009 YILI CEZA MİKTARI (TL) (%12 YENİDEN DEĞERLEME ORANI KADAR ARTIRILMIŞTIR) AÇIKLAMA 98 Çalıştırılan her işçi için para cezasının kesinleşmesinden sonra bildirim yükümlülüğüne aykırılığın sürmesi halinde takip eden her ay için aynı miktar ceza 1 3 98 İşyerinin açılışını ve kapanışını bildirmemek, işyerini bildirme yükümlülüğüne aykırı davranmak. 2 5 99/a İşçilere eşit davranma ilkesine aykırı davranmak 98 Bu durumdaki her İşçi İçin 3 7 99/a Geçici İş İlişkisine ilişkin yükümlülüklere uymamak 98 Bu durumdaki her İşçi İçin 4 8 99/b Çalışma koşullarına ilişkin belgeyi vermemek 98 Bu durumdaki her İşçi İçin 5 14 99/b Çağrı üzerine çalışma hükümlerine aykırı davranmak 98 Bu durumdaki her İşçi İçin 6 28 99/c İşten ayrılan işçiye Çalışma Belgesi vermemek, belgeye gerçeğe aykırı bilgi yazmak 403 Bu durumdaki her İşçi İçin 7 29 100 Madde hükmüne aykırı olarak işçi çıkartmak (toplu işçi çıkarma) 1.519 İşten çıkarılan her İşçi İçin 8 30 101 Özürlü ve Eski Hükümlü Çalıştırmamak 112 Çalıştırılmayan her özürlü ve eski hükümlü ve çalıştırılmayan her ay için 112 Bu durumdaki her İşçi ve her ay için 9 32 102/a Ücret ile bu kanundan doğan veya TİS’den yada iş sözleşmesinden doğan ücreti kasten ödememek veya eksik ödemek 11 37 102/b Ücret hesap pusulası düzenlememek 403 12 38 102/b Yasaya aykırı ücret kesme cezası vermek veya kesintinin sebep ve hesabını bildirmemek 403 10 39 102/a Asgari ücreti ödememek veya eksik ödemek 112 Bu durumdaki her İşçi ve her ay için 200 Bu durumdaki her İşçi İçin 14 41 102/c Fazla çalışma ücretini ödememek veya işçiye hak ettiği serbest zamanı altı ay içinde vermemek veya işçinin onayını almadan fazla çalışma yaptırmak 13 52 102/b Yüzde ile ilgili belgeyi temsilciye vermemek 403 15 56 103 Yıllık ücrelli izni yasaya aykırı şekilde bölmek, 200 Bu durumdaki her İşçi İçin 16 57 103 İzin ücretini yasaya aykırı şekilde ödemek veya eksik ödemek 200 Bu durumdaki her İşçi İçin 17 59 103 Sözleşmesi fesh edilen işçiye yıllık izin ücreti ödememek 200 Bu durumdaki her İşçi İçin 72 [PRATİK BİLGİLER] 18 60 103 Yıllık izin yönetmeliğinin esas usullerine aykırı olarak izni kullandırmamak veya eksik kullandırmak 19 63 104 Çalışma sürelerine ve buna dair yönetmelik hükümlerine uymamak 200 20 64 104 Telafi çalışması usullerine uymamak 1.012 Bu durumdaki her İşçi İçin 21 65 104 Kısa çalışma ve kısa çalışma ödeneği düzenlemelerine uymamak 200 Bu durumdaki her İşçi İçin 22 68 104 Ara dinlenmesini uygulamamak 1.012 200 200 23 69 104 İşçileri geceleri 7.5 saatten fazla çalıştırmak, gece ve gündüz postalarını değiştirmemek 24 71 104 Çocukları çalıştırma yaşına ve çalıştırma yasağına aykırı davranmak 1.012 25 72 104 Yer ve sualtında çalıştırma yasağına uymamak 1.012 26 73 104 Çocuk ve genç işleri gece çalıştırmak veya ilgili yönetmelik hükümlerine aykırı hareket etmek 1.012 27 74 104 Doğum öncesi - sonrası sürelerde kadın işçiyi çalıştırmak veya ücretsiz izin vermemek 1.012 28 75 104 İşçi Özlük dosyasını düzenlememek 1.012 29 76 104 Çalışma sürelerine ilişkin yönetmeliklere muhalefet etmek 1.012 30 77 105/2 İş sağlığı ve güvenliği hükümlerine aykırı davranmak 1.120 224 31 78/1 105/1 İş sağlığı ve güvenliği tüzük ve yönetmeliklerine aykırı davranmak 32 78/2 105/2 Kurma izni ve işletme belgesi almadan işyeri açmak 1.120 33 79 105/2 Faaliyeti durdurulan işi izin almadan devam ettirmek, kapatılan işyerini izinsiz açmak 1.120 1.120 34 80 105/2 İş sağlığı ve güvenliği kurullarının kurulması ve çalıştırılması ile ilgili hükümlere aykırı davranmak 35 81 105/2 İşyeri hekimi çalıştırma ve işyeri sağlık birimi oluşturma yükümlülüklerine uymamak 1.120 105/2 İş güvenliği ile ilgili görevli mühendis veya teknik eleman görevlendirme yükümlülüğünü yerine getirmemek 500 105/3 Ağır ve tehlikeli işlerde 16 yaşından küçükleri çalıştırmak veya yönetmelikte gösterilen yaş kayıtlarına aykırı işçi çalıştırmak. 1.120 36 37 82 85 73 Bu durumdaki her İşçi İçin Alınmayan her iş sağlığı ve güvenligi önlemi için ve alınmayan önlemler oranında izleyen her ay için aynı miktar [PRATİK BİLGİLER] 38 86 105/4 Ağır ve tehlikeli işlerde çalışanlar için sağlık raporu almamak 224 Bu durumdaki her işçi için 39 87 105/4 18 yaşından küçük işçiler için sağlık raporu almamak 224 Bu durumdaki her çocuk işçi için 40 88 105/5 Gebe ve emzikli kadınlar hakkındaki yönetmelik hükümlerine uymamak 1.120 41 89 105/5 İş sağlığı ve güvenliği yönetmeliklerine aykırı davranmak 1.120 42 90 106 İş ve işçi bulmaya aracılık faaliyetini İş-Kur’dan izin almadan yürütmek 8.960 107/1-a Teftiş sırasında davete gelmemek, ifade ve bilgi vermemek, gerekli olan belge ve delilleri getirip göstermemek, İş Müfettişlerinin 92/1.fıkrada yazılı görevlerini yapmak için kendilerine her çeşit kolaylığı göstermemek ve bu yoldaki emir ve isteklerini geciktirmek, yerine getirmemek. 8.960 107/1-b İfade ve bilgilerine başvurulan işçilere işverenlerce telkinlerde veya kötü davranışlarda bulunmak 8.960 İş Müfettişlerinin teftiş ve denetim görevlerinin yapılmasını ve sonuçlandırılmasını engellemek. 8.960 43 44 45 92/2 96/1 107/2 2-5088 Sayılı Kanuna göre; Yeni Türk Lirası cinsinden yapılan işlemlerde yarım Yeni Kuruşun üzerindeki değerler bir Yeni Kuruşa tamamlanır; yarım Yeni Kuruş ve altındaki değerler dikkate alınmaz. ÜCRETLERDE DAMGA VERGİSİ ORANI 16.08.1999 Tarihinden İtibaren %06 DEMİRBAŞ VE AMORTİSMAN SINIRI (VUK 388) Doğrudan Gider Yazılacak Demirbaş ve Peştemallıklar (01.01.2009 Tarihinden itibaren) 670,00 SSK TABAN VE TAVAN MATRAHLARI Taban (01.01.2009-30.06.2009 Tarihleri arası) 666,00 Tavan (01.01.2009-30.06.2009 Tarihleri arası) 4.329,00 Taban (01.07.2009-31.12.2009 Tarihleri arası) 693,00 Tavan (01.07.2098-31.12.2009 Tarihleri arası) 4.504,50 YEMEK YARDIMI MUAFİYETİ (GV) Hizmet Erbabına işverenlerce yapılan yemek yardımları istisna tutarı (2009) 74 10,00 [PRATİK BİLGİLER] AİLE VE ÇOCUK YARDIMLARI 01.01.2009 - 30.06.2009 (666,00) 26,64 YTL (SSK Açısından) 2 çocuk için yardım Aile yardımı 66,60 YTL olarak uygulanacak. (16 Yaşından Büyükler İçin Asgari Ücret x % 10) 13,38 YTL (Vergi Açısından) 1 çocuk için yardım Yemek Muafiyeti = Fiili Çalışılan Gün Sayısı x 1,33 (666,00/30=22,20x%6=1,33) 01.07.2009 - 31.12.2009 (693,00) 27,72 YTL (SSK Açısından) 2 çocuk için yardım Aile yardımı 66,60 YTL olarak uygulanacak. (16 Yaşından Büyükler İçin Asgari Ücret x % 10) 00,00 YTL (Vergi Açısından) 1 çocuk için yardım Yemek Muafiyeti = Fiili Çalışılan Gün Sayısı x 1,39 (693,00/30=22,20x%6=1,39) SGK Genelgesi,2009/2 KIDEM TAZMİNATI TAVANI Kıdem tazminatı tavanı için 01.01.2009 - 30.06.2009 2.260,05 01.07.2008 - 31.12.2008 2.173,18 01.01.2008 – 30.06.2008 2.087,92 01.01.2007 – 30.06.2007 1.960,69 01.07.2007 – 31.12.2007 2.030,19 01.07.2006 – 31.12.2006 (2006/10971 Sy. BKK) 1.857,44 01.01.2006 – 30.06.2006 1.770,63 01.07.2005 – 31.12.2005 1.727.15 01.01.2005 – 30.06.2005 1.648,90 01.07.2004 tarihinden 1.574.740.000.-TL 01.01.2004 tarihinden itibaren 1.485.430.000.-TL 01.07.2003 tarihinden itibaren 1.389.950.000.-TL 01.01.2003 tarihinden 1 KAPICI ÖZET MAAŞ HESABI 01.01 - 30.06.2008 01.07 - 31.12.2008 6 08,40 638,70 İşçi SSK Primi (%14) 85,18 89,42 İşsizlik Sigortası Primi ( %1) 6,08 6,39 Damga Vergisi ( %0.6) 0,00 0,00 517,14 542,89 Brüt ücreti Net Ücret GELİR VERGİSİ TARİFESİ (2009) 8.700 Türk Lirasına kadar %15 22.000 Türk Lirasının 8.700 TL.si için 1.305 TL, fazlası %20 50.000 Türk Lirasının 22.000 TL.si için 3.965 TL, fazlası %27 50.000 Türk Lirasından fazlasının 50.000 TL.si için 11.525 TL, fazlası %35 75 [PRATİK BİLGİLER] GELİR VERGİSİ TARİFESİ (2009) (ÜCRETLİLER) 8.700 Türk Lirasına kadar %15 22.000 Türk Lirasının 8.700 TL.si için 1.305 TL, fazlası %20 50.000 Türk Lirasının 22.000 TL.si için 3.965 TL, fazlası %27 50.000 Türk Lirasından fazlasının 50.000 TL.si için 11.525 TL, fazlası %35 YILLIK ÜCRETLİ İZİN Hizmet süresi Bir yıldan beş yıla kadar (beş yıl dahil) 14 Gün Hizmet Süresi Beş yıldan fazla onbeş yıldan az olanlara 20 Gün Hizmet süresi Onbeş yıl (dahil) ve daha fazla olanlara 15 yıl ve daha fazla olanlar 26 Gün Onsekiz ve daha küçük yaştaki işçilerle elli ve daha yukarı yaştaki işçilere verilecek yıllık ücretli izin süresi En az 20 Gün İHBAR BİLDİRİM SÜRELERİ Hizmet Süresi 6 aydan az sürmüş işçi için 2 hafta Hizmet Süresi 6 aydan 1.5 yılı kadar sürmüş işçi için 4 hafta Hizmet süresi 1.5 yıldan 3 yıla kadar sürmüş işçi için 6 hafta Hizmet süresi 3 yıldan fazla sürmüş işçi için 8 hafta SAKATLIK İNDİRİM ORANLARI I. Derece Sakatlar (Çalışma Gücünün Asgari %80’ini Kaybedenler) (2009) 670 II. Derece Sakatlar (Çalışma Gücünün Asgari %60’ini Kaybedenler) (2009) 330 III. Derece Sakatlar (Çalışma Gücünün Asgari %40’ini Kaybedenler) (2009) 160 50 VE DAHA FAZLA İŞÇİ ÇALIŞTIRILAN İŞYERLERİ İÇİN ÖZÜRLÜ, ESKİ HÜKÜMLÜ VE TERÖR MAĞDURU ÇALIŞTIRMA ORANLARI Özel Sektör Kamu Özürlü 3 4 Eski Hükümlü 2 2 Tercihe Bağlı Özürlü/Eski Hükümlü Oranı 0 --- Terör Mağduru 0 --- İŞSİZLİK SİGORTASI ORANLARI İşçi Payı 1 İşveren Payı 2 Devlet Payı 1 76 [PRATİK BİLGİLER] KAMU LOJMAN KİRALARI MİLLİ EMLAK GENEL TEBLİĞİ (SIRA NO: 321) Maliye Bakanlığından: (07.01.2009 tarih ve 27103 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmıştır.) 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu kapsamındaki konutların aylık kira bedellerinin aşağıdaki şekilde belirlenmesi uygun görülmüştür. 1) Yurt içinde bulunan kamu konutlarından aylık her bir metrekare için; 15/01/2009’dan itibaren a) Kerpiç, ahşap, bağdadi ve benzeri konutlarda, 0,85 TL/m2 b) Kalorifersiz konutlarda, 1,32 TL/m2 c) Kaloriferli konutlarda, 1,74 TL/m2 Kira bedeli alınır. 2) Kira bedeline yapılacak ilaveler; Belirlenen kira bedellerine ek olarak aylık her bir metrekare için aşağıda belirtilen tutarlarda ilave kira bedeli alınır. A) Kaloriferci, kapıcı ya da her ikisinin de kamu kurum ve kuruluşlarınca karşılandığı konutlardan, 0,17 TL/m2 B) Elektrik ve su bedellerinin tespitinde kurumlarca yapılan gerçek giderlerin dikkate alınarak, kullanıcılarından tahsil edilmesi esas olup; sayaçların ayrılmasının mümkün olmaması nedeniyle elektrik, su ya da her ikisinin de hizmet binası veya fabrika tesislerinden karşılandığı konutlardan; a) Elektrik sayacının ayrılmasının mümkün olmaması halinde, 0,38 TL/m2 b) Su sayacının ayrılmasının mümkün olmaması halinde, 0,38 TL/m2 c) Elektrik ve su sayacının her ikisinin de ayrılmasının mümkün olmaması halinde, 0,77 TL/m2 d) Konutlarda kullanılan suyun, şehir şebekesi dışında su kaynaklarından (kuyu, artezyen, kaynak suyu vb.) karşılanıyor olması halinde, 0,19 TL/m2 İlave kira bedeli tahsil edilir. 3) Yakıtı kurum tarafından tedarik edilen konutlarda; Yakıt maliyetlerindeki artışlar dikkate alınarak, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu kapsamındaki kurum ve kuruluşların yurt içindeki kaloriferli konutlarından, yakıtı kurum tarafından tedarik edilenlerde oturanlardan, her bir metrekare için 15.01.2009 tarihinden itibaren 0,77 TL/m2 yakıt bedeli tahsil edilir. Ancak, kurum ve kuruluşlar, yakıt maliyetlerini dikkate alarak gerekli gördükleri takdirde, bu bedelin üzerinde yakıt bedeli tahsil edebilirler. Ayrıca, yakıtı kurumlarca tedarik edilen kamu konutlarında, ortak kullanım alanlarındaki aydınlatma, elektrik, su, gaz, otomat ve benzeri giderlerin zorunlu nedenlerle kurumlarca karşılanıyor olması halinde, bu giderler karşılığında kira ve yakıt bedellerine ek olarak her bir metrekare başına 15.01.2009 tarihinden itibaren 0,07 TL/m2 tahsil edilir. 4) Kira bedellerinin hesaplanması; Bu Genel Tebliğin l’inci maddesinde belirtilen kira birim bedellerine 294 sıra no.lu Milli Emlak Genel Tebliğinde belirtilen esaslar uygulanmak suretiyle aylık kira bedelleri hesaplanır. 5) Kaldırılan Hükümler; 31.12.2007 tarih ve 26743 (3.mükerrer) sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 317 sıra no.lu Milli Emlak Genel Tebliği yürürlükten kaldırılmıştır. Tebliğ olunur. MESKEN KİRA GELİRLERİNDE İSTİSNA 2009 Yılı İstisna Tutarı 2.600,00 2008 Yılı İstisna Tutarı 2.400,00 2007 Yılı İstisna Tutarı 2.300,00 77 [PRATİK BİLGİLER] YAZAR KASA FİŞİ KESME SINIRI Perakende Satış Fişi ve Yazar Kasa Fişi Düzenleme Sınırı ( 01.01.2009) 670,00 KİRA STOPAJI ORANI Kiralarda stopaj (01.01.2007 den itibaren) % 20 GEÇİCİ VERGİ ORANLARI Gelir Vergisi Mükelleflerinde (2006 I. Dönemden itibaren) 15 Kurumlar Vergisi Mükelleflerinde (2006 II. Dönemden itibaren) 20 USULSÜZLÜK CEZALARI (VUK. Madde 388) MADDE 352- Usulsüzlük Dereceleri Ve Cezaları (Kanun Bağlı Cetvel) Birince Derece Usulsüzlükler 1- Sermaye şirketleri 89 2- Sermaye şirketi dışında kalan birinci sınıf tüccarlar ve serbest meslek erbabı 56 3- İkinci sınıf tüccarlar 28 4- Yukarıdakiler dışında kalıp beyanname usulüyle gelir vergisine tabi olanlar 14 5- Kazancı basit usulde tespit edilenler 7,60 6- Gelir vergisinden muaf esnaf 3,50 İkinci Derece Usulsüzlükler 1-Sermaye şirketleri 50 2-Sermaye şirketi dışında kalan birinci sınıf tüccarlar ve serbest meslek erbabı 28 3-İkinci sınıf tüccarlar 14 4-Yukarıdakiler dışında kalıp beyanname usulüyle gelir vergisine tabi olanlar 7,60 5-Kazancı basit usulde tespit edilenler 3,50 6-Gelir vergisinden muaf esnaf 2 YENİDEN DEĞERLEME ORANLARI 2008 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:387) % 12 2007 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:377) % 7.2 2006 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:363) % 7.8 2005 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:353) % 9.8 2004 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:341) % 11.2 2003 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:325) % 28.5 2002 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:310 % 59.0 2001 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:301) % 53.2 2000 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:288) % 56.0 1999 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:279) % 52.1 1998 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:267) % 77.8 1997 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:259) % 80.4 1996 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:252) % 72.8 1995 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:245) % 99.5 1994 yılı yeniden değerleme oranı (VUK genel tebliği No:233) % 107.6 78 [PRATİK BİLGİLER] FATURA KULLANMA MECBURİYETİ (VUK Md. 232) Fatura Kullanma Mecburiyeti 670,00 BİLANÇO HESABI ESASINA GÖRE DEFTER TUTMA HADLERİ (VUK Md. 177) Yıllık Alış Tutarı 119.000 Yıllık Satış Tutarı 168.000 Gayrisafi İş Hasılatı ile Yıllık Satış Tutarı Toplamı 67.000 İş Hasılatının Beş Katı ile Yıllık Satış Tutarının Toplamı 119.000 EN AZ CEZA HADDİ (VUK Md.343) Damga Vergisinde 7,60 Diğer Vergilerde 16,00 TAHAKKUKTAN VAZGEÇME (VUK Mükerrer Md. 115) Tahakkuktan Vazgeçme 17,90 YÜRÜRLÜK TARİHLERİNE GÖRE GECİKME ZAMMI 21.04.2006 Tarihinden itibaren 2006/10302 Sayılı BKK Uyarınca % 2,5 02.03.2005 Tarihinden itibaren 2005/8551 Sayılı BKK Uyarınca %3 12.11.2003 Tarihinden itibaren 2003/6345 Sayılı BKK Uyarınca %4 31.01.2002 Tarihinden itibaren 2001/3550 Sayılı BKK Uyarınca %7 29.03.2001 Tarihinden itibaren 2001/21785 Sayılı BKK Uyarınca % 10 02.12.2000 Tarihinden itibaren 2000/1555 Sayılı BKK Uyarınca %5 21.01.2000 Tarihinden itibaren 2000/7 Sayılı BKK Uyarınca %6 09.07.1998-20.01.2000 Tarihleri arasında 98/11331 Sayılı BKK Uyarınca % 12 01.02.1996-08.07.1998 Tarihleri arasında 96/7798 Sayılı BKK uyarınca % 15 31.08.1995-31.01.1996 Tarihleri arasında 95/7138 Sayılı BKK Uyarınca % 10 08.03.1994 - 30.08.1995 Tarihleri arasında 94/5335 Sayılı BKK. Uyarınca % 12 YÜRÜRLÜK TARİHLERİNE GÖRE TECİL FAİZİ 28.04.2006 Tarihinden itibaren (438 Seri No.lu Tahsilat Genel Tebliği) %2 04.03.2005 Tarihinden itibaren (434 Seri No.lu Tahsilat Genel Tebliği) %2,5 22.11.2003 Tarihinden itibaren (429 Seri No.lu Tahsilat Genel Tebliği) %3 02.02.2002 Tarihinden itibaren (421 Seri No.lu Tahsilat Genel Tebliği) %5 29.03.2001 Tarihinden itibaren (416 Seri No.lu Tahsilat Genel Tebliği) %6 21.12.2000 Tarihinden itibaren (412 Seri No.lu Tahsilat Genel Tebliği) %3 25.01.2000 Tarihinden itibaren (409 Seri No.lu Tahsilat Genel Tebliği) %4 10.07.1998-24.01.2000 Tarihleri arası (402 Seri No.lu Tahsilat G.Tebliği) %8 22.10.1996-09.07.1998 Tarihleri arası (397 Seri Nolu Tahsilat G.Tebliği) %10 BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ OLAN İLLER LİSTESİ Adana Bursa Eskişehir Adapazarı (Sakarya) Diyarbakır G.Antep Kayseri Mersin Ankara Erzurum İstanbul Kocaeli (İzmit) Samsun Antalya 79 İzmir Konya [PRATİK BİLGİLER] FATURA VE BENZERİ EVRAK VERİLMEMESİ VE ALINMAMASI İLE DİĞER ŞEKİL USUL HÜKÜMLERİNE UYULMAMASI SONUCU KESİLECEK CEZA MİKTARLARI VUK Madde - 353 01.01.2009 Tarihi İtibariyle KONUSU CEZA MİKTARI 1 - Fatura, gider pusulası, müstahsil makbuzu, serbest meslek makbuzu verilmemesi, alınmaması 160.-TL - Bir Takvim yılı içinde her bir belge nevine ilişkin olarak kesilecek toplam ceza 76.000.-TL 2 - Perakende satış fişi, ödeme kaydedici cihaz fişi, giriş ve yolcu taşıma bileti, sevk irsaliyesi, taşıma irsaliyesi, yolcu listesi, günlük müşteri listesi ile Maliye Bakanlığı’nca düzenleme zorunluluğu getirilen belgelerin düzenlenmemesi, kullanılmaması veya bulundurulmaması 160.-TL - Her bir belge nev’ine ilişkin bir takvim yılı içinde kesilecek toplam ceza 7.600.-TL - Her bir belge nev’ine ilişkin bir takvim yılı içinde kesilecek toplam ceza 76.000.-TL 4 - Maliye Bakanlığı’nca tutulma ve günü gününe kayıt edilme mecburiyeti getirilen defterlerin; bulundurulmaması, günü gününe kayıt yapılmaması, yetkililere ibraz edilmemesi ile levha bulundurma ve asma mecburiyetine uyulmaması 160.-TL 5 - İşyeri kapatma cezası uygulanmak üzere kapatma kararı verilen mükelleflere (5228 sayılı Kanunun 60/1-c maddesiyle 31/07/2004 tarihinden geçerli olmak üzere yürürlükten kaldırılmıştır.) 6 - Belirlenen muhasebe standartlarına, tek düzen hesap planına ve mali tablolara ilişkin usul ve esaslar ile muhasebeye yönelik bilgisayar programlarının üretilmesine ilişkin kural ve standartlara uyulmaması 3.500.-TL 7 - Kamu kurum ve kuruluşları ile gerçek ve tüzel kişilerce yapılacak işlemlerde kullanılma zorunluluğu getirilen vergi numarasını kullanmaksızın işlem yapanlara 190.-TL 8 - Belge basımı ile ilgili bildirim görevini tamamen veya kısmen yerine getirmeyen matbaa işletmecilerine 560.-TL 9 - 4358 sayılı Kanun uyarınca vergi kimlik numarası kullanma zorunluluğu getirilen kuruluşlardan yaptıkları işlemlere ilişkin bildirimleri, belirlenen standartlarda ve zamanda yerine getirmeyenlere 760.-TL 10 - 127’nci maddenin (d) bendi uyarınca Maliye Bakanlığı’nın özel işaretli görevlisinin ikazına rağmen durmayan aracın sahibi adına 560.-TL SSK İDARİ PARA CEZALAR İDARİ PARA CEZASI UYGULANACAK FİİLLER UYGULANACAK CEZA CEZA TUTARI (YTL.) 1.1.200830.6.2008 CEZA TUTARI (YTL.) 1.7.200831.12.2008 İşyeri bildirgesinin yasal süresi içinde verilmemesi 1 a) Bilanço esasına göre defter tutanlara Üç aylık asgari ücret 1.825 1.916 b) Bilanço esası dışında defter tutanlara İki aylık asgari ücret 1.216 1.277 c) Defter tutmakla yükümlü olmayanlara Bir aylık asgari ücret 608 638 608 638 1.216 1.277 2 Sigortalı işe giriş bildirgesinin yasal süresi içinde kuruma Aylık asgari ücret verilmemesi (her bir sigortalı için) 3 Çalışma izni olmayan sigortalının işe giriş bildirgesinin yaAylık asgari ücretin iki katı sal süresi içinde kuruma verilmemesi, her bir sigortalı için, Aylık prim ve hizmet belgesinin takip eden ayın sonuna kadar verilmemesi halinde her bir fiil için 4 a) Belgenin asıl nitelikte olması halinde, Belgede kayıtlı siAylık asgari ücretin 1/5 ‘i gortalı sayısı başına, (aylık asgari ücreti geçmemek üzere) b) Belgenin ek nitelikte olması halinde: - Kuruma verilmiş Aylık asgari ücretin 1/8 ‘i olan her bir ek belge için - Ek belge Kurumca re’sen düzenlenmişse Aylık asgari ücretin üç katı 80 121 127 76 1.825 79 1.916 [PRATİK BİLGİLER] c) - Mahkeme kararı ile veya denetim elemanlarınca yapılan tespitler sonucunda ya da kamu kurum ve kuruluşları tarafından düzenlenen belgelerden hizmetleri veya kazançları Kuruma bildirilmediği veya eksik bildirildiği saptanan sigor- Aylık asgari ücretin üç katı talılarla ilgili olması halinde, belgenin asıl veya ek nitelikte olup olmadığı, şverence düzenlenip düzenlenmediği üzerinde durulmaksızın, - Sigorta müfettişi tarafından veya serbest muhasebeci mali Aylık asgari ücretin üç katı müşavir ve yeminli mali müşavirlerce düzenlenen raporlara istinaden Kuruma bildirilmediği tespit edilen eksik şçilik tutarının maledildiği aylardan dolayı, 1.825 1.916 1.825 1.916 Yazılı ihtara rağmen işyeri kayıtlarının 15 gün içinde mücbir sebep olmaksızın ibraz edilmemesi fiil tarihindeki aylık asgari ücretin 12 katı 7.300 7.664 5 b) Bilanço esası dışında, bir kanun hükmü gereğince defter fiil tarihindeki aylık asgari tutanlara ücretin 6 katı 3.650 3.832 c) Herhangi bir kanun hükmü gereğince defter tutmakla yü- fiil tarihindeki aylık asgari kümlü olmayanlara ücretin 3 katı 1.825 1.916 a) Bilanço esasına göre defter tutanlara İbraz edilen kayıtların yönetmelikle belirlenen usul ve esaslara uygun olmaması halinde, her bir geçersizlik hali için Kayıtların ibraz edilmemesi a) Bilanço esasına göre defter tutanlar (aylık asgari ücretin üzerine uygulanan miktar12 katını aşmamak üzere) ları aşmamak kaydıyla aylık asgari ücretin yarısı 304 319 Kayıtların ibraz edilmemesi 6 b) Bilanço esası dışında defter tutanlar (aylık asgari ücretin üzerine uygulanan miktar6 katını aşmamak üzere) ları aşmamak kaydıyla aylık asgari ücretin yarısı 304 319 Kayıtların ibraz edilmemesi c) Defter tutmakla yükümlü olmayanlar (aylık asgari ücre- üzerine uygulanan miktartin 3 katını aşmamak üzere) ları aşmamak kaydıyla aylık asgari ücretin yarısı 304 319 Kanun 79’uncu maddesinin 4’üncü fıkrası uyarınca, sigortalıların adını, soyadını, sigorta sicil numarasını ve çalıştığı süreyi gösteren Kurumca onaylı belgenin yönetmelikte beFiil tarihindeki aylık asgari 7 lirlenen sürede işyerine asılmaması (Aylık prim ve hizmet ücretin 2 katı belgesini internet ortamında gönderen işverenler bilgisayardan aldıkları çıktıyı asmak suretiyle bu yükümlülüğü yerine getirirler.) 1.216 1.277 İşçi veya geçindirmekle yükümlü olduklarına muayene için (vizite kağıdı, altı aylık sağlık belgesi gibi) gerekli belge- Fiil tarihindeki aylık asgari 8 lerin Kurumca yapılacak ihtara rağmen 3 gün içinde veril- ücret kadar memesi 608 81 [PRATİK BİLGİLER] TEVKİFAT ORANLARI GELİR VERGİSİ KANUNU MADDE 94 (29/12/2006 Tarih Ve 26391 Sayılı Resmi Gazetede Yayımlanmıştır.) Karar Sayısı : 2006/11449 20/12/2006 TARİHLİ VE 2006/11449 SAYILI KARARNAMENİN EKİ KARAR MADDE 1 – 10/12/2003 tarihli ve 2003/6577 sayılı Kararnamenin eki Kararın 1’inci maddesinin 2/b, 3, 4, 5 ve 13/b numaralı bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. “2. Yaptıkları serbest meslek işleri dolayısıyla bu işleri icra edenlere yapılan ödemelerden (Noterlere serbest meslek faaliyetlerinden dolayı yapılan ödemeler hariç); b) Diğerlerinden % 20, 3. 42’nci madde kapsamına giren işler dolayısıyla bu işleri yapanlara ödenen istihkak bedellerinden % 3, 4. Dar mükellefiyete tabi olanlara, telif ve patent haklarının satışı dolayısıyla yapılan ödemelerden % 20, 5. a) 70’inci maddede yazılı mal ve hakların kiralanması karşılığı yapılan ödemelerden % 20, b) Vakıflar ve derneklere ait gayrimenkullerin kiralanması karşılığında bunlara yapılan kira ödemelerinden % 20, c) Kooperatiflere ait gayrimenkullerin kiralanması karşılığında bunlara yapılan kira ödemelerinden % 20, 13. Esnaf muaflığından yararlananlara mal ve hizmet alımları karşılığında yapılan ödemelerden, b) Hurda mal alımları için % 2” MADDE 2 – Bu Karar 1/1/2007 tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 3 – Bu Karar hükümlerini Maliye Bakanı yürütür. DEĞERLİ KAĞIT BEDELLERİ Değerli Kağıdın Cinsi 1 - Noter kağıtları: a) Noter kağıdı b) Beyanname c) Protesto, vekaletname, re’sen senet 2 - (Mülga:30/12/2004-5281/14.md) 3 - Pasaportlar 4 - Yabancılar için ikamet tezkereleri 5 - (Mülga:30/12/2004-5281/14.md) 6 - Nüfus cüzdanları 7 - Aile cüzdanları 8 - (Mülga:30/12/2004-5281/14.md) 9 - Sürücü belgeleri 10 - Sürücü çalışma belgeleri (karneleri) 11 - Motorlu araç trafik belgesi 12 - Motorlu araç tescil belgesi 13 - İş makinesi tescil belgesi 14 - Banka çekleri (Her bir çek yaprağı) Bedel (TL) 4.90 4.90 9.80 135,00 135,00 4.50 45,00 60,00 60,00 60,00 45,00 45,00 3,00 82 [PRATİK BİLGİLER] DAMGA VERGİSİNE TABİ KAĞITLAR DAMGA VERGİSİ KANUNU GENEL TEBLİĞİ (SERİ NO: 51) Maliye Bakanlığından: (23.12.2008 tarih ve 27089 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmıştır.) 488 sayılı Damga Vergisi Kanununun(1) mükerrer 30’uncu maddesinin 5281 sayılı Kanunun(2) 6’ncı maddesiyle değişik birinci fıkrasında, “...Her takvim yılı başından geçerli olmak üzere önceki yılda uygulanan maktu vergiler (Maktu ve nispi vergilerin asgari ve azami miktarlarını belirleyen hadler dahil) o yıl için tespit ve ilan olunan yeniden değerleme oranında artırılır. Bu suretle hesaplanan vergi tutarlarının 10 Yeni Kuruşa kadarki kesirleri dikkate alınmaz.” denilmiş, 14’üncü maddesinin 5281 sayılı Kanunun 43/2’nci maddesiyle değişik birinci fıkrasında ise, “Kağıtların Damga Vergisi bu Kanuna ekli (1) sayılı tabloda yazılı nispet veya miktarlarda alınır. Şu kadar ki her bir kağıt için hesaplanacak vergi tutarı (1) sayılı tabloda yer alan sınırlamalar saklı kalmak üzere 800 bin Yeni Türk Lirasını aşamaz. Bir önceki yılda uygulanan bu azami tutar, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, o yıl için tespit ve ilan olunan yeniden değerleme oranında artırılır.” hükmü yer almıştır. 5083 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Devletinin Para Birimi Hakkında Kanunun(3) 1’inci maddesiyle Bakanlar Kurulu’na verilen yetkiye istinaden, 4/4/2007 tarihli ve 2007/11963 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile 1/1/2009 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere, Türkiye Cumhuriyeti Devletinin para birimi olan Yeni Türk Lirası ve Yeni Kuruşta yer alan “Yeni” ibareleri kaldırılmıştır. Bakanlığımızca 2008 yılı için yeniden değerleme oranı % 12 (oniki) olarak tespit edilmiş ve 387 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği(4) ile ilan edilmiş bulunmaktadır. Buna göre, 488 sayılı Kanunun mükerrer 30’uncu maddesinin birinci fıkrası hükmü gereğince, Kanuna ekli (1) sayılı tabloda yer alan ve 50 Seri No.lu Damga Vergisi Kanunu Genel Tebliği(5) ile tespit edilen maktu vergiler (maktu ve nispi vergilerin asgari ve azami miktarlarını belirleyen hadler dahil), yeniden değerleme oranında artırılmış ve 1/1/2009 tarihinden itibaren uygulanacak miktarları Tebliğ ekindeki (1) sayılı tabloda gösterilmiştir. Diğer taraftan, anılan Kanunun 14’üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan her bir kağıttan alınacak damga vergisine ilişkin üst sınır yeniden değerleme oranında artırılmış ve 1/1/2009 tarihinden itibaren 1.136.904,10 Türk Lirası olmuştur. Tebliğ olunur. (1) SAYILI TABLO Damga Vergisine Tabi Kağıtlar I. Akitlerle ilgili kağıtlar A. Belli parayı ihtiva eden kağıtlar: 1. Mukavelenameler, taahhütnameler ve temliknameler (Binde 7,5) 2. Kira mukavelenameleri (Mukavele süresine göre kira bedeli üzerinden) (Binde 1,5) 3. Kefalet, teminat ve rehin senetleri (Binde 7,5) 4. Tahkimnameler ve sulhnameler (Binde 7,5) 5. Fesihnameler (Belli parayı ihtiva eden bir kağıda taalluk edenler dahil) (Binde 1,5) 6. (Değişik: 5766/10-b md.) (Yürürlük: 6.6.2008) Karayolları Trafik Kanunu uyarınca kayıt ve tescil edilmiş ikinci el araçların satış ve devrine ilişkin sözleşmeler (Binde 1,5) B. Belli parayı ihtiva etmeyen kağıtlar: 1. Tahkimnameler 2. Sulhnameler 3.Turizm işletmeleri ile seyahat acentelerinin aralarında düzenledikleri kontenjan sözleşmeleri (Belli parayı ihtiva edenler dahil) II. Kararlar ve mazbatalar 1. Meclislerden, resmi heyetlerden ve idari davalarla ilgili olmayarak Danıştaydan verilen mazbata, ilam ve kararlarla hakem kararları: a) Belli parayı ihtiva edenler b) Belli parayı ihtiva etmeyenler 2. (Değişik: 5766/10-c md.) (Yürürlük: 6.6.2008) İhale kanunlarına tabi olan veya olmayan resmi daire ve kamu tüzel kişiliğini haiz kurumların her türlü ihale kararları 1. Ticari ve mütedavil senetler: a) Emtia senetleri: aa) Makbuz senedi (Resepise) ab) Rehin senedi (Varant) (25,40 TL) (25,40 TL) (142,00 TL) (Binde 7,5) (25,40 TL) (Binde 4,5) III. Ticari işlemlerde kullanılan kağıtlar 83 (9,00 TL) (5,40 TL) [PRATİK BİLGİLER] ac) İyda senedi ad) Taşıma senedi b) Konşimentolar c) Deniz ödüncü senedi d) İpotekli borç senedi, irat senedi 2. Ticari belgeler: a) Menşe ve Mahreç şahadetnameleri b) Resmi dairelere ve bankalara ibraz edilen bilançolar ve işletme hesabı özetleri: ba) Bilançolar bb) Gelir tabloları bc) İşletme hesabı özetleri c) Barnameler d) Tasdikli manifesto nüshaları e) Ordinolar f) Gümrük idarelerine verilen özet beyan formları IV. Makbuzlar ve diğer kağıtlar 1. Makbuzlar: a) Resmi daireler tarafından yapılan mal ve hizmet alımlarına ilişkin ödemeler (avans olarak yapılanlar dahil) nedeniyle, kişiler tarafından resmi dairelere verilen ve belli parayı ihtiva eden makbuz ve ibra senetleri ile bu ödemelerin resmi daireler nam ve hesabına, kişiler adına açılmış veya açılacak hesaplara nakledilmesini veya emir ve havalelerine tediyesini temin eden kağıtlar b) Maaş, ücret, gündelik, huzur hakkı, aidat, ihtisas zammı, ikramiye, yemek ve mesken bedeli, harcırah, tazminat ve benzeri her ne adla olursa olsun hizmet karşılığı alınan paralar (Ek: 5766/10-ç md.) (Yürürlük: 6.6.2008) (avans olarak ödenenler dahil) için verilen makbuzlar ile bu paraların nakden ödenmeyerek kişiler adına açılmış veya açılacak cari hesaplara nakledildiği veya emir ve havalelerine tediye olunduğu takdirde nakli veya tediyeyi temin eden kağıtlar c) Ödünç alınan paralar için verilen makbuzlar veya bu mahiyetteki senetler d) İcra dairelerince resmi daireler namına şahıslara ödenen paralar için düzenlenen makbuzlar 2. Beyannameler (Bu beyannamelerin sadece bir nüshası vergiye tabidir): a) Yabancı memleketlerden gelen posta gönderilerinin gümrüklenmesi için postanelerce gümrüklere verilen liste beyannamelerde yazılı her gönderi maddesi için b) Vergi beyannameleri: ba) Yıllık gelir vergisi beyannameleri bb) Kurumlar vergisi beyannameleri bc) Katma değer vergisi beyannameleri bd) Muhtasar beyannameler be) Diğer vergi beyannameleri (damga vergisi beyannameleri hariç) c) Gümrük idarelerine verilen beyannameler d) Belediye ve il özel idarelerine verilen beyannameler e) Sosyal güvenlik kurumlarına verilen sigorta prim bildirgeleri 3. Tabloda yazılı kağıtlardan aslı 1,00 Türk Lirasından fazla maktu ve nispi vergiye tabi olanların resmi dairelere ibraz edilecek özet, suret ve tercümeleri 1 2 3 4 5 (1,10 TL) (0,50 TL) (5,40 TL) (Binde 7,5) (Binde 7,5) (9,00 TL) (19,60 TL) (9,60 TL) (9,60 TL) (1,10 TL) (4,00 TL) (0,50 TL) (4,00 TL) (Binde 7,5) (Binde 6) (Binde 6) (Binde 6) (0,50 TL) (25,40 TL) (33,90 TL) (16,90 TL) (16,90 TL) (16,90 TL) (33,90 TL) (12,50 TL) (12,50 TL) (0,50 TL) 11/7/1964 tarihli ve 11751 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. 31/12/2004 tarihli ve 25687 (3. Mükerrer) sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. 31/1/2004 tarihli ve 25363 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. 20/11/2008 tarihli ve 27060 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. 26/12/2007 tarihli ve 26783 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. 84 [PRATİK BİLGİLER] REESKONT VE AVANS İŞLEMLERİNDE UYGULANAN FAİZ ORANLARI TCMB Reeskont ve avans işlemlerinde uygulanan faiz oranları YÜRÜRLÜK TARİHİ İSKONTO ORANI (%) AVANS FAİZ ORANI (%) 01.01.1990 40 45 20.09.1990 43 48,25 23.11.1990 45 50,75 15.02.1991 48 54,50 27.01.1994 56 65 21.04.1994 79 98 12.07.1994 70 85 27.07.1994 63 75 01.10.1994 55 64 10.06.1995 52 60 01.08.1995 50 57 02.08.1997 67 80 30.12.1999 60 70 17.05.2002 55 64 14.06.2003 50 57 08.10.2003 43 48 15.06.2004 38 42 13.01.2005 32 35 25.05.2005 28 30 20.12.2005 23 25 20.12.2006 27 29 28.12.2007 25 27 85 [PRATİK BİLGİLER] VUK’DA KANUNİ VE İDARİ SÜRELER Vergi Usul Kanununda Kanuni ve İdari Süreler Kanuni ve İdari süreler: Madde 14- (Değişik: 23/06/1982-2686/3 md.) Vergi muamelelerinde süreler vergi kanunları ile belli edilir. Kanunda açıkça yazılı olmayan hallerde 15 günden aşağı olmamak şartıyla bu süreyi, tebliği yapacak olan idare belirler ve ilgiliye tebliğ eder. Mücbir (zorlayan) Sebeplerle gecikme: Madde 15- 13’üncü maddede yazılı mücbir sebeplerden herhangi birinin bulunması halinde bu sebep ortadan kalkıncaya kadar süreler işlemez. Bu takdirde tarh zamanaşımı işlemeyen süreler kadar uzar. Bu hükmün uygulanması için mücbir sebebin malum olması veya ilgililer tarafından ispat veya tevsik edilmesi lazımdır. Ölüm halinde sürenin uzaması: Madde 16- (Değişik: 23/06/1982 - 2686/4 md.) Vergi kanunlarında hüküm bulunmayan hallerde ölüm dolayısıyla mirasçılara geçen ödevlerin yerine getirilmesinde bildirme ve beyanname verme sürelerine üç ay eklenir. Mühlet verme: Madde 17- Zor durumda bulunmaları hasebiyle vergi muamelelerine müteallik (ilgili) ödevleri süresi içinde yerine getiremiyecek olanlar, kanuni sürenin bir katını geçmemek üzere, Maliye Bakanlığınca münasip (uygun) bir mühlet (süre) verilebilir. Bu mühletin verilebilmesi için: 1- Mühlet isteyen, sürenin bitmesinden evvel yazı ile istemde bulunmalıdır. 2- İstemde gösterilen mazeret, mühlet verecek makam tarafından kabule layık görülmelidir. 3- Mühletin verilmesi halinde verginin alınması tehlikeye girmemelidir. Maliye Bakanlığı mühlet verme yetkisini tamamen veya kısmen mahalli maliye teşkilatına devredebilir. Sürelerin Hesaplanması: Madde 18- Vergi kanunlarında yazılı süreler aşağıdaki şekilde hesaplanır. 1- Süre gün olarak belli edilmişse başladığı gün hesaba katılmaz ve son günün tatil saatinde biter. 2- Süre hafta veya ay olarak belli edilmişse başladığı güne son hafta veya ayda tekabül (karşılık) eden günün tatil saatinde biter. Sürenin bittiği ayda, başladığı güne tekabül eden bir gün yoksa süre o ayın son gününün tatil saatinde biter. 3- Sonu belli bir gün ile tayin edilen sürelerde süre o günün tatil saatinde biter. 4- Resmi tatil günleri süreye dahildir. Şu kadar ki, sürenin son günü resmi tatile rastlarsa tatili takibeden ilk iş gün tatil saatinde biter. MOTORLU TAŞITLAR VERGİSİ TARİFELERİ MOTORLU TAŞITLAR VERGİSİ GENEL TEBLİĞİ SERİ NO: 31 (26/12/2008 tarih ve 27092 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmıştır.) I - VERGİLEME ÖLÇÜ VE HADLERİ 2008 yılı için yeniden değerleme oranı % 12 (on iki) olarak tespit edilmiş ve 387 Sıra No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile ilan edilmiştir. Motorlu Taşıtlar Vergisi Tarifeleri A. (I) Sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Tarifesi Otomobil, kaptıkaçtı, arazi taşıtları ve benzerleri ile motosikletler aşağıdaki (I) sayılı tarifeye göre vergilendirilecektir. (I) SAYILI TARİFE Motor Silindir Hacmi (cm3) Taşıtların Yaşları İle Ödenecek Yıllık Vergi Tutarı (TL) 1 - 3 yaş 4 - 6 yaş 7 - 11 yaş 12 - 15 yaş 16 ve yukarı yaş 44,00 1-Otomobil, kaptıkaçtı, arazi taşıtları ve benzerleri 1300 cm ve aşağısı 393,00 274,00 155,00 117,00 1301 - 1600 cm ’e kadar 628,00 471,00 274,00 194,00 76,00 1601 - 1800 cm3’e kadar 1.104,00 865,00 510,00 312,00 123,00 1801 - 2000 cm3’e kadar 1.736,00 1.340,00 788,00 471,00 188,00 2001 - 2500 cm ’e kadar 2.605,00 1.893,00 1.182,00 708,00 282,00 3 3 3 86 [PRATİK BİLGİLER] 2501 - 3000 cm3’e kadar 3.631,00 3.158,00 1.974,00 1.064,00 393,00 3001 - 3500 cm ’e kadar 5.529,00 4.975,00 2.998,00 1.498,00 552,00 3501 - 4000 cm3’e kadar 8.690,00 7.505,00 4.422,00 1.974,00 788,00 4001 cm ve yukarısı 14.220,00 10.664,00 6.317,00 2.842,00 1.104,00 3 3 2-Motosikletler 100 - 250 cm ’e kadar 76,00 60,00 44,00 29,00 13,00 251 - 650 cm3’e kadar 155,00 117,00 76,00 44,00 29,00 651 - 1200 cm ’e kadar 393,00 235,00 117,00 76,00 44,00 1201 cm ve yukarısı 946,00 628,00 393,00 312,00 155,00 3 3 3 B. (II) Sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Tarifesi (I) sayılı tarifede yazılı taşıtlar dışında kalan motorlu kara taşıtları, aşağıdaki (II) sayılı tarifeye göre vergilendirilecektir. (II) SAYILI TARİFE Taşıtların Yaşları ile Ödenecek Yıllık Vergi Tutarı (TL) Taşıt Cinsi ve Oturma Yeri /Azami Toplam Ağırlık 1) Minibüs 1 - 6 yaş 7 - 15 yaş 16 ve yukarı yaş 471,00 312,00 155,00 2) Panel van ve motorlu karavanlar (Motor Silindir Hacmi) 1900 cm ve aşağısı 628,00 393,00 235,00 1901 cm3 ve yukarısı 946,00 628,00 393,00 3 3) Otobüs ve benzerleri (Oturma Yeri) 25 kişiye kadar 1.182,00 708,00 312,00 26 - 35 kişiye kadar 1.420,00 1.182,00 471,00 36 - 45 kişiye kadar 1.578,00 1.340,00 628,00 46 kişi ve yukarısı 1.893,00 1.578,00 946,00 4) Kamyonet, kamyon, çekici ve benzerleri (Azami Toplam Ağırlık) 1.500 kg.’a kadar 424,00 282,00 140,00 1.501 - 3.500 kg’a kadar 851,00 495,00 282,00 3.501 - 5.000 kg’a kadar 1.277,00 1.064,00 424,00 5.001 - 10.000 kg’a kadar 1.420,00 1.206,00 567,00 10.001 - 20.000 kg’a kadar 1.703,00 1.420,00 851,00 20.001 kg ve yukarısı 2.130,00 1.703,00 992,00 C. (III) Sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Tarifesi Özel amaçla kullanılan yat, kotra ve her türlü motorlu tekneler aşağıdaki (III) sayılı tarifeye göre vergilendirilecektir. (III) SAYILI TARİFE Taşıt Cinsi ve Motor Gücü (BG) Taşıtların Yaşları İle Her Motor Gücü Birimi (BG) İçin Ödenecek Yıllık Vergi Tutarı (TL) 1 - 3 yaş 4 - 5 yaş 6 - 15 yaş 16 ve yukarı yaş Yat, kotra ve her türlü motorlu özel tekneler 10 - 20 BG’ne kadar 23,68 15,78 7,88 3,12 21 - 50 BG’ne kadar 31,58 23,68 14,20 6,28 51 - 100 BG’ne kadar 39,49 31,58 18,93 7,88 101 - 150 BG’ne kadar 47,38 39,49 23,68 11,04 151 BG ve yukarısı 71,09 55,29 31,58 15,78 III) sayılı tarifede yer alan motorlu taşıtlara (yat, kotra ve her türlü tekneler) ilişkin vergi tutarları, bu motorlu taşıtların motor gücü (BG) ile söz konusu tarifede belirtilen tutarların çarpılması suretiyle hesaplanacaktır. 87 [PRATİK BİLGİLER] D. (IV) Sayılı Motorlu Taşıtlar Vergisi Tarifesi Uçak ve helikopterler (Türk kuşu, Türk Hava Kurumuna ait olanlar hariç) aşağıdaki (IV) sayılı tarifeye göre ergilendirilecektir. (IV) SAYILI TARİFE Taşıt Cinsi ve Azami Kalkış Ağırlığı Taşıtların Yaşları İle Ödenecek Yıllık Vergi Tutarı (TL) 1 - 3 yaş 4 - 5 yaş 6 - 10 yaş 11 ve yukarı yaş Uçak ve helikopterler 1.150 kg’a kadar 7.899,00 6.317,00 4.738,00 3.790,00 1.151 - 1.800 kg.’a kadar 11.850,00 9.479,00 7.109,00 5.687,00 1.801 - 3.000 kg.’a kadar 15.800,00 12.640,00 9.479,00 7.583,00 3.001 - 5.000 kg.’a kadar 19.752,00 15.800,00 11.850,00 9.479,00 5.001 - 10.000 kg.’a kadar 23.702,00 18.961,00 14.220,00 11.375,00 10.001 - 20.000 kg.’a kadar 27.653,00 22.122,00 16.590,00 13.270,00 20.001 kg. ve yukarısı 31.604,00 25.282,00 18.961,00 15.169,00 5766 sayılı Kanunun 9’uncu maddesinin (c) bendiyle 197 sayılı Kanunun 6’ncı maddesine eklenen fıkra uyarınca; Ulaştırma Bakanlığı tarafından tutulan sivil hava vasıtaları siciline zirai ilaçlama amacıyla kullanılmak üzere kayıt ve tescil edilmiş olan uçaklar için, bu tarifede belirtilen motorlu taşıtlar vergisi tutarları yüzde 25 oranında uygulanır. II – MOTORLU KARA TAŞITLARI MÜKELLEFİYET KAYDI 5766 sayılı Kanunun 18’inci maddesinin (a) bendiyle 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 20’nci maddesinin (d) bendinde yapılan değişiklikle, tescil edilmiş motorlu kara taşıtlarının her türlü satış ve devirlerinin trafik tescil şube veya büroları tarafından yerine getirileceği hüküm altına alınmış, anılan maddenin yürürlük tarihi, 5795 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 1’inci madde hükmüyle, 1/8/2008 tarihinden 1/1/2009 tarihine ertelenmiştir. Buna göre, 1/1/2009 tarihinden itibaren trafik tescil şube veya büroları tarafından satış ve devri yapılan motorlu kara taşıtlarına ilişkin motorlu taşıtlar vergisi mükellefiyet kaydı, satış ve devri yapılan taşıtın tescil plaka numarasının ait olduğu yer vergi dairesi tarafından yerine getirilecektir. Tescil edilmiş araçların her çeşit satış ve devirleri, 1/1/2009 tarihinden itibaren trafik tescil şube veya bürolarında gerçekleştirileceğinden bu tarihten sonra düzenlenmiş olan noter satış senetlerine istinaden mükellefiyet tesisi veya son verme işlemi yapılmayacaktır. Tebliğ olunur. VERASET VE İNTİKAL VERGİSİ İSTİSNA MİKTARLARI (V.İ.V.K. MAD:4-B,D,E) Evlatlıklar dahil, füruğ ve eşten her birine isabet eden miras hisselerinde 107.604,00 Füruğ bulunmaması halinde eşe isabet eden miras hissesinde 215.336,00 İvazsız suretle meydana gelen intikallerde 2.481,00 TARİFE Matrah Veraset yoluyla intikallerde vergi oranı (yüzde) İvazsız intikallerde vergi oranı (yüzde) İlk 160.000 YTL için 1 10 Sonra gelen 350.000 YTL için 3 15 Sonra gelen 760.000 YTL için 5 20 Sonra gelen 1.500.000 YTL için 7 25 2.770.000 YTL’yi aşan bölümü için 10 30 Matrahın BASİT USULE TABİ OLMANIN GENEL ŞARTLARINDAN OLAN İŞYERİ KİRA BEDELİ (GVK 47/2) Büyükşehir Belediye Sınırları İçerisinde 4.300,00 Diğer Yerlerde 3.000,00 88 [PRATİK BİLGİLER] BASİT USULE TABİ OLMANIN ÖZEL ŞARTLARINI BELİRLEYEN HADLER (GVK 48) 1 Numaralı Bent İçin YTL 60.000 ve 89.000 2 Numaralı Bent İçin YTL 30.000 3 Numaralı Bent İçin YTL 60.000 DEĞER ARTIŞI KAZANÇLARINA İLİŞKİN İSTİSNA TUTARI (Mükerrer 80) 2009 Takvim Yılı İçin 7.600 BANKALARIN KARŞILIKSIZ ÇEKLERDE ÖDEME YÜKÜMLÜLÜĞÜ TUTARI 26.01.2009 Tarihinden İtibaren 470 TL ÇEVRE TEMİZLİK VERGİSİ (2009 Vergileri) 1. Konutlara Ait Çevre Temizlik Vergisi Konutlara ait çevre temizlik vergisi; su tüketim miktarı esas alınmak suretiyle metreküp başına büyükşehir belediyelerinde 20 Kuruş, diğer belediyelerde 16 Kuruş olarak hesaplanacaktır. Diğer taraftan, belediyenin çevre temizlik hizmetlerinden yararlanan ancak, su ihtiyacını belediyece veya büyükşehir belediyelerine bağlı su ve kanalizasyon idarelerince tesis edilmiş su şebekesi haricinden karşılayan konutlara ilişkin çevre temizlik vergisi, aşağıda yer alan ilgili tarifelerin yedinci grubunun belediye meclislerince en son intibak ettirilen derecelere ait tutarlar üzerinden tahakkuk ettirilecektir. 2. İşyerleri ve Diğer Şekilde Kullanılan Binalara Ait Çevre Temizlik Vergisi İşyerleri ve diğer şekilde kullanılan binalara ait çevre temizlik vergisi, büyükşehir belediyeleri ve büyükşehir belediyeleri dışındaki belediyelerde aşağıdaki tarifelere göre uygulanacaktır. 2.1. Büyükşehir Belediyeleri Dışındaki Belediyelerde Uygulanacak Çevre Temizlik Vergisi Büyükşehir belediyeleri dışındaki belediyelerde uygulanacak olan çevre temizlik vergisi tarifesi aşağıda yer almaktadır. Bina Dereceleri ve Yıllık Vergi Tutarları (TL) Bina Grupları 1. Derece 2. Derece 3. Derece 4. Derece 5. Derece 1. Grup 1.900 1.500 1.180 950 780 2. Grup 1.190 900 700 560 470 3. Grup 780 600 470 390 300 4. Grup 390 300 230 190 150 5. Grup 230 190 130 119 95 6. Grup 119 95 67 54 40 7. Grup 40 33 23 20 16 2.2. Büyükşehir Belediyelerinde Uygulanacak Çevre Temizlik Vergisi 2464 sayılı Kanunun mükerrer 44’üncü maddesinin beşinci fıkrasına göre, büyükşehir belediyelerinde çevre temizlik vergisi, diğer belediyelerde uygulanan çevre temizlik vergisi tutarları % 25 artırılarak hesaplanacaktır. Buna göre büyükşehir belediyelerinde uygulanacak olan çevre temizlik vergisi tarifesi aşağıda yer almaktadır. Bina Grupları Bina Dereceleri ve Yıllık Vergi Tutarları (TL) 1. Derece 2. Derece 3. Derece 4. Derece 5. Derece 1. Grup 2.375 1.875 1.475 1.187 975 2. Grup 1.487 1.125 875 700 587 3. Grup 975 750 587 487 375 4. Grup 487 375 287 237 187 5. Grup 287 237 162 148 118 6. Grup 148 118 83 67 50 7. Grup 50 41 28 25 20 89 [PRATİK BİLGİLER] 3. İndirimli Çevre Temizlik Vergisi Uygulaması 2464 sayılı Kanunun mükerrer 44’üncü maddesinin onikinci fıkrasında, “Bakanlar Kurulu; beşinci fıkradaki tarifede yer alan bina gruplarını belirlemeye ve bu maddenin dördüncü ve beşinci fıkralarında yer alan tutarları yöreler, belediyelerin nüfusları ve bina grupları itibarıyla ayrı ayrı dörtte birine kadar indirmeye veya yarısına kadar artırmaya yetkilidir.” hükmü yer almaktadır. Bu hükmün verdiği yetkiye dayanılarak yayımlanan 2005/9817 sayılı Bakanlar Kurulu Kararının(4) 7’nci maddesine göre; konut, işyeri ve diğer şekilde kullanılan binalar için belirtilen tutarlar, büyükşehir belediye sınırları içinde bulunanlar hariç olmak üzere kalkınmada öncelikli yörelerdeki belediyeler ile nüfusu 5000’den az olan belediyelerde % 50 indirimli olarak uygulanacaktır. EMLAK VERGİSİ ORANLARI 3030 Sayılı Kanunun uygulandığı büyükşehir belediyesi sınırları ve mücavir alanlar için Adapazarı İli’nde 2005 Yılları arası normal oranlar uygulanacak. 2002- Normal Oranlar Binalarda (meskenlerde) Binde 2 Binde 1 Binalarda (diğerlerinde) Binde 4 Binde 2 Arsalarda Binde 6 Binde 3 Arazilerde Binde 2 Binde 1 BİLDİRİM VE SÜRELER Ankara Defterdarlığından İktibas Edilmiştir. BİLDİRİLMESİ GEREKEN OLAY BİLDİRİM SÜRESİ DAYANAĞI İŞE BAŞLAMA GERÇEK KİŞİLERDE İŞE BAŞLAMA TARİHİNDEN İTİBAREN ON GÜN İÇİNDE KENDİLERİNCE VEYA 1136 SAYILI AVUKATLIK KANUNUNA GÖRE RUHSAT ALMIŞ AVUKATLAR VEYA 3568 SAYILI KANUNA GÖRE YETKİ VERGİ USUL KANUNU VE İŞLEM ALMIŞ MESLEK MENSUPLARINCA , ŞİRKETLERİN YÖNERGESİ İŞE BAŞLAMA BİLDİRGELERİ İSE BAŞLAMA TARİHİNDEN İTİBAREN ON GÜN İÇİNDE TİCARET SİCİL MEMURLUĞUNCA İLGİLİ VERGİ DAİRESİNE YAPILIR. ADRES DEĞİŞİKLİĞİ OLAYIN VUKUUNDAN İTİBAREN BİR AY İÇERİSİNDE VERGİ USUL KANUNU VE İŞLEM YÖNERGESİ İŞ DEĞİŞİKLİĞİ OLAYIN VUKUUNDAN İTİBAREN BİR AY İÇERİSİNDE VERGİ USUL KANUNU VE İŞLEM YÖNERGESİ İŞLETME DEĞİŞİKLİĞİ OLAYIN VUKUUNDAN İTİBAREN BİR AY İÇERİSİNDE VERGİ USUL KANUNU VE İŞLEM YÖNERGESİ İŞİ BIRAKMA OLAYIN VUKUUNDAN İTİBAREN BİR AY İÇERİSİNDE VERGİ USUL KANUNU VE İŞLEM YÖNERGESİ NAKİL OLAYIN VUKUUNDAN İTİBAREN BİR AY İÇERİSİNDE VERGİ USUL KANUNU VE İŞLEM YÖNERGESİ ÖLÜM OLAYIN VUKUUNDAN İTİBAREN BİR AY İÇERİSİNDE VERGİ USUL KANUNU VE İŞLEM YÖNERGESİ TASFİYE VE İFLAS OLAYIN VUKUUNDAN İTİBAREN BİR AY İÇERİSİNDE VERGİ USUL KANUNU VE İŞLEM YÖNERGESİ ÖDEME KAYDEDİCİ CİHAZ SATIN ALMA Ö.K.C. KULLANDIRMAYI GEREKTİREN BİR İŞLE UĞRAŞMAYA BAŞLANILAN TARİHTEN İTİBAREN 30 GÜN 3100 S.K. 36 VE 51 NOLU TEBLİĞİ, İŞLEM YÖNERGESİ ÖDEME KAYDEDİCİ CİHAZI BİLDİRME SATIN ALINDIĞI TARİHTEN İTİBAREN 15 GÜN 3100 S.K. 36 VE 51 NOLU TEBLİĞİ, İŞLEM YÖNERGESİ KENDİ İSTEĞİ İLE Ö.K.C. ALIMINDA KULLANMAYA BAŞLAMA SÜRESİ 30 GÜN 3100 S.K. 36 VE 51 NOLU TEBLİĞİ, İŞLEM YÖNERGESİ İŞİ BIRAKMADA Ö.K.C. MÜHÜRLETME SÜRESİ İŞİ BIRAKMA TARİHİNDEN İTİBAREN BİR AY 3100 S.K. 50 NOLU TEBLİĞ İŞLEM YÖNERGESİ TEKRAR Ö.K.C..KULLANMA DA İŞE BAŞLAMA TARİHİNDEN İTİBAREN 30 GÜN MÜHRÜ AÇTIRMA SÜRESİ 90 3100 S.K. 50 NOLU TEBLİĞ İŞLEM YÖNERGESİ [PRATİK BİLGİLER] BEYANNAME VERME VE ÖDEME SÜRELERİ 04 NİSAN 2007 TARİHİNDEN İTİBAREN BEYANNAME VERME VE ÖDEME SÜRELERİ BEYAN VERME SÜRESİ 1. TAKSİT ÖDEME SÜRESİ 2. TAKSİT ÖDEME SÜRESİ AÇIKLAMA GELİR VERGİSİ BEYANNAMESİ (Basit Usul Beyanı İçin) Şubat Ayının Başından 25. Günü Akşamına Kadar Şubat Ayı Sonuna Kadar Haziran Ayı Sonuna Kadar 5615 S.K. 10.Madde GELİR VERGİSİ BEYANNAMESİ (Gerçek Usul Beyanı İçin) Mart Ayının Başından 25. Günü Akşamına Kadar Mart Ayı Sonuna Kadar Temmuz Ayı Sonuna Kadar 5615 S.K. 10. Madde KURUMLAR VERGİSİ BEYANNAMESİ Nisan Ayının Başından 25. Günü Akşamına Kadar Nisan Ayı Sonuna Kadar (Tamamı) 4842 Sayılı Kanunla 01/01/2004’den itibaren. 5520 S.K. 14.Madde GEÇİCİ VERGİ BEYANNAMESİ (01-03 Dönemi) 14 Mayıs Akşamına Kadar 17 Mayıs Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde GEÇİCİ VERGİ BEYANNAMESİ (04-06 Dönemi) 14 Ağustosa Kadar 17 Ağustos Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde GEÇİCİ VERGİ BEYANNAMESİ (07-09 Dönemi) 14 Kasıma Kadar 17 Kasım Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde GEÇİCİ VERGİ BEYANNAMESİ (10-12 Dönemi) 14 Şubata Kadar 17 Şubat Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde MUHTASAR BEYANNAME (Aylık Olanlar) Ertesi Ayın 23. Günü Akşamına Kadar Beyanname Verecekleri Ayın 26’sı Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde MUHTASAR BEYANNAME (3 Aylık Olanlar, 01-03 Dönemi) 23 Nisan Akşamına Kadar 26 Nisan Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde MUHTASAR BEYANNAME (3 Aylık Olanlar, 04-06 Dönemi) 23 Temmuz Akşamına Kadar 26 Temmuz Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde MUHTASAR BEYANNAME (3 Aylık Olanlar,07-09 Dönemi) 23 Ekim Akşamına Kadar 26 Ekim Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde MUHTASAR BEYANNAME (3 Aylık Olanlar, 10-12 Dönemi) 23 Ocak Akşamına Kadar 26 Ocak Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde K.D.V. BEYANNAMESİ (Aylık Olanlar) Takip Eden Ayın 24.Günü Akşamına Kadar Beyanname Verecekleri Ayın 26’sı Akşamına Kadar 5615 S.K. 10.Madde Ertesi Ayın 15. Günü Akşamına Kadar Ertesi Ayın 15. Günü Akşamına Kadar BEYANNAMENİN ADI BANKA VE SİGORTA MUAMELE VERGİSİ BEYANNAMESİ DAMGA VERGİSİ BEYANNAMESİ VERASET VE İNTİKAL VERGİSİ BEYANNAMESİ Ertesi Ayın 23’üncü Günü Akşamına Kadar Ertesi Ayın 26’ıncı Günü Akşamına Kadar Ölüm Türkiye’de, mükellefleri de Türkiye’de ise, 4 ay; Ölüm Türkiye’de mükellefleri yurtdışında ise, 6 ay; Ölüm yurt dışında mükellefleri Türkiye’de ise, 6 ay; Ölüm yabancı bir ülkede mükellefleri ölümün olduğu ülkede ise, 4 ay, Başka bir yabancı ülkede ise 8 ay içinde verilir. Diğer intikallerde bir ay içinde verilir. Çekiliş ve yarışmalarda ve futbol müsabakalarına ait müşterek bahislerde takip eden ayın 20’inci günü akşamına kadar verilir. 91 5615 S.K. 10.Madde (Vuk 371 Genel Tebliği) MAYIS VE KASIM AYLARINDA HER YIL İKİ TAKSİT DE OLMAK ÜZERE ÜÇ YIL DA ÖDENİR. [PRATİK BİLGİLER] PARASAL SINIRLAR VE ORANLAR HAKKINDA GENEL TEBLİĞ (SAYI: 2009/1) Maliye Bakanlığından: 14 Şubat 2009 tarih ve 27141 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. Başta 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanunu olmak üzere çeşitli mevzuat ve düzenlemeler gereğince, uygulanacak parasal sınırlar, faiz oranları, alındı birim fiyatları bu Tebliğ eki tablolarda gösterildiği şekilde tespit edilmiştir. 14/3/2008 tarihli ve 26816 sayılı Resmî Gazetede yayımlanan 2008/1 sıra no.lu Parasal Sınırlar ve Oranlar Hakkında Genel Tebliğ yürürlükten kaldırılmıştır. TABLO I- PARASAL SINIRLAR A- MERKEZİ YÖNETİM MUHASEBE YÖNETMELİĞİ TL 1. Kasa işlemleri: 1.1. Merkezi Yönetim Muhasebe Yönetmeliğinin 12’nci maddesi ile Muhasebe Yetkilisi Mutemetlerinin Görevlendirilmeleri, Yetkileri, Denetimi ve Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmeliğin 9’uncu maddesi gereğince, genel bütçe kapsamındaki kamu idarelerine hizmet veren muhasebe birimlerince kasadan yapılacak ödeme tutarı. 1.1.1. Merkez muhasebe birimleri, büyükşehir belediyesi kurulu bulunan illerdeki defterdarlık muhasebe birimleri ile T.C. Ziraat Bankası şubesi bulunmayan ilçe malmüdürlükleri bünyesindeki muhasebe birimlerinde, 750 1.1.2. Diğer muhasebe birimlerinde, 470 1.1.3. Yabancı ülke vatandaşlarına yapılacak teminat iadeleri ile mahkeme harç ve giderlerinin ödenmesinde yukarıda belirtilen limitler 10 kat, firari erlerin sevklerinde ise 5 kat olarak uygulanır. 1.2. Merkezi Yönetim Muhasebe Yönetmeliğinin 12 ve 27’nci maddeleri gereğince ertesi gün yapılacak ödemeleri karşılamak üzere ve kişi malı emanet dövizlerden kasada bulundurulacak miktarlar ile T.C. Ziraat Bankası şubesi bulunmayan ilçelerde gerekli güvenlik önlemleri alınmak şartıyla veznede bulundurulacak azami YTL tutarı; 1.2.1. T.C. Ziraat Bankası şubesi bulunmayan ilçe malmüdürlükleri bünyesindeki muhasebe birimlerinde 7.500 1.2.2. Diğer muhasebe birimlerinde 4.700 2. Banka işlemleri: Ödemelerde muhasebe birimlerince Merkezi Yönetim Muhasebe Yönetmeliğinin 524’üncü maddesinin (c) fıkrasına göre bankaya önceden haber verilmesi gereken tutar, 40.000 3. Kaybedilen alındılar için ilân: İlgilileri tarafından kaybedilen alındılarda Merkezi Yönetim Muhasebe Yönetmeliğinin 528’inci maddesine göre ilân gerektirmeyen parasal sınır, 470 B- MUHASEBE YETKİLİSİ MUTEMETLERİNİN GÖREVLENDİRİLMELERİ, YETKİLERİ, DENETİMİ VE ÇALIŞMA USUL VE ESASLARI HAKKINDA YÖNETMELİK 1. Muhasebe yetkilisi mutemedi işlemleri: 1.1. Muhasebe Yetkilisi Mutemetlerinin Görevlendirilmeleri,Yetkileri, Denetimi ve Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmeliğin 7’nci maddesi uyarınca, muhasebe birimleri dışında görev yapan muhasebe yetkilisi mutemetleri tarafından yedi günlük süre beklenilmeksizin muhasebe birimi veznesine teslim edilmesi gereken tahsilat tutarı, 1.600 1.2. Mahkeme başkanlıkları, icra ve iflas daireleri ve izalei şüyu memurluklarındaki muhasebe yetkilisi mutemetlerince, 492 sayılı Harçlar Kanununun eki (1) ve (3) sayılı tarifelere göre makbuz mukabili tahsil edilip, yedi günlük süre beklenilmeksizin muhasebe birimi veznesine teslim edilmesi gereken tahsilat tutarı 5.000 2. Trafik para cezasını tahsil eden muhasebe yetkilisi mutemetleri işlemleri: 2.1. Muhasebe yetkilisi mutemedine bağlı olarak çalışan görevlilerce yedi günlük süre beklenmeksizin muhasebe yetkilisi mutemedine teslim edilmesi gereken tahsilat tutarı, 1.570 2.2. Kendine bağlı tahsilat görevlisi bulunan muhasebe yetkilisi mutemetlerince üç günlük süre beklenmeksizin muhasebe biriminin veznesine teslim edilmesi gereken tahsilat tutarı, 4.500 2.3. Trafik para cezasını doğrudan muhasebe yetkilisi mutemedi sıfatıyla tahsil edenlerce yedi günlük süre beklenmeksizin muhasebe biriminin veznesine teslim edilmesi gereken tahsilat tutarı, 1.570 3. Yetkili memurlarla ilgili işlemler: Pul ve Değerli Kağıtların Bayiler ve Yetkili Memurlar Vasıtası ile Sattırılmasına ve Bayilere Satış Aidatı Verilmesine Dair Yönetmelik hükümlerine göre yetkili memurlarca 15 günlük süre beklenmeden muhasebe biriminin veznesine teslim edilmesi gereken tahsilat tutarı, 92 1.600 [PRATİK BİLGİLER] C- MUHASEBE YETKİLİSİ ADAYLARININ EĞİTİMİ, SERTİFİKA VERİLMESİ İLE MUHASEBE YETKİLİLERİNİN ÇALIŞMA USUL VE ESASLARI HAKKINDA YÖNETMELİK Muhasebe yetkililerinin, kendilerine 5018 sayılı Kanun ve diğer mevzuatla verilen görev ve yetkilerinden, yardımcılarına devredebilecekleri görev ve yetkilere ilişkin limitler 1. Geçici veya kesin ödeme, iade, mahsup ve bunların muhasebeleştirilmesi işlemlerinde (her bir belge için) 1.600 2. Banka teminat mektubu veya menkul değerlerin, kısmen veya tamamen ilgilisine iadesine ilişkin işlemlerde 8.000 3. Yukarıdaki (1) ve (2) numaralı maddelerde belirtilen tutarlar merkez muhasebe birimlerinde 3 katı olarak uygulanır. 4. Merkezi yönetim kapsamı dışındaki idareler kendi limitlerini ayrıca belirleyebilirler. D- MERKEZÎ YÖNETİM HARCAMA BELGELERİ YÖNETMELİĞİ Merkezî Yönetim Harcama Belgeleri Yönetmeliğinin 5’inci maddesi ve konuya ilişkin Tebliğde yapılan açıklamalara göre, özel kişiler tarafından düzenlenen faturaların kaybedilmesi halinde, noter onaylı fatura örneklerinin kabul edileceği parasal alt sınır. 32.500 E-TAŞINIR MALLARIN KAYITLARDAN ÇIKARILMASI Taşınır Mal Yönetmeliği hükümlerine göre harcama yetkilisinin onayı ile kayıtlardan çıkarılacak taşınırlar için limitler, 1. Taşınırların kamu idareleri arasında devri, imha, hurdaya ayırma, satış ve terkini için 2.500 2. Taşınırların aynı kamu idaresine bağlı harcama birimleri arasında devri için 12.500 TABLO II- ÖN ÖDEME İŞLEMLERİ A- GENEL BÜTÇELİ İDARELERCE AÇILACAK KREDİLER TL 1. İzin alınmaksızın açılacak kredilerde parasal sınır, 70.000 2. İzin alınmaksızın elektronik sayaçlara yükletilecek doğalgaz ve su bedelleri için açılacak kredi sınırı, 130.000 3. Ön Ödeme Usul ve Esasları Hakkında Yönetmeliğin 6 ncı maddesi gereğince Bakanlığımız adına Defterdarlıklarca verilecek kredi izinleri sınırı, 70.00120.000 B- HARCAMA YETKİLİSİ MUTEMEDİ AVANS SINIRLARI 1. Yapım işleri ile mal ve hizmet alımları için: 1.1. İllerde, kuruluş merkezlerinde, büyükşehir belediyesi sınırları içindeki ilçeler ve nüfusu 50.000’i geçen ilçelerde 800 1.2. Diğer ilçelerde 400 2. Şehit cenazelerinin nakli amacıyla 8.000 3. Yabancı konuk ve heyetlerin ağırlanması amacıyla görevlendirilen mihmandarlara 5.000 4. Mahkeme harç ve giderleri 4.1. Ankara, İstanbul ve İzmir il merkezleri için 30.000 4.2. Diğer il ve ilçeler için 8.500 5. Doğal afetler nedeniyle oluşacak ihtiyaçlar için 40.000 6. İl dışına yapılacak seyahatte kullanılacak akaryakıt giderleri için 4.000 7. Yakalanan yasadışı göçmenler ile sınırdışı edilecek şahıslar için 17.000 8. Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Sekreterliği ve Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği 300.000 C- ÖZEL BÜTÇELİ İDARELER AVANS SINIRLARI 1. Yükseköğrenim Kurumları için: 1. 1. Sağlık, Kültür ve Spor Daire Başkanlıkları için 4.000 1.2. Diğer birimleri için 800 2. Kredi ve Yurtlar Kurumu ile Milli Prodüktivite Merkezi mutemetlerine 8.000 3. Devlet Tiyatroları Genel Müdürlüğü 22.000 4. Küçük ve Orta Ölçekli Sanayi Geliştirme ve Destekleme İdaresi Başkanlığı mutemetlerine 4.1. Kuruluş merkezinde 65.000 4.2. Merkez dışındaki birimlerde 112.000 5. Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu, Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü, Türkiye Atom Enerjisi Kurumu ile Devlet Opera ve Balesi Genel Müdürlüğü mutemetlerine 5.1. Kuruluş merkezlerinde 585.000 93 [PRATİK BİLGİLER] 5.2. Merkez dışındaki birimlerde 235.000 6. Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü ile Türk İşbirliği ve Kalkınma İdaresi Başkanlığı mutemetlerine 235.000 7. Diğer Özel Bütçeli İdarelerin mutemetleri için 800 D- MİLLİ İSTİHBARAT TEŞKİLATI AVANS SINIRLARI 1. Merkezde 29.000 2. İstanbul, İzmir, Adana ve Diyarbakır illerinde 19.000 3. Diğer illerde 13.000 E- DIŞ TEMSİLCİLİKLER EMRİNE VERİLECEK AVANS SINIRLARI 1. Büyükelçilikler, Başkonsolosluklar ve Bakanlıklar ile bağlı ilgili ve ilişkili kuruluşların elçilikler ve konsolosluklar nezdinde bulunan müşavirlik ve ateşelikleri için 220.000 2. Yabancı ülkelerde NATO emrine verilen ve diğer ülkelere görevlendirilen Türk Silahlı Kuvvetlerine bağlı birliklerin ihtiyacı için bütçe imkanları ile mahallinden temini gereken alımlarda kullanılmak üzere, birliğin konuşlandığı yabancı ülkede bulunması halinde askeri ateşelik emrine, askeri ateşelik bulunmadığı takdirde olağanüstü durum nedeniyle birlik komutanlık karargahının dış temsilcilik olarak kabul edilerek bu maksatla görevlendirilecek mutemetlere 220.000 F-ASKERİ DAİRE MUTEMET AVANSLARI 1.Milli Savunma Bakanlığı: 1.1.Tugay ve eşitine kadar olan askeri kurum ve kuruluşları için; (Büyükşehir belediyesi bulunan il merkezlerindeki askerlik dairesi başkanlığı ve askerlik şubelerinde sadece firari erlerin sevkinde kullanılmak üzere ve Kuzey Kıbrıs Türk Barış Kuvvetleri Komutanlığına bağlı birlikler için 2 katı uygulanır.) 2.100 1.2.Tümen ve daha üst birlikler ile eşiti kurum ve kuruluşlar için (Kuzey Kıbrıs Türk Barış Kuvvetleri Komutanlığına bağlı birlikler için 2 katı uygulanır.) 2.500 1.3. Askerlik dairesi ve askerlik şubeleri için yalnızca celp ve sevk dönemlerinde kullanılmak üzere 18.000 1.4. Askeri Hastane Baştabiplikleri 1.4.1. Bir mutemet görevlendirilmesi durumunda 11.000 1.4.2. Bakanlıkça izin verilen durumlarda birden fazla mutemet görevlendirilmesi durumunda (her bir mutemet için) 4.300 1.5. Güvenlik nedeniyle yapılacak toplu nakiller için askeri daire mutemetlerine 18.500 1.6. Gümrükten malzeme çekecek askeri birlik, kurum ve kuruluş mutemetlerine 11.500 2. Jandarma Genel Komutanlığı: 2.1. Bütçe uygulaması yapmayan ve başka bir birlik tarafından desteklenen tümen, alay, tabur ve eşiti birlikler 2.500 2.2. Bütçe uygulaması yapan tüm birlikler (il jandarmalar hariç) 2.200 2.3. İl jandarma komutanlıkları; 2.3.1. 10’dan az ilçesi olan illerde 1.900 2.3.2. 10 ve daha fazla ilçesi olan illerde 2.400 3. Sahil Güvenlik Komutanlığı 3.1. Sahil Güvenlik Komutanlığı Karargahı, SG Bölge K.lıkları, SG İkmal Merkezi K.lığı 2.150 3.2. SG Onarım Destek K.lıkları, SG İkmal Destek K.lığı, SG Hava K.lığı, SG Egitim Merkezi K.lığı, SG Grup K.lıkları 1.750 TABLO III- TÜMEN VE DAHA ÜST BİRLİKLER İLE EŞİTİ KURUM VE KURULUŞLAR 1. Merkezde: Genel Kurmay Başkanlığı, Milli Savunma Bakanlığı ve Kuvvet Komutanlıkları Karargahlarında Merkez Harcama Yetkisi Verilen Makamlar 2. Kara Kuvvetlerinde: 2.1. Ordu Komutanlıkları 2.2. Kolordu Komutanlıkları 2.3. Kadrolarında Rütbeleri Korgeneral ve Tümgeneral olan diğer Komutanlıklar ve Kurum Harcama Yetkilileri 2.4. KKK. Depolar, Fabrika ve Dikimevleri Komutanlığı 2.5. KKK. Depolar ve Fabrika Komutanlığı 2.6. Kara Harp Okulu Komutanlığı 94 [PRATİK BİLGİLER] 2.7. Sınıf Okulları (Astsubay Sınıf Hazırlama Okul K.lıkları dahil) ve Eğitim Merkez Komutanlıkları 2.8. Ana Depo ve Ana Tamir Fabrika Müdürlükleri 3. Deniz Kuvvetlerinde: 3.1. Donanma, Kuzey Saha, Güney Saha ve Deniz Eğitim Komutanlıkları. 3.2. Deniz Ana Üs, Filo ve Tersane Komutanlıkları 3.3. Kadrolarında Rütbeleri Koramiral ve Tümamiral Olan Diğer Komutanlık ve Kurum Amirlikleri 3.4. Deniz Harp Okulu, Deniz Lisesi ve Deniz Astsubay Okulu Komutanlıkları 3.5. Deniz Bakım Onarım ve İstihdam Komutanlıkları, Deniz İkmal Merkezi, İkmal Grubu ve İkmal Destek Komutanlıkları ve Rıhtım İskele Onarım İstihkam Tabur Komutanlığı 3.6. Onarım Destek Komutanlıkları, Deniz Kara Araçları ve İş Makinaları Fabrika Müdürlükleri 3.7. Deniz Sınıf Okulları Komutanlıkları ve Deniz Ordu Donatım Merkez Komutanlığı 4. Hava Kuvvetlerinde: 4.1. 1 ve 2’nci Taktik Hava K.Komutanlıkları 4.2. Kadrolarında Rütbeleri Korgeneral ve Tümgeneral olan Kom.lık ve Kurum Amirlikleri 4.3. Hava Harp Okulu Komutanlığı 4.4. Hava İkmal Bakım Merkezi Komutanlıkları 4.5. Üs Komutanlıkları 4.6. Hava Kuvvetleri Komutanlığı Karargah Destek Kıtalar Grup Komutanlığı 5. Diğerlerinde: İç Tedarik Bölge Başkanlıkları, Askeri Hastane Baştabiplikleri TABLO IV- MUHASEBE KAYITLARINDAN ÇIKARILACAK ALACAKLAR 1. 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106’ncı maddesi gereğince tahsil imkansızlığı nedeniyle muhasebe kayıtlarından çıkarılacak tutar 8 2. 5828 sayılı 2009 Yılı Merkezî Yönetim Bütçe Kanununun 27’nci maddesi hükmünün Bakanlığımıza verdiği yetkiye dayanılarak; muhasebe kayıtlarında olup 6183 sayılı Kanun kapsamında izlenen alacakların dışında kalan Devlet alacaklarından muhasebe kayıtlarından çıkarılacak tutar 15 3. 5018 sayılı Kanunun 79’uncu maddesi hükmünün Bakanlığımıza verdiği yetkiye dayanılarak; muhasebe kayıtlarında olup 6183 sayılı Kanun kapsamında izlenen alacakların dışında kalan kamu alacaklarından muhasebe kayıtlarından çıkarılacak tutar 15.000 TABLO V- KANUNİ FAİZ VE TEMERRÜT FAİZ ORANLARI 3095 sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanuna göre yıllar itibarıyla uygulanması gereken kanuni faiz ve temerrüt faizi oranları: (Temerrüt faizi miktarının sözleşme ile kararlaştırılmamış olduğu hallerde, akdi faiz miktarı aşağıda belirtilen oranların üstünde ise temerrüt faizi, akdi faiz miktarından az olamaz.) Yıllık% 1. 1/1/2008 tarihinden itibaren : 1.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse, 9 1.2. Temerrüt faiz oranı 1.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse 9 1.2.2. Ticari işlerde (28/12/2007 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 27 2. 1/1/2007-31/12/2007dönemi çin : 2.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse, 9 2.2. Temerrüt faiz oranı 2.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse 9 2.2.2. Ticari işlerde (20/12/2006 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 29 3. 1/1/2006-31/12/2006 dönemi için : 3.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse, (19/12/2005 tarihli ve 2005/9831 sayılı BKK ile) 9 3.2. Temerrüt faiz oranı 3.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse (19/12/2005 tarihli ve 2005/9831 sayılı BKK ile) 9 3.2.2. Ticari işlerde (20/12/2005 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 25 4. 1/7/2005-31/12/2005 dönemi için: 95 [PRATİK BİLGİLER] 4.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse, (3095 sayılı Kanunun 5335 sayılı Kanun ile değişik 1’inci maddesine göre) 12 4.2. Temerrüt faiz oranı, 4.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse (3095 sayılı Kanunun 5335 sayılı Kanun ile değişik 1’inci maddesine göre) 12 4.2.2. Ticari işlerde (25/5/2005 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 30 5. 1/5/2005-30/6/2005 dönemi için: 5.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse (3095 sayılı Kanunun 5335 sayılı Kanun ile değişik 1’inci maddesine göre) 12 5.2. Temerrüt faiz oranı 5.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse (3095 sayılı Kanunun 5335 sayılı Kanun ile değişik 1’inci maddesine göre) 12 5.2.2. Ticari işlerde (15/6/2004 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 42 6. 1/7/2004-30/4/2005 dönemi için: 6.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse (15/6/2004 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 38* 6.2. Temerrüt faiz oranı 6.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse (15/6/2004 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 38* 6.2.2. Ticari işlerde (15/6/2004 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 42 7. 1/1/2004-30/6/2004 dönemi için: 7.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse (8/10/2003 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 43* 7.2. Temerrüt faiz oranı 7.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse (8/10/2003 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 43* 7.2.2. Ticari işlerde (8/10/2003 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 48 8. 1/7/2003-31/12/2003 dönemi için: 8.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse (14/6/2003 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 50* 8.2. Temerrüt faiz oranı 8.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse (14/6/2003 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 50* 8.2.2. Ticari işlerde (14/6/2003 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 57 9. 1/7/2002-30/6/2003 dönemi için: 9.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse (17/5/2002 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 55* 9.2. Temerrüt faiz oranı; 9.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse (17/5/2002 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 55* 9.2.2. Ticari işlerde (17/5/2002 tarihli Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Tebliği ile) 64 10. 1/1/2000-30/6/2002 dönemi için: (3095 sayılı Kanunun 4489 sayılı Kanun ile değişik 1’inci maddesine göre) 10.1. Kanuni faiz oranı sözleşme ile tespit edilmemişse 60 10.2. Temerrüt faiz oranı 10.2.1. Sözleşme ile tespit edilmemişse 60 10.2.2. Ticari işlerde 70 11. 1/1/1998-31/12/1999 dönemi için: (20/8/1997 tarihli ve 97-9807 sayılı BKK ile) Kanuni faiz ve temerrüt faizi oranı 50 * Bakanlığımız Baş Hukuk Müşavirliği ve Muhakemat Genel Müdürlüğü’nün 6/9/2005 tarihli ve B.07.0.BHM.04198/21277/31113 sayılı yazısı gereğince. 96 [PRATİK BİLGİLER] TABLO VI- ALINDI BİRİM FİYATLARI Örnek No 6 Belgenin adı Alındı Belgesi (Manuel) Alındı Belgesi (Otokopili) Ölçü Birimi Birim Fiyatı (KDV dahil) TL Cilt 8 Takım 0,20 8 Mahsup Alındısı Cilt 10 13 Teslimat Müzekkeresi Cilt 13 11 Tahsildar Alındısı Cilt 10 12 Muhasebe Yetkilisi Mutemedi Alındısı Cilt 10 15 Gönderme Emri Cilt 10 16 Döviz Gönderme Emri Cilt 10 Vezne Alındısı Cilt 8 Menkul Kıymetler Alındısı Cilt 8 Bilgisayarlı Vezne Alındısı Takım 0,20 Bilgisayarlı Muhasebe Yetkilisi Mutemedi Alındısı Takım 0,20 Yukarıda tablo halinde birim fiyatı belirlenen alındılar ve diğer belgeler, talepte bulunan döner sermaye saymanlıkları ile genel bütçe dışındaki diğer kamu idarelerine hizmet veren muhasebe birimlerine satılabilir. Takım kelimesi 2 veya 3 nüsha halindeki tek bir alındıyı ifade etmektedir. YAPI, TESİS VE ONARIM İŞLERİ İHALELERİNDE KULLANILAN MÜTEAHHİTLİK KARNELERİ VE İŞ BİTİRME BELGELERİNİN 2009 YILINA AİT DEĞERLENDİRME KATSAYILARI HAKKINDA TEBLİĞ Bayındırlık ve İskan Bakanlığından: 27 Şubat 2009 tarih ve 27154 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanmıştır. B) 1/3/1981-28/2/1982 arasındaki tarihleri taşıyan (bu tarihler dahil) ve geçerliliğini muhafaza eden müteahhitlik karneleri miktarı, grubu aynı kalmak şartıyla; 21.327,8980 ile çarpılacaktır. C) 1/3/1982-31/12/1982 arasındaki tarihleri taşıyan (bu tarihler dahil) müteahhitlik karneleri miktarı, grubu aynı kalmak şartıyla; 17.733,7519 ile çarpılacaktır. D) Kuruluşlarca iş bitirme belgelerinin ve müteahhitlik karnelerinin değerlendirilebilmesi için 1/1/2009 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere aşağıda tespit olunan katsayılar uygulanacaktır. 28/3/1981 tarih ve 17293 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan “Yapı, Tesis ve Onarım İşleri İhalelerine Katılma Yönetmeliği” uyarınca, ihalelere iştirak edecek olan müteahhitlerin, ellerinde bulunan ve geçerliliği sona ermemiş müteahhitlik karneleri, ilgili kuruluşlarca, aşağıda belirtildiği şekilde ve grubu aynı kalmak şartıyla aktarılarak kabul edilecektir. 1/1/2009 tarihinden itibaren, Müteahhitlik Karneleri ve İş bitirme Belgeleri için geçerli katsayılar aşağıda belirtilmiştir. A) Tespit olunan bu katsayılar 1/1/2010 tarihine kadar uygulanacaktır. Yıllar 2009 yılında uygulanacak katsayılar 53’den 1.514.451,1174 önceki yıllar 1973 336.459,0890 1990 1.161,0928 2007 1,1653 1974 249.721,5366 1991 745,0441 2008 1,0942 1975 199.138,8666 1992 447,4031 2009 1,0000 1976 169.854,1661 1993 269,8888 Tebliğ olunur. 1954 1.366.043,5842 1977 124.589,8433 1994 161,6976 1955 1.209.811,8973 1978 89.092,8693 1995 73,4985 1956 991.156,9910 1979 65.964,7990 1996 40,7217 1957 867.079,2695 1980 30.813,4226 1997 20,9167 1958 793.136,8421 1981 21.327,8980 1998 12,1205 1959-1966 673.745,4369 1982 17.733,7519 1999 7,8235 1967 611.247,0494 1983 15.415,5404 2000 4,7313 1968 561.089,6610 1984 12.332,9252 2001 3,8647 1969 534.490,3539 1985 8.501,8060 2002 2,3339 1970 498.825,7146 1986 6.157,6674 2003 1,7945 1971 448.788,7758 1987 4.746,1647 2004 1,5461 1972 380.349,5059 1988 3.155,3227 2005 1,3853 1989 1.914,2230 2006 1,3065 97 [PRATİK BİLGİLER] 2009 YILI VERGİ TAKVİMİ Ay Eylül İlk Tarih Son Tarih Konu 01/09/2009 07/09/2009 Ağustos 2009 Dönemi Çeklere Ait Değerli Kağıtlar Vergisi Bildirimi ve Ödemesi 05/08/2009 07/09/2009 Temmuz 2009 Dönemine Ait Mal ve Hizmet Alımlarına İlişkin Bildirim Formu (Form Ba) 05/08/2009 07/09/2009 Temmuz 2009 Dönemine Ait Mal ve Hizmet Satışlarına İlişkin Bildirim Formu (Form Bs) 01/09/2009 09/09/2009 16-31 Ağustos Dönemine Ait Noterlerce Yap. Makbuz Karşılığı Öde. Ait Bildirimlerin Verilmesi ve Ödemesi 01/09/2009 10/09/2009 16-31 Ağustos Dönemine Ait Petrol ve Doğalgaz Ürünlerine İlişkin Özel Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 15/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Kolalı Gazoz, Alkollü İçecekler ve Tütün Mamullerine İlişkin Özel Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 15/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Dayanıklı Tüketim ve Diğer Mallara İlişkin Özel Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 15/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Motorlu Taşıt Araçlarına İlişkin Özel Tüketim Vergisinin (Tescile Tabi Olmayanlar) Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 15/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Özel İletişim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 15/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Banka ve Sigorta Muameleleri Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 15/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Kaynak Kullanımı Destekleme Fonu Kesintisi Bildirimi ve Ödemesi 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Petrol ve Doğalgaz Ürünlerine İlişkin EK:4 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Kolalı Gazozlara İlişkin EK:7 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Alkollü İçeceklere İlişkin EK:8 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Tütün Mamullerine İlişkin EK:9 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Dayanıklı Tüketim ve Diğer Mallarına İlişkin EK:10 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Yarışma ve Çekilişlerle Futbol Müsabakalarına ve At Yarışlarına Ait Müşterek Bahislerle İlgili İntikal Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Şans Oyunları Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait İlan ve Reklam Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Müşterek Bahislere İlişkin Eğlence Vergisinin Beyanı ve Ödemesi ile Diğer Eğlence Vergilerine İlişkin Eğlence Vergisinin Ödenmesi 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Elektrik ve Havagazı Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Yangın Sigortası Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Gelir Vergisi Stopajının Muhtasar Beyanname ile Beyanı 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Kurumlar Vergisi Stopajının Muhtasar Beyanname ile Beyanı 01/09/2009 23/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait İstihkaktan Kesinti Suretiyle Tahsil Edilen Damga Vergisi ile Sürekli Mükellefiyeti Bulunanlar İçin Makbuz Karşılığı Ödenmesi Gereken Damga Vergisinin Beyanı 01/09/2009 24/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Katma Değer Vergisinin Beyanı 16/09/2009 25/09/2009 1-15 Eylül Dönemine Ait Petrol ve Doğalgaz Ürünlerine İlişkin Özel Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 16/09/2009 28/09/2009 1-15 Eylül Dönemine Ait Noterlerce Yap. Makbuz Karşılığı Öde. Ait Bildirimlerin Verilmesi ve Ödemesi 01/09/2009 28/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Gelir Vergisi Stopajının Ödemesi 01/09/2009 28/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Kurumlar Vergisi Stopajının Ödemesi 01/09/2009 28/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait İstihkaktan Kesinti Suretiyle Tahsil Edilen Damga Vergisi ile Sürekli Mükellefiyeti Bulunanlar İçin Makbuz Karşılığı Ödenmesi Gereken Damga Vergisinin Ödemesi 01/09/2009 28/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Katma Değer Vergisinin Ödemesi 01/09/2009 30/09/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Haberleşme Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/09/2009 30/09/2009 SSK (Ağustos 2009) Sigorta Primlerinin Ödemesi 01/09/2009 30/09/2009 Bağ-Kur Sigortalılarının Eylül 2009 Sigorta Primi ve Sağlık Sigorta Primlerinin Ödemesi 05/09/2009 05/10/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Mal ve Hizmet Alımlarına İlişkin Bildirim Formu(Form Ba) 05/09/2009 05/10/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Mal ve Hizmet Satışlarına İlişkin Bildirim Formu (Form Bs) 98 [PRATİK BİLGİLER] Ay İlk Tarih Son Tarih Ekim 05/09/2009 05/10/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Mal ve Hizmet Alımlarına İlişkin Bildirim Formu(Form Ba) Konu 05/09/2009 05/10/2009 Ağustos 2009 Dönemine Ait Mal ve Hizmet Satışlarına İlişkin Bildirim Formu (Form Bs) 01/10/2009 07/10/2009 Eylül 2009 Dönemi Çeklere Ait Değerli Kağıtlar Vergisi Bildirimi ve Ödemesi 01/10/2009 09/10/2009 16-30 Eylül Dönemine Ait Noterlerce Yap. Makbuz Karşılığı Öde. Ait Bildirimlerin Verilmesi ve Ödemesi 01/10/2009 12/10/2009 16-30 Eylül Dönemine Ait Petrol ve Doğalgaz Ürünlerine İlişkin Özel Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 15/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Kolalı Gazoz, Alkollü İçecekler ve Tütün Mamullerine İlişkin Özel Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 15/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Dayanıklı Tüketim ve Diğer Mallara İlişkin Özel Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 15/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Motorlu Taşıt Araçlarına İlişkin Özel Tüketim Vergisinin (Tescile Tabi Olmayanlar) Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 15/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Özel İletişim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 15/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Banka ve Sigorta Muameleleri Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 15/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Kaynak Kullanımı Destekleme Fonu Kesintisi Bildirimi ve Ödemesi 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Petrol ve Doğalgaz Ürünlerine İlişkin EK:4 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Kolalı Gazozlara İlişkin EK:7 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Alkollü İçeceklere İlişkin EK:8 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Tütün Mamullerine İlişkin EK:9 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Dayanıklı Tüketim ve Diğer Mallarına İlişkin EK:10 No.lu ÖTV Bildirim Formu 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Yarışma ve Çekilişlerle Futbol Müsabakalarına ve At Yarışlarına Ait Müşterek Bahislerle İlgili İntikal Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Şans Oyunları Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait İlan ve Reklam Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Müşterek Bahislere İlişkin Eğlence Vergisinin Beyanı ve Ödemesi ile Diğer Eğlence Vergilerine İlişkin Eğlence Vergisinin Ödenmesi 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Elektrik ve Havagazı Tüketim Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 20/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Yangın Sigortası Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 23/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Gelir Vergisi Stopajının Muhtasar Beyanname ile Beyanı 01/10/2009 23/10/2009 Temmuz- Ağustos- Eylül 2009 Dönemine Ait Gelir Vergisi Stopajının Muhtasar Beyanname ile Beyanı 01/10/2009 23/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Kurumlar Vergisi Stopajının Muhtasar Beyanname ile Beyanı 01/10/2009 23/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait İstihkaktan Kesinti Suretiyle Tahsil Edilen Damga Vergisi ile Sürekli Mükellefiyeti Bulunanlar İçin Makbuz Karşılığı Ödenmesi Gereken Damga Vergisinin Beyanı 01/10/2009 23/10/2009 Temmuz- Ağustos- Eylül 2009 Dönemine Ait GVK Geçici 67. Mad. Kapsamında Yapılan Tevkifatların Muhtasar Beyanname ile Beyanı 01/10/2009 26/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Katma Değer Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 26/10/2009 Temmuz- Ağustos- Eylül 2009 Dönemine Ait Katma Değer Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 16/10/2009 26/10/2009 1-15 Ekim Dönemine Ait Noterlerce Yap. Makbuz Karşılığı Öde. Ait Bildirimlerin Verilmesi ve Ödemesi 16/10/2009 26/10/2009 1-15 Ekim Dönemine Ait Petrol ve Doğalgaz Ürünlerine İlişkin Özel Tüketim Vergisi Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 26/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Gelir Vergisi Stopajının Ödemesi 01/10/2009 26/10/2009 Temmuz- Ağustos- Eylül 2009 Dönemine Ait Gelir Vergisi Stopajının Ödemesi 01/10/2009 26/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Kurumlar Vergisi Stopajının Ödemesi 01/10/2009 26/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait İstihkaktan Kesinti Suretiyle Tahsil Edilen Damga Vergisi ile Sürekli Mükellefiyeti Bulunanlar İçin Makbuz Karşılığı Ödenmesi Gereken Damga Vergisinin Ödemesi 01/10/2009 26/10/2009 Temmuz- Ağustos- Eylül 2009 Dönemine Ait GVK Geçici 67. Mad. Kapsamında Yapılan Tevkifatların Ödemesi 01/10/2009 30/10/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Haberleşme Vergisinin Beyanı ve Ödemesi 01/10/2009 30/10/2009 SSK (Eylül 2009) Sigorta Primlerinin Ödemesi 01/10/2009 30/10/2009 Bağ-Kur Sigortalılarının Ekim 2009 Sigorta Primi ve Sağlık Sigorta Primlerinin Ödemesi 05/10/2009 05/11/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Mal ve Hizmet Alımlarına İlişkin Bildirim Formu(Form Ba) 05/10/2009 05/11/2009 Eylül 2009 Dönemine Ait Mal ve Hizmet Satışlarına İlişkin Bildirim Formu(Form Bs) 99 [ A K T Ü E L ] KARE BULMACA 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Soldan sağa 1 – uyum - amirlik, üstünlük 2- otellerin oturma bölümü 3- ant içmek 4- doğuma yardımcı olan kadın - tanrı’ya göre insan - yönetim 5- gereğinden çok yemek yiyen - yürekli 6- olamaz, edilemez - köpek - esmek fiilinden emir 7- mütalaa 8- bir nota rüzgar … fırtına biçer. - Kudüs’ün doğusundaki dağ 9- sahip - en küçük askeri birim 10- yemek yemenin emir kipi - tarla sınırı 11- kalbin üst odacıkları, kulakçık - ön olumsuzluk eki 12- Çok az, çok seyrek - orman, dağ vb.’ye karşıt olan açıklık yer 13iskambilde birli - kötü 14- birini ya da bir düşünceyi destekleyen - tersi küçük bitki - istek 15- insan vücudundaki hayati sıvı - rumuzun kısaltılması - bir erkek ismi Yukardan aşşağı 1- cazibe - Layık olma, uygunluk 2- tersi rahatlama ünlemi - kurallara uyma 3- akılsız - bir hükümdarın yönetimi altındaki halk - bir harf - bir harf 4-Türkçede tamlama eki - düşünce, fikir Eşrefül mahlukat 5- dayak - bir enstrüman - alfabede m’den sonra gelen harf 6- yabancı bir grup adı - birlik ve beraberliği ifade eden kelime - anlam 7-işkilli - Kütahya ilinde bir baraj yabancı bir yazar - iridyum’un simgesi 8- alfabenin ilk harfi alfabede bi harf - bir bilgisayar parçası 9- garson yardımcısı yetki 10- alfabemizdeki 12. harf - ölüm cezası - Rusça’da ev 11- caminin bir parçası - dokunulmazlığına inanılan, dogma - bir harf 12- bir harf - mısır tanrısı - tepsi - utanma 13- şeffaflık, açıklık ve katılıma dayanan idare - doğuda bir serhat ilimiz 14alfabemizin 6. Harfi - bir harf - sahib, erbab 15- kan basıncı Elazığ’nın eski ismi 100 GEÇEN SAYIDAKİ BULMACANIN ÇÖZÜMLERİ